Laatste week Auckland

---

Woensdag 28 Mei 2014:



Ik ben reeds om 5u wakker van de koude en ik slaap binnen, niet in de tent! Als het ontbijttijd is doe ik dat met vele laagjes aan en vlakbij de minimale verwarming in de lounge. Als het tijd is om te vertrekken, neem ik afscheid van Matthis die nog een nachtje blijft. De zon is van de partij maar het warmt maar traag op. Iets buiten Coromandel-dorp sla ik af op de 309-weg. Een beetje asfalt en dan krijg ik gravel. Na een tijdje kom ik bij Waterworks. Een soort pretpark met allemaal dingen aangedreven op waterkracht, afkomstig van de nabij gelegen rivier. Ik bekijk de dingen die aan de ingang staan en rij dan verder. De weg klimt langzaam. De volgende stop is de Waiau waterval. Een klein tripje door het bos en dan zie ik de watermassa die naar beneden komt in een klein meertje om vervolgens zijn weg te vervolgen in de rivier. Ik zie boven een aantal toeristen die dit pareltje voorbij rijden. Ik klim nog wat verder tot de volgende stop, een kudde Kauri-bomen. Aan het begin van het pad staat een hele ontsmettingskit omdat de bomen namelijk bedreigd worden door een schimmel. De woudreuzen zijn gigantische en toornen huizehoog uit boven de rest van het bos. Er is zelfs een siamese tweeling exemplaar. De sightseeing zit erop en ik klim verder naar de top. Bovenop de top staat een huis in het midden van het bos te koop voor een naar Europese normen redelijke prijs. Ik daal af in de schaduw van de berg en dit is koud. Ik dos me terug dik aan. Op regelmatige stukken is het ook een slijkboeltje. Het is wel een mooie afdaling tussen het wel tropische groen. Op de hoofdbaan is het nog 7km terug naar Whitianga. Als ik het dorp binnenrijd, kom ik eerst voorbij de supermarkt. Het is nog vroeg dus daarna ga ik nog wat internetten in de bib. Als ik om 17u buitenkom, is het al een pak frisser buiten. Ik keer terug naar de hostel van een paar dagen terug. Ik krijg een andere kamer dan vorige keer en hopelijk is deze wat stiller maar hopelijk ook niet te koud.



Donderdag 29 Mei 2014:



Ik had men merino aan om te slapen en dat was een wijze beslissing. Ik had een zalige warme nacht. Het gebouw is echter ijskoud. Ik haal een stokbroodje in de supermarkt en zet dan koers richting Thames. Ik moet eerst een stuk op dezelfde weg als gisteren en dan nog een tijdje op de hoofdbaan. De weg golft wat op en neer. Na een 15km sla ik af op de Coroglen-weg. Dit is weer een typische Coromandelweg, gravel, kronkelend en klimmen. Een local komt net de weg af aan hoge snelheid, dat belooft. Niet ver van het begin van de weg ontdek ik een camping met ook een backpackersoptie, had ik dit gisteren maar geweten. Dat had me dat dubbel stuk bespaard. Ik heb geen idee van hoe hoog de weg zal klimmen maar het blijft lang relatief vlak. Ik bevind me allesinds weer ik een tropisch woud. Uiteindelijk begint de weg toch gestaag te klimmen en op 350m waan ik me op de top en lunch. Als ik terug doorrijd, daalt de weg maar niet voor lang. En voor ik het weet klim ik weer en dit tot 460m. Boven op de top begint het te motregenen en waaien. Ik word goed nat tijdens de afdaling en schuil even kort onder wat bomen. Verderop zie ik nog eens een aanduiding voor een Kauriboom. Uit het niets duiken ook 2 meisjes op maar hun auto blijft wat verder geparkeerd te staan. De Kauriboom is zeer dik en vierkantig daarom ook de square kauri. Het regent even wat minder als ik verder afdaal. Het is een mooi stukje hier door het groen en de rivier. Tegen het einde staan er ook wat huizen, die mensen wonen in het paradijs. Uiteindelijk kom ik op de kustweg. Ik ga even naar het strand, de zee is grauw van kleur. De weg is nu relatief vlak en kronkelt langs de kust. Het is soms best nauw met het verkeer. Na nog een kleine 20km kom ik in Thames. De I-site vertelt me waar ik kan slapen. Ik ga nog even naar de bib en de winkel voor ik een random hostel uitkies. Ik kom bij Getaway terecht, voor VISA is er een toeslag, men fiets moet in de regen staan, de douche is niet zo warm en er zit een kakkerlak in! Hmmm, deze plek geeft me maar gemengde gevoelens.



Vrijdag 30 Mei 2014:



's morgens pak ik maar alles in ondanks ik besloten heb om nog in het dorp te bijven. Ik ga op zoek naar een andere hostel en kom bij Sunkist Backpackers terecht. Op Tripadvisor had deze niet echte goede kritieken omwille van de wat onvriendelijke gastvrouw. En inderdaad bij men aankomst zit er een wat grimmige vrouw aan het onthaal. De prijs ligt wat hoger maar ik krijg alles gedaan wat ik verlangde. Ik kan men fiets proper spuiten met de tuinslang en vervolgens kan die lekker binnen staan. De hostel is een oud huis en binnenin is er mooi houtwerk en oog voor detail. De keuken en badkamer zijn zeer verzorgd. Ik lig in een kamer van 10 als enige gast. Ik ga naar het centrum en zorg voor een afdruk van wat papieren en men pasfoto voor men aanvraag van men Thais visum volgende week in Auckland. Ik beland bij McDonalds maar dan krijg ik zicht op iets Oostels wat waarschijnlijk een betere keuze had geweest. Ik doe men inkopen en pik in de hostel men laptop op. Ik verhuis naar de bib voor nog wat adminastrief werk, eerst op hun computer en dan op mijn traag exemplaar. Er is een optreden van wat zangers, het klinkt wel leuk. Ik ga naar de hostel en kook snel wat. Na de douche ga ik naar de cinema, Tracks zien. De film is een waargebeurd verhaal over een Austalisch meisje dat de outback doortrekt van Alice Springs naar de Indische Oceaan in het gezelschap van wat kamelen. Het was eens stevig avontuur! Als ik terug in de hostel blijk ik het gezelschap gekregen te hebben van 3 Françaises op de kamer. Soms mag je al eens geluk hebben.



Zaterdag 31 Mei 2014:



De fiets heeft net als ik een goede nacht gehad. Ik verlaat de keurige hostel en ga inkopen. Ik probeer nog contact te leggen met een camping op Waiheke Island waar ik vanavond wil stoppen maar zonder succes. Ik begin dan aan de kustweg richting Coromandel-dorp terug. Het eerste stuk is nog grotendeels vlak en meeandert langs de kust. De zon staat nog niet zo hoog dus ik fiets grotendeels in de schaduw maar het zicht is bevredigend. Er zit best wat verkeer op de weg want niet altijd zo aangenaam is op de soms nauwe stukken. Het is namelijk lang weekend ter ere van Queen's Birthday en blijkbaar maken veel mensen hiervan gebruik voor een uitstapje naar Coromandel. Voor men middagbreak zou ik graag aan het water zitten maar dit lijkt niet zo evident. Ik vind een uiteindelijk een plekje waar ik nog een stukje door het gras moet maar dan zit ik vlakbij de zee op wat rotsen. Deze zijn bekleedt met mosselen. Ik zit goed op men plekje en geniet van men waarschijnlijk laatste picknick langs de kant van de weg tijdens het NZ-Avontuur. Ik ben over de helft van men rit maar ik krijg nog 2 stevige heuvels voorgeschoteld. Ik krijg het snel warm en ik finish in men t-shirt. Op de top van de eerste heuvels zie ik een prachtig zicht en ook de Françaises terug. Ik daal af en klim weer. Op het einde van de afdaling moet ik links afslaan voor de ferry, deze gaat namelijk niet uit het dorp zelf. De weg ontaardt al snel in gravel. Op het water zijn er vele bootjes van de dagjestoeristen. Ik fiets de aanlegsteiger gewoon voorbij. Dit besef ik als ik voor een gesloten hek sta. Het is gelukkig maar een klein stukje terug. Ik tref er nog 2 andere fietsers. Het zijn de Fransen die ik in Tauranga ontmoette. Zij varen naar Waihike Eiland naar een backpacker. Ik probeer nog rond te bellen maar ik heb geen bereik. Op de ferry kan ik de GSM van de kapitein gebuiken maar ik tref geen geluk. Bij aankomst zal het donker zijn en ik verneem dat het een zeer golvend wek is met dode hoeken, gravel en veel heuvels. Omwille van de duisternis en het feit dat ik niet weet naar waar ik zal gaan, besluit ik om door te varen naar Auckland. Op de ferry ontmoet ik nog een boer uit Coromandel die me gezelschap houdt en me een drankje aanbiedt. Als de lichtjes van Auckland naderen, groeit het besef dat de trip compleet is. Hier begon het en hier stopt het. Bij aankomst in Auckland staat er eentje in een fietsbroekje op de kaai waar iedereen voorbij paradeert in hun mooie avondkledij. Ik voel me dus maar raar en begeef me snel naar de ferry van Devonport om e haven over te steken. Ik moet nog 20 minuutjes wachten op dan 10 minuten over te steken. Aan de andere zijde wacht er nog een tochtje van een uur. De GPS stuurt me redelijk rond maar dit lijkt me niet slecht om het verkeer te mijden. De rit verloopt grotendeels rustig maar gaat wel gepaard met nog een aantal flinke heuvels! Terug aangekomen bij Mark is deze niet thuis maar de achter deur is open. Het is er donker maar in de keuken tref ik iemand in een donkere jas met pet. Hij lijkt op een dief maar het is een Argentijn die hier ook een tijdje logeert, Elias.



Zondag 1 Juni 2014:



Ik slaap uit... Na wat eten, schiet ik in gang. Ik zet men kleding in een sopje om ze wat frisser te doen ruiken. Ondertussen was ik men fietstassen uit. Het water kleurt zwart dus het was hoog nodig. Als men kleding uit de wasmachine komt, ruikt het nog niet bepaald fris. Ik vrees dat ze voor de vuilbak zijn bij thuiskomst. Ze moeten het nog 2 maand uithouden. De rest van de namiddag luier ik voort en buiten een korte uitstap naar de winkel, doe ik niets meer. 's avonds halen we Indische take-away. Ik heb iets met lam, het is wel lekker maar veel te weinig! Daarna kijken we nog een film, The Book Thief.



Maandag 2 Juni 2014:



Ik slaap wederom uit. Het luie leventje doet me deugd. Ik doe vandaag nog minder dan de dag ervoor. In de morgend komt er nog een vriend van Mark langs waarmee we een praatje doen. Ik heb een grill gevonden en maak 's middags croque monsieur. Oh dat smaakt, ondanks men ingrediënten niet van superkwaliteit zijn maar het is het idee dat telt. 's middags werk ik aan men Engelse CV en doe wat research voor Azië (eender random ongestructureerd googlen). Elias, de Argentijn zwaaien we uit, hij vertrekt vandaag terug huiswaarts. In de namiddag komt er normaal gezien een nieuwe flatmate wat spullen afleveren maar deze komt niet opdagen. Mark kookt 's avonds wat en ik werk men verslagen bij. Het internet is tergend traag. Morgen zijn alle winkels terug open en ga ik bij de post horen voor men vermist pakje met fietsonderdelen, dan ga ik naar Auckland voor de anvraag van men Thais visum en daarna ontmoet ik de Duitse Annicka weer.



Dinsdag 3 Juni 2014 tem 10 Juni 2014



De laatste week in Auckland wordt gedomineerd met geluier en enkele uitstapjes naar de stad. Ik heb nog een laatste ontmoeting met Annicka uit Duitsland. Ik zie haar terug voor de 3de keer. We wandelen samen door de stad en gaan men Thais visum aanvragen. We gaan nog op zoek naar een guidebook voor Azië maar vinden weinig interessant. Na nog wat windowshoppen eindigen we de avond in een Belgische restaurant. Annicka die meestal vegetarisch is waagt zich aan een steak net als ik. Dit sloeg echter dik tegen doordat het een taaie lap was.



Er is nog het verhaal van het vermistte postpakje. Ik doe uiteindelijk aangifte bij de politie omat het lijkt alsof iemand het heeft meegenomen vanop Mark's stoep. Ik mail het aangiftebewijs door naar naar de firma waar ik de onderdelen aankocht maar ik wacht nog op antwoord.



Ik ga nog op bezoek bij Rowan, iemand van warmshowers wiens fietsgereedschap ik mocht lenen. Ik heb dan wel geen onderdelen maar ik heb nog wel 3 voorbladen die ik vervang. Deze had ik nog van men nieuwe cranks uit Christchurch.



Ik had eender in de week naar het labo van het lokale ziekenhuis gemaild of het was om een bezoekje te maken. Op vrijdag word ik 's morgengs opgebeld dat ik welkom ben. De labomanager is Mr. Mehran die me vriendelijk ontvangt. Hijzelf is 10 jaar geleden vanuit de UK naar hier verhuist. Het voelt nog elke dag als vakantie zei hij. Na een kort gesprekje krijg ik een toer door het labo. Ik zie een aantal bekende toestellen en ook een aantal zeer nieuwe. Ik kom ook in contact met een aantal principes die ik ng niet kende. Dit was zeker een leerrijk bezoekje. Ik mag Mehran altijd terug contacteren als ik het zou overwegen om een job in NZ te zoeken.



De fiets krijgt ook nog een grondige poetsbeurt. Ik haal hem grotendeels uiteen en schrob goed. Het wate is regelmatig vuil. Als ik men achterwiel doe, bemerk ik plots iets zeer eigenaardig. Er is een spaak doorgeschoten in de naaf. Ik kan het niet geloven dat men DT-Swiss naaf deraan is. Waarschijnlijk hebben ze er teveel spanning opgezet toen men spaak in Queenstown is vervangen. Dat worden nog meer kosten maar dat zal voor in Singapore zijn.



Maandag is men laatste dag en ik moet naar het drukke Auckland. Ik pik men Thais visum op dus dat is 1. Men volgende stop is de reisdokter voor men laatste spuitje Rabies. Malaria komt ook nog even ter sprake en ik ga met wat pilletjes buiten. Nu nog zien of ik ze neem. Ik informeer me nog wel ter plekke. Ik ga nog op souvenierjacht en een cadeau voor Mark, een sportbon. Na wat inkopen keer ik terug naar Mark. Ik speel kok en maak courgettesoep. Eigenaardig genoeg is het eindresultaat niet slecht voor men eerste poging. Ik heb wel wat veel peper gebruikt maar Mark vindt het nog goed. Hij is ook heel blij met zijn sportbon. We stoppen de fiets al in de auto en dan begint de kort nacht. Ik ben wat onrustig want het NZ hoofdstuk komt ten einde.





Na een korte nacht verlaat ik met Mark zijn huis. Het regent hevig en er is best al wat verkeer op de baan. De rit neemt wat tijd in beslag en het giet nog steeds bij aankomst, vlug met de doos naar binnen. Ik haal nog wat geld af want Mark gaat men pakje met overtollig materiaal posten. Ik moet nog een uurtje wachten voor de check-in. Als deze open gaat check ik zonder problemen in. Ik blijf keurig binnen het toegestande gewicht en er wordt geen probleem gemaakt van de verpakking of dimensies. Ik heb nog wat tijd te doden voor de vlucht vertrekt. Met een kleine vertraging verlaten we het regenachtige Auckland. Ik slaap wat en kijk wat films maar bij men laatse film geeft de batterij het op. Ik krijg 2 maaltijden maar niet iedereen blijkbaar. Ik had er geen idee van dat dit bij men boeking zat maar ik ben er wel blij om.

---