Oslo - Al - Naeroyfjord: vrijheid, sneeuw en vergezichten

---

---

Dit jaar geen uitgebreide blog, maar tekst en uitleg bij de foto’s van onze belevenissen in Noorwegen. We lopen wat achter door slecht internet, maar hopelijk kunnen we jullie de komende dagen bijbloggen.

Via de Duitse Autobahn komen we ruim van te voren aan in Kiel waar de veerboot van ColorLine vertrekt naar Oslo. De Color Magic lag al op ons te wachten, 15 dekken met ruimte voor 2700 passagiers en 550 voertuigen. Het schip is daarmee de grootste cruiseferry ter wereld. Na een uur kunnen we aan boord en zoeken we onze binnenhut, wat even puzzelen is. Eenmaal geinstalleerd vinden we na enige tijd het panoramadek en precies op tijd is het trossen los. In Kiel is het sail, met wat getoeter varen we tussen de vele driemasters door. Het is heerlijk zonnig en de komende uren zitten we op het dek, waarna we een hamburger eten. Het schip is voorzien van een zwembad, casino, bioscoop en vele winkels en restaurants. ‘s Nachts schommelen we heen en weer door de harde wind, op de tv kunnen we via een camera en kaart zien waar we ons bevinden. De volgende ochtend varen we door de fjorden Oslo binnen waar we na 20 uur varen aankomen.

Robbert zet Esther af in het centrum van Oslo waarna hij over de snelweg naar Gardermoen rijdt om samen met Rien te spotten. Hij is de vorige dag met de KLM gearriveerd uit Amsterdam. Het vliegveld ligt schitterend midden in het bos en tussen heuvels, dus dat levert mooie foto’s op. ‘s Avonds komt Esther met de trein naar het vliegveld, eten we wat en gaan naar het hotel. Na een uitgebreid geheel biologisch ontbijt rijden we richting het westen, de weg gaat meteen omhoog door de beboste heuvels. In Hønefoss doen we boodschappen bij de Kiwi Mini Pris, een van de goedkope supermarktketens. Het is nog even omrekenen wat alles moet kosten, we verwachten torenhoge prijzen, maar dat valt uiteindelijk enigszins mee. De weg gaat verder door de Bergen, langs kleine dorpjes, bossen en veel meren. De huizen zijn allemaal van hout en veelal wit, rood of bruin geverfd. Niet ver van Gol komen we een bord met een meteorietkrater tegen, daar wil Robbert wel meer van weten. Na wat onderhandelen mogen we voor half geld het park betreden. De krater is niet meer duidelijk te zien. We maken een wandeling door een rivierbedding waar duidelijke sporen van de inslag te zien zijn, dat was het dan ook wel……. In Al zien we een kleine camping met wat hutten en besluiten een kijkje te nemen. Het is self-service, alles is wat verouderd, maar wel schoon. We besluiten hier twee nachten te blijven, buiten ons staat er nog een Nederlands stel en is er een huisje verhuurd. Langs de snelstromende rivier zetten we onze tent op en genieten van het heerlijke weer.

De volgende dag rijden we naar Tungestølen. De laatste 15 kilometer zijn onverhard en er wordt tol geheven om het onderhoud te bekostigen. Creditcard door een paal halen en de slagboom gaat open. Op 1000 meter hoogte rijden we langs een meer van 25 kilometer lang. Er liggen veel vakantiehuizen langs de weg waar nu niemand is, en een paar boerderijen. De schapen lopen vrij over de weg en blijven soms honderden meters voor ons uit hollen, in plaats van gewoon opzij te gaan het veld in. Hier boven groeit bijna niets, er ligt ook nog veel sneeuw. Aan het eind van de weg rijden we tegen een bergkam aan waar ook een trekkershut staat van de Noorse wandelbond. Wij gaan vandaag een wandeling maken van 13 kilometer met een hoogteverschil van 200 meter. Volgens de brochure van de Fjordregio zou deze zo’n 3-4 uur in beslag moeten nemen. Het pad gaat eerst langs een rivier, waarna we steil omhoog gaan en een bergkam over. Het pad gaat verder over een vlakte met enkele meren, ook hier ligt veel sneeuw. Na enige tijd moeten we een sneeuwvlakte over, leuk denken wij. Daarna kwam er nog een, en nog een, en nog een en werd het steeds drassiger, juist….. We liepen inmiddels over een berghelling en na iedere bocht kwam er weer een sneeuwveld. Gelukkig doemde na twee uur een berghut op die halverwege de wandeling lag. Hier had je een schitterend uitzicht naar de vallei beneden waar een waterval enkele honderden meters naar beneden stortte. Gelukkig was het pad nu goed begaanbaar en liepen we de helling af de vallei in, waarna we bij een waterval en het Djupsvatnet meer aankwamen. Na ruim 5.5 uur kwamen we bij de auto aan. Een indrukwekkende, maar zware wandeling. Achteraf gezien kunnen we er om lachen, maar na de zoveelste sneeuwvlakte knepen we hem toch wel een beetje onderweg. Buiten ons was er geen toerist te bekennen, wat eigenlijk wel heerlijk was. Eenmaal terug op de camping kunnen we weer van de warme avondzon genieten.

De volgende ochtend pakken we de tent in en gaan verder richting het westen. We weg voert eerst door valleien waar vooral veeboeren wonen, enkele grote meren en langs besneeuwde bergruggen. Vaak loopt de weg via een kilometerslange tunnel een berg door. De tunnels zijn erg slecht verlicht en af en toe vinden de schapen het leuk om ook een tunnel te pakken, of er lekker te gaan liggen. Oppassen dus. Na de laatste tunnel zien we in de verte de Aurlandfjord liggen. Via vele haarspeldbochten komen we uit in het dorp Aurland, waar we onze tent opzetten en naar de haven gaan. We nemen de veerboot die speciaal voor de toeristen hier over het Aurland en Naerofjord vaart. De boot komt uit Flam, een plaats die de cruiseschepen en busreizen aandoen en zit bomvol Chinezen. Ons Azie instinct komt boven, wat vooral belangrijk is, is je eigen plek veroveren, dus dat doen we dan ook. Vooral de Naeroyfjord is mooi, deze staat ook op de werelderfgoedlijst. De fjord is de smalste van Noorwegen, met op sommige stukken maar 250 meter tussen de bergkammen in en slechts 13 meter diep. Aan het eind van de fjord worden de Chinezen gedropt en varen wij met een bijna lege boot terug naar Aurland. Het is druk op de camping, veel Duitsers en Nederlanders. Na de vorige rustige camping even slikken.



We zijn in een goede tijd naar Noorwegen gekomen. Het weer is tot nu toe schitterend, veel zon en ‘s middags rond de 20 graden. Doordat de zon zoveel kracht heet is het soms niet uit te houden op de camping. Ook ligt er nog veel sneeuw, waardoor er meer en heverige watervallen zijn door het smeltwater. De Noren zijn erg vriendelijk en spreken allemaal goed Engels. Je kan zien dat alles in dit land er tiptop uitziet en strak is geregeld.





De volgende keer vervolgen we ons verhaal en gaan we over de Aurlandsvegen naar het zalmcentrum van Laerdal en wandelen we naar en op twee gletsjers van het Jostedal ijsveld.

---

Comments

[loek]

Summer??
Jullie mails komen vlot binnen. Sneeuw en ijs galore, is de zomer daar al begonnen? Tussen 12 en 6 probeer ik de zon hier zoveel mogelijk te mijden. Take care and enjoy. Loek.