Muchas cosas

---

Dinsdag laatste keer geslapen in ons appartementje in San Jeronimo. Dat was toch beetje raar om na zo’n maand daar weg te gaan.
Woensdag ’s morgens op tijd vertrokken met de taxi, bus en trein naar Aguas Calientes (=eigenlijk ‘warm water’ in het Spaans); het dorpje aan de voet van Machu Picchu. Daar een nachtje geslapen. Het hotel had zelfs een zalige douche en zalige bedden!
Dan donderdag heel vroeg (5u30) met een busje naar Machu Picchu. We gingen voor het 1ste busje gaan zodat we Machu Picchu bij zonsopgang zouden zien…bleek het al lichter te zijn dan we dachten. Maar het was nog altijd de moeite om zo vroeg op te staan! Het busje reed ons via veel haarspeldbochten naar de top, naar Machu Picchu. We waanden ons al in de jungle; de beplanting was al totaal anders. Want buiten Aguas Calientes, is er in de verste verte rondom Machu Picchu niets van huizen te vinden. Al vanaf de aankomst aan de ruïnes waren we alle 3 zwaar onder de indruk!!! Machu Picchu valt bijna niet uit te leggen in woorden, je moet het gezien hebben! Naar het schijnt zou Mick Jagger ook die dag Machu Picchu bezocht hebben…we hebben hem niet gezien. Om 10u hadden we een ticketje geregeld om de Wayna Picchu te beklimmen (er mogen per dag maar 400 mensen naar boven; 200 mensen om 7u en 200 mensen om 10u). Bij het wachten aan het startpunt, zagen we veel mensen naar beneden komen…helemaal uitgeput. Oei oei… wat stond er ons te wachten?! We kregen toch een beetje schrik. De beklimming naar boven zou 1u duren en de afdaling 45min. Met volle moed begonnen we er aan, het was zwaar maar heel erg de moeite!!! De zichten onderweg waren waanzinnig mooi! We zagen er zelfs een slang…(zie maar op de foto’s)! Dan in de vroege namiddag terug naar Aguas Calientes om de trein naar Poroy (vlak bij Cusco) te nemen.

Vrijdag, vroeg in de ochtend, vertrokken we met de bus naar Puno. We hadden gekozen voor een toeristische bus die onderweg op verschillende plaatsten stopte. We hadden echter niet gedacht dat het zó toeristisch zou zijn, we voelden ons een beetje op schoolreis (denk aan: grote reisbus, gids op de bus, gids bij de bezienswaardigheden, oranje lintje rond je nek, snel snel snel, overal ‘artisanale spulletjes’ te koop,…). Het voordeel van deze trip was wel dat de lange busrit geregeld onderbroken werd door een stop. De busrit was heel mooi! We reden vanuit ‘the sacred valley’ (=heel bergachtig; op zo’n 3400m) naar de Altiplano (=uitgestrekt, hoog gelegen gebied; op zo’n 4400m). Om dan uiteindelijk te eindigen in Puno, bij hét Titicacameer (=hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld). In Puno bleven we gewoon 1 nachtje. Want zaterdag in de ochtend namen we weer een bus, dit keer naar Copacabana (=stadje langs het Titicacameer, in Bolivië). Onderweg moesten we over de grens ‘Peru-Bolivië’, dat was een hele onderneming. Eerst langs de politie, dan langs migratie (nog aan Peruaanse kant). Dan te voet (ongeveer 300m) over de grens naar Bolivië om daar weer langs migratie te gaan. Nadien mochten we dan terug op de bus. Onderweg waren we al gestopt aan een wisselkantoor om Bolivianos te bemachtigen, maar wij wilden in Copacabana gewoon geld afhalen…bleek er ineens een man op de bus te komen die zei dat we ieders 1 Boliviano (=ongeveer €0,10) moesten betalen voor tax in Copacabana…dit bleek dan toch geen probleem te zijn… Alle andere mensen op de bus betaalden heel braaf. Maar blijkt dus (volgens den trotter) dat er dikwijls zo’n mannen op bussen komen om onterecht geld van de mensen te eisen. Dus die tactiek (dat we geen geld hebben) moeten we dan misschien nog eens proberen 😊. Aangekomen in Copacabana eerst iets gegeten (heel goedkoop), een menuutje voor €2! En dan de boot op naar Isla del Sol, met al onze bagage (want we wilden op het eiland overnachten). Maar blijkt dat we beetje pech hebben , want zondag zijn het hier verkiezingen en staat het (openbaar) vervoer een beetje stil… Dus zou het moeilijk worden om van het eiland zondag terug naar Copacabana te geraken. Dus namen we dan maar de beslissing om zaterdag gewoon even naar Isla del Sol te gaan, daar een uurtje zijn en terug te komen. Het eiland stelde eigenlijk niet zo veel voor, en de mensen daar waren heel opdringerig naar de toeristen toe. Dus we waren heel blij dat we daar toch niet gingen overnachten! Vanuit het eiland had je zicht op de Cordillera Real, dit is een bergketen tot meer dan 6000m hoogte en natuurlijk allemaal besneeuwde toppen. Heel indrukwekkend om te zien! Met de terugvaart naar Copacabana op het dak van de boot gezeten…met het zonnetje en een supermooi zicht! Maar je zou echt niet gedacht hebben dat we zo hoog zaten.
Na de boottrip moesten we nog een hotel gaan zoeken, maar via mensen op de boot en uit de trotter toch snel iets gevonden. En we hebben zicht op het Titicacameer!
’s Avonds nog lekker gegeten in het centrum, in totaal €15 met ons 3! Je had in dat restaurant zelfs een pasta voor maar €1. Je zou er in België nog niet zelf voor kunnen koken.

Tot blogs!
Aline, Elisabeth en Sofie

---