Advertisement
Published: March 10th 2007
Lago Grey
Lago Grey met Glaciar GreyNa een aantal mooie dagtochten in de omgeving van Ushuaia, was het tijd om verder te reizen. En wel naar Puerto Natales. Dit stadje in het verre zuiden van Chili is de uitvalsbasis naar een nationaal park van absolute wereldklasse: Torres del Paine. Het Paine massief rijst vanuit het niets bijna 3000 meter uit boven de Patagonische steppen. Al zou je dat niet verwachten, het grootste deel van Patagonië bestaat namelijk uit steppen; de harde wind zorgt ervoor dat er nauwelijks wat kan groeien. De busreis van 15 uur van Ushuaia naar Puerto Natales, dwars door Vuurland, liet een zelfde beeld zien: “niemandsland”.
De Patagonische Andes is echter heel anders en de verhalen die ik had gehoord waren fantastisch. Dus, op naar Torres del Paine. Gezien de prima voorzieningen in het park, besloot ik om in een Puerto Natales een tentje te huren en een tocht van 5 dagen te gaan maken.
Maandag op pad met een zware rugzak, gevuld met eten, kleren, tent enz. Eerst een paar uurtjes met de bus en een tochtje met een catamaran om aan het begin van mijn route te komen.
Vanaf de boot begon het meteen te regenen en te sneeuwen, maar na een
Los Cuernos
Los Cuernos uurtje of anderhalf was het weer droog. En wat bleek: het was de enige neerslag die ik in die 5 dagen op mijn dak zou krijgen, wat erg uitzonderlijk is. Het weer verandert namelijk heel vaak en op de meeste dagen is er sprake van 4 seizoenen op 1 dag.
Mijn eindpunt van de eerste dag was een (gratis) camping, boven Glaciar Grey, een enorme, blauwe gletsjer die uitmondt in Lago Grey. Die avond genoten van een prachtige zonsondergang over de Gletsjer. Daarna een koude tegemoet. Gelukkig is de slaapzak die ik in Nederland heb gekocht ook onder nul lekker warm want ´s nachts vroor het steeds een paar graadjes.
Ik was in eerste instantie in mijn eentje op pad gegaan, maar op de eerste camping ontmoette ik Richard (Canada) en Eduardo (Spanje), die ook alleen op weg waren. De volgende dagen zouden we veel samen optrekken. Meestal liepen we gewoon alleen, op ons eigen tempo, maar ouwehoerden en dronken we op de campings samen wat. Erg gezellig!
Na Glaciar Grey ging de volgende 2 dagen naar een volgend hoogtepunt: Valle Francés. De mirador (uitzichtpunt) aan het einde van de vallei bood een geweldig panorama. Ik heb zeker 1,5 uur
Valle Frances
Valle Frances van het uitzicht zitten genieten. En niet alleen van het uitzicht, maar ook van de brokken ijs die met een enorm kabaal van de “hangende“ gletsjers naar beneden donderden. Het uitizcht was met de camera maar nauwelijks is vast te leggen. De foto´s zijn evengoed erg mooi hoor. En dan heb ik nog mooiere dan die op de site staan. Maar die moeten jullie maar eens komen bekijken zodra ik terug ben.
De laatste twee dagen van de tocht leidde ons naar de granieten Torres del Paine, die vanaf de mirador zo´n 1800 meter boven je uittorenen. Een ongelovelijk gezicht. En het mooie was dat onze camping vlakbij het uitzichtpunt lag. Daarom de ochtend erna in het donker een uurtje over de rotsen geklauterd om van de zonsopkomst te genieten.
´s Middags terug naar Puerto Natales om ´s avonds, na 5 dagen pasta waar eens een goede steak te eten.
De komende week ga ik naar El Chaltén en El Calafate, aan de Argentijnse zijde van de Patagonische Andes, om daarna mijn weg naar het noorden van het land te vervolgen. Ik hou jullie op de hoogte! Groeten Geert.
Advertisement
Tot: 0.088s; Tpl: 0.011s; cc: 13; qc: 60; dbt: 0.0549s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Esther
non-member comment
Wauwwww!!!!!! Krijg er enorm veel zin in bij het zien van deze schitterende platen :)