Advertisement
Published: February 10th 2008
Hoeden van Sucre
Sucre is ook een bekend hoedenmerk. Na wat zoeken vinden we een modelleke dat op het hoofd van Maarten past.Een gemakkelijke busrit brengt ons in Sucre. De weg is zo vlak dat we bijna vergeten dat we in de Andes zijn. Na aankomst verkennen we onmiddellijk de stad en zijn aangenaam verrast. Men noemt Sucre ook wel
La Ciudad Blanca (dat is De Witte Stad in ‘t Nederlands) vanwege de traditie alle gebouwen in het centrum in het originele koloniaal wit te verven. Het resultaat is een streling voor het oog. Vermoedelijk is het centrum letterlijk schitterend als het zonnetje schijnt!
De jure is Sucre de hoofdstad van Bolivia, t.t.z. zo staat het in de grondwet. Na een burgeroorlog in de jaren stillekens zijn de wetgevende en uitvoerende macht naar La Paz verhuisd en blijft enkel de rechterlijke macht over om hun aanspraak op de titel van hoofdstad te rechtvaardigen. Deze degradatie is al die jaren later nog steeds niet goed verteerd. De witte muren vormen een ideaal medium om hun onvrede met de situatie te uiten. Allerhande leuzen die deze
onrechtvaardigheid aanklagen sieren de stad.
Ons verblijf in Sucre wordt vooral gekenmerkt door regen, hevige regen en af en toe een opklaring. We zijn genoodzaakt vele koffietjes te drinken in het gezellige
Joy Ride Café (een door Nederlanders uitgebate
gringo-stek waar we ettelijke uren doorbrengen). Gelukkig heeft Sucre ook een aantal goede musea in de aanbieding. Zo is er
Casa de la Libertad, het belangrijkste gebouw van Bolivia (volgens de inwoners van Sucre). Het was ooit de eerste universiteit van Zuid-Amerika en de plaats waar het idee kiemde om de Spanjaard terug over de oceaan te schoppen. Later was het de plaats waar de onafhankelijkheid getekend werd en waar de eerste regeringen zetelden. Nu fungeert het nog als decor van een aantal plechtigheden en is het een museum dat de geschiedenis van Bolivia vertelt. Een heel competente gids geeft ons inzicht in de onafhankelijkheidsstrijd. We leren ook dat iemand voor wie werkzekerheid belangrijk is beter geen president van dit landje wordt. Ze komen en gaan aan zo’n hoog tempo dat niemand nog echt weet wat de maximale termijn is die een president kan zitten.
Tussen twee buien door bezoeken we het kerkhof van Sucre. Het klinkt misschien wat morbide maar het is een leuke uitstap. Het kerkhof is heel groot en goed onderhouden. Er zijn enerzijds de mausolea van de beau monde. Het zijn spectaculaire bouwsels in de vorm van Griekse en andere tempels. We vermoeden dat ze zo
groot zijn om het ego van de overledene te kunnen herbergen. Anderzijds moet de gewone man met veel minder ruimte tevreden zijn. Het kerkhof is een ellenlange wand met nissen waarin de kist kan geschoven worden. Vooraan is wat ruimte voor bloemen, kruisjes, foto’s en andere ornamenten. Sommige graven zijn heel verzorgd en persoonlijk ingericht en worden nog heel regelmatig geüpdatet. Ons bezoek krijgt een lugubere wending als we de melodie horen van
Happy Birthday. We denken even dat iemand z’n GSM heeft meegenomen in een poging om ook in het hiernamaals bereikbaar te zijn. Het bleek echter de verjaardag van een overledene en het geluid kwam uit het verjaardagskaartje uit een nisje (zie filmpje).
Advertisement
Tot: 0.083s; Tpl: 0.012s; cc: 12; qc: 29; dbt: 0.0312s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Roel
non-member comment
Dino's
Helaba, Als jullie die dino's zagen... dachten jullie dan niet even dat ge terug aan 't werk was ??? Geniet er van !!! (wij doen dat ook in gedachten ;-)) Groetjes