Blogs from Gambia, Africa - page 14

After 2 long days of mind-blowing travel, I have finally arrived. The journey started out in DC, then I flew to London for a small lay-over, and then to Madrid for the most tummultuous and angry 11 hour lay over ever. After being charged an extra 650 dollars to check our bags through SpanAir, Julia and I were thouroughly pissed. We arrived in Gambia at 2 am on friday, and surprise surpise, our ride wasnt there. The intention from my friends to pick us up at the airport was completly honorable, except they thought we were coming on saturday. With no where to go, and no ride, we got some dude at the airport to drive us to my former land lords house, where we spent the night on the floor. We finally arrived to our ... read more

Hei igjen, vi er fremdeles i Kololi i Gambia, og har som vanlig noe aa fortelle dere. Ikke det at vi har begitt oss ut paa store eventyr, de siste dagene har vaert ganske slappe, med soling og bassengbading som hovedaktiviteter. Men i gaar var vi paa utflukt til Bakau, som bare er noen minutter unna. Dit dro vi med Live, og vi besoekte noen venner av henne. Ene av dem var trommelaereren hennes, som bodde i bydelen Oslo (og hvis bror har spilt tromme sammen med storheter som Youssou N'Dour og Dr. Alban). Han ble med oss ned paa stranden, der han og Live spilte litt djembe mens vi hoerte paa, saa paa krabber og gikk oss en tur til et posht hotell og drakk en alvorlig overpriset ananasjuice. Etterpaa fikk vi proevet oss paa ... read more

The Gambia synthesizes in few thousands of Km² all defects and virtues of the young independent Africa. On one hand it builds a tourism industry thanks to the callback of kilometers of white beaches and iridescent markets, on the other one, seems incapable to fulfill whichever undertaken plan, including the one of a repressive dictatorship. You get a first morsel as soon as you reach the border, arriving from Senegal. In that country, agents wear uniform and are efficient (by African standards) in carrying on their duties. On this part of the line, instead, customs officers show up in worn out uniforms lacking of identification or flatly in civilian clothes, and every encounter with those who have had the bad luck to be born white seems necessarily to be concluded with the passage of some ... read more

Na mijn aankomst op de luchthaven van Banjul, laat ik me door een taxi afzetten (letterlijk en figuurlijk) bij het hotel in Banjul waar ik de laatste nacht ook geslapen heb. De volgende morgen sta ik bijtijds op en vertrek richting Bwiam, het dorp waar Sara (één van de twee Amerikaanse vrijwilligsters die we in Mauritanië hebben ontmoet) woont, met haar Gambiaanse familie, een moeder, die ik niet heb gezien omdat ze er niet was in de tijd dat ik er was, Moussa haar zoon, Kaddy z'n vrouw en twee kinderen Fatou een meisje van een jaar of 14 en Ibrhma een jongetje van een jaar of 4. In het dorp is geen stromend water en geen elektriciteit, douchen doe je met een emmertje water die je haalt bij de pomp. Onze telefoons kunnen we ... read more

De volgende morgen moeten we weer op tijd weg. Ik ben als eerste wakker en spring rond acht uur onder de douche, we zetten alles weer op zijn plek in de woonkamer en rond negen nemen we afscheid en gaan opzoek naar een telefoon, we willen voor de zekerheid toch even de Gambiaanse ambassade bellen om te checken of we echt geen visum nodig hebben. Volgens de dame aan de telefoon zijn de regels veranderd en hebben we wel een visum nodig, das een tegenvaller, we nemen een taxi naar de Ambassade van de Gambia, ook hier houden ze vol dat we echt een visum nodig hebben. Gelukkig gaat het relatief vlot, we moeten er een uurtje of twee opwachten en het kost 45 euro, maar goed rond twaalven kunnen we richting garage Banjul. Als we ... read more