Kromme ellenbogen, de bloemetjes buiten zetten en het symbool van verzet

---

Haarlem, wat ben je mooi!

Het plan dat al maanden in mijn hoofd zat en dagen op de planning stond, werd vandaag tot uitvoering gebracht en het was leuk!

Even een stapje terug. De ochtend begon in Rotterdam en na netjes de afwas te hebben gedaan – het stond al een tijdje op me te wachten – heb ik mijn tas ingepakt: schoon onderbroekje, shirtje, zonnebrandcrème, (te veel) opladers, portemonnee, ook niet onbelangrijk; het paste allemaal maar net in m’n tas. Nou (s)katjes, tot morgen!

Het plan was al vroeg in Haarlem aan te komen dus ik stapte gauw op de fiets naar Rotterdam Centraal waar vanuit mijn reis dan echt begon! De zon hoog aan de hemel, de hemel mooi blauw en een hoop zweetdruppels op mijn voorhoofd later, liep ik tegen het eind van de ochtend de hoofdstad van Noord Holland binnen en wat is ze mooi. Ook mijn hotelletje vond ik al gauw – dankjewel Grote Kerk voor het zo groot zijn – dus ik dropte mijn tas in de kamer om weer gauw naar buiten te gaan, het avontuur van Haarlem tegemoet!

De Grote Kerk van Haarlem, ook wel St. Bavo kerk, staat naast mijn hotel dus daar maar even beginnen. Zeker niet onbelangrijk in die beslissing, de zeer welkome koelte die een kerk aan haar oververhitte bezoekers geeft. Nou van buiten is de kerk al imposant en heel erg aanwezig, maar van binnen mag ze er zeker ook wezen! Er speelde tijdens mijn bezoek een orgelman en wat deed hij dat goed. Het geluid denderde door de vele nissen en gangen heen en verdubbelde voordat het mijn oren inging en dat was zo ontzettend gaaf. De vele glas-in-lood ramen, de beelden en bekende schilderijen maakte het af. Haarlem noemt haar dan wel de Grote Kerk maar zeg gerust de Grootse Kerk.

Niet alleen al haar kerken – en ze heeft er nogal wat (!) – maakt Haarlem pittoresk en historisch maar zeker ook de architectuur van alle andere, minstens net zo imposante, gebouwen eromheen. Er zijn maar weinig die er hetzelfde uitzien, de een heeft een trappetje als dak, de ander een imposante richel of balkon of is helemaal rood of welke andere kleur dan ook geverfd; de meeste hebben ook een naam daterend uit de tijd dat ze gebouwd zijn, veel stammen al uit 16-nogwat! De straatnamen dan! De Lange dit of Korte dat, de Nieuwe zus of de Oude zo. Ik liep langs een steegje dat de Kromme Ellenboogstee als naam had gekregen! Geestig toch?!

Uit mijn hotel heb ik een plattegrondje meegenomen en laat daar nou een route door de stad op uitgestippeld staan. Ik ben geografisch enigszins stupide dus een kaartje in de hand is dan wel prettig. De straatjes zijn alles behalve rechttoe, rechtaan dus het bleef een hele puzzeltocht maar ik heb het redelijk gevonden. Soms moest ik een steegje later inslaan of een extra rondje lopen maar het ging best redelijk. Verdwalen is trouwens niet zo heel rot in deze stad want de huizen die hier staan zijn stuk voor stuk prachtig. Opvallend ook, ze hebben eigenlijk allemaal de bloemetjes buiten staan, wat het geheel ook nog eens heel kleurrijk maakt. Bovendien steekt de Grote Kerk overal bovenuit dus – zei het niet altijd rechtstreeks – wist ik altijd wel terug te cirkelen naar waar ik moest zijn.

Na een paar uur genietend flaneren, was mijn vitamine D gehalte tot wel heel hoog opgelopen dus in mijn hotel heb ik me een uurtje teruggetrokken om vervolgens met een opgeladen telefoon weer vol goede moed door te gaan. Haarlem kent namelijk ook een hoop musea en het Haarlems Museum leek mij wel gepast in deze context. Flaneren is leuk maar echt leerzaam is het niet dus hoogtijd voor wat educatie. Maakt gerust aantekeningen.

Naast de Grote Kerk is een groot plein met op dat plein een gigantisch beeld van niemand minder dan meer de heer Coster. De beste man heeft die plek gekregen want hij is grondlegger van de Nederlandse boekdrukkunst. Hij schreef de boeken niet zelf maar dupliceerde ze dus wel en wist kennelijk goed wat hij deed. De rivier die door de stad stroomt, heet de Spaarne waaraan de Molen van Adriaan al een hoop decennia staat te draaien. Iets verder de geschiedenis in dan. In de 16e eeuw leefde hier mevrouw Kenau, die de geschiedenis in is gegaan als dé verzetsstrijder van haar van tijd. Zij zou ook op de stadsmuren hebben gestaan om de Spanjaarden af te weren; beetje jammer dat de naam van deze power vrouw niet heel positief in het woordenboek staat omschreven. Jammer. Haarlem deed het eigenlijk altijd heel goed, helaas heeft een grote brand een derde van de stad in as gelegd. Toch werd de stad weer opgelapt en ze bloeide weer op, de stadsmuren moesten zelfs verlegd worden omdat er geen plaats meer was in de herberg.

Terug naar het hier en nu. Intussen was de middag al op zijn einde en ook mijn voeten vonden het wel welletjes, dus ik liep door naar het Frederik park – ik dacht eventjes dat dit het Kenau park was maar a la – waar ik tegen een boom ben gaan zitten om nu eens de Haarlemmers te bekijken. Er liep van alles door het park, verliefde stelletjes, mama’s met kinderen, vaak ook met een papa, zonaanbidders mét en zonder kleding, grote of juist kleine honden met hun baasje en nog veel meer.

Met omtrekkende bewegingen ben ik vervolgens terug gegaan naar het hotel, nog steeds de prachtige huizen en gebouwen bewonderend. Nu zit ik op een terrasje met een kop thee dit blog te schrijven; ik heb net een lekker maaltje op en geniet zo nog even na van een heerlijk dagje in een heerlijke stad.

Morgenochtend heb ik nog de hele ochtend waarna ik door ga naar weer een andere hoofdstad, deze keer Amsterdam! Wat ik precies ga doen, weet ik nog niet maar ik heb er zin in!

Wie weet tot morgen!

Liefs,

Mies

---