Advertisement
Published: March 14th 2012
Edit Blog Post
Peru Colombia
Peru Colombia 30-1-2012 till 16-4-2012 31-1-2012 om 10.55 trek ik de deur dicht van de mijn huis in Arnhem. De CV geprogrammeerd op het vakantie programma, alle apparatuur uit en ik heb zelf de koelkast maar uitgezet. Als er toch bijna niks in staat is het zinloos om het ding 10 weken aan te laten staan. Best lang 10 weken, maar oooo zo fijn. Nog ff langs de ING want wat was ook al weer de PIN code van mijn creditkaart. Slecht 1x gokken en bingo...dus dat ook geregeld. Nog ff een lekker koffie halen bij starbucks en op naar perron 7 voor de trein naar Roosendaal. Eindelijk tijd om alle "goede reis" sms-je te beantwoorden. Het zal zeker een goede reis worden en ja ik ga zoveel mogelijk genieten, maar toch is het ook weer spannend. Het onbekende te gemoet, veel moois zien en nieuwe mensen ontmoeten. Maar zal ik jullie zeker missen.
00.15u Madrid airport. Inmiddels twee films verder. Voor een luisterboek kon ik de concentratie niet opbrengen. Mijn gedachten waren all over the places en na een paar keer het verhaal opnieuw beluistert te hebben ben ik maar gestart met film twee. Plaatjes kijken om de tijd te doden. 1.45u vertrekt de
vlucht naar Lima. Het blijft indrukwekkend als je in een vliegtuig opstijgt. Zeker als je uit het raam kijkt is het alsof je los getrokken wordt uit je leven. Even uit die krioelende mierenhoop stappen, even de mogelijkheid om de bigger picture te zien. Wat is iedereen toch druk in zijn eigen wereldje. Vaak op de automatische piloot vliegt het leven aan ons voorbij. Ik hoop dat ik in de komende weken tot een goed vluchtplan ga komen waarbij ik zelf het stuur in handen neem.
Woensdag 1 februari om 07.20 uur land ik in Lima. Patricia is op het vliegveld om me op te halen. Zoals in Peru gewoon blijkt te zijn komt de ontmoeting met één kus in de lucht als de wangen elkaar raken op mij een beetje koeltjes over. We drinken eerst even een koffie op het vliegveld. Even bijpraten. Het was immers 1995 in Vancouver dat we elkaar voor het laatst zagen. Toen was Yasmin, Patricia's docher van 16, nog niet eens geboren. Haar zoon Piero van 11 was nog niet eens in vloeibare toestand aanwezig. Het was lang geleden dat we elkaar zagen en dus was er veel bij te praten maar ook
checken of het beeld van toen nog klopt met nu. Patrica heeft nog steeds die drive om een verschil te willen maken, een eigen kijk op zaken, een recht voor z'n raap mentaliteit wat haar een mooi mens maakt. Maar nu is ze ook een gescheiden moeder van twee kinderen met de bijkomende verplichtingen en zorgen. Ongewild is ook zij ook onderdeel van de "ratrace" geworden die ze toen we elkaar in 1990 en 1992 ontmoeten zo verachten. Na de koffie op het vliegveld bracht Patricia mij naar
Kokopelli waar ik voor één week en een optie op een tweede week een kamer geboekt had.
Advertisement
Tot: 0.08s; Tpl: 0.009s; cc: 11; qc: 56; dbt: 0.0454s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb