Over de Haast Pas naar Wanaka

---

Donderdag 13 Februari 2014:



Ik heb de wekker gezet om 7u30 om vroeg aan de dag te beginnen. Vandaag heb ik de Haast Pas op het programma, het zal echter 50km duren voor ik deze bereik. In men kamergenoten zit nog niet veel beweging. Net voor ik de backpackers verlaat zie ik de Australische fietsers nog even, zij gaan vandaag halfweg van mijn geplande rit. Mijn eerste 50 kiloeter zijn relatief vlak. Ik rijd langs de Haastrivier, als je naar de rivierbedding kijkt, is de rivier een fractie wat hij kan zijn. Langs weerzijde van de weg zijn de bergflanken bedekt met bos. De wolken hangen laag en geven mooi fotomateriaal. De zon probeert erdoor te komen wat voor helder opflankeringen zorgt. Het lijkt als of een Goddelijke entiteit de vallei aanschouwt. Her en der ontspringen er ook watervallen, de ene al wat groter dan de andere. Er zijn regelmatig stopplaatsen waar je een kleine excursie kan doen naar deze watervallen. Ik picknick op ook een Doc-camping. De sandflydans* wordt weeral toegepast. Met nieuwe energie kan ik enkele kilometers verder aan de beklimmming beginnen. Deze wordt nog even uitgesteld als er weer een pijltje staat naar een waterval. Dan begint het echte werk, een stevig klim omhoog, redelijk steil maar het lukt. Het zweet stroomt volop en dan mag ik van geluk spreken dat het bewolkt is. Halverwege moet ik even stoppen voor een vrachtwagen die aan het manoevreren is, ik word langs alle kanten belaagd. Als ik teug doorrijd is men snelheid zo laag dat de vliegen met zonder moeite bijhouden en hun aanval inzitten. Gelukkig betert dit. Onderweg zijn er wegenwerken want een tijdje terug is er een landverschuiving geweest. Dan volgt er een stukje vals plat en ik kan op adem komen. En jawel er is nog een watervalstop. Vlakbij de waterval hebben verschillende mensen stenen gestapeld in soms toch wel mooie constructies. De rest van de rit tot de top verloopt niet al te steil. Het gaat keihard bergaf en wat later maakg ik nog een zijtrip naar een uitzichtpunt. Iets verder kan je naar de Blue Pools, een plekje met knalblauw water, prachtig. Wat Duitse jeugd springt van de brug de dieperik in, eentje durft niet. Net voor ik het eindpunbt Makaroa bereik, maak ik nog een kleine boswandeling. Ik ben nu wel best moe na de ferme klim en al de zij-uitstapjes. Op de camping moet ik eerst wat eten voor ik douche. Ik ontmoet er nog een Nederlangs koppel op de fiets. 's avonds na het eten ontmoet ik Neil. Een Engelsman die héél de rit van het Verenigd Koningrijk tot hier heeft afgelegd. Na Nieuw Zeeland volgt de ganse lengte van Amerika nog eens. Hij is ondertussen 2 jaar onderweg en daar komen er waarschijnlijk nog 2 bij. In de bar praten we nog voort. En ik krijg nog de tip van Australië over te slaan en direct naar Azië te vliegen. Nog wat stof om over na te denken.



*sandflydans: Het constant bewegen van het lichaam zodat de sandflies geen landingsvlak vinden.



Vrijdag 14 Februari 2014:



De klim van de Haast-pas zit nog goed in de benen 's morgens. Als ik bijna ingepakt ben, komt Neil eraan. We maken nog een praatje voor onze wegen splitsen. Ik heb 50km op het programma en het eerste uur gaat vlot over langzaam glooiend terrein. Als ik het meer van Wanaka haal zijn er terug wat heuvels die overwonnen moet worden. Ik heb het gigantische meer aan men rechterzijde met fenomenale zichten, foto'tjestijd! Ik kom nog een Franse fietsers tegen die al 20 jaar op de baan is! Wat verder zijn er 2 locale fietsers die vragen of ik Peter van België ben. Ik antwoord aarzelend... ja. Het is Kurt, een oud-collega van men tante die in het dorpje Hawea woont. Normaal gezien zou ik hier vanavond bij overnachten maar door omstandigheden past dat niet. Hij geeft met het adres en telefoonnumber van een vriend van hem in het dorp. Ik begin aan een stevige klim die het meer van Wanaka en Hawea met elkaar scheidt. Bovenop de top staat er een bende toeristen met te fotograferen. Ik moet zelfs poseren en de berg afrijden. Ik vraag aan de dame om me de foto's door te mailen. Ik moet eens dringend werk maken van naamkaartjes wat hanidg is om gegevens uit te wisselen. Ik lunch dan maar niet op de top maar iets lager aangezien ik voor de fotoshoot bergaf moest rijden. Ik heb nog een prachtig zicht en bovendien rustiger. Nog een stukje en ik ben in Hawea. Eindelijk na 3 dagen terug GSM-ontvangst ook al is het signaal niet zo geweldig. Ik doe wat inkopen in het dorpswinkeltje en vraag de weg naar Harry, men alternatief adres. Na nog een 5-tal kilometers eindigend op een gravelweg die niet op de GPS staat, kom ik aan. Harry een wat oudere, excentriekere oudere man leeft op een grote boerderij met veel groens en wat schapen en varkens. Het terrein is enorm en ik krijg een rondleiding van Brendan. Brendan en Woodie verblijven hier ook een tijdje voor allerlei zaken. Er zijn nog 2 Franse meisjes op bezoek ook. 's avonds eten we vis, vers uit het meer van Hawea. Brendan heeft een drone-helicopter waarop hij zijn GoPro kan op monteren en geeft 's avonds een demovlucht boven het veld. Zo een speelgoed wil ik ook wel!



Zaterdag 15 Februari 2014:



Vandaag houd ik een rustdag. De plek waar Harry woont is afgelegen en rustig. We beginnen met wa langer te slapen en dan een ontbijtje. Dan hoor ik van Brendan dat er in de schuut een soort ontvetter is. Ik laat de kans niet voorbij gaan om men ketting uitgebreid te ontvetten. Met de tandenborstel ga ik weelderig te keer en ik bekom een bijna nieuwe ketting. Ik zet ook men crankarmen wat vaster want ik heb al een paar dagen een tik. Zo kan ik uitsluiten of het de armen zijn of het de trapas. De fiets nog even proper spuiten en het wekelijks onderhoud zit erop. Alleen is het spijtig dat ik over een gravelweg deze plek terug mag verlaten dus de fiets zal direct terug vuil zijn. Voor de luch zijn er eieren met spek, worstjes, patatjes en toast. Überlekker maar niet genoeg voor een hongerige fietser/ In de namiddag is het tijd voor een wasje van mezelf en de kleren. Daarna zet ik me op het terreas met zciht op de vallei. Ik werk men administratie bij en maak nog een klachtmailtje ivm de SPOT. DE voorbije dagen toen ik hem het hardste nodig had (toen er geen GSM-ontvanst was) liet hij het afweten. Geen enkel berecht is toen buitengegaan. Het lijkt héél willekeurig wanneer berichten afgeleverd worden en wanneer niet. Voor de mensen die zich afvragen waarom er zo weinig posities binnen komen, dat is de reden. Maar ik ben dus nog steeds in beweging! 's avonds maak ik nog een mooie Time-Lapse van de vallei. De zon speelt verstoppertje met de wolken wat goed materiaal geeft. Enkel staat men camera een beetje scheef.



Zondag 16 Januari:



Na een laat ontwaken, ontbijt ik en val ik stil. Het is al bijna middag en ik begin terug te slabakken. Uiteindelijk besluit ik om nog maar een dagje te blijven. 's middags zijn Brendon en Dave op inspectieronde op het terrein en ik ga hen tegemoet. Het land is groot. Ze graven een klein beekje wat verder uit. We lopen tussen de koeien en de schapen en zien de varkens in de modder walsen. In een van de schuren is een oude schaapvachtenscheerderij, er hangt een apart geurtje. Na de inspectietoer eet ik wat en wat later ga ik met Brendon en Woody naar Wanaka. Ik heb al een preview van het terrein voor morgen en dit gaat golvend zijn. In Wanaka loop ik even rond, even bij de toerische dienst langs, een hostel regelen voor de dag erna. Via de Engelse fieter Neil weet ik dat je 30% korting kan krijgen bij YHA Jeugdherbergen als je met de fiets reist omdat dit het klimaat ten goede komt. Ik kan dus voordelig een kamer boeken maar achteraf bekeken had een camping ook niet slecht geweest. Ik ga nog even bij een andere hostel langs waar de Belgische fietser Nico is gearriveerd. Hij is er niet maar ik laat een briefje achter. Hopelijk lukt het om elkaar morgen te treffen. Brendon belt me al op om terug te rijden maar ik kuier nog even voort door het dorp. Ik ga nog inkopen doen en word dan opgepikt door Brendon en een andere maat. We rijden tot de woonst van die andere kerel want daar staat Brendon geparkeerd. Als we thuis zijn realiseer ik dat ik men rugzak ben vergeten. Maar hij ligt veilig en wel bij Brendon's vriend waar ik het morgen kan ophalen. Terug thuis is het even relaxen en 's avonds kook ik men bekende spaghetti. Ik heb zoveel spaghetti dat men pot te klein is. Ik moet nog wat jongleren om alles erin te krijgen. Het eten wordt positief onthaald met termen als “Bloody Good” Voldaan zit de avond erop.



Maandag 17 Februari 2014:



Ik slaap lang maar toch lukt omt vandaag te vrtrekken. Ik zeg iedereen gedag: Brendon, Woody, Dave en Harry. Ik bedank Harry nog en we gaan samen op de foto. In het centrum van Hawea ga ik nog even langs bij de Kurt, de ex-collega van men tante maar niemand thuis. Ik krijg een golvend terrein voorgeschoteld en soms is het even klimmen maar niets oneindig. Het is wisselend bewolkt en er staat een stevig windje. Tegen de lunch ben ik bij Puzzling world, ik was hierover getipt door een aantal mensen. Er zijn verschillende kamers met optische illusies. Eerst zijn er wat hologrammen en dan een kamer die gekanteld is. Dit doet rare dingen met je evenwicht! Dan is er een kamer met gezichten van bekendheden die je lijken te volgen. Er zijn nog wat schilderijen met optisch bedrog en een Romeis toilet! Wel een muurschildering ervan. En wat houten planken, niet geschikt voor gebruik! Als afsluiter is er een doolhof waar je 4 torens moet vinden. Het duurt even voor ik de eerse vind maar 2 en 3 gaat vlot. 4 duurt dan weer wat langer en ik geef het op. Het is al laat en ik wou nog een wandeling op de naburige Mount Iron. Een stukje verder begin ik aan men wandeling. Het gaat even vlak maar da klimmen ik 200m omhoog, op sommige stukken is het zo steil dat er trappen staan. Boven is er een prachtig zicht op de bergen, het meer en het naburige Wanaka. Terug beneden staat men mooie Santos braaf op me te wachten! Ik fiets de laatste kilometers tot Wanaka-centrum en ga dan eerst bij de vriend van Brendon men rugzak halen. Terug compleet kom ik in de jeugdherberg. Op de kamer is er nog een Australiër en een Taiwaneese die al direct een praatje beginnen. Dan moet ik vlug douchen want om 18u heb ik een afspraak met Nico. Een collega vakantiefietser die ik ken vanuit België en het is eindelijk gelukt van elkaar te ontmoeten. Hij heeft de fiets echter achtergelaten en trekt nu te voet verder. We gaan eerst wat eten en daarna naar de Ierse pub waar er later live muziek was. Het was een gezellig Belgenavondje.



Dinsdag 18 Februari 2014:





Ik ontwaak weer laat. Het begint een slechte gewoonte te worden. Ik heb gelukkig niet echt een fietsdag maar een dagje Wanaka. Ik plan een wandeling te doen en haal eerst wat brood. Dan ga ik langs bij deen fietsenmaker om men crankarmen nog vaster te zetten maar ze staan vast genoeg. Dan begin ik aan het fiets/wandelpad langs het meer. Wat een zalig parcour, heel de weg voor mezelf en zicht op het meer. Dit zou echter snel veranderen. Het mooie weggetje ontaard ik een mountainbiketraject van gemiddeld niveau. Smalle weggetjes, steile klimmetjes en nauwe afdalingen. Het gaat door een machtige omgeving maar het kost me veel energie. We puffen verder en ik kom een wandelaar tegen met een grote rugzak. Het is Nico! Ik wandel even mee en eet dan men lunch. Hij stapt verder maar ik kom hem snel genoeg weer omnieuw tegen. We houden nog een pauze om een bankje nabij het meer. Een laatste babbel en een foto'tje en we gaan weer. De zon bakt en de middag is al ver gevorderd. Ik geraak uiteindelijk van het gietenpadje en terug op de hoofdweg. Het is nu nog een eindje tot het beginpunt van de wandeling. Aangekomen op de parking, het vertrekpunt staan er best veel wagens. Fiets vast en stappen maar! Doordat het al zo laat is, maak ik maar de kleine lus. Die gaat rond een klein meertje omgeven door stevige rotsen! Het laat me wat denken aan de Putte van Ekeren. Terug op de parking spreekt iemand me nog aan met de klassieke vragen, van hoeveel fiets je per dag, hoeveel lekke banden. De terugrit naar Wanaka gaat veel vlotter dan het gravelwegje. Naargelang hoe ik keer is er wind en het gaat wat op en neer. Het laatste stuk naar het centrum gaat vlakaf. Nog evne inkopen en ik gebruik de self-checkout. Dit gaat vlot buiten men patatjes wegen. Op de kamer zie ik dat men netbook mooi alle foto's heeft geupload. Na de douche beland ik in de gelukkig niet te drukke keuken. 's avonds relaxen in de lounge. Het was een vermoeiende rustdag.

---