Langs de Gletsjers en regenwoud naar Haast

---

Woensdag 5 Februari 2014:







Het Duitse team heeft tot diep in de nacht een feestje gebouwd, gelukkig deden de oorstoppen hun ding maar ne sandflies-beten deden dat ook nog. Ik slaap wat langer en na het ontbijt krijgt men Santos zijn maandelijks onderhoud, ik trek ook de remkabel terug aan ipv de stelvijsjes te gebruiken. De was van gisteren is na het nachtelijke regenbuitje terug droog. Ik ga vervolgens naar het centrum en ga verschillende winkels binnen op zoek naar reflecterende bandjes of dergelijke voor men zwarte jas en naar USB-geheugen om men GoPro-films naar huis te sturen. Ik ga even bij KFC iets eten maar dit is veel te zout! Men voorkeur ging eigenlijk uit naar een vers soepje maar de keuken was al dicht van de desbetreffende tent. Uiteindelijk vind ik bij the Warehouse, reflecterende armbanden en nog een lange broek, extra bescherming tegen de sandflies. Ik vind een USB-Stick voor 16$ wat samen met een kaartje dat ik nog heb, genoeg is om alles tot nu toe naar huis te sturen. Ohja op aanraden van men warmshowershost uit Westpor koop ik tijgerbalsem tegen men jeuk. Nu zien wat het waard is. 's avonds is er spinazie met patatjes en varken. Daarna trek ik me rustig terug op de kamer die op één ander iemand leeg is. Ik verhuis ook van het bovenste bed naar een lager zodat ik me al geen zorgen meer hoef te maken van eruit te vallen. Oh, het was trouwens zeer zonnig vandaag!







Donderdag 6 Februari 2014:







Ik en men kamergenoot komen 's morgens traag op gang. Beneden in de hosel verneem ik dat het vandaag een feestdag is, Waitangi Day of tewel herdenking van het verdrag gesloten tussen de Maori's en de Engelse kolonisator. Ik wou een pakket naar huis sturen maar de post is dus dicht, dat wordt meesleuren naar het volgende dorp. Gelukkig is de supermarkt open zodat ik toch eten heb! Ik koop ook een nieuwe insectenspray, nu zien wat die waard is. Ik ben ook nog getipt dat ik op weg naar Hotitika de Wilderniss Trail kan volgen. Het is een gravelpad dat vlakbij de toeristische dienst start. Het is goed berijdbaar en met vele bochten verlaat ik het centrum. Ik ga volleidg offroad en na even de zee gepasseerd te zijn gaat de track langs struiken en dan weer wat hogere bomen, best knap. Er is zon maar ook een stevig windje. Ik lunch bij een riviertje. Kort na het eten komt de route uit op de gewone weg. De rest van de Wilderniss Trail is een beetje uit de richting voor me. Wat later kom ik nog een wielertoerist tegen die hier met een groep is voor een 10-daagse tocht. Weet wat verder kom ik een ander fietser tegen die men naam roept. Verbaasd kijk ik op en hij komt vandezelfde warmshowers-host die ik vanavond zal hebben. Het is een halve Belg/Fransman. Na een praatje en het uitwisselen van de blog ga ik verder. Wat later stopt er nog een ander fietsers bij me, een Slovaak op grote wereldtoer. Hij heeft nog last van buikloop sinds India en vraagt of ik niets heb, ik kan hem tijdelijk uit zijn lijden verlossen. Aangekomen in Hotitika ga ik eerst even naar de kust. Op de wind na is het zalig. Ik ga even pootje baden en aanschouw de grote golven. Dan ga ik verder naar Kevin, gastheer van vandaag. Ik ontmoet er nog een Hongaars koppel op wereldreis, ze zijn al meer dan 2 jaar onderweg. Er wordt Hongaars gekookt, eerst soep en dan een patat/ei/worst schotel. Daar moet je dan voor naar Nieuw Zeeland komen! Daarna zijn er nog koekjes en thee. Voor het slapen bezoek ik nog een gloeiworm-show. Het is geen grot maar gewoon in het bos. Dubbel spectakel, gloeiwormen voor me en sterren boven me. Na men portie verbazing keer ik terug voor zoete dromen.







Vrijdag 7 Februari 2014:







Ik slaap wat langer maar het duurt nog een hele tijd voor ik weg ben. Ik heb nog een zeer lang gesprek met Kevin. Kevin werkte vroeger in de melkindustrie en meer bepaald in het lab. We hebben het over verschillend moleculen, bacteriën en analysemethodes, voor de leek weinig interessant. Gisteren vertelde Kevin ook nog veel over zijn hobby, rondtrekken in de bergen. We kregen verhalen over rivierovesteken, iglo's bouwen, allemaal zeer interessant! Van de Hongaren krijg ik nog een Topo-kaart voor op de GPS. Na nog een foto'tje met Kevin trek ik naar het dorp. Eerst stop ik bij het postkantoor op men oude jas en nog wat onnodige rommel op te sturen. Men pakketje zou over ten laatste 25 dagen in België moeten zijn. Daarna ga ik shoppen en sla voldoende voorraad in want dit is de laatste grote supermarkt. Ondertussen is de lunchtijd al lang verstreken dus ga ik eerst maar men baguette'tje opeten nabij de zee. Om 14u klim ik eindelijk in het zadel en het eerste uur rijd bijzonder vlot. Het is vooral weiland dat ik passeer. Daarna wordt het terrein licht heuvelig en kom ik ook meer door stevige bossen met een exotisch trekje. Onderweg kom ik vele andere fietsers tegen, er wordt naar goede gewoonte gegroet. Er zijn op een bepaald stuk wegenwerken en het is kost wat meer energie om over de gravel te geraken maar door de groene omgeving is dit extra avontuurlijk. Ik daal dan af om een prachtig zicht te hebben op het meer van Lanthe. Er is een Doc-camping maar ik ga nog verder naar Harihari. Donkere wolken overschaduwen het landschap, de bergen zijn deels verhuld. Met moment komt de besneeuwde bergtop te voor schijn. Hij lijkt me te obsereven, te volgen. Ik kom terecht bij een gezin die een backpackers hebben, ik kan men tent in de tuin zetten. De avond breng ik binnenshuis door waar ook wel wan sandflies zitten, tijd om men nieuw middel te testen. De gastvrouw Kath, vertelt nog wat over goudwinning aan de kust van Okarito. Hier wordt goud gewonnen uit het zwarte zand op het strand. Morgen rijd ik richting gletsjers! Ik ben benieuwd.







Zaterdag 8 Februari 2014:







Bij het ochtendkrieken is het grijs en er hangt een stevig mistgordijn. De tent is doorweekt en is een lichte miezer. Ik pak het natje boeltje in en na het ontbijt is er al een flauw zonnetje dat er later op de dag volledig zou doorkomen. Ik kom door het centrum van Harihari wat niet zoveel voorstelt. Even snuffelen in het lokale winkeltje naar vers brood maar ze hebben niets in de aanbieding. Het is nog een stukje plat om dan Mount Hercules te temmen. Een bergje van 200m dat het zeker niet waard is om de Goden uit te dagen. Ik geraak met een beetje moeite op de top om vlot door het groene bos naar beneden te rijden. In de verte komen af en toe de bergen in zicht. Tegen de middag sta ik ook in oog met Mount Cook, ideaal voor pauze! Ik klauter langs een weggetje met grote stenen dichter bij de rivier. Als ik wil opkramen komen er nog wa andere toeristen langs die me op de foto zetten. Als ik in Whataroa ben, gaat het mis. Ik volg een GPS-track van het internet die hier de hoofdweg verlaat. Ik beslis om het te riskeren en ga uiteindelijk onverhard. Ik moet voorbij een gesloten heb en de track wordt onduidelijker. Ik sta plots in een wat lijkt op een opgedroogd rivierbedding. Ik probeer nog verder te geraken maar de keien zijn te los en in de verte is er water. Ik ga terug en verlaat die maanlandschap. Ik volg een nader weggetje dat niet op de gps staat in de hoop teug op de hoofdweg te geraken. Ik kruis nog een hek en jawel, het is gelukt. Wat een avontuur. Verderop passeer ik best veel meren, met de zon op het water zorgt dit voor mooi fotomateriaal. Er zijn nog enkele heuveltjes tot Franz Josef. Ik kom voorbij een overvolle Doc-camping en dan een Top10 Camping. Ik besluit in het centrum te informeren waar ik best men tent zet. Daar verneem ik dat de TOP10 camping een belachelijke 30€ aanrekent. Voor 20€ beland ik in de jeugdherberg in een comfortabel bed en een kamer voor me alleen, nog meer geluk! Even in het dorpswinkeltje verse inkopen doen nu het nog kan. Men conserven en astronautenvoeding krijgen hun tijd nog wel.







Zondag 9 Februari 2014:







Ik lag er laat in en ze zijn al heel vroeg met deuren aant het slaan in de jeugdherberg. Inpakken en naar de winkel voor nog wat vers. Vandaag rijd ik maar 30km naar het andere gletsjerdorpje. Maar 30 zal je zeggen maar ik moet 3 maal klimmen tot rond de 400m. De eerst is al direct pittig en ik moet regelmatig men zweet afkuisen. Door het machtige woud stomp ik de fiets omhoog. Op de top vliegt er een vogel over met veel lawaai, het oogt prehistorisch. Dan vlieg ik naar beneden en voor ik het goed en wel besef ben ik aan klim 2 bezig. Aangezien ik nu van minder laag moet beginnen, valt deze goed mee. De afdaling die volgt gaat echter diepp wat de laatste klim weer de moeite maakt. Het is nog altijd zonnig en het enige nadeel is dan, dat dit te heet is om te klimmen. Op de top zie ik het dorp al liggen. Vlug naar beneden want het is etenstijd. Ik vind een bankje vlakbij toiletten en wat infopanelen. Er stoppen nog wat auto's, ben jij de heuvels overgekomen? Wow zot! Daarna komt er iemand over me zitten. Hij begeleid een groep toeristen hier maar hij is zelf ook een fietser. Over enekele maanden start hij een wereldreis ter bewustmaking van prostaatkanker. Hij zit ook bij warmshowers en heeft een adres in Hanmer Springs waar ik tijdje terug was. Maar toen was hij onbeschikbaar. Hij heeft ook een huis in Christchurch en ik ben welkom op de terugweg. Tof! Ik ga dan naar een hostel waar ik men tent kan zetten. Ik word ook maar lid van de backpackersclub in NZ want dan heb je korting. En ik ben al in redelijk wat hostels geweest en er volgen er waarschijnlijk nog genoeg. Je krijgt ook een voordelige telefoonkaart erbij. Eens geïnstalleerd zon ik wat. Na de douche dat ik een plekje ben vergeten in te smeren want ik heb een rode vlek op men rug. Ik was wat kleren met de hand want het is nog even tot in Wanaka-wasmachinedag. Hier blijf ik ook wel een dag maar het is nog niet de moeite om te wassen. Bij men aankomst was het rustig in de hostel maar 's avonds is het druk! De tentjes staan weer gezellig dicht opeen ondanks er nog genoeg ander plekken zijn. Ohja, morgen loop ik op het ijs!







Maandag 10 Februari 2014:







Ik ben voor men wekker wakker! Ik heb goed geslapen dus ik ben klaar voor het gletsjeravontuur! Het is een stralende dag en iets na 10u worden we in het kantoor verwacht. We krijgen eerst stevige schoenen en ijspinnen voor eronder. We kunnen nog jassen, handschoenen, rugzakken krijgen ook eventueel. Ik neem een grotere rugzak want met al de reservekledij vrees ik dat de mijne het niet zal houden. Dan gaan we allemaal op de bus voor een rit van een dikke 10 minuten uit het dorp. We komen door een dens groen regenwoud, het enige voordeel van de vele regen hier. De bus stopt op de parking en we worden verdeeld in 2 groepen van 10 met elks onze gids. Dan volgen we het pad dat voor iedereen open is tot het begin van de gletsjer. Daar waar het voor de gewone toerist ophoudt gaan we over de omheining verder. We doen onze ijspinnen aan en gaan het ijs op. Een wandelstok geeft extra steun. Het eerste deel is makkelijk toegangelijk doordat er in het ijs trappen zijn uitgehouwen die goed onderhouden worden. De gis stopt regelmatig voor uitleg te geven. Ik waan me in de aarderijkskunde les. Hij kent zin vak allesinds. Sommige stukken zijn volledig ijs, het is niet altijd helder ijs, er hangt regelmatig steengruis op. Het is ook een mengeling van ijs en sommige stukken gewoon rots. In de verte zijn we getuige van een deel rotsen dat de kliffen afdondert. Voor we op de gletsjer waren was het warm, op de gletsjer staat er een briesje en dat maakt het wat frisser. Halverwege houden we onze picknick. Dan gaan we nog hoger en komen door spelonken met kleine riviertjes smeltwater die erdoor gaan. Er zijn ook een paar ijstunnels waren we doorgaan. Het ijs heeft soms een blauwe gloed want bijzonder mooi is met het zonlicht dat erop gebroken word. Men fototoestel doet overuren! De gids moet regelmatig de weg bewerken voor een vlotte doorgang. Het vraagt wat balanceerwerk met de ijspinnen en de stok maar het lukt wel. 2 mensen doen een klein schuivertje. Op de terugweg lijkt de gids wat gehaast. Voor de wat trageren in de groep wordt er bijna niet gewacht. Terug op de parking is er zelfs geen tijd voor een plasje, we moeten direct de bus op. Terug op de basis ruilen we ons materiaal terug in en krijgen een certificaat van onze prestatie. Zo, die ervaring zijn we weeral rijker en dat was zeker de moeite! Ik ga nog even het dorpswinkeltje binnen om polshoogte te nemen van wat er in aanbieding is voor morgenvroeg. Terug op de camping smaakt de pasta meer dan goed. Tegen de avond ruilen we de blauwe lucht in voor grijze wolken. Is dit een voorbode voor Westkustweer?







Dinsdag 11 Februari 2014:







Als ik 's nachts naar het toilet ging was het helder maar als ik ontwaak is het grijs en valt er motregen. Ik mag dus wat extra gewicht meesleuren van de natte tent. In het dorpswinkeltje haal ik nog wat brood voor ik de wildernis inrijd. Ik rijd voor het grootste deel van de dag door het regenwoud. Het miezerige weer draagt eigenlijk bij aan het karakter van het woud. Het woud is dens en er hangen lage wolken in de bomen. Vele varens sieren de kant van de weg. De ochtend is miezerig maar in de namiddag is het enkel grijs. Ik kruis nog vele andere fietsers. Met een Fransman maak ik een praatje. Hij heeft een trailer van 45kg! Na 70km kom ik op een Doc-camping bij het meer van Paringa. Het vermoeden is juist en het krioelt van de sandflies. Ik bedek me snel, net inclusief. Ik ga ook met men spray tekeer maar er zijn er altijd die nog een plekje vinden om te bijten. Vele mensen stoppen hier maar komen amper uit hun auto of zijn zeer snel weg. Ik krijg nog gezelschap van Australische fietsers die mee de strijd aanbinden met de sandflies. Dit is niet direct het meest ideale kampeerplekje maar er is wel een geweldig uitzicht op het meer! Ook al is men zicht wat vervormd door het muskietennet. Tegen de avond druppelt het wat. Ik wandel nog even langs het meer voor ik me in de tent opsluit.







Woensdag 12 Februari 2014:







Ik ben in slaap gevallen zonder men oordopjes in. Ik word wakker van een luidruchtige opossum in het midden van de nacht. Er zit ook nog een klein woelratje ofzo in men voortent. Om 7u ben ik klaar wakker maar suf nog even voort. Daarna is het insnel tempo inpakken en ontbijten om te kunnen vertrekken op deze plek voor ik nog meer bloed verlies. Het lijkt alsof de hemel gaat open breken maar het zit al snel terug pottoe met nodige gemiezer. Ik mag nog verder langs het regenwoud dat het zicht siert met zijn varens en weelderige bomen. Aan een brug kom ik de Australiërs terug tegen die hier hun ontbijt houden. Ik rijd verder en kreeg men eerst klim gepresenteerd, deze valt goed mee. Dan gaat de weg verder langs een meer. Zou hier ook een Nessie zitten? Na het vlakke stuk naast het meer komt er een andere klim, op 150m is er een uitzichtpunt met veel toeristen. Enkele klagen over de sandflies voor ze terug in hun auto stappen. Volgens mij hebben die het begrip sandflies nog niet echt meegemaakt. Het gaat dan bergaf maar dan is er plots nog een klim, een hogere! Ik was misleid met de eerste, de hoge moet dus nog komen. Wat later zijn we boven en dan mogen we echt naar beneden. Aan de andere kant kom ik een andere fietser tegen die zijn fiets omhoog duwt. Deze is niet echt blij als ik hem vertel dat er nog een heuvel komt. Tegen de middag stop ik vlakbij het strand. Werklui zijn nog volop in de weer hier een hut te bouwen nabij de wandletrack hier. Het krioelt hier ook weer en al rondwandeld eet ik. Ik ga nog even naar de kustlijn voor een foto'tje om dan de laatste kilometers naar Haast in te zetten. Er is een groot bezoekerscentrum met wat info over de regio. Dan ga ik wat verder naar het “dorp” Even inkopen doen en dan naar de backpackers voor wat luxe. Ondanks er niet veel volk is worden de weinige gasten in 1 kamer gepropt. De douche is heerlijk! Ik heb nu voor de 2de dag op rij geen gsm-ontvangst. Er wordt van geprofiteerd door dure Wifi aan te bieden. De lounge is als een grote serre met veel groen. Het is gezellig zitten zonder sandflies, ook al komt er nog wel is een enkele bijten. Het is niets in vergelijking met gisteren.

---