Advertisement
En dan ben ik opeens aan mijn laatste paar weken begonnen. De tijd is echt voorbij gevlogen. Ik moet nu nog snel proberen om een van mijn projecten zover mogelijk af te ronden, mijn verslag afschrijven en een presentatie voorbereiden voordat ik voor het laatst vanaf Chester terug naar Nederland reis. In de tussentijd heb ik veel visite gehad en daar zal ik mijn laatste blog aan wijden.
Ilse was de eerste die mij in Chester kwam opzoeken in het laatste weekend van februari. Het was fijn om elkaar weer te zien en ik kan me nog herinneren dat de tijd voordat ze op Liverpool Airport de aankomsthal in kwam lopen, net als in Madrid, weer eeuwig leek te duren. In dat weekend hebben we samen Chester wat beter verkend. We gingen op zaterdag om twaalf uur de deur uit om niet eerder dan twee uur de volgende ochtend weer terug te zijn. We hebben over de muur van Chester gewandeld, gegeten en gedronken in de pub en tegen het einde van de middag bij de Starbucks afgesproken met drie van mijn collega’s: Dale, Tahmina en Peggy. (In een van mijn vorige posts hebben jullie al kennis kunnen maken met Dale en Tahmina, maar Peggy arriveerde later. Peggy komt samen met Loic uit Frankrijk en zij zijn bij Shell begonnen voor eenzelfde stage als ik. Peggy heeft ook dezelfde studieachtergrond en daarom werken we samen aan een paar projecten.) Na een koffie bij Starbucks besloten we om wat te gaan eten bij een Mexicaans restaurant en later zijn we nog langs een aantal pubs geweest.
De volgende dag hebben we Liverpool bezocht en gegeten bij een van Jamie Oliver’s restaurants: Jamie’s Italian. We kunnen dit aan iedereen aanbevelen. Het is niet alleen lekker eten, maar de inrichting van het restaurant is ook de moeite waard. Verrast door de schoonheid van Liverpool, zouden we hier tijdens Ilse’s volgende bezoek nog een nacht doorbrengen, maar daarover later meer.
Op maandagochtend was het helaas al weer tijd om elkaar gedag te zeggen. Ik moest werken, dus ik heb Ilse alleen bij het station af kunnen zetten en daarna ben ik naar mijn werk gefietst. Gelukkig zouden we elkaar een paar weken later weer in Nederland ontmoeten, waar Ilse mij onverwachts op Schiphol stond op te wachten om samen naar Wageningen te reizen. Dat was een fijne verrassing, ik stond al bij het kaartautomaat voor een treinkaartje toen er op mijn schouder werd getikt: ‘Meneer, mag ik u wat vragen?’. Dat weekend heb ik ook gelijk in Vlaardingen mijn verjaardag gevierd.
Advertisement
Tot: 0.07s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 28; dbt: 0.042s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
Richard
non-member comment
BFF
Schrijf je nou niks over ons Goldie? In ieder geval nog veel plezier met dancing horce with diamonds in her eyes;)