Verzopen fietser

---

In de morgen vragen enkel Finse campinggasten met uit over men plannen. Ze zijn toch een beetje verbaast. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te vragen hoe het zit met de ferry tussen Tallinn en Helsinki. Dit zou geen probleem zijn, gewoon richting haven, schepen genoeg. Kort na vertrek zie ik een gehele autobus mensen ergens staan ronddraaien, ik besluit te gaan kijken. De oudste grot in Letland is hier te zien. In de rots zijn verschillende inkervingen afkomstig van verliefde koppeltjes. In een supermarkt koop ik wat koffiekoeken en water. Voor de grote inkopen is het nog wachten tot het volgende grote dorp. Het begint lichtjes te regenen. Wat ik toen nog niet wist, is dat dit de ganse dag zou gaan duren. In Limbazi eindigt men GPS-route moet ik zelf even de volgende weg zoeken. Het gaat hier al direct mis, ik reed noordwaarts dus ik dacht dat het in orde was. Maar toen deze onverhard ging, wist ik da het niet meer juist was. Met de hulp van TomTom in de smartphone geraak ik terug op het juiste pad. De Garmin bied geen kaartondersteuning voor deze streek. Buiten het dorp eet ik bij gebrek aan een bushokje men lunch op in de motregen. Met momenten valt de regen er met bakken uit. Droger dan wat motregen werd het niet meer. Het regenpak begint stilaan doorweekt te geraken. Na nog een paar snackstops nader ik de zee en de grens met Estland. Toen ik in het laatste drop voor de grens was, zag ik een hotel en ging er binnen voor te informeren voor de prijs 30€ is meer dan genoeg maar na 133km in de regen had ik genoeg van. En ik had ook geen zin om men tent zo op te zetten. ’s Avonds ga ik nog uitgebreid op restaurant wat zeer goed smaakte. Zelf koken zat er toch niet meer in. De verpakking van men kip was zelfs open gegaan waardoor alles onder het sap zat. Op de kamer laat ik alles uitgebreid drogen. Morgen zal ik dan eindelijk Estland binnenrijden.

---

Photos

Verzopen
Blub