We staan op om kwart voor acht en lopen om acht uur naar Sylvie voor crepes met jus d'orange en koffie. Van vroeg weggaan komt weinig terecht, want na het ontbijt gaan we nog zwemmen en werk ik mijn blog bij. Ook bezoeken we nogmaals het kerkje, waar ik een kaars aansteek voor mijn dierbaren. Toch een mooi gebaar, leek me. We vertrekken rond twee uur richting Sorigny, via Montbazon en een prachtig landschap. Na een paar uur door het bos te lopen komen we op het platteland, we lopen door velden met zonnebloemen zover het oog kan zien. Onderweg doen we ons tegoed aan appels en bananen, die over de afgelopen weken steeds smakelijker geworden lijken. als we aankomen in Sorigny drinken we een biertje op het eerste terras dat we tegenkomen. We vinden een ... read more

's Ochtends bergen we onze tassen op in een kast in het Ibis en gaan op zoek naar een stempel. De kathedraal is de mooiste die ik tot nu toe gezien heb, en we hebben ook nog het bijbehorende klooster bezocht. De mensen hier geven ons weer hoop, ze zijn vriendelijk en bekend met de 'Chemin de Sant-Jacques'. Aan het einde van de dag lopen we richting Sant-Avertin langs een enorme rivier. Een priester komt ons vriendelijk lachend tegemoet, en knikt in erkenning. Nu voelen we ons pas pelgrims. We wijken af van de rivier en lopen de bergen in. We vullen onze camelia's nog aan het einde van het dorp en zetten onze tenten op het land van een boer. We eten eindelijk weer wat en komen helemaal tot rust. Opeens valt er een tor ... read more

Vannacht sliep ik bijzonder slecht, ik heb levendiger gedroomd dan ik in jaren deed en het was allemaal verschrikkelijk naar. Ik vermoed dat het komt doordat we niet meer blowen, want Taric had het ook. We ontbijten, halen onze stempel in het dorp en eten nog een pizzabroodje, alvorens onze tassen te pakken en naar Valenciennes te reizen, waar we tien over zes voor het 'Information de Tourisme' staan, tien minuten te laat voor een stempel. We besluiten in de McDonalds op internet een hostel in Parijs te zoeken, we zijn helemaal klaar met noord Frankrijk. Als ook nog blijkt dat we een ticket hebben gekocht voor morgen zakt de moed ons pas echt in de schoenen. We gaan zitten op een bankje voor het station en besluiten een hotel op te zoeken. Ik zie een ... read more

Gisteravond werden we, nadat we naar buiten gingen om een joint te roken, bij het binnenkomen in de jeugdherberg direct betrapt door Quentin, ditmaal een negentienjarige medewerker van het Sauberges de Jeunesse. Ten goede, want niet alleen moesten hij en zijn beeldschone collega Florence lachen, Quentin bleek zelf een wietroker te zijn, dus we raakten aan de praat en later op de avond bood hij ons port aan. Taric ging al naar bed. Ik heb nog een uur met Quentin en Florence gezeten voordat ook zij naar bed wilde. Ik probeerde haar nog te strikken voor een glaasje port, maar ze drinkt niet. 'Une angel' verklaarde Quentin, drinkt en rookt niet. Niet veel later besloot ik ook maar te gaan slapen. Ik was net wakker toen ik gekrijs op de gang hoorde, een of andere drugsdoordrenkte ... read more

Daar zit je dan, in een bushokje in Dottignies met een hoofd als een baksteen en een zure smaak in je mond die je krijgt als dingen mis gaan. In plaats van terug te keren naar Quentin zijn we dus met iemand mee gegaan die ons naar het noorden heeft gebracht, de verkeerde kant op. We besluiten eerst eten te halen, anders komen we nergens. We halen brood en salami, en beiden een klein flesje sap. Daarna gaan we terug naar het bushokje waar ondertussen de lokale jeugd zich verzameld heeft. We komen erachter dat we bijna een uur moeten wachten dus we roken een jointje, ik begin me al beter te voelen. Als uiteindelijk de bus komt heeft het halve dorp zich verzameld om mee te gaan. De bus brengt ons langs oude boerderijen en ... read more