ALASKA & CANADA 1989

---

ALASKA & CANADA 1989

Donderdag, 20 juli 1989:
Ik ben al voor de wekker wakker en sta om 3.45 uur onder de douche.
Jan wordt ook langzaam wakker en we eten wat krentenbollen en drinken thee.
Snel aankleden en een laatste check.
We lopen naar de tram, die om 5.19 uur vertrekt.
In de lege tram zetten we onze tassen over vier banken
verspreid, maar in de Hobbemastraat stapten ongeveer
100 turken tegelijk in.
Dat was schrikken, alles gaat goed.

De trein vertrok om 6.55 uur precies.
Pa kwam gisteren nog langs om te zeggen dat we op zijn kosten met de taxi naar Schiphol konden gaan, dat was heel lief, maar hij moet er zelf maar iets moois van kopen.
Dus zijn we gewoon met de tram en de trein gegaan.
Het is nu 8.14 uur en we zouden om 8.00 uur gaan vliegen. Hoe lang we nog aan de grond moeten blijven weet ik niet maar MartinAir heeft een technisch mankement.
Na één uurtje is de storing verholpen en legt de captain uit hoe we gaan vliegen:
Over de Noordzee, IJsland, Groenland en over Canada. Om 15.00 uur meldt de captain: WELKOM IN CANADA.
Ik heb wel lekker geslapen want naast mij zat niemand dus kon ik languit liggen.
In het vliegtuig kregen we een ontbijt en een lunch.
18.20 uur landen we in Seattle, plaatselijke tijd is 9.20 uur. Bagage gepakt en door de douane.
Toen moesten we de bagage wéér op een band zetten en twee haltes met de subway om daar de bagage weer op te pikken.
Bij de autohuur willen we in de auto stappen, komt er een dame op ons af en vraagt; komen jullie aan of gaan jullie weg?
Zij hadden nog kampvuurhout en een ijsbox over en dat kregen wij mee. Tof was dat.

De auto is een Chevrolet Spectrum, gloednieuw.
Kmstand 3.947 mile.
Het is 19o en licht bewolkt. We rijden in de staat
Washington met veel groen, grote steden en bergen op de
achtergrond. We rijden Canada binnen in de staat British
Columbia. En weer een stempel in het paspoort.
De tent zetten we op in Cache Creek en duiken gelijk het
zwembad in omdat we lek zijn gestoken door de muggen.
De bewolkte dag is overgegaan in een stralende dag.
We onderzoeken nog even de stad en gaan dan slapen.

Vrijdag, 21 juli 1989:
Jan stond op met een onwijs grote buit op zijn kin.
Ik had ook wei wat steken.
De muggen zijn hier 3x zo groot als bij ons.
En worden in Alaska dan ook ‘State Bird’ genoemd.
Wij gaan op weg naar Prince George, 421 km van Cache Creek. Het belooft weer een mooie dag te worden dus de korte broeken hebben we vast aan gedaan.
Onderweg werd het steeds donkerder, het heeft flink geregend, gehageld en geonweerd.
Nu schijnt de zon.
We zetten de tent op in Houston waar het weer ontzettend regent.

Zaterdag, 22 juli 1989:
We waren weer om 6.00 uur op en na een ontbijt van
honingbroodjes met cremekaas en ham gaan we verder naar
Prince Rupert.
De zon schijnt al fel.
De eerste herten laten zich zien.
Onderweg zien we veel meren.
Toch weer regen maar ook de zon.
Na de pizza gaan we naar de haven waar de vissers aan het staken zijn.
We zitten hier een tijd want Jan wacht met geduld de zonsondergang af.
Hij fotografeert hier ook de eerste “Bald Eagle” van velen die we te zien hebben gekregen.
Op alle campings kan je kampvuur maken met hout wat klaar ligt.

Zondag, 23 juli 1989:

6 uur loopt de wekker af want om 7.00 uur moeten we de boot hebben.
Daar aangekomen heeft de boot anderhalf uur vertraging. Na lang wachten is het zo ver, het is al 12.00 uur. We rijden de auto de boot op en nemen de slaapzakken mee want we hebben geen hut besproken en tijdens het varen mag je niet bij de auto.
Het weer is schitterend en ik lig heerlijk te zonnen in mijn badpak.
In de namiddag betrekt het weer.
We doen het plaatsje Ketchikan aan om ca. 16.00 uur.
Hier hebben we limonade en pinda’s gekocht.
Je kan hier alleen per boot of per watervliegtuig komen.
Het landen en opstijgen van de watervliegtuigen is een
pracht gezicht.
Aan boord had je een redelijk restaurant en daar hebben we ‘s—avonds een cheeseburger met salade gegeten.

Maandag, 24 juli 1989.
‘s—Morgens om 6.00 uur op om Sitka te zien doch Sitka doen we pas om 18.00 uur aan — vergissing!
Het is weer mooi weer en we hebben geluk, we zien veel walvissen “humpbacks” ook orca’s ‘killer whales”. Bijna de hele middag zwemmen de walvissen met ons mee. Af en toe legt de kapitein zijn schip stil om de toeristen de kans te geven om te filmen en mooie foto’s te maken.
In de bomen langs de kust moet je goed opletten naar golfballetjes, de witte kopjes van de “Bald Eagels” onderweg naar Sitka.
‘s-Middags betrekt het weer en als we eindelijk in Sitka aankomen miezert het een beetje.
We hebben hier een rondtoer van ca. 2 1/2 uur. Het eiland staat vol totempalen met een uitgekerft verhaal van een indiaanse familie.
We kopen wat souvenirs.
In Sitka is de koopovereenkomst gesloten tussen USA en Rusland van Alaska.
Om ca. 22.30 uur gaan we slapen op de grond met de luchtbedjes.
We zagen ook de boot van Clint Eastwood voor de kust liggen deze was weer een nieuwe film aan het maken zei de kapitein.

Dinsdag, 25 juli 1989.

Er is er één jarig hoera, hoera. JAN !!.
Het regent en we varen tussen “narrow”, smalle stukken rivier.
Het is een somber gezicht.
We doen Juneau en Haines aan maar zien weinig door het slechte weer.
Alleen soms bald eagels in de bomen.
Om 13.30 uur komen we in Skagway aan en gaan hier van boord. Dit is een leuk western stadje, geheel in ‘goudkoorts’
stijl.
Door het slechte weer verblijven we hier niet lang en na een maaltijd , foto’s, film gaan we verder naar Whitehorse over de Suinmit Pass die geheel in de mist hangt.
‘s-Avonds in Whitehorse klaart het op en en we zetten de tent op een camping downtown.
Hierna doen we boodschappen.
Alles is hier erg duur!
We kopen het hoogst nodige - fruit - brood en wat beleg.
(meeste beleg hadden we op de boot meegepikt, zoals klein verpakte jam en honing).
Tevens wat koekjes als traktatie voor mijn verjaardag bij de koffie.
In de wasserette is alles weer schoon gewassen.
Om 22.45 uur is het nog steeds licht maar we zijn toch gaan slapen.

Woensdag, 26 juli 1989.
Om 5.30 uur op en na een ontbijt gaan we op weg. Het is mooi weer en we zien een hoop squirels, een adelaar en komen na een spookstadje na ca. 100 km tot de conclusie dat we verkeerd zitten.
Dus terug die 100 kin maar we kwamen geen benzinepomp tegen en het reservelampje van de benzinemeter brandde al. Met veel geluk halen we een dorpje waar we benzine kunnen tanken voor f1. 1,10 de liter.
Canada is erg duur.

Het is 10.45 uur en we gaan verder.
We maken veel foto’s en filmen veel want de natuur en het weer zijn mooi.
In Pelly Crossing ( een stad van 5 huizen) kopen we postzegels en eindelijk posten we de kaarten die we al een paar dagen bij ons hebben.
Ik hoop dat de kaarten vanuit dit gehucht Holland bereiken.
Om 16.30 uur bereiken we de crossing naar Inuvik, de Dempster Highway, deze weg is 726 km lang zonder zijwegen naar Inuvik en deze weg moet je ook weer terug omdat Inuvik het laatste dorp voor de Noordpool is waar je met de auto kan komen.
Op de crossing tanken we weer en gooien er een liter olie bij en nemen een kopje koffie.
Op weg naar het avontuur!
De 726 km moeten we afleggen op een soort Permafrost grindweg. We rijden door tot 150 kin waar volgens de handleiding veel grizzly’s zitten( we zien er geen; één wat we wel zien en voelen zijn waanzinnig veel muggen zoveel dat Jan zijn capuchon op zet en zijn jas dicht doet).
We koken hier een potje soep en bakken eieren. En maken dat we snel weg komen.
We rijden door en het landschap verandert sterk, heuvels, kale rotsen en vlakten, bergstroompjes en rivieren. We zien uilen en wilde paarden.
Het kamp slaan we op na 197 km.
Ook hier zijn musquito’s, na een vuur en koffie gaan we maar slapen want we willen om 5.30 uur weer op.

Donderdag, 27 juli 1989.
Om 6.30 uur worden we door de regen en niet door de wekker wakker (batterij op).
Snel de tent opvouwen en weg.
Wilma smeert broodjes in de auto.
Jan eet een large pancake (deelt met Wilma) in Eagle Plains restaurant (op 365 km).
Hier krijgen we een certificaat van Artic Cirkle crossing. We hebben net getankt en de benzineprijs is overal $75.5, dus bijna hollandse prijzen.
Het is nu 10.30 uur en gaan verder (petje en popcorn gekocht).
We rijden langs de Artic Cirkle Monument en maken foto’s.
Het is al veel kouder hier en door de permafrost nogal glad. Het begint weer te regenen en rijden om 12.15 uur de
provincie Northwest Terretories binnen. Hier sneeuwt het. We krijgen nog een stuk erg slecht wegdek waarop je steeds slipt met de auto.
Gelukkig houdt dit bij de eerste ferry op. ( we mochten eigenlijk niet met deze auto hier gaan rijden van de verhuurbureau)
Na de ferry over de Artic River leggen we de 90 km op goed wegdek snel af.
Het regent niet meer en het landschap wordt steeds wijder met veel meertjes en zeer veel muggen!
We rijden Univik binnen, een dorp met houten huisjes op palen.
Het geeft een aardige indruk met alle huisjes in frisse kleuren geverfd.
We hebben eerst de tent op een camping geplaatst, van een zeer aardig druk vrouwtje, die ons van alles over het
plaatsje vertelt.
We gaan naar een landingsplek voor watervliegtuigen toe om te vragen wat de mogelijkheden voor een rondvlucht zijn.
Echter de tijdsduur en/of prijs kwamen niet overeen met die van ons.
Daarna zijn we in het dorp naar een soort
kunstenaarstentoonstelling over het leven en landschap van
Eskimo’s geweest.
We zijn gaan eten in de Eskimo Inn.
P.S. We hebben weer wat inkopen gedaan, jeetje wat een hoge prijzen dus alleen het hoognodige, boter en smeerkaas en wat brood.
Het is zeer vreemd dat om ca. 0.30 uur de zon nog steeds aardig schijnt en het warmer is dan overdag.

Vrijdag, 28 juli 1989.
We staan op onder een zonnige hemel en gaan op weg (na ontbijt gemaakt te hebben) naar het benzinestation dat pas om 9.00 AM open is.
Het scheelt hier een uur met Yukon dus eigenlijk voor ons is het pas acht uur.!
Om 10.00 uur gaan we richting Dawson.
Plotseling een gekrijs naast me.
Wil ziet een beer in het struikgewas sprinten die de weg over was gestoken.
Ik zie alleen een bruine vlek wegspringen.
5 minuten later zien we een black bear aan de kant van de weg staan op ca 25 meter afstand, als we langzaam op hem aan rijden om te filmen en foto’s te nemen loopt hij de weg af het bos in.
Om 11.05 uur steken we weer de rivier over het blijft zeer mooi weer en we maken een paar mooie shots.
Opeens zien we een witte wolf of wilde hond langs de kant van de weg staan, we filmen en maken foto’s want hij blijft gewoon staan.
Opeens komt uit een aluminiumafvoerbuis een vrouwtje, ook geheel wit.
Ze zijn niet bang eerder nieuwsgierig en laten zich aanhalen.
Hierna rijden we weer Yukon in en eten bij Eagle Plain een kipsalade en een hamburger plain.
Na het tanken rijden we weer verder, nog 360 km naar de splitsing.
Wil rijdt de eerste 200 km.
Omdat het weer zoveel beter is lijkt het niet dat je 2x dezelfde weg rijdt.
Weer een kudde wilde paarden gezien zij liepen door een beek.
Ontzettend warm vandaag.
Om 20.30 uur komen we in Dawson aan, een heel gezellig plaatsje maar erg touristisch aan de Yukon River. We zetten onze tent op aan de overkant op Government Campground en gaan daarna het dorp in.
Eerst gaan we eten want we hebben nogal honger, daarna gaan we gokken in de Gamblin Hall van Dawson waar alles in oude stijl ingericht is.
Ook een show van Can Can girls ontbreekt niet.
We hebben $4 winst, betalen hiervan onze drankjes (een biertje is hier nogal duur ) en gaan om 24.00 uur slapen.
Het is net een goudzoekersstadje uit de film.

Zaterdag, 29 juli 1989.
Vanochtend door Dawson gelopen.
In Bonanza Creek naar goud gezocht, hier is het eerste goud
gevonden.
Verder een oude dredging bekeken en over een nog slechtere
weg naar Tok gereden, onderweg grens van Alaska gepasseerd
In Tok op leuke camping gestaan, waar we ‘s avonds naar een huskyshow zijn geweest.
Je kon een pup kopen van $150, de Alaska husky heeft blauwe ogen, de gewone husky bruin en een kruising heeft 1 blauw en 1 bruin oog
Later op de avond een t—shirt gekocht en een fanta
gedronken.

0 ja, we wilden voor de hondeshow nog snel iets eten, dus
bij FAST Eddie naar binnen.
Jan een pizza en ik lasagna met saladbar.
Ik had de saladbar al op en dat fast was very slow dus hadden we geen tijd meer om te eten.
Aan de serveerster gevraagd hoe lang het nog zou duren en gezegd dat we om 19.30 uur naar de show moesten.
Dat begreep ze allemaal wel en zei dat we na de show weer terug konden komen
Wij weg en niks betaald terwijl we al de salade op hadden. Na de show zijn we teruggegaan en de pizza was zo groot dat
we de helft in zilverfolie hebben meegenomen. Ik vind dat
nog steeds gek maar daar is dat normaal.

Zondag, 30 juli 1989.
Na een ontbijt van cereal en belgische waffels lopen we nog
wat door Tok en vertrekken naar Fairbanks over de Alaska HW (eindelijk rijden we weer op asfalt).
Het is weer schitterend weer en veel te warm voor de tijd van het jaar
Op weg naar Fairbanks rijden we door het plaatsje North Pole.
Daar staat het Santa Claus House.
Echt in Christmas stijl Je kan er alles kopen en het heeft
net zo’n sfeer als in de film van Pinoccio en vriendjes
Alleen de poppen praten niet.
In Fairbanks hebben we een camping opgezocht en zijn naar
Alaskaland gegaan.
Dit is een pretpark en we hebben hier midget golf gespeeld.
Later hebben we nog wat boodschappen gedaan en
‘s—avonds hebben we een lang gesprek gehad.

Maandag, 31 juli 1989.
Na een heerlijke douche en ontbijt rijden we naar het sleehondenmuseum, maar we zijn niet naar binnen gegaan omdat het ons hetzelfde leek als in Tok,
Jan wil nog even naar de Pipeline.
Daarna hebben we souvenirs gekocht en zijn weer teruggegaan naar Alaskaland.
Hier staan nog originele huisjes uit de oude stad, dit zijn nu winkeltjes met een geschiedenis.
Aan ieder huisje hangt een bord met wat het vroeger geweest
is.
De mensen lopen in klederdracht.
Ik heb in het “huis” van een makelaar een schitterende sweater gekocht, wel na veel dubben, zoals altijd. Met de opbrengst van de winkeltjes bestaat Alaskaland want de toegang is gratis.
Verder is er nog een museum, een indianenshow en nog veel meer.
Het is 15.45 uur en we gaan richting Denali Park.
Vanochtend was het 72o F. nu regent het maar het is nog
steeds warm want ik zit nog in mijn korte broek
We komen ca 19 00 uur in het National Park aan
Het is erg druk en alle campings zijn bezet.
Hierom zijn we genoodzaakt om buiten het park te kamperen. (voor 1 en 2 augustus was er nog wel plaats in het park).
Bij het wegrijden van het visitor center reed ik (Jan dus) te snel
achteruit en ramde met een klap een houten wegwijzer die met een steen midden op de weg stond
Gelukkig alleen maar herrie en geen schade.
We hebben wel rafttocht besproken op 2 augustus, een 4 uur durende wild water tocht.
Tevens hebben we de shuttlebus besproken, omdat deze op vele uren ook al vol was, we hebben de bus van 6 00 uur A M besproken.
Dit betekent op 1 augustus om 5.00 uur opstaan.
‘s-Avonds alle benodigdheden voor de volgende dag geregeld
zoals brood, drinken foto/film apparatuur en kleding
We zijn gaan eten in een dorpje McKinley Village, en hebben
een 65+ groep zien raften
Alleen het instappen van de raftboot was al een feest om te
zien.

Dinsdag, 1 augustus 1989.
Om 5.00 uur op en douchen samen snel 2 1/2 minuut voor 1$
Ik was klaar en Wil stond ingezeept toen de douche er mee stopte en we hadden geen klein geld meer om in het apparaat te doen.
Zo goed en kwaad een handdoek om en over de galerij naar de toiletruimten om daar met een beetje water de zeepresten te
verwijderen.
Toch nog op tijd (5.45 AM) bij het Info Center gemeld voor de shuttiebus naar Wonderlake.
Het is bewolkt weer.
We zien een moose staan op afstand en later een paar white— mountain goats en een kudde caribou’s.
Mooie caribou-bull dichtbij gezien en foto van gemaakt.
Bijna halverwege, na een paar uur rijden stopt de bus bij een
Info Center, als we weer weg gaan staat er in de verte een
Grizzly beer met 2 cubs.
Wonderlake was niet veel ook omdat het steeds harder begon
te regenen.
Terug over dezelfde weg en weer bij het info center aangekomen sprint ik gelijk de bus uit en loop het pad af
naar beneden om te kijken of de grizzly er nog is. (de beer liep beneden in een rivierbedding).
En ja hoor, in de verte zien we ze.
Met Wil en nog een paar uit de bus lopen we zover mogelijk naar de beer toe.
De wind staat gunstig en ze kan ons niet ruiken
We maken een paar mooie foto’s en volgen de beer die door het struikgewas langs de rivier loopt.
Ontzettend spannend en leuk.
Af en toe heft ze haar kop op en dan heb je nijging om het
op een lopen te zetten, wat je overigens ten alle tijde
verliest van een grizzly

Verder op de terugweg zien we vanuit de bus een jonge beer niet zo erg groot, heel dichtbij omdat de bus het enige verkeer is wat hier rijdt en omdat er geen gevaar voor de dieren is zijn ze er ook niet bang van.
Dan plotseling een wolf die het hol van een squirel uitgraaft en hem met huid en haar verslindt en daarna verdwaasd lopend langs de bus zijn weg vervolgd.
Een stukje verder zien we opeens twee grizzly’s,
Waarschijnlijk een moeder met ouder jong met elkaar stoeien
Dit schijnt een vrij uniek te zijn om twee beren zo bezig te zien.
Weer verder liggen twee cubs bij moeder beer te zogen.
Je komt ogen te kort (en film en foto’s) en je gelooft
eigenlijk niet dat je dit allemaal echt gezien hebt.
Om 16.30 uur zijn we terug bij het infocenter en gaan onze
tent opzetten in “Cripple Creek’ in het park.
Hierna gaan we brood kopen en pizza eten.

woensdag, 2 augustus 1989.
Om 9.30 uur eruit, lekker geslapen, ontbijt gemaakt en erna
de bus besproken voor de hike op 3 augustus met ranger.
Daarna richting rafting om 11.30 uur met de bus, in
regenkleding op weg naar Kinly village waar we met de boot
in de Nenana river met 7 man + de gids gaan raften
De tocht was de eerste 2 uur rustig met mooi weer, na de lunch ging het wilder en werd het slecht weer.
Het was een leuke belevenis en hebben de foto gekocht die onderweg gemaakt was.
Hierna hebben we een lekkere bak koffie met refill gekocht om
weer warm te worden.
Om 18.00 uur hebben we een broodje en salade gegeten.
Om 19.00 uur was er een film over een wolf in het Denali
park Hotel.
Daarna heb ik in de bar naar een film gekeken, Wil heeft
alle kranten door gelezen.
Om 21 45 uur gaan we weer slapen

donderdag, 3 augustus 1989.
P.S. Jan heeft nog steeds last van spierpijn door de sprint naar de beer.
Na het ontbijt pakken we de bus naar Toklat.
Na 2 1/2 uur rijden stappen we uit om een trail met de ranger te lopen.
Het is bewolkt weer en af en toe miezert het.
Er stond al een groep en hier kwamen we de eerste landgenoot van ons tegen, een leraar uit Apeldoorn.
We hebben ca. 1 uur samen met de groep gelopen maar dit ging ons te langzaam.
Samen met twee amerikaanse meisjes, de hollander en wij twee
zijn we wat door de bergen gaan lopen.
Af en toe kwamen we verse berenpoep tegen en een plat
gelegen plek en vers gegraven stukken zand.
Dit ging niet sloom.
Op de berghelling kun je alleen schuin lopen en alles is
zacht.
We probeerden om de berg heen te lopen maar daarbij moesten
we soms door bosjes, waar de beren zitten.
Jan zong steeds “on the road again”.
We moesten herrie maken om de beren op onze aanwezigheid te
attenderen.
Na 4 uur lopen zagen we de weg en toen duurde het nog wel
een uur voordat we beneden waren.
Het was wel spannend.
We hebben vandaag nog wel 3 beren met kleintjes gezien. (ik
ben inmiddels de tel kwijt)
Op de weg kregen we een lift van de shuttle bus die voorbij
reed om ons terug naar het infocenter te brengen
De bus reed er nog twee uur over.
Gauw in Riley Creek aangekomen een hamburger gegeten en nu
zijn we op weg naar Anchorage
In de auto trek ik mijn schoen uit en bekijk de blaren
Oh, het was de moeite waard
Het is al bijna avond, maar het weer klaart op en we zien ook mt McKinley, de hoogste berg van Alaska
We maken een foto—stop op een parkeerplaats,
We zijn niet de enigen, die van het mooie uitzicht willen genieten
En onderweg vinden we ook de grootste “iglo” van Alaska, dit
was een souvenierswinkel
Om 1 minuut over 22 00 uur kijk ik nog eens goed door de voorruit en wat zie ik2
Twee levensgrote ossen, midden op de hwy, ze renden nog 100 meter voor de auto uit en verdwenen toen in de struiken Nu we Anchorage naderen hebben we weer wat radiokontakt In de afgelegen gebieden was er niets op de radio te ontvangen
We hebben genoten van de zonsondergang en dan is het nog niet helemaal donker

vrijdag, 4 augustus 1989.
Zo, dit was me het nachtje wel.
We waren zo laat in Anchorage dat er geen camping meer open was.
We hebben in de auto geslapen, een beetje ongelukkig maar het ging wel.
De zon staat al hoog aan de hemel.
We zijn om 8 uur naar de camping gereden en hebben ons
ingeschreven, na de tent te hebben opgezet hebben we ons
eindelijk weer eens goed kunnen douchen en wassen.
Hierna zijn we de stad ingereden.
Een drukke stad maar niet erg veel te beleven.
We zijn naar het visitor centre downtown gegaan en hierna hebben we wat door de stad getourd met de auto.
Bij enkele safeway’s gestopt en veel etenswaren en drinken voor onderweg gekocht.
Na wat foto’s te hebben genomen ( op verdieping 8 in Hilton) zijn we nog wat souvenierswinkels in geweest voor de laatste
souveniers.
Hierna een hapje bij Wendy’s en daarna naar de tent en na
een biertje en koffie naar bed

zaterdag, 5 augustus 1989.
Om 5 uur de wekker gezet, de tent afgebroken alles ingepakt en naar de doucheruimte.
Daar aangekomen bleek de accuoplader en de accu die ik altijd daar ‘s—nachts de accu laat opladen (video) verdwenen te zijn.
De Park—caretaker wist van niets en denkt dat het gestolen is.
We hebben ons adres in Holland en de aankomsttijd op het station in Portage achtergelaten.
Gelukkig had ik thuis wat draadjes en stekkertjes aan elkaar gesoldeert om via de sigarettenaansteker toch stroom voor de videocamera te verkrijgen.
De rest van de vakantie moesten we op deze manier filmen, dus we konden de camera niet meer op een hike meenemen.
We rijden nu richting Homer, een mooie tocht langs het water. Onderweg bij Portage Glacier mooie foto’s en film gemaakt van ijsschotsen in een baai en van de glaciers.
p.s. spierpijn is bijna over.

Kleine trail gelopen naar Bijon Glacier.
Het uitzicht is werkelijk fantatisch, allemaal meren met witte bergen.
De meeste bergen hier zijn vulkanen, sommigen werken nog. In 1963 is hier ook alles verwoest door een vulkaan uitbarsting,
Sommige plaatsjes zoals Homer moesten geheel weer worden opgebouwd.
We stoppen bij een russisch plaatsje, NiNilchik. Het heeft een prachtige kerk en een perfect onderhouden kerkhof wat nog steeds gebruikt wordt want er was een graf van 1989.
In homer zijn we de Spit af gereden tot “lands end” daar kan je alleen nog met de boot verder.
Hele grote vissen zien hangen (Heilbot) en in “Alaska Wild Berry Products” Alaska jam geproeft en gekocht en chocolade geproeft en niet gekocht
In de natuurwinkel gevraagd naar A-horn siroop maar dat kennen ze niet, dan maar een keer in Canada navragen
We rijden weer terug ( dit is wel eens een nadeel je moet altijd dezelfde weg terug omdat er simpel weg maar 1 weg is) naar Seward, onderweg in een zadelmakerij geweest, ik kon het niet laten, van de 40 zadels die er lagen waren er 3 gewone en de rest waren cowboyzadels, de gemiddelde prijs was ca $ 450 alles met de handgemaakt er lag er een van $1000 deze was met ivoor ingelegd
Verder richting Seward eten we bij Burger King het is ongeveer 18.00 uur.
Onderweg maken we nog een foto/film van een plekje waar veel vissers op zalm visden.
Er lagen ook veel al gefilleerde zalm in het water. Het is een heel karwei om zo’n grote vis binnen te halen. Even later, iets voor Seward zien we een paar mensen staan kijken in een riviertje, we stoppen om ook te kijken. De gehele rivier vol met vis waarschijnlijk forel.
Rood met groene koppen, sonmigen bijna wit. Allemaal tegen elkaar springen en bijten? paren???
Vlak voor Seward aan de rand van de Exit Glacier de tent opgezet, het verbaasde mij dat het daar nog warm was, gevolg, er zaten muggen, vliegen en gekke kleine witte beestjes.

Zondag, 6 augustus 1989

Naar Seward gereden en aan het strand ontbijt gemaakt, het is een klein plaatsje, maar is omringd met mooie gletjers, Deze worden steeds korter en worden daardoor Fjorden.
We rijden door naar Portage om de trein te pakken en aansluitend de boot naar Valdez.
We zijn nog bij de rode zalm gaan kijken, daar stond een amerikaans stel en ik vroeg wat voor vis dit was. Rode zalm , normaal zijn ze zilver, maar omdat ze nu kuit schieten en teruggekomen zijn naar de geboorteplek, worden ze knalrood en gaan dood.
Ze zwemmen nu stroomopwaarts, maar als ze dood zijn, stromen ze terug de oecaan in en worden door de Halibuts opgegeten ( anders door de beren)
In Portage de trein genomen, De auto op de trein, we moeten in de auto blijven zitten; Het is snikheet.
De trein verterkt precies om 13:30 en rijdt door een lange tunnel in de berg, Hartstikke donker en na ca een half uur zijn we in Whittier.
Geen zon hier, zelfs een beetje koud.
We rijden van de trein gelijk de boot op en het weer blijft somber.
Omderweg zien we in de verte orca’s en we varen langs veel gletjers en na 3 uur varen liggen er overal ijsschotsen in het water; Het is vrij koud.
Inmiddels is het ook gaan regenen.

We komen aan in Valdez, het einde van de 800 miles PIPELINE; In dit gebied is ook de ramp ( dit jaar) met de Exxon Valdez gebeurd,
We hebben geen olie zien liggen, maar wel een schip of 10, die nog aan het opruimen van de olie waren
We gaan nog een kroeg/eettent in, in de haven omwat te eten, het is hier erg druk, Het regent nu erg hard.

maandag, 7 augustus 1989.
We hebben vannacht weer in de auto géslapen omdat het gisteravond zo hard regende dat we geen zin hadden om de tent op te zetten.
De boottocht duurde 7 uur en waren we pas om 22.00 uur in Valdez. Het is nu droog maar weer bewolkt.
Vaidez vrij vroeg weer verlaten op zoek naar het eindstation van de pijplijn.
Er was geen boot aan het intanken maar je kon de pijplijn goed zien.
Na een paar mile rijden klaart het weer helemaal op en is het
ineens snikheet.
Om 9.30 uur zijn we bij Worthington Glacier.
We lopen een beetje over de rotsen naar boven voor het uitzicht.
Het is een mooie gletscher die in een meertje uitkomt.
We gaan verder richting Tousina, hier is veel onderhoud aan de
weg.
Veel foto’s onderweg gemaakt en gaan nu door naar Tok.
Hier douchen we stiekum op onze oude camping.
Na een hapje, opnieuw , bij Fast Eddy gaan we op weg naar de
grens.
Het is 17.00 uur en heet weer.
Om 18.15 uur is het opnieuw noodweer en bliksem en er ligt een
beetje sneeuw.
Gekampeerd in Canada op camping Snag.

dinsdag, 8 augustus 1989.
Opgestaan met schitterend weer en rijden verder naar Kluane Nat. Park.
Vannacht heeft Jan wakker gelegen van het huilen van de wolven.
Ik heb niets gehoord, alleen werd er later een prooi gepakt en
dit was echt een doodskreet kort maar hevig en toen werd alles stil.
Bij Haines Jnct, bij de visitor center hebben we een permit aangevraagd om een trail te lopen in een bepaald gebied waar beren zitten.
Je moet in dat gebied blijven en je moet bij de ingang je auto achterlater met je permit voor de ruit en een telefoonnummer voor het geval je niet meer terug komt.
Ook moet je zeggen wanneer je weer uit dit gebied vertrekt.
Bepakt (tent en slaapzakken) op weg, alles in de rugzak van Jan.
Keukengerei ging in mijn rugzak.
Onderweg veel herrie gemaakt en we zijn veilig bij het st. Eliaslake aangekomen.
We werden ontvangen door een zwerm muggen ( daar wordt je echt gek van).
We zijn hier helemaal alleen en zetten de tent op.
De rugzak met eten moet in een speciaal gebouwde stelling die een paar meter boven de grond is.
Jan probeert het vuur aan te krijgen maar dat lukt niet erg. Ik ga een soepje maken en wat eieren bakken. Het vuur is aan.
De wolven huilen en de zon schijnt erg.
Om 19.45 uur gaan we slapen omdat we niets meer te doen hebben koffie op, en het hout voor het vuur ook.
Het was moeilijk om in slaap te komen want de zon bleef schijnen tot 23.00 uur.

woensdag, 9 augustus 1989.
Wilma heeft van 23.00 uur tot 1.00 uur wakker gelegen want er heeft een beer rond de tent gesnuffeld. Ik had gisteren een ei lasten vallen
We werden pas om 8.00 uur wakker.
Na koffie en een broodje en alles ingepakt en de 41/2 km weer terug naar de auto gelopen.
Het is zeer mooi weer.
Richting Haines, hebben we weer lx de grens gepasseerd en zijn nu weer in Alaska.
Pootje gebaad en de tent aan het Muskietenmeer opgezet. Dit meer doet zijn naam alle eer aan, het stikt hier van de inuskieten.
Vlak voor Haines was een oud Indianen kerkhof. In Haines eerst naar de Info toen naar Chilkar State Park waar we
minitrails gelopen hebben.
Het is een prachtig plaatsje en aan de andere kant van de baai
ligt Skagway. Ook nog een paar mooie huizen met oldtimerauto’s gezien, met uitzicht op de baai.
Veel bezienswaardigheden (zie folder) gezien. Na het eten langs de haven gelopen daar werden weer meters lange
Halibut vissen uit de boten getakeld.
Onze camping lag 27 miles van Haines en aan een strandje onderweg hebben we koffie gezet en een Bald Eagle gezien. Gewapend met pet op, regenjack en handschoenen aan sprint Jan de tent in.
Het was echt afschuwelijk met de muggen.

donderdag, 10 augustus 1989.
Vannacht Vrij koud geweest ik dacht, weg muggen, nou mooi niet.
We hebben in 2 minuten de tent afgebroken en weg waren we. Bij grens van Alaska—Canada moeten we een kwartiertje wachten om dat het nog niet open was.
We zijn doorgereden tot vlak voor Skagway (weer de grens over terug naar Alaska) om de trein (voor Jan) te zien.
Eerst kwam er een dieselloc met oude wagons en toen weer een dieselloc met oude wagons en van de stoomtrein geen spoor. Wij daar een paar uur zitten wachten (we dachtén eerst dat het aan het tijdsverschil lag, steeds een uur vroeger of later, ik krijg er ook de hik van) en puffen in de hitte, 30 graden.
Koud hè, in alaska!
Toen zijn we Skagway maar ingereden en daar stond de stoomloc.
STIL! !!
Terwijl ik dit schrijf loopt Jan over het kerkhof van Soapy Smith en zijn bende.
In Skagway is Soapy doodgeschoten door Frank Reid.
We hebben na het opzetten van de tent op een camping ($6) een douche genomen bij een benzinestation. (dat kan daar, op de camping was geen douche).
Hierna zijn we weer door het leuke stadje gelopen alle winkels bekeken en inkopen gedaan.
Daarna een broodje gegeten, Wil heeft een gefileerde halibut op. In de plaatselijke kroeg hebben we een afzakkertje genomen. Hier speelden twee knapen, één met een wasbord en de ander met een accordeon zeer leuke liedjes.
Om 21.30 uur was het voor het eerst weer eens donker aan het worden.
We zijn gaan slapen zonder muggenlast

vrijdag, 11 augustus 1989.
Om 8.00 uur op ontbijtje in het dorp gehaald en opweg naar Watson
Lake.
Bald Eagle gezien die Vrij dichtbij boven een meer cirkelde.
Jan heeft op de afslag 37 Alaskahwy - Cessiar Hwy zijn le stuk taart op.
Richting Hyder en Stewart.
Deze weg was ons aangeraden door de Apeldoornse leraar, die we in Denali Nati’ Park hadden ontmoet.
Hij roemde de omgeving en de mooie gletsjers in Hyder. Geslapen op een parkeerplaats aan de rivier Tanrilla. Wij hebben 230 km al afgelegd op de Cessiar Hwy en het was een prachtige weg met veel mooie meren.

zaterdag, 12 augustus 1989.
Om 7.15 uur op. Na ontbijt en verse olie in de auto om 8.15 uur weer verder richting Hyder, Stewart.
De zon staat al hoog aan de hemel we rijden een mooie gravel weg in tot de splitsing Stewart
Mooi uitzicht op bergmeren, rivieren, besneeuwde toppen en veel
dennenbomen.
Wilma heeft het voor elkaar gekregen de auto in de slip te krijgen maar er ook weer uit.
Stewart ligt in Canada en Hyder (3 km. verder) ligt in Alaska.
Je moet weer terug want na Hyder houdt de weg op.
We rijden de weg helemaal af en belanden bij schitterende
gletsjers.
Vanaf een berg kijken we naar beneden op een geweldige gletsjer.
Hier kwamen we nog een black beer tegen.
Hij kwam langzaam onze kant op tot ca. 10 meter afstand toen zijn
we gauw naar de auto teruggelopen.
Het is hier ontzettend mooi en we zijn blij dat we de raad van de leraar, om deze twee plaatsen aan te doen, hebben opgevolgd. Even later bah, wat een stank wij op onderzoek uit en vinden weer een meer met honderden dode rottende zalmen, lekker voor de
beren.
Terug in Hyder barstte tijdens het eten van hambugers een ontzettend noodweer los.
Na een uurtje klaarde het weer op.
We gingen terug naar de camping, kampvuur gemaakt en popcorn gepopt (niet te eten, het was verbrand).
P.S. Jan raakte ook in de slip en er ook weer uit. (Jan vond het geen slip).

zondag, 13 augustus 1989.
Niet zo stralend als gisteren, gaan we op weg naar Pr. George. Weer een stukje dezelfde weg terug ca. 65 km om op de afslag te komen.
We kunnen weer genieten van de schitterende gletsjers.
We krijgen een flinke regenbui op ons dak en het onweert.

Om ca. 12.00 uur doen we een takje koffie in “smitters” waar we al eerder een ontbijtje hadden genomen.
Het weer klaart op en we kopen brood en snoep in een Safeway en
gaan verder naar Pr. George nog maar 370 kin.
( P.S. We hebben hier weer keus uit radiostations na 3 weken bijna
zonder radio. )
In VanderHoof bezoeken we een farin, Daar kan je koeien
automatisch gemolken zien worden.
In Pr. George aangekomen heeft het zo hard geregend dat de
politie de straten afzet.
Dit is een grote stad en we bezoeken het stadspark en
railwaymuseum ( dat echter al dicht was).
We gaan pizza eten maar we krijgen niet de bestelde pizza maar ééntje met vis. Die lust Jan niet.
Pizza weer weggehaald en binnen 10 minuten zouden we de goede pizza krijgen.
Na een half uur zijn we het zat en willen weggaan maar opeens staat de pizza er.
Hij is zo klein dat Jan bij Burger King nog een cheeseburger haalt.
Daarna zijn we naar de kermis geweest die naast de camping is. We hebben de tent op een verhoging gezet, hopend dat het nu een hoosbui kan verdragen,
maar dat zien we morgenochtend dan wel weer.

maandag, 14 augustus 1989.
Het is wonder boven wonder droog gebleven vannacht dus de waterschade valt mee.
We ruimen de tent op en mijn luchtbed is lek.
Als ik het ‘s-avonds opblaas is het ‘s-ochtends bijna leeg. We ontbijten bij Burger King, Jan neemt French Toast (het lijken wel vissticks) en ik neem een croissant ei & kaas.
Dit was wel lekker.
We rijden naar Jasper, 372 1cm. vanaf Pr. George.
Bij Mt. Robson prachtig uitzicht, hoogste berg van de Canadese Rockies 3954 meter.
De west ingang van Mt. Robson nat. Park.
Leuke kolibries gezien hier. Deze kleurrijke vogeltjes zijn net zo groot als een grote kakkerlak.
We hebben wel wat geduld moeten hebben om de kolibrie op de foto en film te krijgen maar ik denk dat het wel gelukt is.
Op naar Jasper. We moeten de grens passeren naar Alberta en de klok een uur verder zetten.
Groot hert langs de kant van de weg, bleef rustig staan, ik hoop dat het niet over weg de gaat lopen.
We rijden het park in en het regent weer.
Even schitterend uitzicht op de Pyramid Mt. 2766 meter hoog.
De tent hebben we voor 2 dagen op de camping in het park gezet.
We gaan op verkennning in Jasper stad en bezoeken het visitor
center.
We besluiten morgen een trail te lopen naar de kabelbaan en dan met de kabelbaan weer terug dus dat wordt wordt klimmen. En voor woensdag besluiten we te gaan paardrijden.
We zoeken de stallen op om te kijken.
We zien wel 100 paarden loslopen, zo tussen de mensen door het was een grote chaos maar alles ging goed.
We rijden nog naar een andere stal maar die was niet zo leuk. Jasper stad gaan we in en lopen wat en eten een hapje. Het weer is helemaal opgeklaart maar voor morgen voorspellen ze regen.
Voor jan stond er een mooie stoomloc in de stad.

dinsdag, 15 augustus 1989.
Het heeft gehoost vannacht.
Nu is het droog maar dreigend, we gaan toch de trail lopen en nemen boterhammen, drinken en regenkleding mee.
Na één uur alleen maar klimmen begint het weer hard te regenen. We eten wat bessen en frambozen van de struiken en zien paddestoelen zo groot als een ontbijtbord.
We gaan terug want het is nog zeker 4 uur klimmen naar de top waar we met de kabelbaan weer naar beneden kunnen.
Het pad is inmiddels een snel stromende rivier geworden en verzopen kwamen we beneden aan.
We zijn gelijk onder de douche gesprongen, heëilijk! De natte rommel in een zak gedaan en in het dorp naar de wasserette gereden. Gelijk alles gewassen.
Onze schoenen heeft Jan in een droogtrommel gedroogd. Toen maar weer wat door het dorp gelopen.
Tegen drieeën ging de zon weer schijnen en zijn we naar Maligne Canyon gereden.
Prachtig diepe canyon met een rivier op 50 meter beneden je. Toch weer een flinke bui van 10 minuten gehad maar toen konden we gelukkig schuilen bij het theehuis, daar waren we vlak bij. Na die 10 minuten is het werkelijk weer schitterend en warm geworden en lopen we de canyon af naar beneden.
Jan had zijn fotocamera in de auto laten liggen die baalde omdat de zon kwam en prachtig op de rivier scheen.
Watervallen en ondergrondse rivieren komen in deze canyon uit. Op de terug weg moesten we weer klimmen en ik was blij dat we bij de auto aankwamen.

Jan pakte zijn camera en zei: Ik ga nog even terug om een mooi plaatje te schieten.
Nou, hij doet maar, ik ga niet meer mee.
Ik schrijf ondertussen het dagboekje bij.
‘s—Avonds liep vlak bij de camping een kudde Elks door de rivier. Er was een hele opstopping van auto’s.
Ze rennen niet meteen weg omdat ze in beschermd gebied zitten en dit weten ze want er mag hier niet geschoten worden.

woensdag, 16 augustus 1989.
We gaan niet paardrijden vandaag maar rijden verder naar Banff, misschien is het daar droog.
We stoppen bij mooie waterval trekken ons regenjack aan en gaan kijken.
We drinken koffie en kopen bij de souvenierswinkel 2 bedeltjes een beertje van Jade en een inaple leaf van rhodonite (Steen van de liefde).
Bij de Columbia Icefield, de gletsjer Alhabasca gaat het zelfs sneeuwen.
Het sneeuwt flink door en het blijft liggen. Van de omgeving kun je niets meer zien.
Jan zingt alsmaar kerstliedjes.
We rijden naar lake Louise, een prachtig hotel aan een prachtig meer, alleen het meer zag je bijna niet meer, alles was wit en grijs.
Het sneeuwde alsof het een witte kerst betrof.
We eten een burgertje en een sandwich en drinken koffie in het sjieke hotel.
Hierna rijden we door een merenlandschap verder naar Banff. Hier goot het!!!!
We rijden naar het beroemde Banff Spring Hotel om foto’s te maken en zijn toen door Mainstreet gelopen om een videofilm, VHS-cassette te kopen.
Ik had geen films meer. Nergens te krijgen.
Nadat we alle souveniers winkels binnen waren gegaan vond ik het in een videoverhuurwinkel.
We dronken en een biertje in een hotel lounge in Mainstreet en moesten verplicht naar Anerican footbal kijken, Winnepeg tegen Calgery.

Hierna slapen.
Het goot nog steeds, dus in de auto, maar waar in de stad?
Je mag hier bijna nergens parkeren tussen 2 AM en 7 AM.
Verscheidene campers die dit toch deden werden weggestuurd door de
parkpolitie.
Wij reden Banff uit en parkeerde de auto op een view point.
Hier gingen we (later met nog twee auto’s) slapen.

Donderdag 17 augustus 1989.
8 uur wakker en ontbijt in harvy’s in Banff. Hierna naar Kamloops via Lake Louise snelweg 1 (het regent nog steeds)'.
Onderweg zien we nog een bulldeer en een kudde bizons.
Bij het inrijden van Yoko Nat park zien we een beer aan de kant van de rivier. Hij verdwijnt het bos in en heeft een zendertje om zijn nek.
Het weer klaart ineens op en we maken nog een paar mooie foto’s van het Park. Je hebt uyitzicht op tunnels en oude treinroutes.
We gaan toch nog paardrijden bij een manage, die we onderweg tegenkomen. We rijden een uurtje door de bossen, wel stapvoets door de blubber, maar het uitzicht is great.
Via Glacier Nat Park- Revelstone op weg naar kamloops.
In Revelstone nog 2x24 Kodakfilms gekocht, die waren ook op; Omderweg passeren we nog een toeristische ghosttown. De bergen worden heuvels en groener.
We lopen even door Kamloops en rijden verder naar het zuiden richting Vancouver en pakken onderweg een camping.
De eigenaar is een Hollander uit Groningen. We zetten de tent aan het meer Le Jeune, een mooie plek en bakken een eitje en eten verder soep.
Gelukkig hier weinig last van de muggen.
Het wordt hier wel sneller donker en de wolven beginnen alweer te huilen – Volle Maan –

vrijdag, 18 augustus 1989.
We doen rustig aan vanochtend, gaan lekker met z’n tweeën onder de douche.
De tent staat te drogen in de ochtendzon het is korte broeken weer.
Om 9.30 uur rijden we eindelijk weg.
We nemen de kortste route en komen op een tolweg $10.
Half twee rijden we Vancouver binnen het is 25 graden en we hebben een file achter de rug.
Naar Noord—Vancouver “Horseshoe Bay” gereden, van daaruit kan je naar Vancouver eiland met de ferry.
We wilden hier een camping zoeken maar die zijn hier niet. De stad is druk en chaotisch het komt een beetje op ons af na vier weken in de bossen.
Wel bezoeken we nog het suspension bridge Park in Noord Vancouver, waar men over een hele hoge hangbrug (...) kan lopen en waar diverse oude overblijfselen van de indiaanse cultuur te bezichtigen zijn.
Ook fotografeer ik nog de mooie stoomloc British Colombia, die het station binnen liep met veel toeristen aan boord.
We lopen nog een uurtje in Main- en Broadwaystreet en vluchten Vancouver uit terwijl op het programma twee dagen Vancouver stond. Wegwezen hier!!!!
Het duurt nog een paar uur voordat we werkelijk de stad uit zijn en Jan rijdt richting Seattie.
Bij een rest area stoppen we om in de auto te slapen. Het staat vol met campers en auto’s.
Er staat ook een kar met koffie en zelfgemaakte koekjes voor een donatie mag je iets pakken.
Het gaat uit van de square dance group.
Na de koffie gaan we slapen.

zaterdag, 19 augustus 1989.
Redelijk geslapen en we halen weer een bakkie bij de sguare dancers.
We hebben besloten om Seattle voorbij te rijden naar Mt. Rainier. Daar nog 1 1/2 dag te lopen en dan zondag terug naar Seattle te gaan naar het vliegveld.
Gisteren zijn we de grens Washington (USA ) gepasseerd.
We stoppen toch even bij een MALL in Seattle.
Hier hebben we 2 uurtjes in gelopen.
Daarna rijden we verder naar Mt. Rainier.
En wat zien we onderweg? nee, hè! een stoomtrein.
We waren precies op tijd voor een rit van 1 1/2 uur en dat hebben
we gedaan.
Bij het park aangekomen waren alle camping’s in het park vol. We vonden een camping vlak bij en daar stak met een mule—deer met jong over.
Deze camping was ook vol maar we mochten een beetje achteraf staan met onze kleine tent.
We zijn het park weer ingereden naar een mooi uitzichtpunt. Maar alles lag in de bewolking en het begon weer te regenen.
Het was al vrij laat toen we teruggingen naar de camping om een telefoonnuirmer te bellen om onze vlucht te laten bevestigen.
Normaal doen we dit nooit maar het was al een keer veranderd. Het bleek een nummer in Florida en Jan kreeg een bandje over vluchten in Miami.
De vrouw van de camping heeft alles geprobeerd maar er was niet achter te komen.
We zijn gaan eten en proberen het morgenochtend nog eens. Er waren slangen op de camping en daar ben ik niet gek op. (onder de tent)

zondag, 20 augustus 1989.
Uitgeslapen, gedoucht en gaan nog een keer bellen.
Geen succes!
Ze kunnen de pot op.
We gaan in het visitor center, hoog in het park een bakkie doen
en een trail lopen.
Skylin—trail doen we, veel klimmen tot 6800 £ t. weinig uitzicht
veel mist en miezel.
Wel veel bloemen en de trail liep een paar keer over ijsvelden
waar we halsbrekende toeren moesten uithalen om niet naar beneden
te storten. (op gewone gymschoenen) en komen hikers met skischoenen en stokken tegen.
We moeten nu richting Seattle, aan de andere kant van de berg
schijnt de zon en nu kunnen we een glimp zien van Mt. Rainier.
We wachten, misschien komt hij nog helemaal te voorschijn.
Ondertussen ruimen we de rugzak en de koffer in.
De berg zien we niet helemaal.
We stoppen nog één keer bij Burger King en kopen nog een fles
siroop bij Pay ‘n save.
De tank moet nog vol en dan de auto inleveren.
De kilometerteller stond op 12081 mile.

Het vrouwtje bij het verhuurbedrijf vroeg twee keer of het wel
klopte, ze vond het een beetje veel kilometers.
Het vliegtuig vertrekt te laat.

We vliegen 950 km. per uur en buiten is het -40 graden binnen 25
graden en de hoogte is 10.000 km.
We vliegen er 8 uur en 50 minuten over.
Nog even en we zijn weer thuis.

Thuis stond er weer een bloemetje.

Thursday, July 20, 1989:
I'm already awake before the alarm and get up at 3.45 hours in the shower.
January is also slowly waking up and we eat some buns and drinking tea.
Quickly dressed and a final check.
We walk to the tram, which departs at 5.19 hours.
In the empty tram put our bags in four banks
distributed, but got some Hobbemastraat
100 Turks simultaneously.
It was scared, everything is going well.

The train departed at 6.55 am sharp.
Dad came by yesterday to say that we are cost by taxi to the airport could go, that was very sweet, but he has to buy yourself something nice.
So we just take the tram and the train went.
It's now 8.14 am and at 8:00 we would go flying. How long we should stay on the ground but I do not know Martinair has a technical fault.
After an hour, the fault has been corrected and the captain explains how we are going to fly:
Across the North Sea, Iceland, Greenland and Canada. At 15.00 hours the captain announced: WELCOME TO CANADA.
I've slept next to me because no one so I could lie down.
In the plane we had a breakfast and lunch.
18.20 hours we land in Seattle, local time is 9.20 hours. Luggage and caught by customs.
Then we had the luggage put back on a tape and two stops on the subway to where the baggage to pick up again.
With the car we want in the car, a lady comes to us and ask, are you or are you going away?
They had a campfire wood and Iceboxes on and we got along. That was cool.

The car is a Chevrolet Spectrum, brand new.
Mileage 3947 miles.
It is 19o and sunny. We drive in the state
Washington greenery, cities and mountains in the
background. We drive into Canada within the British state
Columbia. And another stamp in the passport.
The tent we set up in Cache Creek and diving as the
pool leak because we are stung by mosquitoes.
The cloudy day has passed in a glorious day.
We investigate a little town and go to sleep.

Friday, July 21, 1989:
January stood with a big booty unwise on his chin.
I had some whey stabbing.
The mosquitoes here are 3 times as large as ours.
And are therefore in Alaska "State Bird" called.
We are on our way to Prince George, 421 km from Cache Creek. It promises to be a beautiful day so the shorts we did onto.
Along the way it was getting darker, it has been raining, hail and geonweerd.
Now shines the Sun
We pitch our tent in Houston where the weather is really raining.

Saturday, July 22, 1989:
We were back at 6.00 am and after breakfast
honey buns with cream cheese and ham we continue to
Prince Rupert.
The sun shines brightly all.
The first deer to be seen.
We see a lot of lakes.
Rain again but the Sun
After the pizza we go to the port where the fishermen are on strike.
We sit here patiently waiting time since January the sun off.
He also photographed the first "Bald Eagle" of many that we have been seeing.
At all sites, you can camp fire with wood that is ready.

Sunday, July 23, 1989:

6 hours because the alarm clock off at 7.00 am, we have the boat.
Once there, the boat a half hour delay. At long so far, it's already 12:00. We drive the car on the boat and take the sleeping bags as we have discussed and no cabin while sailing you can not at the car.
The weather is beautiful and I lie in my swimsuit sunbathing.
The afternoon involves the weather.
We do the town Ketchikan to about 16.00.
Here we bought lemonade and peanuts.
You can here only by boat or seaplane out.
Takeoff and landing of seaplanes, a
beautiful face.
On board was a reasonable restaurant and we have evening a cheeseburger with salad.

Monday, July 24, 1989.
In the morning at 6:00 on Sitka to Sitka to see but we do only at 18.00 hours - mistake!
It's nice weather and we are lucky, we see many whales "humpback" also orcas "killer whales". Almost all afternoon the whales swim with us. Occasionally, the captain puts his ship to stop the tourists the opportunity to to film and beautiful pictures.
The trees along the coast you should pay attention to golf balls, the white caps of the "Bald Eagels" route to Sitka.
Afternoon involves the weather and when we finally arrive in Sitka drizzling a bit.
We have here a circular tour of about 2 1 / 2 hour. The island is filled with totem poles carves out a tale of an Indian family.
We buy some souvenirs.
In Sitka, the purchase agreement between USA and Russia from Alaska.
At around 22.30 hours we sleep on the floor with air beds.
We also saw the boat with Clint Eastwood for the coast this was yet another movie to make the captain said.

Tuesday, July 25, 1989.

There's a birthday hurray, hurray. JAN!.
It rains and sail between "narrow", small pieces river.
It is a sad sight.
We do Juneau and Haines to see but little of the bad weather.
Only sometimes bald Eagels in the trees.
At 13.30 we arrive in Skagway and board go here. This is a fun western town, a whole 'gold rush'
style.
The bad weather we stay here and not long after a meal, pictures, movies we go to Whitehorse on the Suinmit pass entirely into the mist.
Evening in Whitehorse and the sky clears up and we pitch our tent in a downtown site.
After shopping we do.
Everything here is very expensive!
We buy the most necessary - fruit - bread and some spreads.
(Most investors we had on the boat meegepikt as small packaged jam and honey).
Also some cookies as a treat for my birthday with coffee.
The laundry is washed everything clean.
At 22.45 it is still light but we are going to sleep.

Wednesday, July 26, 1989.
At 5.30 am and after breakfast we go. The weather is nice and we see a lot squirel, an eagle and after a ghost town after about 100 km to the conclusion that we are wrong.
So back to 100 children but we did not spare the gas pump and at the fuel gauge light burned al Very luckily we get a village where we could fuel tanks for f1. 1.10 per liter.
Canada is very expensive.

It is 10.45 pm and we go on.
We take lots of pictures and filming a lot for nature and the weather is nice.
In Pelly Crossing (one of five town houses) we buy stamps and finally we will post the cards that we have a few days with us.
I hope the cards from this hamlet of Holland to reach.
At 16.30 hours we reach the crossing to Inuvik, the Dempster Highway, the road is 726 km long with no side roads to Inuvik, and this way you should also back Inuvik since the last village before the North Pole is where you can come by car.
At the crossing we refuel again and throw it in one liter of oil and take a cup of coffee.
On the way to adventure!
The 726 km, we take on a kind of Permafrost gravel road. We drive up to 150 children in the manual where many grizzly's are (we do not see much, one thing we do see and feel are incredibly many mosquitoes so much that John puts his hood on and his coat does).
We cook a pot of soup here and eggs frying. And make us get away quickly.
We drive through and the landscape is changing rapidly, hills, rocks and barren plains, mountain streams and rivers. We see owls and wild horses.
The camp we store after 197 km.
Here too, mosquito's, after a fire and coffee, we go to sleep at 5.30 am because we want again.

Thursday, July 27, 1989.
At 6.30 we are the rain and not by the alarm waking (battery).
Quickly fold the tent and away.
Wilma lubricates sandwiches in the car.
January eats a large pancake (shares with Wilma) in Eagle Plains restaurant (at 365 km).
Here we get a certificate of Artic Cirkle crossing. We just refueled and the petrol price is around $ 75.5, almost Dutch prices.
It is now 10:30 am and continue (cap and bought popcorn).
We drive along the Arctic Cirkle Monument and take pictures.
It's much colder here and the permafrost rather smooth. It starts to rain again and drive to 12.15 the
Province Northwest Territories in Terre. Here snowy. We get a piece of very bad road that you always skid with the car.
Fortunately, this is the first ferry on. (We were not really here in this car ride from the rental agency)
After the ferry across the river we put the Artic 90 km on good roads quickly.
The rain has stopped and the landscape is widening with many lakes and lots of mosquitoes!
Univik we drive in, a village with wooden houses on stilts.
It gives a nice impression with all the houses painted in bright colors.
We first placed the tent on a campsite, a very pretty busy lady who made us all about the
said town.
We go to a landing area for seaplanes to to ask what are the possibilities for a scenic flight.
However, the duration and / or price did not match ours.
Then we went into the village to a kind
artists exhibition on the life and landscape of
Eskimos have.
We eat in the Eskimo Inn.
PS We have some shopping again, jeez what a high price so only the most necessary, butter and cheese and some bread.
It is very strange that at about 0.30 pm the sun still shines nice and warmer than during the day.

Friday, July 28, 1989.
We are under a sunny sky and set off (after breakfast, having made) to the petrol station at 9.00 AM until open.
It saves one hour here in Yukon is doing for us is just eight hours.!
At 10.00 we go to Dawson.
Suddenly a screeching beside me.
Wants to see a bear in the bushes by the road sprinting was stabbed.
I only see a brown spot jump off.
5 minutes later we see a black bear on the side of the road at about 25 meters away, as we slowly drive him to film and take pictures, he walks off the road into the forest.
At 11.05 we are back stabbing the river remains the beautiful weather and we make a few nice shots.
Suddenly we see a white wolf or wild dog on the side of the road, we film and take pictures because he just stands.
Suddenly a woman from an aluminum drain, also completely white.
They are more curious and not afraid to be cited.
After we drive Yukon Eagle Plain and eat a chicken salad and a plain hamburger.
After refueling, we continued driving, still 360 km to the intersection.
Wants to drive the first 200 km.
Because the weather is so much better it would not seem that you 2x the same road.
Another herd of wild horses, they were seen by a stream.
Very hot today.
At 20.30 pm we arrive in Dawson with a very nice place but very touristy on the Yukon River. We pitch our tent across the street at Government Camp Ground and then go into town.
First we eat because we are quite hungry, then we gamble Gambling Hall in Dawson, where everything is old style.
Also a show of Can Can girls are not lacking.
We have $ 4 profit, pay them our drinks (a beer is quite expensive) and go to sleep at 24.00 hours.
It's like a gold mining town from the movie.

Saturday, July 29, 1989.
Dawson walked by this morning.
Bonanza Creek in search of gold, here is the first gold
found.
Furthermore, an old dredging considered and an even worse
way to Tok drove road boundary of Alaska passed
Tok in fun camp stood, where evening we have been to a husky show.
You could buy a puppy from $ 150, the Alaskan husky has blue eyes, the usual husky cross has one brown and one blue and one brown eye
Later that evening, a t-shirt and bought a Fanta
drunk.

0 yes, we wanted to show the dog eat something quickly, so
Fast Eddie on inside.
January a pizza and lasagna with salad I.
I already had the salad bar was very slow and fast so we had no time to eat.
The waitress asked how long it would take and said that at 19.30 we were at the show.
To understand them all and said that after the show could come back
We paid nothing away, and while we already had the salad. After the show we went back and the pizza was so great that
We have taken half in silver. I think
still crazy but that's normal.

Sunday, July 30, 1989.
After a breakfast of Belgian waffles and cereal we walk
some go through Tok and Fairbanks on the Alaska HW (finally we drive on asphalt).
It's beautiful weather and too hot for this time of year
On the way to Fairbanks we drive through the town of North Pole.
There is the Santa Claus House.
Real Christmas in style You can buy anything, and it has
just such an atmosphere like in the film Pinocchio and friends
Only the puppets do not talk.
In Fairbanks we have a campground and looked at
Alaska Country gone.
This is a theme park and we have played miniature golf.
Later we did some shopping and
Evening we had a long conversation.

Monday, July 31, 1989.
After a refreshing shower and breakfast we drive to the sled dog museum, but we have not gone in because we looked the same as in Tok,
John wants another look at the Pipeline.
Then we bought souvenirs and went back to Alaska land.
There are many original houses from the old city, which are now shops with a history.
At each house is a sign of what it once was
is.
The people walking in costume.
I'm in the "house" of a broker bought a beautiful sweater, but after much overdubbing, as always. The proceeds of the shops is because the Alaska Land access is free.
There is also a museum, an Indian show and more.
It is 15.45 pm and we go toward Denali Park.
This morning it was 72o F. Now it's raining but it is still
still warm because I am still in my shorts
We are approximately 19 00 hours in the National Park
It is very busy and all campsites are filled.
Therefore we are forced to camp outside the park. (For 1 and 2 August there was a place in the park).
When pulling away from the visitor center, I drove (January so) too fast
reverse and rammed a wooden signpost with a bang with a rock in the middle of the road was
Fortunately, only noise and no damage.
We have discussed rafting trip on August 2, a 4 hour white water trip.
We also discussed the shuttle bus, because in many hours already was full, we have the bus 00 hours from 6 AM discussed.
This means to get up at 5:00 am on August 1.
In the evening everything needed for the next day arranged
such as bread, drinking photo / film equipment and clothing
We have dinner in a village McKinley Village, and have
see a 65 + group rafting
Just boarding the raftboot was a joy to
see.

Tuesday, August 1, 1989.
At 5:00 am and showering together fast 2 1 / 2 minutes for $ 1
I was ready and Will was lathered with it when the shower stopped and we had no more to change the device to do.
As good and evil and a towel around the corridor to the washrooms there with a little water to the soap residue
remove.
Still in time (5.45 AM) at the Information Center reported the shuttiebus to Wonder Lake.
It's cloudy weather.
We see a moose standing at a distance and then a few white-mountain goats and a herd of caribou's.
Nice bull caribou, and seen up close picture of it.
Almost halfway through, after a few hours away from a bus stop
Infocenter, when we go away there in the distance
Grizzly bear with two cubs.
Wonder Lake was not much harder because it began
to rain.
Back on the same road and arrived back at the InfoCenter sprint I like the bus and walk the path
down to see if the grizzly is still there. (The bear was walking down a river bed).
And yes, in the distance we see them.
With Will and a few off the bus we walk as far as possible to the bear.
The wind is favorable and they can not smell us
We make some nice pictures and follow the bear through the brush along the river walk.
Very exciting and fun.
Occasionally, she raises her head and then you have to curtsy
a walk to put you at any time otherwise
loss of one grizzly

Also on the way back we see from the bus a young bear is not so very great, very close to the bus because the only traffic is what drives here and there is no danger to animals, they are not afraid of.
Then suddenly a wolf's den and dig him a squirel with skin and devours her dazed and then walking along the bus continued its way.
A little further we suddenly see two grizzly's,
Probably an older mother with young frolic with each other
This seems a rather unique to see two bears so busy.
Again there are two cubs with the mother bear to suckle.
You will short eyes (and film and photographs) and you believe
not really that you've seen it all really.
At 16.30 we are back at the information center and to our
tent in "Cripple Creek" in the park.
After we buy bread and pizza.

Wednesday, August 2, 1989.
Out at 9.30 am, slept, made breakfast and after
discussed the bus for the hike on August 3 with ranger.
Then direction rafting at 11.30 hours by bus, in
rainwear towards Kinly village where we took the boat
the Nenana River with 7 men + the go rafting guide
The trip was the first 2 hours of calm weather, after lunch went wilder and was the weather.
It was a great experience and bought the go, the picture was made.
After that we have a coffee with refill bought
weather warm.
At 18.00 hours we have a sandwich and salad.
At 19.00 hours there was a movie about a wolf in Denali
Park Hotel.
Then I have watched a movie at the bar, Will has
all the papers read.
21 to 45 hours we go back to sleep

Thursday, August 3, 1989.
PS January still has muscle pain from the sprint to the bear.
After breakfast we take the bus to Toklat.
After 2 1 / 2 hour drive we get off to a running trail with the ranger.
It's overcast and occasional drizzles it.
There was already a group and here we met the first of our compatriot against a teacher from Apeldoorn.
We have approximately 1 hour with the group walked but was too slow.
Together with two American girls, and Hollander we two
what we walk through the mountains.
Occasionally we came across fresh bear poop and against a flat
vantage point and freshly dug pieces of sand.
This did not slow.
On the hillside you can only slant and everything
soft.
We tried to walk around the mountain while it had
we sometimes through woods where the bears are.
January always sang "On the road again".
We had to make noise for the bears to our presence
alert.
After 4 hours walk we saw the road and then took the still
one hour before we were downstairs.
It was exciting.
Today we still have three little ones seen with bears. (I
I already lost count)
On the road we got a lift from the shuttle bus pass
drove us back to the info center to bring
The bus drove two more hours.
Soon arrived at Riley Creek and ate a hamburger today
we are moving to Anchorage
In the car I pull my shoes off and watch the blisters
Oh, it was worth it
It's almost evening, but the weather is clearing up and we also see Mt McKinley, the highest mountain in Alaska
We make a photo stop in a parking lot,
We are not the only ones who want to enjoy the beautiful view
And the road we find the biggest "igloo" of Alaska, this
was a souvenir shop
1 minute to 00 hours on 22, I look right through the windshield again and see what ik2
Two life-sized oxen in the middle of the hwy, they ran another 100 meters before the car and disappeared into the bushes near Anchorage Now we have what we get radio contact in the remote areas there was nothing on the radio to receive
We enjoyed the sunset and it's not quite dark

Friday, August 4, 1989.
So, this was quite a night of it.
We were so late in Anchorage that no site was more open.
We slept in the car, a bit unfortunate but it did go.
The sun is already high in the sky.
We have 8 hours to drive to the campsite and have our
registered after the tent up, we have
finally take a shower and a good wash.
After we have the town right.
A busy city but not very much to do.
We went downtown to the visitor center and then we toured through the city by car.
Safeway's and stopped at some great food and drink bought on the go.
After some pictures have been taken (on level 8 at the Hilton) we have some souvenir shops in the last
souvenirs.
After a snack at Wendy's and then to the tent and after
a beer and coffee in bed

Saturday, August 5, 1989.
5 hours to put the alarm, dismantled the tent and packed everything into the shower.
Tried to give the battery and battery charger that I always there at night let the battery charge (video) disappeared.
The Park caretaker knew nothing and thinks it was stolen.
We have our address in Holland and the arrival at the station in Portage left.
Luckily I had some wires and connectors at home together properly soldered to it via the cigarette lighter power for the camera to obtain.
The rest of the holiday we had to film this way, the camera so we could no longer take a hike.
We drive toward Homer, a nice ride along the water. On the way to Portage Glacier beautiful photographs and film of ice in a bay and the glaciers.
p.s. muscle pain is almost over.

Small to walking trail Bijon Glacier.
The view is great-really, all lakes with white mountains.
Most volcanoes are mountains here, some work still. In 1963 everything is destroyed by a volcanic eruption,
Some towns such as Homer had to be rebuilt entirely.
We stop at a Russian village, Ninilchik. It has a beautiful church and a well maintained cemetery which is still used because there was a grave from 1989.
Homer in the Spit, we drove down to "Lands End" you can only have the boat further.
Big hanging fish (halibut) and "Alaska Wild Berry Products" Alaska jam tasted and tasted and bought chocolate and not bought
In the health food store asked about A-horn syrup but they know not, but once in Canada inquiries
We drive back (this is sometimes a drawback you must always back the same way because quite simply the only one way) to Seward, the way in a saddle was, I could not resist, of the 40 seats that were there were 3 and the rest were ordinary cowboy saddles, the average price was about $ 450 all made by hand there was a $ 1000 of it was inlaid with ivory
Continue towards Seward we eat at Burger King, it's about 18:00.
Along the way we make a photo / film of a place where many salmon fishermen visden.
There were already many gefilleerde salmon in the water. It's a big job for such a big fish to win. Moments later, Seward something we see a few people standing watch in a river, we stop to watch too. The whole river full of fish, probably trout.
Red with green heads, sonmigen almost white. Against each other to jump and bite? mate??
Just before the edge of the Seward Exit Glacier up the tent, it surprised me that it was still warm, because there were mosquitoes, flies and crazy little white critters.

Sunday, August 6, 1989

Seward drove and made breakfast on the beach, it is a small town, but is surrounded by beautiful glaciers, which are getting shorter and therefore Fjords.
We drive to Portage to the train and then catch the ferry to Valdez.
We still look for the red salmon, there was an American couple and I asked what kind of fish it was. Red salmon, normally they are black, but because they are spawning and returned to his birthplace, they are bright red and die.
Now they swim upstream, but if they're dead, they flow back into the oecaan and are eaten by halibut (otherwise by the bears)
In Portage taken the train, the car on the train, we must sit in the car, it is very hot.
The train verterkt exactly at 13:30 and drive through a tunnel in the mountain, Thanks so dark and after about half hour we are in Whittier.
No sun here, even a little cold.
We ride the train like the boat and the weather is gloomy.
Omderweg seen orcas in the distance and sail past many glaciers and 3 hours after sailing, there are icebergs everywhere in the water is pretty cold.
Meanwhile it started to rain.

We arrive in Valdez, the end of the 800 miles PIPELINE; This area is also the disaster (this year) with the Exxon Valdez happened
We have seen no oil lying, but a ship or 10, who are still cleaning up the oil were
We're going to a bar / eatery in, in the port omwat to eat, it's very busy, now it's raining very hard.

Monday, August 7, 1989.
Tonight we slept in the car because it rained last night so we did not want the tent.
The boat trip lasted seven hours and we were only at 22.00 in Valdez. It is now dry but cloudy weather.
Vaidez leave fairly early to find the terminus of the pipeline.
There was no boat to intanken but you could clearly see the pipeline.
After a few miles away and it clears all the
suddenly very hot.
At 9.30 pm we at Worthington Glacier.
We walk a bit over the rocks to the top for the view.
It is a beautiful glacier lake in a convenience.
We continue towards Tousina, here is a lot of maintenance to the
away.
Many pictures taken and are now en route to Tok.
Here we sneak a shower in our old camp.
After a snack, again, at Fast Eddy we go to the
boundary.
It's 17.00 and hot weather.
At 18.15 hours, the storm and lightning again and there is a
little snow.
Snag camp camped in Canada.

Tuesday, August 8, 1989.
Risen with beautiful weather and drive to Kluane Nat. Park.
Last night, lying awake in January of the howling of the wolves.
I have not heard, only one was later caught and prey
This was really a brief but violent death cry and then all was silent.
At Haines Jnct, the visitor center, we requested a permit for a trail run in a particular area where bears are.
You have to stay in that area and you need your car at the entrance after your permit for the window and a phone number in case you do not come back.
You also have to say when you leave this area again.
With bag (tent and sleeping bags) on the way, everything in the backpack of January
Kitchenware went into my backpack.
Along much of noise created and we are safe in st. Elijah Lake arrived.
We were welcomed by a swarm of mosquitoes (there is really crazy).
We are all alone and put up the tent.
The backpack should eat in a specially constructed proposition that a few feet above the ground.
January trying to get the fire but it does not matter. I'm going to make soup and fry some eggs. The fire is on.
The wolves howl and the sun is shining very.
At 19.45 we go to sleep because we have nothing more to do coffee, and the wood for the fire too.
It was hard to fall asleep because the sun kept shining until 23:00.

Wednesday, August 9, 1989.
Wilma is from 23.00 am to 1.00 am awake because there is a bear snooping around the tent. Yesterday I had an egg drop charges
We were just waking up at 8:00.
After coffee and a sandwich and everything wrapped up and the 41 / 2 km back to the car.
It's very nice weather.
Haines direction, we crossed the border again lx and are now back in Alaska.
Leg bathed and set up more tents to the Mosquito. This does more honor to his name, it chokes the inuskieten here.
Just before Haines was an old Indian cemetery. Haines first to the info as to where we Chilkar State Park
Mini trails have walked.
It is a beautiful town on the other side of the bay
Skagway lies. Also a few nice houses with vintage cars seen overlooking the bay.
Many sites (see leaflet) was observed. After dinner walked along the harbor there were again meters long
Halibut fishing from the boats hoisted.
Our camp was 27 miles from Haines and go to a beach, we put coffee and a Bald Eagle seen. Armed with cap, gloves and rain jacket sprint January the tent.
It was really horrible with the mosquitoes.

Thursday, August 10, 1989.
Tonight I thought was pretty cold, mosquitoes away, well not nice.
We have broken two minutes the tent and off we went. Alaska-Canada border when we need to wait fifteen minutes that it was not open.
We drove right up to Skagway (back across the border back to Alaska) to train (for January) to see.
First came an old diesel trucks with diesel and then again with old wagons and no trace of the steam train. We waited there for a couple hours (we first thought it was the time difference, still one hour earlier or later, I get the hiccups from there) and panting in the heat, 30 degrees.
Cold is not it in Alaska!
Then we Skagway only been run and there was the steam locomotive.
QUIET! !
As I write this in January is the cemetery of Soapy Smith and his gang.
Skagway's Soapy shot by Frank Reid.
After we set up the tent at a campsite ($ 6) a shower at a gas station. (That is there, the site was no shower).
Afterwards we walked back through the lovely town and the shops looked out shopping.
Then ate a sandwich, want a halibut fillet on. In the local pub, we made a nightcap. Played here two boys, one with a washboard and other very nice songs with an accordion.
At 21.30 hours was the first to be dark again.
We go to sleep without a mosquito burden

Friday, August 11, 1989.
Breakfast at 8.00 in the village and brought our way to Watson
Lake.
Bald Eagle Fri seen near a lake circled above.
On January 37 Alaskahwy exit - Hwy Cessiar cake on his le.
Direction Hyder and Stewart.
This road was recommended to us by the Apeldoorn teacher, who lived in Denali Nati 'Park had met.
He praised the surroundings and the beautiful glaciers in Hyder. Slept in a parking lot on the river Tanrilla. We have already traveled 230 km on Hwy Cessiar and it was a beautiful road with many beautiful lakes.

Saturday, August 12, 1989.
At 7.15 hours. After breakfast and fresh oil in the car at 8:15 am again towards Hyder, Stewart.
The sun is already high in the sky we ride a nice gravel road until the junction Stewart
Beautiful views of mountain lakes, rivers, snowy peaks and many
pine trees.
Wilma has managed to design the car in the skirt to get it out again.
Stewart is in Canada and Hyder (3 km. Below) located in Alaska.
You have to return because after Hyder maintains the road.
We drive all the way down and land in magnificent
glaciers.
From a hill we look down on a great glacier.
Here we ran against a black bear.
He slowly came our way up to about 10 meters away when his
We quickly walked back to the car.
It's very nice and we are happy to have the counsel of the teacher, these two places to have succeeded. Moments later bah, what a stink we investigate and find another lake with hundreds of rotting dead salmon, good for
bears.
Back in Hyder broke while eating hambugers a very loose storm.
After an hour the weather cleared.
We went back to the campsite, campfire, and popcorn popped (not to eat, it was burned).
PS January in the slip and got out again. (Jan was no slip).

Sunday, August 13, 1989.
Not as bright as yesterday, we head to Pr. George. Another piece the same way back about 65 km to the turn to come.
We can once again enjoy the magnificent glaciers.
We get a heavy rainfall on our roof and the thunder.

At around 12.00 hours we do a branch of coffee in "smith ers" we already had taken a breakfast.
The weather clears and we buy bread and sweets in a Safeway and
Continue to Pr. George just 370 children.
(PS We have a choice of radio stations again after almost 3 weeks
without radio. )
In Vanderhoof we visit a farin, you can submit a cow
milked automatically be seen.
In Pr. George arrived, the rained so hard that
Police the street sales.
This is a great city and we visit the park and
railway museum (which was already closed).
We go for pizza but we have not ordered the pizza with only one fish. That lust is not January.
Pizza again and removed within 10 minutes we would get good pizza.
After half hour we had enough and want to leave but suddenly there is the pizza.
It is so small that in January when a Burger King cheeseburger gets.
Then we went to the fair was next to the campsite. We put the tent on a platform, hoping that it's a downpour to tolerate
but we see tomorrow or again.

Monday, August 14, 1989.
It is miraculously stayed dry last night so the water is not too bad.
We're clearing the tent is leaking and my air mattress.
If I evening, the inflatable morning low. We have breakfast at Burger King, Jan takes French Toast (they look like fish fingers) and I take an egg and cheese croissant.
It was nice.
Drive to Jasper, 372 1cm. From Pr. George.
At Mt. Robson stunning views, highest mountain in the Canadian Rockies 3954 meters.
The west entrance of Mt. Robson wet. Park.
Nice hummingbirds seen here. These colorful birds are as big as a large cockroach.
We do have some patience should have a hummingbird in the picture and get movie but I think it succeeded.
On to Jasper. We have to cross the border into Alberta and the clock one hour continue.
Large deer along the side of the road, remained quiet standing, I hope it does not go away the run.
We drive into the park and it rains again.
Just beautiful view of the Pyramid Mt. 2766 meters high.
The tent we have for two days at the campsite in the park put.
We are going to explore lation Jasper city and visit the visitor
center.
Tomorrow we decide to walk a trail to the gondola and cable car back then so that will be climbing. And Wednesday we decide to go horseback riding.
We look up to see the stables.
We see 100 horses roam, so among the people it was a big mess but everything went well.
We drive to another house but it was not fun. Jasper city we go and walk in and eat a snack. The weather clears up completely but they predict rain for tomorrow.
For January there was a beautiful locomotive in the city.

Tuesday, August 15, 1989.
It gehoost tonight.
Now it's dry but threatening, we will still walk the trail and take sandwiches, drinks and rain gear.
After one hour only climb starts to rain hard again. We eat some berries and raspberry bushes and see the mushroom as big as a breakfast plate.
We go back because it's definitely 4 hours climb to the summit where we took the gondola back down to.
The path is now a fast flowing river became flooded and we came downstairs.
We jumped right in the shower, heëilijk! The wet stuff in a bag in the village and drove to the laundry. Same as all crops.
Our shoes in January in a tumble-dried. Then again what walked through the village.
Drieeën went against the sun shine and we drove to Maligne Canyon.
Beautiful deep canyon with a river 50 meters below you. Yet another big storm of 10 minutes before but fortunately we were able to take refuge in the teahouse, we were near. After that 10 minutes is really beautiful weather and warm with the canyon and walk downwards.
John had his camera in the car-which was disappointed because the Sun was shining and beautifully situated on the River.
Waterfalls and underground rivers coming out of this canyon. On the way back we had to climb and I was glad that we arrived at the car.

January grabbed his camera and said: I'm going to go back to shoot a pretty picture.
Well, he does but I'm not anymore.
Meanwhile, I write the diary.
At night the camp was near a flock by the river Elks. There was quite a jam of cars.
They do not run away immediately as they are in a protected area and they know this because there should not be shot.

Wednesday, August 16, 1989.
We will not ride today, but continue on to Banff, maybe it dry.
We stop at beautiful waterfall attract our raincoat and a look.
We drink coffee and buy in the souvenir shop two charms of a bear and a Jade leaf inaple of rhodonite (Stone Love).
At the Columbia Icefield, the glacier is Alhabasca even snow.
It's snowing briskly and left behind. Of the environment, you can not see anything.
January sings Christmas songs ever.
We drive to Lake Louise, a beautiful hotel in a beautiful lake, just saw you hardly more, everything was white and gray.
It snowed like it was a white Christmas.
We eat a sandwich and a burgertje and coffee at the posh hotel.
After a drive through lakes continue to Banff. Here the gutter!!
We drive to the famous Banff Spring Hotel to take pictures and then walked down Main Street to a video, VHS tape to buy.
I had no more movies. Nowhere to get.
After all the souvenir shops inside were gone, I found it in a video rental shop.
We drank beer in a hotel and a lounge on Main Street and were obliged to watch footbal Anerican, Winnepeg against Calgary.

After sleep.
The gutter still, so in the car, but where in the city?
You can park almost anywhere between 2 AM and 7 PM.
Several campers who did it were turned away by the
Park police.
We drove from Banff and parked the car on a viewpoint.
Here we went (later two more cars) sleep.

Thursday, August 17, 1989.
Woke up 8 hours and breakfast at Harvy's in Banff. After Lake Louise to Kamloops via Highway 1 (it's still raining).
We see a bull and a deer herd of bison.
When entering Yoko Nat park we bear on the side of a river. He disappears into the forest and has a transmitter around his neck.
The weather suddenly clears and we are still a few nice pictures of the Park. You uyitzicht old tunnels and train routes.
We are still riding with a management that we encounter on the road. We drive an hour through the woods, but walking pace through the mud, but the view is great.
Glacier Nat Park via Revel Stone on the way to Kamloops.
Revel Stone 2x24 Kodak films are bought, they were also, Omderweg we pass a tourist ghost town. The mountains are hills and greener.
As we walk through Kamloops and drive further south towards Vancouver and go grab a campsite.
The owner is a Dutchman from Groningen. We pitch our tent on Lake Le Jeune, a nice place and bake an egg and eat more soup.
Fortunately, there is little affected by the mosquitoes.
It's getting dark and the wolves are rapidly beginning to cry again - Full Moon -

Friday, August 18, 1989.
We take it easy this morning, to enjoy as a couple in the shower.
The tent to dry in the morning it was shorts weather.
At 9.30 we finally drive away.
We take the shortest route and arrive at a $ 10 toll road.
Two half drive in Vancouver is 25 degrees and we have a traffic jam behind.
North Vancouver "Horseshoe Bay" driven from there you can go to Vancouver Island by ferry.
We wanted to find a camping site but they are not here. The city is crowded and chaotic it is a bit like us after four weeks in the woods.
Well we visit the park suspension bridge in North Vancouver, where a very high suspension bridge (...) can walk and where various ancient remains of Indian culture on display.
I also photograph the locomotive beautiful British Columbia, who walked into the station with tourists on board.
We walk one hour at Main and Broadway Street, Vancouver flights in two days while the program was Vancouver. Get out of here!
It takes a few hours before we actually leave town and drive towards Seattie January.
At a rest area we stop in the car to sleep. It is full of campers and cars.
There is also a cart with coffee and homemade cookies for a donation, you may catch something.
It starts from the square dance group.
After coffee we go to sleep.

Saturday, August 19, 1989.
Reasonable and we slept again reached a bakkie in Sguare dancers.
We decided to drive over to Seattle to Mt. Rainier. There for 1 1 / 2 day run Sunday and then back to Seattle to go to the airport.
Yesterday we went the limit Washington (USA) passed.
We stop for a moment anyway MALL in Seattle.
Here we have two hours to run.
Afterwards we drive to Mt. Rainier.
And what do we go? no, eh! a steam train.
We were just in time for a ride of 1 1 / 2 hours and that have
we did.
Arrived at the park were all camping in the park is full. We found a campsite near there and stuck with a mule-deer with young about.
This campground was full but we could stand a little later in our small tent.
We are again broken in the park to a nice viewpoint. But everything was in the clouds and it started to rain again.
It was quite late when we returned to the campsite to a telefoonnuirmer call for our flight to confirm.
Normally we do this but it was never once changed. It was a song in Florida in January and got a tape on flights into Miami.
The wife of the camp has tried everything but could not find out.
We have dinner and try it again tomorrow morning. There were snakes in the camp and I'm not crazy. (Under the tent)

Sunday, August 20, 1989.
Slept, showered and go for a ring.
No success!
They can go to hell.
We go into the visitor center, high in the park doing a bakkie
and a walking trail.
Skyline Trail, we do much climbing to £ 6,800 t. little prospect
much fog and miezel.
A lot of flowers and walked the trail a few times on ice floes
we daredevil acrobatics tricks were not down
collapse. (Ordinary sneakers) and are hikers with boots and sticks.
We must head for Seattle, on the other side of the mountain
the sun shines and we can now see a glimpse of Mt. Rainier.
We wait, maybe he fully emerged.
Meanwhile, we clean up the backpack and suitcase.
We do not quite see the mountain.
We stop again at Burger King and buy another bottle
syrup at Pay 'n Save.
The tank is still full and then return the car.
The odometer was at 12,081 miles.

Females in the rental asked twice whether it is
knocked, she found it a bit much mileage.
The plane leaves late.

We fly 950 km. per hour and it's -40 degrees out within 25
degrees and the altitude is 10,000 km.
We fly over 8 hours and 50 minutes.
Soon we are back home.

At home there was another flower.
Jan en Wilma.

---