Vogels en jeepsafari

---

Nog eerder dan gisteren opgestaan voor een ontbijt. Daarna begon de dag met een tocht om vogels te bekijken. We hadden dezelfde gids als gisteren. Hij had z’n boek bij zich en vertelde veel. Een paar keer wees hij in de verte en riep hij: Kijk, de gele (of rode of blauwe) weet-ik-veel, terwijl wij alleen een klein stipje zagen wegvliegen. Hij lult maar wat dachten we even. Totdat Niels-Ingvar zijn camera pakte en foto’s begon te maken die hij tot tienduizend keer kon uitvergroten. En verdomd, die man had echt gelijk! Hoe hij het zag weten we niet, want je kon echt alleen zwarte stipjes onderscheiden, maar hij zag het wel! Toen we eenmaal over onze gereserveerdheid heen waren werd het een erg leuke en interessante tocht. Echte ornitologen (zo heten ze toch?) zullen we wel nooit worden, maar ook de rest van de dagen hebben we echt meer oog en oor gehad voor vogels en dat was best aardig.

Rond een uur of negen waren we weer in ons huisje. We waren allebei doodmoe, zijn op bed gaan liggen en werden pas weer wakker toen Saligram ons kwam halen voor de lunch. Na de lunch in de jeep gestapt om een jeepsafari te doen. Tenminste… Chitwan National Park is een beschermd gebied en er zijn dus strenge regels voor het betreden ervan. Die regels worden opgesteld door een Raad bestaande uit zeven wijze heren. Die hebben voor jeepsafari’s bepaalde routes uitgezet die gereden mogen worden. Helaas konden we niet bij het beginpunt komen vanwege de bandha (wegversperring) waar ik al eerder over schreef. Onze gids had daarom gedacht dat we de route omgekeerd zouden rijden. Maar dat mocht natuurlijk niet! Op een grasveldje onder een boom een half uur gezellig lopen keuvelen onder een boom met de opzichter en tussendoor een beetje onderhandeld, met als eindresultaat dat we toch op pad mochten. Helaas geen neushoorns gezien deze keer. Wel veel moois van het gebied gezien, mooie termietenhuizen bewonderd, kuddes antilopen en herten aanschouwd, apen zien slingeren en een krokodil zien zwemmen. Onderweg een paar keer uitgestapt om wat stukjes te lopen (dat gaf de chauffeur ook weer de mogelijkheid om de jeep weer wat op te lappen). We hebben ons opnieuw verwonderd over het waarnemingsvermogen van onze gids. Ondanks onze oplettendheid lukte het ons nauwelijks hem voor te zijn.

Bij terugkomst even het dorp in gegaan. Niels-Ingvar was inmiddels druk in gesprek met een winkeleigenaar die hij alles aan het uitleggen was over het Nederlandse homohuwelijk, het feit dat wij geen geiten als huisdieren hebben en dat er zoiets bestaat als elektrisch vervoer over rails. Hij introduceerde ons een Nepalees spel dat “de tijgers en de geiten” heet. Tijgers moeten proberen de geiten te slaan en de geiten moeten op hun beurt proberen de tijgers in te sluiten. Best een grappig spelletje. Om de goeie man ook een leuke avond te bezorgen hebben we het bij hem gekocht. Inmiddels was hij er helemaal van overtuigd dat Nepal ook het homohuwelijk maar moest invoeren en wenste hij ons een verder een fijne tijd als gezin toe.

Door de zoveelste stroomonderbreking was het na zevenen al snel pikdonker, waardoor we al te vroeg gingen slapen. Morgen al weer terug naar Kathmandu!

Tot blogs!

---