Brazilie 1993

---

BRAZILIE 30 september – tm 14 oktober 1993
Inleiding.
Brazi1ie heeft een oppervlakte van 8.511.965 km2 en beslaat daarmee bijna de helft van het Zuidamerikaanse continent. In grootte is Brazilië het vijfde land van de wereld (na de Sovjetunie, Canada, China en de Verenigde Staten van Noord- Amerika).
Het land is 250 keer groter dan Nederland.
Van noord naar zuid is de langste afstand 4.320 km, van Oost naar west 4.336 km.

le dag, 30 september 1993, donderdag.
Gewoon naar het werk geweest en een paar uurtjes eerder opgenomen.
We gaan nog “even” naar de Makro om een lamp op te halen. Dan de tassen nog pakken en op de taxi wachten.
We zijn ruim op tijd op het station en ook ruim op tijd op Schiphol.
We stijgen om 21.00 uur op om na een korte vlucht in Parijs te landen.
Na een uurtje wachten vliegen we door naar Rio de Janeiro. Het vliegtuig is niet vol en we hebben met z’n tweetjes drie stoelen.
De vlucht verloopt rustig en we slapen tot de volgende morgen 7.30 uur.

2e dag, 1 oktober 1993, vrijdag.
De lichten in het vliegtuig gaan aan en we worden wakker gemaakt met een ontbijt.
Om 5.30 uur plaatselijke tijd (verschil van 4 uur) landen we in Rio waar we opgewacht worden door onze gids, Dennis Versluijs.
We wisselen geld, $1 voor 120 cruzeiros.
We moeten hier overstappen op ons vliegtuig voor onze eind bestemming.
Om 7.20 uur stijgen we weer op met een tussen landing in Curitiba, we wisten niet dat dit een tussenlanding was en Jan en ik stapten uit, maar de steward zag aan ons label van de rugzak dat we pas in Foz do Iguacu moesten uitstappen.
Na 20 minuten vliegen we alweer door.
He, he we zijn er bijna, het vliegtuig zet de landing in
en trekt weer op.
De reisleider vertelt ons dat we vanwege het slechte weer niet kunnen landen en weer een uur terug moeten vliegen naar Curitiba.
Het is inmiddels 11.30 uur en we moeten wachten tot het vliegveld in Foz weer open gaat.
We wachten en wachten en om 13.00 uur zitten we weer in de lucht.
Er is nog steeds veel turbulentie, veel mensen hebben hun spuugzakje moeten gebruiken, maar ik hoop dat we over een uurtje wel kunnen landen.
We landen gelukkig netjes en na een half uurtje zitten we in ons hotel.
Onze bus is voor onze begrippen zeer luxe en blijft alle verdere dagen bij ons.
Om half drie checken we in en Wil en ik gaan even zwemmen (koud water maar wel lekker) daarna douchen (Wil zit opgesloten in de douche en er moet een kamermeisje bijkomen om de deur weer te openen).
Om half vier gaan we naar de watervallen.
Dennis, onze reisleider spreekt perfekt nederlands en portugees.
Zijn vader werkte hij Verolme scheepswerf, Dennis werd in Nederland geboren en na 2 maanden verhuisde hij naar Brazilië. De werknemers van Verolme moesten van hun baas hier ook de nederlandse taal leren.
Zodoende spreekt hij twee talen perfekt.
Bij een grote souvenierswinkel annex chocoladezaak gaan we geld wisselen maar als wij aan de beurt zijn is het geld op. Gelukkig hadden wij al wat op het vliegveld gewisseld.
We rijden door naar National Park do Iquacu.
Het water in de rivier staat 1 meter hoger dan normaal, de watervallen storten naar beneden.
Het geweld is fantastisch.
De zon staat niet zo gunstig maar het is toch schitterend. We zien 4 toekans, mooie vogels met een grote gekleurde snavel en ook zien we een soort wasbeertjes.
Om 18.15 uur zijn we terug in het hotel.
Ondanks het noodweer van vanochtend is het nu mooi geworden.
Met een deel van de groep gaan we naar de stad en eten in restaurant Churrascaria, dit betekend BBQ.
Het was lekker maar veel te veel, ik ga dit niet iedere dag doen.

3e dag, 2 oktober 1993, zaterdag.
Om 7.00 uur ben ik wakker, om half negen vertrekt de bus. We gaan naar Itaipu, een stuwdam,
Het is een waterenergieprojekt van een geweldige omvang. Itaipu betekent “zingende steen”.
Omdat de dam gebouwd werd in de grensrivier met Paragay werd het een gezamenlijk projekt waarbij elk land recht zou hebben op 50% van de opgewekte energie.
Maar omdat Paraguay daarvan maar 10% nodig heeft verkoopt het de overige 40% aan Brazilië.
De dam is 771 m lang, 165 meter breed en vanaf de fundering 224 meter hoog. Er zijn 18 turbines waarvan de eerste in gebruik werd gesteld in 1984.
Voor alle arbeiders aan deze dam is toen de stad Foz do Iquacu gebouwd.
Het is zeer indrukwekkend en we rijden met de bus over de dam, Daarna eten we in Foz en worden we vlakbij de Paraquese grens uit de bus gezet om over de “smokkelbrug” te lopen.
Het is ontzettend druk en er is veel straathandel.
In onze ogen troep en wat geen troep is verschrikkelijk duur. Men mag $250 per keer belastingvrij invoeren vanuit Paraquay.
‘s Middags laat gaan we nog eenmaal naar de watervallen maar het zicht was niet beter. Wel was het water veel ruiger.
Het regende ‘s ochtends veel en ‘s middags werd het droog met 25°.
Vanavond eten we in het hotel terwijl de groep weer naar de stad gaat.
Morgen vroeg op, dan gaan we naar Argentinië.

4e dag, 3 oktober 1993, zondag.
Half zeven op, ontbijten en naar Argentinie met busjes van het plaatselijke verhuurbedrijf.
De watervallen aan de Argentijnse kant zijn mooier.
Op de terugweg rijden we naar het drie landenpunt Brazilië-Argentinië-Paraguay.
Hier komen de rivieren de Iquacu (rood water) en de Parana (blauw water) samen.
Om 12.00 uur gaan we op weg naar ons volgende hotel.
Het is noodweer maar nog steeds 25°.
Bij een tussen stop valt een man uit onze groep over een gladde vloer en bezeert zich lelijk.
Hij gaat met iemand in de auto naar de dokter.
Het blijft noodweer.
We rijden door een indianenreservaat en stoppen bij een groep indianen.
Vroeger werd deze stam onderhouden door een hollandse pater die inmiddels gestorven is.
We rijden in het donker het stadje in (Guarapuava).
Het hotel is mooi en we eten met z’n 2en.
Daarna lopen we nog door het centrum.
Alles is dicht dus we gaan maar naar bed.

5e dag, 4 oktober 1993, maandag.
Uitgebreid ontbeten en op weg naar meneer Kuiper van de zuivelfabriek BATAVO waarvan de produkten in elke Braziliaanse supermarkt te vinden is.
Het is de oudste nederlandse kolonie in Brazilië.
CARAMBEI.
We worden ontvangen met koffie en hollandse koekjes, daarna volgt een videofilm met een cassetterecorder apart voor het geluid.
Toen een rondrit over de kolonie.
Er staan allemaal mooie grote en dure huizen en boerderijen. Tenslotte kregen wij een voortreffelijke lunch in de club.
Om 14.30 uur rijden we naar het nationaal park Vila Velha. Hier staan in een groen, glooiend landschap 23 door erosie gevormde rotsformaties als stenen cactussen, glazen, vogels, indianen, walvissen en nog veel meer.
Terug naar de bus lopen we door het bos.
Om 17.00 uur bezichtigen wij de krater FURNAS.
Deze is ontstaan door een verzakking.
Nu zijn we op weg naar CURITIBA.
Het landschap is glooiend, weilanden, veeteelt , soja, tarwe en maisbouw.
Een gebied met veel steenbakfabriekjes.
Het hotel in Curitiba is tot nu toe het minste van kwaliteit. Curitiba is de hoofdstad van de provincie Paranâ en heeft 1,5 miljoen inwoners.
Het is gesticht in de 17e eeuw door goudzoekers.
We gaan met Annet en Nico wat door het centrum lopen en eten in een plaatselijke tent voor ca. fl. 15,00, eten en drinken voor 4 personen.
Het hoost en het hoost en we besluiten een taxi terug te nemen naar het hotel.
We staan bij een barretje onder het afdak en we horen een klap.
Een man wordt geslagen en gestoken, dit ging te snel om het goed te kunnen zien maar hij stond niet meer op.
Er lag een grote plas bloed bij zijn hoofd.
Niemand deed iets om hem te helpen.
Toen we later met de taxi langs die plaats reden lag hij nog steeds in de stromende regen, de voorbijgangers stapten gewoon over hem heen.
Terug in hotel volgt natuurlijk de “wisseltruck’ met de taxichauffeur en we betalen veel te veel.
We leggen nog een kaartje in het restaurant en gaan om 23.30 uur slapen.

6e dag, 5 oktober 1993, dinsdag.
6.30 uur gaat de telefoon om ons te wekken.
We steken de straat over en stappen in de trein naar Morettes,
De treinreis duurt 3 uur en onderweg genieten we van de bossen, ravijnen, bruggen en tunnels.
Het uitzicht wordt af en toe belemmerd door de mist.
De bus pikt ons weer op en we gaan lunchen.
Na 1 1/2 uur komen we bij de Duivels grot.
Schitterend, maar het regent zo hard dat we allemaal nat waren tijdens de korte afstand die wij lopend moesten afleggen naar de grot toe.
Jan luistert naar de wereldomroep en hoort dat er een koe in Schagen ontsnapt is.
Nico stond net bij hem (Nico komt uit Schagen) en ze lagen dubbel, de rest van de groep geloofden het verhaal niet.
Door de regen en de drank (Dennis heeft de bus getrakteerd op een plaatselijk drankje) is het merendeel van de bus melig en luidruchtig.
Er worden allerlei liedjes gezongen.
Het hotel is niet veel, het ligt langs de rijksweg, we arriveren hier om 20.00 uur.

7e dag, 6 oktober 1993, woensdag.
Jan is verkouden en is gestoken door de muggen.
Om 8.30 uur stappen we weer in de bus.
Het is in ieder geval droog.
De weg is slecht en het weer ook weer.
In Embu (een stadje met handwerknijverheid) lopen we 2 uur en kopen we voor Bartje en de andere kippen een drinkbak en voor ons een windvanger met een toekan.
In het centrum staat een kerkje de Nossa Senhora do Rosrio, een door indianen gebouwd kerkje uit 1690.
We eten en drinken nog iets en rijden via Sao Paulo naar Holambra.
Het is een mooi hotel en we blijven hier 3 nachten.
De zon komt er door heen (eindelijk).
‘s Avonds gaan we met z’n zessen de stad in maar alles is dicht.
We vragen waar we kunnen eten en een jongen op een fiets rijdt mee om de weg te wijzen.
Het is een tentje waar alleen mannen zitten en in onze groep waren 4 vrouwen.
Het is er leuk en we worden geholpen door een jongen van een jaar of 10.
Er staan 4 dagmenus op de lijst en we bestellen ze alle vier. We proeven van alles iets, het is allemaal lekker.
Jan had een “wijn besteld en het zag er uit als een milkshake maar het was warm.
Allemaal proeven dus, het was heerlijk maar we wisten de naam niet.
En konden we het dus ook niet meer bestellen.
Het was erg gezellig.
Dennis, onze gids woont in deze stad en gaat naar huis.

8e dag, 7 oktober 1993, donderdag.
De zon schijnt en we gaan pas om 9.00 uur weg om een Nederlands kolonie te bezoeken.
Op deze kolonie worden voornamelijk planten en bloemen gekweekt.
Er is een veiling waar we een kijken nemen.
We gaan naar het huis van Dennis z’n ouders en krijgen allemaal koek.
Z’n moeder is koek, speculaas en appeltaarten gaan bakken, en daar hebben ze nu een goed inkomen van.
We lunchen in de kolonie bij Frank van Aken.
Op straat praten we met verschillende landgenoten die hier al 40 jaar wonen.
We zijn vroeg terug in het hotel (16.00 uur) en gaan zonnen bij het zwembad.
We spelen nog een tennismatch met z’n vieren Annet met Jan en Judy en ik.
De rackets zijn kapot of oud en gainmel maar we hebben een hoop lol.
Jan en Annet hebben net gewonnen.
Met de taxi gaan we naar een winkelcentrum 25 km. verderop. Het is een ongelooflijk groot winkelcentrum met kleding- en schoenenzaken en een grote MC Donald.
Maar het is erg duur en de mode was niks.
We hebben wel een leuke avond.
Om 22.30 uur zijn we terug in het hotel en gaan nog wat TV kijken en dan slapen.

9e dag, 8 oktober 1993, vrijdag.
Op naar Sao Paulo met z’n 18 miljoen inwoners.
Het is één lange file, de hele stad.
We beginnen Sao Paulo bij het slangeninstituut Butanta.
Hier wordt onderzoek verricht naar tegengif voor slangebeten
en bananenspinnen. Zeer interessant.
We kunnen alle dieren bewonderen.
We rijden verder het centrum in, het is hier een gekkenhuis.
Het Ibirapuera-park werd in 1954 geopend ter gelegenheid van het 400-jarig bestaan van Sao Paulo.
Het is hét park waar de jeugd haar vrije tijd doorbrengt, sportend, dansend en picknickend.
Er staat ook een 72 meter hoge obelisk ter herinnering aan de burgeroorlog van 1932, het monument ter nagedachtenis van de bandeirantes en een congres en cultuurcentrum er is een planetarium en een aëronautisch museum.
Hier eert Brazilië zijn luchtvaartpionier Alberto Santor Dumont.
Bij kathedraal Metropalitana, de grootste in Gotische stijl, nemen we de metro.
Twee stations laten stappen we uit(Place de la Republigue), behalve Kees, die was te traag, Dennis gaat snel achter hem aan maar Kees komt zelf terug met de volgende metro.
We komen uit bij een gezellig plein met stalletjes van kunst en etenswaren.
We moeten natuurlijk weer iets proeven en om 17.30 uur rijden we Sao Paulo uit.
Onderweg zien we een overgestoken paard doodgereden op staat liggen (dieptepuntje).
Om 20.00 uur spreken we met Annet & Nico af en we vinden een pizzeria.
Er speelt een live band en alle jongelui uit het dorp komen hier heen.
Na het eten klaverjassen we
Het was weer gezellig.
Om 22.30 uur terug.

10e dag, 9 oktober 1993, zaterdag.
9.00 uur weg.
Het wordt een lange dag in de bus.
We moeten 650 km afleggen.
Het landschap is boeiend, veel mensen, huisjes en paarden. Het land is in handen van de grootgrondbezitters en deze verhuren het aan de boeren.
Het is wel armer dan de provincie Paranâ.
We stoppen bij een koffieplantage en lopen er even doorheen. Onderweg zien we cowboy’s op kittige paardjes.
De grond is veelal rood maar moeilijk te bewerken voor landbouw.
Je ziet wat suikerriet, koffie en veeteelt.
We stoppen nog bij een koeien en paarden verkoping.
De koeien worden hier nog wel gebrandmerkt.
Hierna nog ca. 110 kin, naar Congonnas.
Hier zitten we gelukkig (voor ons) in het centrum (oud maar gezellig hotel).
We gaan dan ook na de douche gelijk met Nico en Annet het stadje in.
We vinden een fantastisch tentje om te eten en we wijzen op het bord van iemand anders omdat wij dit ook wilden eten.
De bakpiaat waar het vlees op gebraden is kwam op tafel te staan.
De ober is precies Tattoo uit Fantasy Island alleen was de ober zwart.
Hij praat ook precies hetzelfde, een beetje slissend.
Op straat is het druk, de jeugd leeft buiten.
Het is weekend.

11e dag, 10 oktober 1993, zondag.
Het ontbijt was rommelig.
Het bestond uit broodjes, kaakjes en yoghurt.
OP naar Mariana, sfeervol stadje met mooie kerken.
We lopen door straatjes en over pleinen, oud Portugees plaatsje.
Bij een gebouw waar muziek uit komt blijven we staan en een man vraagt of we niet boven willen luisteren, wij naar boven. De plaatselijke harmonie had repetitie.
Ze deden verschrikkelijk hun best maar het klonk niet echt mooi.
Nu door naar Ouro Preto.
Ouro Preto was het centrum van goudwinning en cultuur en tot 1897 ook bestuurlijk het centrum van de provincie Minas Gerais.
De naam betekent “zwart goud” omdat het hier gevonden goud enigszins zwartachtig gekleurd werd door de zilvererts die er doorheen liep.
Er wonen nu 30.000 mensen en is sinds 1980 onder bescherming van de UNESCO omdat het erkend is een monument van wereldcultuur.
Er staan 23 kerken in de barokstiji, er zijn talrijke musea en tientallen andere historische bouwwerken, die allemaal in smalle straatjes staan of aan vierkante pleinen.
Toen we aankwamen lagen er jongeren onder invloed van alcohol en drugs.
Later hoorden we dat er vier dagen lang een studentenfeest aan de gang is.
Deze stad wordt ook wel de stenen stad genoemd er worden veel half edelstenen gevonden.
We kopen hier een beeldje en een theepot van soapstone. Het is erg warm en we hebben 3 uur de tijd om door de straatjes te lopen, die steil omhoog en omlaag gaan.
Het is fantastisch hier
Om 19 00 uur terug in het hotel en wij gaan weer lekker eten met Nico en Annet bij Tattoo

12e dag, 11 oktober 1993, maandag.
Na ontbijt om 8.30 uur gedeelte terug gereden richting Rio. ‘s Middags bezoeken we Petropôlis.
Petropâlis, gelegen op 66 km vanaf Rio, werd bekend als het keizerlijke buiten, maar veel mensen hebben er nu een 2e huis. Het paleis en de kathedraal zijn vandaag gesloten dus kunnen wij niets bezichtigen van Pedro 1 en II.
Om 15.00 uur gaan we naar Rio de Janeiro (rivier van januari) om in de avond naar het suikerbrood te gaan.
Urca is historisch gezien misschien wel het meest bekende punt van Rio want hier ligt het suikerbrood.
Hoogste top 394 meter, laagste top 215 meter waar men 2x3 min. met de kabelbaan kan komen.
Het uitzicht is fascinerend naar mate het steeds donkerder wordt en er steeds meer lichten gaan branden in de stad. Ook kun je het verlichte Christusbeeld goed zien.
Om 19.30 uur zijn we in hotel Malibu, 2 min, lopen van het Copacabanastrand.
We gaan er weer op uit met Nico en Annet.
Het is heerlijk weer en we zitten tot 23.00 uur buiten op een terras je.
Op het verlichte strand voetbalt de jeugd.
13e dag, 12 oktober 1993, dinsdag.

8 30 uur weg met de bus voor sightseeing
We beginnen bij Corcovado
Het Christusbeeld staat op een berg van 710 meter hoog
Het beeld zelf is 38 meter hoog, de vingers zijn 2 meter lang De trip naar boven begint met een tandradtreintje.
Een rit van 3,7 km. door het Tijuaca-woud waarvan de Corcovado berg deel uit maakt.
We zijn ongeveer 10 min, onderweg en we krijgen kortsluiting.
Het treintje kan niet verder en het duurt de hele dag om het te repareren.
Met VWbusjes zijn we naar beneden gereden.
We slaan dit dus even over en gaan naar het Maracanâ stadion.
De in 1950 gebouwde voetbaltempel van Rio heet voluit het Estadio Mrio Filho Maracanâ en biedt ruimte aan niet minder dan 180.000 mensen.
Alle voetbalclubs uit Rio mogen gebruik maken van dit stadion. Vervolgens gaan we naar de kathedraal, gebouwd in een pyramide vorm.
De binnenkant is mooier dan de buitenkant.
We worden met de bus bij de botanische tuin afzet.
Hier lopen we een uur of wat tussen tropische planten en vogels.
We rijden langs de krottenwijken van Rio.
Hier wonen 150.000 mensen in stenen hutjes tegen de bergwand aan, er is wel water en licht.
Om 14.30 uur gaan we weer naar het treintje toe maar de kabelbreuk is nog niet gemaakt.
Er staan taxi’s klaar om ons naar boven te brengen.
Onze taxi moet van een heuvel afrijden om te kunnen starten en verder valt hij bijna uit elkaar.
Maar we overleven de steile rit naar boven
Het uitzicht is geweldig en we kunnen precies zien waar we vandaag geweest zijn
We eten op de boulevard van Copacabana en om 21.15 uur gaan we met z’n allen een wervelende show bezoeken.
Ik ben benieuwd. Het was wel grappig.
Een paar dames met blote borsten en een paar aangeklede mannen.
De kostuums waren niet echt mooi en de dames ook niet (op een paar na). Jan vond ze wel mooi.
De geluidsinstallatie was slecht en de drankjes duur.
Om 0.30 uur zijn we terug en we gaan met A&N nog een af zakkertje op de boulevard halen.
Jan en Nico blijven nog wat hangen en kopen een souvenier, een autokentekenplaat van Rio.
De schoonmaakploeg ruimt het strand op.

14e dag, 13 oktober 1993, woensdag.
7.00 uur op.
We gaan vandaag bakken op Copacabana.
Het water is heerlijk, grote golven en de temperatuur is 35 graden en gekoeld door de wind.
Ook de palmbomen ontbreken niet.
Ik hou dit vol tot ca. 13.00 uur, dan wordt het mij te heet. We hebben de hotelkamer tot 15.30 uur.
Ik douche en loop nog even terug met de videocamera naar het strand.
Jan gaat dan ook mee naar het hotel en op de terugweg kopen we nog wat souvenirs.
Jan maakt nog een foto van de krottenwijk van uit de hotelkamer.
Dennis zet ons af in een duur en vooral veilig winkelcentrum om de resterende tijd naar het vliegveld door te brengen.
Op het vliegveld wordt Jan zijn mes afgenomen en deze krijgt hij weer terug in Amsterdam.
Om 23.30 uur stijgen we op.
15e dag, 14 oktober 1993, donderdag
Goed geslapen in het vliegtuig.

Om 14.00 uur plaatselijke tijd landen we in parijs.
Uurtje aan de grond en dan nog 3 kwartier naar Amsterdam.
De koffers hebben we in 10 min, maar waar blijft het mes? Ik met een stewardess mee om een rapport te schrijven en zij stuurt direct een telex naar Rio en Parijs om na te gaan of het daar misschien is.
Loop ik weer naar Jan, en daar staat een steward met het mes. Het moest uit een kluis gehaald worden.

Om 18.00 uur stappen we ons huis binnen.

Introduction.
Brazi1ie covers an area of ​​8,511,965 km2 and thus covers almost half the South American continent. In size, Brazil is the fifth country in the world (after the Soviet Union, Canada, China and the United States of North America).
The country is 250 times larger than the Netherlands.
From north to south is the longest distance 4320 km, 4336 km from east to west.



le day, September 30, 1993, Thursday.
Just go to work and had a few hours before opge.nomen.
We will still "just" to Makro for a lamp to retrieve. Then the bags are pack and waiting for the taxi.
We have plenty of time on the station and also at the airport on time.
We rise at 21.00 on after a short flight to land in Paris.
After an hour wait we fly on to Rio de Janeiro. The plane is not full and we have the two of us three seats.
The flight is quiet and we slept until 7:30 am the next morning.

2nd day, October 1, 1993, Friday.
The lights in the aircraft and we are awakened with breakfast.
At 5.30 pm local time (4 hours difference), we arrive in Rio where we were met by our guide, Dennis Far-Sluijs.
We exchange money, $ 1 for 120 Cruzeiros.
We must move our plane to our final destination.
At 7.20 hours we rise again with a stop in Curitiba, we did not know that this was a stopover in January and I got out, but the flight attendant looked at our label on the bag that we just had to get off in Foz do Iguacu.
After 20 minutes we fly by again.
Hey, hey we're almost there, put the plane landing
and pulls back.
The tour guide tells us that because of the bad weather, countries and back one hour to fly back to Curi-Tiba.
It is now 11.30 and we have to wait until the airport in Foz reopens.
We wait and wait and at 13.00 we're back in the air.
There is still much turmoil, many people have spit bag to use, but I hope we have an hour to land.
We land clean and happy after half an hour we sit in our hotel.
Our bus was luxurious by our standards and continue every other day with us.
At half past two we check in, and Will and I go for a swim (cold but nice) after showering (Will is trapped in the shower and have a kainermeisje to recover the door open).
At half past three we go to the falls.
Dennis, our tour guide speaks perfect Dutch and Portuguese.
His father worked Verolme shipyard, Dennis was born in the Netherlands and two months after he moved to Brazil. The employees were Verolme their boss also learn the Dutch language.
Thus he speaks two languages ​​perfectly.
In a large souvenir shop-cum-chocolate thing we exchange money but if we are to turn the money is. Luckily we had all that changed at the airport.
We drive to National Park Iquacu do.
The water in the river is 1 meter higher than normal, the deposit falls down.
The violence is fantastic.
The sun is not so good but it's wonderful. 4 We see toucans, beautiful birds with a large colored beak and we also see a sort of raccoons.
At 18.15 we are back at the hotel.
Despite the bad weather this morning is now beautiful.
With part of the group we go to town and eat at the restaurant Churrascaria, which means BBQ.
It was nice but far too many, I am not going to do every day.

3rd day, October 2, 1993, Saturday.
I woke up at 7:00 am, at half past eight the bus leaves. We go to Itaipu, a dam,
It is a water power project of great magnitude. Itaipu means "singing stones".
Since the dam was built in the border river with Paragay was a joint project in which each country would be entitled to 50% of the energy generated.
But because only 10% of Paraguay needs to sell the remaining 40% in Brazil.
The dam is 77 1cm long, 165 meters wide and 224 meters high from the foundation. There are 18 turbines, the first of which was put into operation in 1984.
For all workers on the dam when the city of Foz do Iquacu built.
It is very impressive and we ride the bus over the dam, then we eat in Foz and we are near the border Paraquese off the bus to put on the "sinokkelbrug" to run.
It is very busy and a lot of street trading.
In our eyes, what is junk and no junk is expensive. $ 250 each time one may import tax from Paraguay.
Afternoon late we go once to the falls but the view was no better. However, the water was much rougher.
It rained in the morning and many afternoons were dry with
25 °.
Tonight we eat at the hotel while the group goes back to the city.
Early in the morning, then we go Argentië.

4th day, October 3, 1993, Sunday.
At six-thirty, breakfast and the buses with Argenti
local rental company.
The waterfalls on the Argentinian side is prettier.
On the way we drive to the point where Brazil Argentina-Paraguay.
Here the rivers Iquacu (red water) and the Parana
(Blue water) together.
At 12.00 we go to our next hotel.
The storm is still only 25 degrees.
At an intermediate stop is a man from our group on a
slippery floor and hurt themselves ugly.
He goes to someone in the car to the doctor.
The storm continues.
We drive through an Indian reservation and stop at a group of Indians.
Previously this strain maintained by a Dutch priest who already died.
We drive into town at night (Guarapuava).
The hotel is beautiful and we eat with his Sten.
Then we walk through the center.
Everything is close so we go to bed.

5th day, October 4, 1993, Monday.
Extensive breakfast and headed for Mr. Cooper to the piston velfabriek BaTaVo which Brazilian products in every supermarket is located.
It is the oldest Dutch colony in Brazil.
Carambeí.
We are welcomed with coffee and Dutch biscuits, followed by a video cassette recorder with a separate for the sound.
After a tour of the colony.
There are all pretty big and expensive houses and farms. Finally we got an excellent lunch at the club.
At 14.30 we drive to the national park Vila Velha. Here in a green, rolling hills eroded rock formations 23 as cacti stones, glass, birds, Indians, whales and more.
Back to the bus we walk through the woods.
At 17.00 hours we will visit the Furnas caldera.
This was caused by subsidence.
Now we are moving to Curitiba.
The landscape is rolling, pastures, livestock, soybeans, wheat, corn and building.
An area with many steenbakfabriekjes.
The hotel in Curitiba is so far the lowest quality. Curitiba is the capital of the province of Paraná and has 1.5 million inhabitants.
It was founded in the 17th century prospectors.
We deal with Annet and Nico walking through the center and local food in a tent for about f1. 15.00, food and drinks for 4 people.
The pouring and pouring and we decide to take a taxi back to the hotel.
We are at a bar under the roof and we hear a bang.
A man is beaten and stabbed, it was too fast to be able to see but he was not on.
There was a pool of blood near his head.
Nobody did anything to help him.
When we later take a taxi along the place why was he still in the pouring rain, passers just stepped over him.
Back at the hotel follows naturally "wisseltruk'1 with the taxi driver and we pay far too much.
We put a card in the restaurant and go to sleep at 23.30.

6th day, October 5, 1993, Tuesday.
6:30 am The phone rings for our generation.
Stabbing the street and we step on the train to Morettes,
The journey takes 3 hours and on the way we enjoy the woods, ravines, bridges and tunnels.
The view is occasionally hampered by the fog.
The bus picks us up again and we have lunch.
After 1 1 / 2 hours we arrive at the Devil's Cave.
Brilliant, but it's raining so hard we were all wet while walking the short distance we had to travel to the cave.
January listens to Radio and hear a cow that escaped in Schagen.
Nico was just with him (Nico comes from Schagen) and they doubled up the rest of the group believed the story.
Through the rain and drink (Dennis the bus were treated to a local drink), the majority of the bus mealy and noisy.
There are many songs sung.
The hotel is not much, it lies along the road, we arrive here at 20.00.

Seventh day, October 6, 1993, Wednesday.
January was cold and stung by mosquitoes.
At 8.30 we get on the bus.
It's at least be dry.
The road is bad and the weather again.
In Embu (a town with crafts) we run two hours and we buy and the other chickens Bartje a trough and a wind catcher for us with a toucan.
In the center is a church of the Nossa Senhora do Rosrio, a church built by Indians in 1690.
We will eat and drink something and drive through São Paulo to Holambra.
It is a nice hotel and we stay here 3 nights.
The sun comes through it (finally).
In the evening we go to six of the city but everything is closed.
We ask where we can eat and a boy on a bicycle rides along the way.
It is a tent where only men sit in our group were four women.
It's fun and we are helped by a boy aged about 10.
There are 4 dagmenus on the list and we ordered all four. We taste of everything, it's all good.
January was a "wine and ordered it looked like a milkshake but it was warm.
Thus all experiments, it was delicious but we knew the name.
And therefore we could not order.
It was really nice.
Dennis, our guide lives in this city and go home.

Eighth day, October 7, 1993, Thursday.
The sun is shining and we're only at 9.00 am becoming a Dutch colony to visit.
In this colony are primarily grown plants and flowers.
There is an auction where we take a look.
We go to the home of Dennis and his parents all get cake.
His mother's cake, gingerbread and apple pies to bake, and that they now have a good income.
We have lunch in the colony by Frank van Aken.
On the streets we are talking to several compatriots who live here for 40 years.
We have been asked back to the hotel (16:00) and sunbathe by the pool.
We play a tennis match with four Annet with Jan and Judy and me.
The rackets are broken or old and gainmel but we have a lot of fun.
Annet January and have just won.
By taxi we go to a shopping center 25 km. away. It's an incredibly large shopping center with clothing and shoe shops and a great MC Donald.
But it is very expensive and the fashion was nothing.
We have a nice evening.
At 22.30 hours we are back at the hotel and go watch some TV and then sleep.

Day 9, October 8, 1993, Friday.
In Sao Paulo with its 18 million inhabitants.
It's a long file, the whole city.
We start at the Sao Paulo Institute Butanta snake.
Here, research on antidotes for snake bites
banana and pins.
Very interesting.
We can all admire animals.
We drive on the center, it is a madhouse.
Ibirapuera Park was opened in 1954 to mark the 400th anniversary of Sao Paulo.
It is the park where the youth spends her free time, playing sports, dancing and picnicking.
There is also a 72 meters high obelisk commemorating the Civil War of 1932, the monument in memory of the Bandeirantes and a conference and cultural center there is a planetarium and an aeronautical museum.
Here does Brazil aviation pioneer Alberto Dumont Santor.
At Cathedral Metropalitana, the largest Gothic style, we take the subway.
Two stations show we get from (Place de la Republigue), except Mike, who was too slow, Dennis will soon follow him but Kees himself is back with the next subway.
We end up with a pleasant square of art and food stalls.
Of course we have something taste and at 17.30 we drive from Sao Paulo.
We see a horse killed crossing is located at (your bottom).
At 20.00 hours we talk with Annette & Nico, and we find a pizzeria.
It plays a live band and all the young men from the village here.
After dinner we play cards
It was fun.
At 22.30 o'clock.

10th day, October 9, 1993, Saturday.
9.00 hours away.
It will be a long day on the bus.
We need to pass 650 km.
The landscape is fascinating, many people, houses and horses. The land is owned by the landlords and rent it to farmers.
It is poorer than the province of Parana.
We stop at a coffee plantation there and just walk through it. We see cowboys on horses kittige.
The soil is mostly red but difficult to work for agriculture.
You see what sugar cane, coffee and livestock.
We still stop at a cattle and horse auction.
The cows here are still stigmatized.
After about another 110 children, to Congonnas.
Here we are happy (for us) in the center (old but nice hotel).
We go after the same shower with Nico and Annet into town.
We find a great tent to eat and we point to the sign of someone else because we also wanted to eat.
Bakpiaat where the meat was roasted served with it.
The waiter is exactly Tattoo from Fantasy Island was the only black waiter.
He talks exactly the same, a little gooey.
On the street is busy, youth living outside.
It's the weekend.

11th day, October 10, 1993, Sunday.
The room was messy.
It consisted of sandwiches, biscuits and yoghurt.
OP to Mariana, charming town with beautiful churches.
We walk through streets and squares, old Portuguese town.
In a building where music comes up and we keep a guy asks if we do not want to listen up, we go up. The local brass had rehearsal.
They did their best but it sounded awful not very nice.
Now on to Ouro Preto.
Ouro Preto was the center of gold mining and culture to 1897 and also the administrative center of Minas Gerais.
The name means "black gold" because it found gold slightly blackish colored by the silver ore that ran through it.
30,000 people live there now, and since 1980 under protection of UNESCO recognized it as a monument of world culture.
There are 23 churches in the barokstiji, there are numerous museums and dozens of other historic buildings, narrow streets are all in square or squares.
When we arrived there were people under the influence of alcohol and drugs.
Later we heard that four days of a student party in progress.
This city is also called the stone city there are many gemstones found.
Here we buy a statue and a teapot of soapstone. It is very warm and we have 3 hours to walk through the streets, the steep up and down.
It is fantastic here
19 to 00 hours back to the hotel and we go again with Nico and good food at Tattoo Annet

12th day, October 11, 1993, Monday.
After breakfast at 8.30 am part drove back towards Rio. In the afternoon we visit Petrópolis.
Petropâlis, located 66 km from Rio, became known as the imperial outside, but many people now have a second home. The palace and the cathedral were closed today so we can not see and one of Pedro II.
At 15.00 we go to Rio de Janeiro (River of January) in the evening to go to the sugar loaf.
Urca is historically perhaps the most famous point of Rio because here is the sugar loaf.
Highest peak 394 meters, 215 meters lower summit where 2x3 minutes by cable car can get.
The view is fascinating to measure the growing darker and more and more lights are lit in the city. You can also clearly see the illuminated statue of Christ.
At 19.30 hours we are in hotel Malibu, 2 min walk from Copacabana Beach.
We go out again with Nico and Annet.
It's wonderful weather and we sit outside until 23:00 on your patio.
On the lighted beach youth football.
13th day, October 12, 1993, Tuesday.

August 30 hours away by bus for sightseeing
We start at Corcovado
The statue of Christ stands on a mountain 710 meters high
The statue itself is 38 meters high, the fingers are 2 meters long The trip begins with a cog railway up.
A journey of 3.7 km. Tijuaca the forest whose Corcova-do-mountain belongs.
We are about 10 minutes, and we get the go short.
The train can not continue and it takes all day to fix it.
With VW vans we drove down.
So just skip this and go to the Maracana stadium.
Built in 1950, the football temple of Rio full name the Estadio Maracana Mrio Filho and can accommodate no fewer than 180,000 people.
All football clubs in Rio may use this stadium. Then we go to the cathedral, built in a pyramid shape.
The inside is nicer than the outside.
We are by bus to the botanical garden sales.
Here we walk one hour or so between plants and tropical birds.
We drive through the slums of Rio.
Here 150,000 people live in stone huts on the mountainside on, there is water and light.
At 14.30 we go back to the train but the cable-break has not been created.
There are taxis waiting to take us to bring out.
Our taxi ride off to a hill to get started and almost falls further apart.
But we survive the steep ride up
The view is great and we can see exactly where we are today have been
We eat on the promenade of Copacabana and at 21.15 we all together a fantastic show visits.
I'm curious.
It was funny.
A couple of ladies with bare breasts and a couple dressed men.
The costumes were not very nice and the ladies are not (a few). January thought they were beautiful.
The sound was bad and the drinks expensive.
At 0.30 pm we are back and we go to A & N on a binge drinker tje-out on the boulevard.
Jan and Nico are still some hang and buy a souvenir, a car registration plate of Rio.
The cleaning crew cleans the beach.

14th day, October 13, 1993, Wednesday.
7.00 hours.
We're going to bake in Copacabana.
The water is lovely, big waves and the temperature is 35 degrees and cooled by the wind.
The palm trees are not lacking.
I like this until about 13:00, then me too hot. We have the room until 15:30.
I shower and go back over the video camera to the beach.
January goes along to the hotel and on the way we buy some souvenirs.
Bill creates a picture of the slum of the room.
Dennis puts us in an expensive and safe shopping the remaining time to the airport to spend.
At the airport is conducted in January his knife and he gets back in Amsterdam.
At 23.30 we take off.
15th day, October 14, 1993, Thursday
Slept on the plane.

At 14.00 pm local time we land in Paris.
Hour on the ground and then another 3 minutes to Amsterdam.
The cases we have 10 minutes, but where is the knife? I along with a flight attendant for writing a report and sends it directly to Rio and Paris a telex to determine whether there maybe.
I walk back to January, and there is a flight attendant with the knife. It had to be removed from a vault.

At 18.00 am we entered the house
Wilma & Jan

---