Advertisement
Published: January 20th 2011
The Capital: Wellington
English (Anouschka) 18th January 2011
The longest drive so far, to Wellington, started off in the rain. Because it’s been dry for very long and there’s all kinds of oil and dirt on the road, it was quite slippery too. After the first small slip we were forced to use the break with a little more caution. Late in the afternoon we arrived at the holiday park closest to the city center and, more importantly, the ferry terminal.
We agreed to meet Lisa’s ‘achternicht’ Tessa at the Te Papa Museum. She took us out for a drink in one of those bars you would never find as a tourist, although it’s located very centrally. After that, we walked around the city and the harbor. The atmosphere of this ‘windy city’ (they are right about that!) is very relaxed, modern and cool. It’s got an enormous amount of bars, cafés and restaurants. Basically, it’s the only city we really like in this country so far, the only one with its own style. Other cities and towns you drive through, as well as Rotorua and Napier, all look alike and are nothing special if not downright ugly. Of course
we didn’t go to New Zealand for its cities, but still Wellington’s a great place. At the boulevard, you have to watch out for jogging people but even more so for cyclists, who do not really adjust to tourists walking around.
Later in the evening, Tessa showed us a nice little place to eat as well. Although it was still very warm, it started raining again once we had to drive back to the camp site. Quite a challenge: finding your way in the pouring rain in a big city which is surprisingly dark at night. Well, let’s say we got there in the end.
19th January 2011
Another day to explore the capital! This time, we took the bus instead of the van. First stop was the Te Papa Museum, a vast building at the waterfront about the history of New Zealand. The country was only discovered by Europeans (of course the Dutch were first, but Cook took most of the credit) in the late 18th century. Therefore, the recent history is mainly one of immigration and compromises between European and Maori New Zealanders. It seems like they have succeeded quite nicely in living together and respecting each
Nice square
Pay attention to the sphere in the middle!other in such a short time, although of course not from the very start. It is also strange to look at the first and second world wars from the viewpoint of New Zealand. You would think they were too isolated to be really involved, but actually many men (European as well as Maori) were fighting for the British. The country was under constant threat too, although there never was a real attack. There were also exhibitions about the large amount of people arriving here from Europe after the wars, to try and build a better life here, leaving behind everything they’d ever known. That’s also the reason we both, and many other Dutch people, have relatives living here and in Australia.
After an amazing lunch in the city, we headed for the parliament buildings. One of them, the Beehive, is very controversial for its unusual (some might say terrible) design. We joined a tour through all buildings, where we couldn’t take any pictures. Our tour guide was your typical librarian, she knew a lot about the architecture and about the political system of New Zealand. It’s actually pretty similar to the British one, very traditional, but without all the ‘Lords’
with political power. And they do have multiple parties in the government (she took a long time to explain that, and I got lost somewhere in the middle until I discovered she was just talking about a system like ours).
Then it was time to enjoy the amazing sunshine outside and take the old cable car up the hill. The cable car was built to join the outer parts of the city to the centre, and it gives you a great view in just a 5 minute drive to the botanical gardens at the top. Tessa invited us for a drink with her friends at the waterfront after that. The rest of the evening we spent trying to find a place that sells take-away pizza (NOT succeeded, after a search of at least an hour! – yes, we were determined to find pizza). We did explore the city thoroughly you could say. In the end we settled for a sandwich and a milkshake/ice cream.
Nederlands (Lisa) 18/1 Napier – Wellington
Na een ietwat saaie autotocht kwamen we in Wellington aan. Wellington is de woonplaats van mijn achternicht Tessa die tevens ook als hoofdstad van Nieuw Zeeland fungeert. We hadden
met Tessa afgesproken voor het beroemde ‘Te Papa’ museum. Eenmaal daar bedachten we ons dat we geen flauw idee hadden hoe ze eruit ziet. Gelukkig was het meteen duidelijk toen ze zwaaiend aan kwam lopen. Nadat we eerst wat samen hadden gedronken in Cuba street, één van Wellington’s leukste straten, moest ze kort naar een afspraak en hadden wij de tijd voor een uitgebreide stadwandeling.
Wellington is met afstand de leukste stad waar we tot nu toe vertoefd hebben. Het centrum is zit vol met winkels, cafés, restaurants en ander leuks. Bij de haven kun je wandelen over een soort van boulevard. Wij waren overigens de enigen die over de boulevard aan het
wandelen waren. De rest van de mensen waren óf aan het rennen óf met een
kamikaze vaart op een mountainbike langs de oceaan aan het scheuren. We waren ons net aan het verbazen over die hoge concentratie sportievelingen toen bleek dat die daar niet helemaal spontaan was ontstaan; er was een sponsorloop aan de gang en wij waren precies op de route beland. Toen we op ons dooie akkertje langs de finish waren gelopen kwamen we al een stuk minder hardlopers tegen, maar nog steeds verbazingwekkend veel.
’s Avonds hadden we weer afgesproken met Tessa, deze keer voerde ze ons mee naar een tentje om wat te eten. De muren waren beschilderd met fantasierijke lijnen patronen, skylines en ander moois. De deur naar de wc was rood en droeg het opschrift ‘telephone’. In de wc zelf stond een kleine groene fiets. Inderdaad, het was een redelijk alternatieve toko. Het barvrouwtje was constant actief van één been op het andere aan het huppen terwijl ze ondertussen bestellingen opnam, dingen opwarmde en fruitsapjes maakte. Er waren maar twee mensen aan het werk die avond, wat ertoe leidde dat sommige zaken iets vertraging op hadden gelopen. Zo waren de vorken nog niet afgewassen en kregen we lepels als alternatief (toch bijna hetzelfde). De swingende muziek met een stevige doch relaxte beat maakte de sfeer compleet. Het eten was goedkoop en erg lekker.
Door het donker en de vreselijke stortbui die naar beneden kwam, kostte het nog aardig wat moeite om weer terug op de camping te komen.
19/1 Wellington II
Na al een tijdje in Nieuw Zeeland te zijn geweest, werd het hoog tijd om iets meer te weten te komen over de cultuur. De naam van het museum
Waiting for our lunch
While trying to keep the wind from interfering with our stuff. is perfect gekozen: simpel maar mooi en alleszeggend. Het heet ‘Te Papa’ wat ‘Onze Plek’ in het Maori betekent. Het museum is gigantisch en alhoewel we er tamelijk lang in rond hebben gelopen, hebben we uiteindelijk nog steeds maar één verdieping gezien. Veel geleerd over de geschiedenis van Nieuw Zeeland en ook over hoe Nieuw Zeelanders zelf naar hun land kijken. In de loop der tijd heeft zich een aardig mooie mix gevormd van Europese en Maori cultuur.
Daarna zijn we naar de parlementsgebouwen gegaan. Eigenlijk bizar om te bedenken dat we allebei nog nooit in de tweede kamer zijn geweest, hoewel die op FIETSafstand ligt, en nu wel in de Nieuw Zeelandse parlementsgebouwen. Tijdens de rondleiding kreeg je de gebouwen goed te zien. De officiële ruimtes leken erg op de Britse. Er stond veel Nieuw Zeelandse kunst uitgestald en één vergader/debat ruimte was ook geheel in maoristijl gemaakt. Aan de muur hingen allemaal houtsnijwerken die Maorivoorouders voorstelden.
Hierna hadden we precies nog tijd om de kabelbaan te nemen voor een wijds uitzicht op Wellington. We hadden namelijk ook weer afgesproken met Tessa die in de haven naar haar werk wat ging drinken met vrienden. Terwijl ik over mijn drankje
eens rustig de tent door keek, kwam mij tussen alle yuppen één gezicht wel erg bekend voor. Na even nadenken wist ik het: het was de man van de Rotorua camping!! Nu niet in campingkleren maar in overhemd. Ik had hem en zijn vrouw de eerste avond uitgebreid gesproken tijdens het afwassen. Echt ongelofelijk toevallig. Hij woonde niet eens in Wellington, maar in Cambridge (NZ) en bleek hier alleen maar drie dagen voor zijn werk te zijn. De wereld hangt van gekkigheid aan elkaar.
20/1
Weer vroeg op vandaag om de veerboot te pakken naar het Zuidereiland. Eenmaal daar aangekomen hebben we praktisch de rest van de dag in de auto gezeten naar de camping in Kaiteriteri. Vanaf hier kunnen we snel naar het Abel Tasman (National) Park gaan om ons daar in de wilde natuur te begeven.
Advertisement
Tot: 0.102s; Tpl: 0.015s; cc: 11; qc: 46; dbt: 0.0425s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
anonymous
non-member comment
Weer geweldige verhalen! Ik ga me maar klaar maken voor mijn tentamen, verschil moet er zijn :P xx Nederlandse Murmeltier