Week 5: Tutje moving on

---

Selamat sore vanuit het oh zo zonnige Indonesië!

Nu heb ik vernomen via mijn betrouwbare bronnen dat het in ons kleine kikkerlandje de laatste tijd een beetje zielig weer is geweest. Koud en regenachtig, brrr. Daarom moet ik natuurlijk even vermelden dat het hier een matige 30 graden betreft met een heus fel geel zonnetje op de achtergrond. Al jaloers?
Natuurlijk is het hier ook niet altijd helemaal perfect, al zou je dat natuurlijk wel denken, en hebben we te kampen gehad met hevige regenbuien. Zo erg zelfs, dat vele plekken in midden Java overstroomd zijn. Ook hebben deze overstromingen al menig mensenlevens geëist. Gelukkig heeft het hier maar een dag geregend en konden wij weer rekenen op de zon de volgende ochtend. Ik leef dus nog steeds en ben helemaal buiten gevaar. Ondertussen heb ik dan ook geprobeerd een beetje zon naar het thuisfront te sturen en volgens mij begint dat langzaam maar zeker te lukken.

Anyways, ik ben de dagen af aan het tellen aangezien ik nog maar 3 dagen te gaan heb. Dan is mijn project officieel afgelopen en ben ik al op de helft van deze nieuwe ervaring. Maandag pak ik dan ook mijn super mooie rugzak, paars met roze - of course, ik heb een status hoog te houden - , en is het tijd om verder te reizen. En nee, ik heb nog steeds geen idee waar ik precies heen ga. #imsadventure.

Laatste lootjes

Mijn project begint langzaamaan aan zijn einde te komen. Zo hebben we nu vooral vrije tijd om het 'main-event' van aanstaande zondag voor te bereiden. Tijdens dit main-event gaan er allerlei dingen plaats vinden, wat het precieze plan is heb ik ook nog niet uitgevonden - toch fijn die Indonesische cultuur - , die vooral te maken hebben met 'culturesharing'. Ondertussen zijn wij dus bezig met het bouwen van een replica van de Tugu van Yogyakarta. Het boegbeeld van de stad. Of zoals de mensen hier zeggen: de Eiffeltoren van Yogya. Dit gebeurt natuurlijk op een bijzonder duurzame manier, namelijk met plastic flessen. Beetje hypocriet zijn we dan wel weer, want we gebruiken spuitverf om hem een mooi wit kleurtje te geven, wat nou milieuvervuiling? Gelukkig was de Tugu binnen een dag af en konden we beginnen aan het bouwen van onze photobooth, ons tweede project. Het hele idee van deze TU projectjes, ja ik voel me helemaal thuis, is de lokale bevolking te laten zien wat er allemaal wel niet mogelijk is als je je afval recycled. We proberen dan ook de mensen hier te inspireren en te motiveren om uiteindelijk de stad een beetje schoner, beter en groener te maken. Ik bedoel, we zijn een minion aan het maken van autobanden, wie wil dat nou niet?

Naast al deze voorbereidingen hebben we ook nog project gerelateerde dingen gedaan. Zoals chillen bij het zwembad, en nog meer chillen bij het zwembad... Wel pas nadat we alle voorbereidingen voor de volgende dag getroffen hadden natuurlijk. Zo zijn we naar een middelbare school geweest om te vertellen over onze culturen waarna ze ons vragen konden stellen via een talkshow concept. Dit was overigens geen normale middelbare school, maar een katholieke jongensschool en dat hebben we geweten. Op het moment dat we binnenkwamen, toevallig jongens voorop en de meeste meisjes achteraan, begonnen ze heel hard te klappen. Maar zodra het eerste meisje haar voet over de drempel zette ging dit geklap gepaard met gejoel en geschreeuw alsof hun levens er vanaf hingen. Zeer merkwaardig. Nu zul je denken: een jongensschool, daar zit vast wel wat soeps tussen. Maar niets is minder waar. Ik heb nog nooit zo veel onaantrekkelijke gasten bij elkaar gezien - wat ben ik toch goed in mezelf zachtjes uit te drukken... Lange haren, pukkels en scheve tanden, nee toch niet helemaal mijn ding. De vragen die ze stelden tijdens de talkshow waren dan wel weer opmerkelijk, bijvoorbeeld: "Waarom heeft Nederland twee hoofdsteden?". Ja ik moest ook even twee keer denken bij deze vraag, maar nee Den Haag is geen hoofdstad. Ook kregen we de vraag: "Waarom eindigen alle Nederlandse steden met 'dam'?". Ja dat was een moeilijke. Hier hebben Merle en ik ons dan ook stiekem een beetje doorheen gebluft onder het mom van 'ze zijn op een dam gebouwd'. Na een bezoekje aan Google kwamen we erachter dat dit dus jammer genoeg niet het geval was, maar dat het komt doordat deze steden vanuit hetzelfde patroon zijn gebouwd. Weer wat geleerd. Tenslotte kregen we de vraag: "Waarom is het Internationale Gerechtshof gevestigd in Den Haag?". Deze vraag viel voor mij een beetje in de categorie "Waarom zijn de bananen krom?" en wilde ik dus heel graag beantwoorden met een luide: "WEET IK VEEL!". Dit konden we jammer genoeg niet maken dus zetten we onze hulplijn Google voor de tweede keer in. Deze kwam met een heel lang verhaal over een vredesverdrag en het neutraal zijn van Nederland in de eerste wereldoorlog wat allemaal veels te lastig was om te vertalen naar het Engels. We waren dan ook maar wat opgelucht toen ze vergeten waren om op de vraag terug te komen. Pfoe, door het oog van de naald zal ik het maar noemen.
Daarnaast zijn we afgelopen dinsdag naar een dorpje een eindje verderop gegaan, 30 km dus een uur rijden om precies te zijn, om de echt lokale bevolking te leren kennen. Dit dorpje staat bekend om de bloempotten en koperen sieraden die ze met de hand maken. Dit is dan ook de enige bron van inkomsten van dit dorp aangezien hun producten in de stad worden verkocht. De dorpelingen waren ontzettend enthousiast en wilde ons heel graag laten zien hoe ze hun producten maken dus gingen we, net alsof het een kinderfeestje was, pottenbakken! #goodolddays. Ik was mijn super pottenbak skills nog niet verleerd en was dan ook in staat met een beetje veel hulp een super mooie bloempot te maken. Nadat al onze potjes klaar ware gingen we een kijkje nemen bij de sieraden die ze met de hand maken. Deze sieraden worden gemaakt van koper waarna er een laagje goud op aangebracht word als finishing touch. Deze sieraden worden vooral gedragen door de bruid tijdens een traditionele Javaanse bruiloft. Heel bijzonder om te zien hoe dit gemaakt word. Tenslotte hebben we nog spelletjes gespeeld met de lokale kinderen waarna het tijd was om naar huis te gaan.

Poolparty!

Zoals ik al zei hebben we de laatste dagen vooral veel zwembad gezien. Want als je een beetje harder door werkt dan normaal, ben je binnen een uurtje klaar met je voorbereiding voor de volgende dag en kun je aan je tan gaan werken bij het zwembad of een dagje naar de spa. Ach het leven is ook zo ontzettend zwaar aan de andere kant van de wereld. Daarnaast moesten we voordat ons project afgelopen zou zijn minimaal een keer bij de karaoke geweest zijn, voor de ultieme Azië experience zal ik maar zeggen. En ik kan je vertellen, het was het waard. Ik snap nu waarom die Aziaten een obsessie hebben met karaoke. Het is namelijk heel grappig om mensen die totaal niet kunnen zingen helemaal uit hun dak te zien gaan. Ik heb dan ook ontzettend hard gelachen. Tenslotte zijn we gisteren avond met zijn allen naar het huis van een van onze buddies geweest om daar met alle vrijwilligers te eten. Iedereen zou een typisch gerecht maken uit zijn of haar land waardoor er een internationaal buffet ontstond. Maar ja, wat moet je als Hollandse dan maken? Stamppot leek ons iets te winters dus kwamen we met het ontzettende Hollandse idee om Mojito's te maken. Want Mojito's is altijd een goed idee. Daarnaast was een van onze bromigo's jarig, wat betekende dat het om 12 uur tijd was voor oreo chocolade taart, ballonnen en water. Want het blijkt een traditie te zijn in Sri Lanka om iemand helemaal nat te spuiten met water op zijn verjaardag. Dit onderdeel mocht dan ook niet ontbreken. Om zijn verjaardag goed te vieren vandaag gaan we vanavond naar de film waar ik al twee jaar op zit te wachten namelijk FINDING DORY! En moeten er daarna natuurlijk nog een paar biertjes gedronken worden. De vorige keer dat ik dat deed hier was ik na twee biertjes maar een mini beetje aangeschoten en hebben mijn beste vriendinnetjes ontzettend hard kunnen lachen tijdens onze midnight skype sessie. Dusssssss, nog vrijwilligers voor vanavond? 😉

Bye bye, zwaai zwaai

Over 3 dagen is het dus zo ver en zit de eerste helft van dit avontuur er alweer op. Hoewel mijn project niet altijd even vlekkeloos is verlopen heb ik geen moment spijt van deze keuze en ben ik iedereen die ik hier heb leren kennen dankbaar voor zijn of haar bijdrage aan dit avontuur. Ik heb in deze zes weken mezelf ook een klein beetje beter leren kennen en ben ik erachter dat ik misschien toch niet helemaal dat tutje ben dat iedereen denkt dat ik ben. Want stiekem ben ik eigenlijk best wel stoer enzo. Aangezien alle voorbereidingen voor het einde van deze week al bijna afgerond zijn, hebben we een vrije dag. Wat betekend: SPA DAY! Wat zal ik vandaag eens laten doen? Een gezichtsbehandeling? Haarmasker? Manicure? huh, zei iemand daar stoer?

To be continued...

Heel veel liefs,

Im

---