Advertisement
Published: April 29th 2007
Salkanty
Nevado Salkanty (6271 meter) vanaf de pas (4600 meter). Ik weet het, de titel klinkt vrij dramatisch, maar het was ook even schrikken geblazen....
De afgelopen week heb ik in Cuzco en omgeving doorgebracht. Eerst een paar daagjes in en rond de stad (ondermeer samen met Esther van Herk en Margriet op stap geweest en de Inca ruïnes rond Cuzco bezocht), daarna een vijfdaagse trektocht gemaakt langs de Nevado Salkantay naar Machu Picchu.
Op de vierde dag van deze tocht kwamen we met onze internationale groep (8 verschillende nationaliteiten plus 2 peruviaanse gidsen) aan in Agua Calientes, het dorpje dat in het dal bij Machu Picchu ligt. We waren onderweg naar ons hostel toen we ineens sirenes hoorden loeien. De locals op straat raakten in paniek en begonnen te rennen. Het bleek te gaan om een waarschuwing voor landverschuivingen/modderstromen. Het regende al de hele dag hard in de bergen die rond het dorpje liggen. De hellingen zijn steil en met de vele regen raakt de grond verzadigd en gaat schuiven. Een van de riviertjes werd een tijdje geblokkeerd en toen deze tijdelijke “dam” doorbrak kwam er met een enorm geraas een grote stroom modder naar beneden. Een sensor in de rivierbedding waarschuwt de mensen in de vallei
Trail
Het pad vanaf de pas de vallei in. voor het naderend gevaar. De paniek bij de locals is verklaarbaar, vorig jaar zijn er bij vergelijkbare omstandigheden meerdere mensen bedolven en om het leven gekomen.....
We waren dus op weg naar het hostel en iedereen begon te rennen om hogere, veiligere oorden op te zoeken. Duwen en trekken in de smalle straatjes, huilende vrouwen met kinderen op de arm op zoek naar andere familieleden, toeristen die niet weten wat er aan de hand was, kortom tafarelen die me een beetje deden denken aan de beelden van de tsunami in Zuidoost Azië. Maar wat kun je doen? Afwachten en rustig blijven, dat leek me het beste. Al snel gingen er geruchten dat er een aantal toeristen in de stroom waren meegesleurd. Uiteindelijk bleek het mee te vallen en werd dat bericht dan ook niet bevestigd. Toen de kust veilig was zijn we naar de rivier gelopen waar nog steeds een kolkende stroom modder naar beneden raasde. Later gingen de sirenes nog tweemaal af en vluchtten we naar het dak (!) van het hostel. Gelukkig was het allemaal niet ernstig, maar de paniek bij de Peruanen maakte wel indruk.
Wat ook indruk maakte waren de landschappen tijdens de tocht
Cascada
Onderweg kwamen we verscheidene watervallen tegen. naar Machu Picchu. De tocht die ik heb gemaakt is een alternatief voor de Inca Trail. De Inca Trail is de wereldberoemde vierdaagse trektocht en werd zo druk bezocht dat er sinds een paar jaar een beperkt aantal mensen wordt toegelaten. En sinds dit jaar zijn de regels verder aangescherpt, met als gevolg dat je maanden vooraf een plekje moet reserveren, zelfs in april (laagseizoen). En dat wilde ik dus niet, ik wist niet wanneer ik precies in Cuzco zou zijn. Een goed alternatief is daarom de eveneens zeer spectaculaire Salkantay trek. Het ontbreekt dan weliswaar aan de Inca-ruïnes die de Inca Trail wel heeft, maar het voordeel van deze tocht is dat je verder de bergen in gaat (dus wat zwaarder is), minder druk is, goedkoper is, maar even goed in Machu Picchu eindigt.
De tocht ging in de eerste twee dagen van Mollepata (2800 meter) naar de Salkantay pas. Op deze pas, zo´n 4600 meter hoog, heb je prachtige uitzichten op de hoge Andes en vooral op de Nevado Salkantay (6271 meter). Vervolgens daalt de tocht af in een diepe vallei. De derde en vierde dag gingen door het regenwoud, langs kleine afgelegen dorpjes, via een aantal
Ochtendgloren
´s Ochtendsvroeg naar de ruïnes van Machu Picchu. warmwaterbronnen (heerlijk gebadderd) naar Aguas Calientes. De vijfde dag zijn we om 4.00 opgestaan om de circa 1600 treden naar de ruïnes van de heilige Inca stad Machu Picchu op te klauteren en van de zonsopkomst te kunnen genieten. Deze stad is door de Inca´s verlaten toen de Spanjaarden in de 16e eeuw in Zuid-Amerika aankwamen. Machu Picchu is door hen echter nooit gevonden en in 1911 door een Amerikaanse historicus herontdekt. De stad was een belangrijk cerimonieel centrum voor de Inca´s en is ongelovelijk goed bewaard gebleven. Maar wat vooral indruk op me maakte is de geweldige locatie in de steile groene bergen..... Echt een machtig gezicht!
Vervolgens zijn we terug gegaan naar Cuzco waar we de goede afloop van onze tocht hebben gevierd. Nu een paar daagjes uitrusten en dan zal ik de komende week mijn reis voortzetten naar de “witte stad”, Arequipa.
Advertisement
Tot: 0.102s; Tpl: 0.018s; cc: 10; qc: 56; dbt: 0.0692s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Gerco
non-member comment
ach
yo ziet er goed. Trouwens gefeliciteerd met PSV. groet, Gerco