Advertisement
Vanuit Aurland klimmen we over de Snovegen met veel haarspeldbochten omhoog. Deze weg wordt meestal rond 1 juni sneeuwvrij gemaakt. Op een uitstekend platform kijken we van boven over de Aurlandfjord. De weg gaat al snel de hoogvlakte op en we rijden inderdaad nog langs soms metershoge sneeuwranden en veel meren zijn nog bevroren. We stoppen om een boterham te eten op een plaats waar nog een oude camper staat. Deze blijkt van een Noorse vrijbuiter te zijn die met alleen een heel kort broekje aan even gaat langlaufen……. Het is wel heerlijk warm in de zon, dus wij blijven ook nog even op genieten. De weg stort zich niet veel verder weer naar beneden het Laerdal in. Daar bezoeken we het nationale zalmcentrum. Als we de film mogen geloven heeft de wilde zalm een zwaar leven. Van de 6000 visjes die geboren worden komen er uiteindelijk maar ongeveer 100 aan bij de Faeröer Eilanden, 2 jaar later. Hier voeden ze zich totdat ze klaar zijn om terug te keren naar hun geboortegrond in een fjord of rivier. Uiteindelijk zullen maar 2 van de 6000 zich daar voortplanten. Door ramen kun je grote zalmen bewonderen die in de rivier die langs
het museum loopt langs zwemmen. In dit jaargetijde zijn ze op weg terug naar hun geboortegrond. Via een lange tunnel komen we uit aan het Sognefjord, die we met de veerboot oversteken. Hier in de buurt willen we kamperen, maar de eerste camping die we tegenkomen is te massaal. De tweede zit helaas vol wegens een voetbaltoernooi en uiteindelijk komen we in Gaupne uit op een leuke camping. De Noren nemen het niet zo nauw met kleding op de camping. Vrouwen vinden het bijvoorbeeld normaal om in hun BH ongegeneerd over de camping te lopen. Het is heerlijk weer, 20 graden en veel zon, we moeten zelfs de schaduw opzoeken door de straffe zon.
De volgende dag rijden we langs het Veitasrondavatnet (meer) naar Tungestolen. Een mooie route over een smalle weg die door veel smalle en donkere tunnels loopt. Het laatste stukje is onverhard en weer een tolweg. Ditmaal simpel betalen en in een bus doen, het hek openmaken en weer doorrijden. Bij Tungestolen splitst de vallei en beide lopen verder naar een gletsjer. Wij gaan naar de Austerdalsbreen, een wandeling van in total 4 uur. Het pad gaat eerst een heuvel over, waarna we midden in het
dal over redelijk vlak terrein gaan. Wat verderop moeten we steeds kleine stroompjes oversteken. Het laatste gedeelte gaat steil omhoog. Uiteindelijk komen we dan bij de Austerdalsbreen aan, welke vanaf het Jostedalsijsveld naar beneden komt, een indrukwekkend gezicht. Af en toe hoor de gletsjer kraken. Na wat van het uitzicht te hebben genoten en foto’s hebben genomen wandelen we weer terug naar de auto. Deze gletsjer is niet echt bekend, dus druk is het niet op het pad. Bij de tolpoort staat een kudde koeien op de weg, die zich niet laten wegjagen door wat getoeter of wat motorgebrom. Een klap met de handen werkt wel.
De volgende dag rijden we door het Jostedalen naar de Nigardsbreen, de bekendste gletsjer van het gebied. In het visitor center kopen we tickets voor de 3.5 uur durende gletsjerwandeling en rijden we naar de parkeerplaats waar we de gidsen ontmoeten. Vandaag gaan er 19 mensen mee in 2 groepen. We krijgen spikes om onze schoenen te binden en een pikhouweel. We ondertekenen een verklaring dat we op eigen risico de gletsjer opgaan. Met een boot varen we over het meer naar de gletsjer toe waar we een harnas omdoen en
aan elkaar worden gebonden. Onze gids is Frank, hij vertelt wat over wat je beter wel en niet kan doen (dus jezelf op de been houden). In de groep zitten een paar kinderen, een vrouw die mooie kleren aanheeft en alleen meegaat voor haar man en een man die erg bang lijkt. Tsja…… Met de spikes om loop je eigenlijk heel makkelijk over het ijs. De bovenlaag van de gletsjer is erg zacht, dus je hebt veel grip. Er lopen veel stroompjes over de gletsjer naar beneden, en er zitten natuurlijk veel scheuren in. Het ijs ziet op sommige plekken mooi blauw, bijvoorbeeld in een diepe scheur of gat waar wat water door stroomt. Ook diep onder het ijs hoor je veel water stromen. Wij liepen achter de gids, waar we soms een praatje mee maakten. ‘s Zomers doet hij dit werk al sinds 1997, in de winter niets of waar hij wat werk kan vinden. Toen we even stil stonden hoorden we een lang sissend geluid, blijkbaar een lange scheur die ergens in de gletsjer ontstond. Frank had dit nog nooit op dit niveau gehoord. De rest van de groep hoorde niets, Frank legde aan hen uit wat we
net hoorden. De bange man vraagt of ze toch wel weten waar we zijn mocht het misgaan. De gids kijkt ons eens aan, wij hem….. Via veel steile beklimmingen kwamen we op een vlakker gedeelte van de gletsjer waar we even stoppen voor een pauze en zien dat we al een hele afstand hebben afgelegd. Via een andere route gaan we weer naar beneden toe. Onderweg komen we nog een grot tegen die tot op de rotsen onder de gletsjer loopt. De tocht was een hele leuke ervaring en niet zo vermoeiend als je zou verwachten. Het is vandaag weer 20 graden, op de camping doen we een was die we achter de tent ophangen. Naast ons kamperen twee Nederlandse vrouwen die twee weken rondfietsen.
De volgende dag rijden we verder langs het Lustrafjord tot in Skolden, waar de weg met veel haarspeldbochten het Jotunheimen plateau opgaat. Hier zijn de hoogste bergen van Noorwegen (de hoogste top is 2469 meter). De bergen zijn hier wat spitser en ruiger dan voorheen. Ook hier ligt nog veel sneeuw, het is ook erg koud. Na veel geslinger komen we bij een aantal hotels en gaat de weg weer naar beneden
het dal in. In Lom stoppen we even bij een kerk en moeten we beslissen links richting Geiranger of toch oostwaards richting Rondane, waar het iedere dag regent. In Geiranger komen morgen 3 cruiseschepen met in total 8000 bedden, dus dat lijkt ons geen goed plan. Het is druk op de weg, veel caravans en kampers, dus doorrijden gaat niet echt. In Otta zetten we de tent op en genieten we weer van een prachtige avond en middag, met zelfs nog het Nederlands elftal op de televisie.
Advertisement
Tot: 0.124s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 53; dbt: 0.0605s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Linda
non-member comment
Koud?
Weer een prachtige tocht aan de foto's te zien. Jullie zijn supersportief bezig. Zag ik Esther nou zonder handschoenen een gletsjer beklimmen? Hier is het broeiend heet. Kan best een beetje ijs gebruiken. Nog veel plezier! LInda en Suka