Tangariro national park

---

Opstaan verloopt moeizaam ! De vooruit is aan de binnenkant weer bedekt met een laagje ijs. We ontwaken bij een temperatuur van -1°C. Nachtvorst betekent wel geen wolken ! Langleve hogedrukgebieden! Als de zon erdoor komt is er amper een wolkje aan de lucht, de zichtbaarheid is super ! Het kwik stijgt ook naar een aangename 10°C. Vol goede moed maar toch wat langzaam starten we onze reis naar het national park bij lake Taupo. De keuze aan wandelingen is weer ietwat beperkt omdat de grote crossings allemaal ondergesneeuwd zijn en we daarvoor niet de ervaring of het materiaal hebben. We stippelen dan zelf maar een route uit die enkele kortere wandelingen combineert. Het landschap is opnieuw iets helemaal anders. Lage struiken en dode grassen , bedenkt met een laagje sneeuw of ijs. Het hard bevroren, maar waar de zon eraan kan wordt het een modderlaagje. We wandelen een viertal uur, langs geimproviseerde paadjes. We zien mooie riviertjes, watervallen, maar vooral een prachtig zicht op de besneeuwde bergtoppen. We kunnen echt immens ver kijken , en zien zelfs de top van Mt.Taranaki (eindelijk) helemaal in het westen. In de verste verten zijn amper sporen van beschaving zichtbaar en je waant je een beetje alleen op de wereld. Het enige lawaai is dat van de wind en een kabbelend beekje smeltwater. Na de wandeling zijn we opnieuw stikkapot. Dat gebeurt telkens vaker, ik begin stillaan te verlangen naar een bed waarin ik met gestrekte benen kan slapen. De plons in het verwarmde zwembad (42°C°) van onze camping is dan ook meeer dan welkom! Morgen moeten we opnieuw wat kilometers maken. De reis gaat naar de bay of plenty, een zoveelste pareltje van de natuur.

---