13-12-2012

---

Zonder mijn twee nieuwe kennissen, Sara en Tania, had het hier in Rio Branco al bij al maar een saaie boel geweest. Die zogenaamde vriendin die ik hier moest tegenkomen, die lijkt wel van de aardbol verdwenen te zijn. Vooral overdag loop ik al eens verveeld rond. Maar de avonden maken dat weer allemaal goed.

Niet dat hier niks te doen is in Rio Branco, maar alleen is maar alleen. Je ziet al die mensen rondlopen, lachend, pleziermakend, maar je maakt er eigenlijk niet helemaal deel van uit.

Zondag is alles hier gesloten. Internetcafés, winkels, alles.

Enfin, alles. Gelukkig was het ijssalon waar ik al een paar keer geweest ben wel open. Maar je kan niet de ganse dag ijs eten. In de straten is het opvallend rustig op zondag. Iedereen lijkt zich op te sluiten in hun huizen.

Ik ging op zoek naar Romeo, mijn Nederlands-Surrinaamse kameraad, maar die was niet te vinden. Meestal komen we elkaar wel ergens op straat tegen, maar deze keer gebeurde dat niet. Over Surriname gesproken: volgens Romeo moet ik daar ook eens naartoe. Surriname ligt in Zuid-Amerika en men spreekt er gewoon Nederlands. Romeo vertelde mij zijn verhalen over corruptie, corruptie die hij daar van dichtbij had meegemaakt, maar welk land is niet corrupt?

Dus ik slenterde maar wat rond, zondag.

De dag ervoor was ik de hele namiddag en avond op stap geweest met Sara en Tania. Eerst gingen we middageten op restaurant. Daarna reden we naar een groot shoppingcenter. Daar snuffelden we tussen de braziliaanse cd´s en films. Nadien aten we ergens aan een kraampje een soort wafel/pannekoek met chocolade. Daarna zijn we een ijs gaan eten. Nog nadien naar de film. En tot slot aten we nog ergens op een terras naast de rivier een pizza. Rond middernacht werd ik weer veilig naar mijn hotel gebracht. Wat wil ik eigenlijk nog meer?

Zondag slenterde ik dus door de stad. Er zijn 3 bruggen die je kan nemen om de rivier over te steken: twee autobruggen en een voetgangersbug. In het midden van de voetgangersbrug rustte ik even uit. Daar blies er een aangename wind, een wind die alleen daar lijkt te blazen, ideaal om wat af te koelen in de hitte.

Over hitte gesproken. De laatste dagen is hier al verschillende keren een flinke regenbui uit de lucht gevallen ook. En niet zomaar een regenbui: tonnen water vielen er uit de lucht, soms een paar uur aan één stuk door. De straten veranderen dan in kleine rivieren, het overtollige water dat zich langs de zijkanten opstapelt en zich een uitweg probeert te banen.

Eén keer was ik kleddernat geworden door de regen. Mijn geldbiljetten moest ik in mijn kamer laten drogen op een handdoek. Ik was al een tijdje aan het lopen in de regen en vond nergens een deftige schuilplaats. Dus ik dacht: ik ben toch al nat, laat ons gewoon doorstappen naar ons hotel.

Overal zie je dan mensen schuilen, onder afdakjes. Gekleed in T-shirt, short en slippers. Hier en daar zie je kinderen fietsen en spelen in de regen, plensend, elkaar natmakend.

Als het zo hard regent, dan durft de electriciteit hier al eens uit te vallen. Soms hoor je zelfs ontploffingen in de straat, ontploffingen van electriciteitskabels, en dan vuurgensters die uit de contactdozen naar beneden dwarrelen. Veilig zal het denk ik niet echt zijn. Maar goed, eens de regen voorbij is slaat de electriciteit weer aan en gaat het gewone leven weer zijn gangetje, alsof er niets aan de hand is geweest.

Vandaag ben ik een aantal foto´s gaan nemen in de stad, vooral van graffiti. Je vind die graffiti onder bruggen en op muren van verlaten braakgronden. De muurtekeningen zijn altijd van dezelfde persoon afkomstig.

Eén tekening in het zwart-wit vond ik er tussenuit springen. Naast de tekening stond de tekst: "Não apaguem o meu graffiti, apageum a fome" en "Não há amor nas cidades". Het eerste betekent zoveel als "bestrijd niet mijn graffitti maar wel de honger", het tweede "er bestaat geen liefde in de steden".

Vanavond ben ik te gast bij een vriendin van Sara en Tania om daar samen met hen "tapioca" te gaan eten. Daar zal ik dan ongetwijfeld nog nieuwe mensen leren kennen. Romeo is ook uitgenodigd, maar hem moet ik nog te pakken zien te krijgen.

Dat was het voor vandaag

Até logo!!

---