Het vervolg! Ja, nu al ja :-)

---

Salut!

Ik weet het ik weet het. U smacht al lang naar nog maar eens een verslagje. Elke dag komt u hoopvol kijken; is er al nieuws? Wat zou er nog allemaal gebeurd zijn in het o zo geweldige Parijs? Welke spannende avonturen heeft Lola daar nog allemaal beleefd? En dan telkens weer die teleurstelling. Tot nu! Waaant… bij deze een vers, fresh, nouveau verslag! :D

Een beknoptere, gecensureerde en hopelijk beter geschreven (alleszins met meer aandacht voor het taalgebruik, ik bedoel, het is momenteel 2u ‘snachts en dat is niet zo bevorderlijk) versie van het onderstaande volgt nog -die dan ook weer eigenlijk bestemd is voor het uniefbladje. Dus als u niet van lange teksten houdt, kunt u beter nog eventjes op uw tanden bijten.
En tot slot: bij deze niet meer een indeling op basis van de reeds gepasseerde weken, maar op basis van de onderwerpen. Want we houden niet van routine. Leve de afwisseling!
Laat ik u niet langer ophouden: alors, onyva!

School: mijn studieprogramma

Ik heb zorgvuldig mijn vakken geselecteerd. Maar écht. Oke, vrijdag moest leegblijven want ik hou echt van verlengde weekends, en ik hou ook niet van vroeg opstaan, maar verder heb ik echt wel alle vakinhouden gelezen enzo. En mijn aanvraag tot studieprogramma ingediend. Ik wacht. Spannend spannend. Okee, normaalgezien is een studieprogramma allesbehalve spannend. Ik zie jullie al fronsen. Maar eh, laten we stellen dat ik een ietwat gewaagde keuze indien. U weet vast genoeg als ik vertel dat je hier blijkbaar “voetbal”, “badminton”, “een cursus fotografie” of “het schoolkoor” als vak kan volgen? Juist ja. Verder geen commentaar. Ik bedoel, ik pas me toch gewoon maar aan aan het systeem? Alles voor de integratie!


School: mijn kennis van het frans

Na een maand van dumboheid begin ik eindelijk een beetje te kunnen volgen. Langzaam maar zeker worden mijn notities wat vollediger -al zijn de hiaten nog talrijk aanwezig. Maar toch. Ik krijg weer een beetje hoop. Ik kan me ondertussen ook al wat beter uitdrukken in het frans, maar ik kom van ver. Heel ver. Lees: ik kon in ’t begin niet op de meest elementaire woorden komen zoals début, matin, soir… Juist ja. Dus ik heb nog een lange weg te gaan. Bovendien mix ik afschuwelijk met engels omdat de voertaal in mijn vriendenkring nog steeds -helaas pindakaas- engels is. Ik praat franglais. Zelfs mijn denken wordt erdoor aangetast. Doordrongen. Nuja. Het is eens wat anders, nee?

Eén vak zie ik nog totààl niet zitten. Afijn, niet dat ik de rest zo geweldig zie zitten, maar dat ene vak is een absolute ramp. Dapper dat ik ben, heb ik een rendez-vous met de prof gevraagd. Morgen moet ik erheen. Olee. Hij keek wel raar op, toen ik -toen hij vroeg waarover ik wou praten- zei dat ik geen lap snapte van zijn lessen. Maar eerlijkheid duurt het langst! Om van de schok te bekomen, heb ik hem dan maar een koekje aangeboden. Niet dat ik wil omkopen ofzo, maar ik bedoel maar. Zulke dingen kunnen het echt dóén weetje!


Algemene nevenactiviteiten

Enkele keren per week zie ik mijn vaste multiculturele vriendengroep, bestaande uit fransen, engelsen, een schotse en een finse. Je m’amuse. We gaan op weekend naar Deauville (vraag me niet waar dat precies ligt, maar er was zee. En zee is altijd cool.). Ik kom terecht op een schaatsbaan (ik ben een talent! Een talent!), een bowlingbaan (okee, ik ben precies niet zo’n talent) en nog een paar keer in de cinema. We vieren Halloween met veel goedkope wijn, Belgisch bier (mijn invloed!) en schrale kledij. Maandag wordt pubquizdag. Vrijdag wordt louvredag (gratis inkom!). Naomi (belgisch vriendje) voedert me (lees: kookt voor me) op geregelde tijdstippen: echt, dankzij haar ben ik nog gezond en wel. Leve Naomi! Verder plan ik een opera en ga ik naar ’t toneel. Laatst geziene stuk was “Inceste” en wel okee, afgezien van de vieze oude naakte man die trouwens volledig nutteloos naakt was. Gelukkig kreeg ik wel een roos op het einde. Mocht ook wel voor die prijs. Franse cultuurcheques, waar zijn jullie?


Bezoek uit België

Ofwel heb ik extreem veel vriendjes die me megahard missen, ofwel profiteren ze graag van een gratis overnachting in de mooiste stad van de wereld: hoe het ook zijn moge, ze komen en masse :-).

De eerste drie.

(gelieve onderstaande hier&daar met een korrel zout te nemen)

1. Nathalie in Paris

Nathalie (de meesten onder jullie kennen haar wel, of toch van ziens: ze is mijn ex, en een typisch kenmerk is dat ze altijd babbelt) is de eerste die me met een bezoekje vereert. We bezoeken de typische touristische dingen, want die wil mevrouw zien natuurlijk: la Tour Eiffel, de Notre Dame, Centre Pompidou.. Gelukkig gratis inkom, want het is de eerste zondag van de maand (onthoud dat!).
En toen liep het mis.
Mevrouw wou persé nog één of ander erotisch museum bezoeken. Als ik haar vertel dat dat blijkbaar totaal aan de andere kant van Parijs ligt en dat we dat onverduidelijk niet meer in onze planning ingepast krijgen, kijkt ze me boos aan: ik ken haar, dit voorspelt niet veel goeds. En inderdaad. Wat later zit ze -als pure wraakactie!- ineens liedjes te kwelen met mijn roommate. Plots blijken we 2 gitaren in huis te hebben, een rare rammelaar en een triangel. Het duo laat zich volledig gaan. Ik staart verbijsterd naar het tafereel. Dit kan echt niet waar zijn.

2. Lynn in Paris

Mijn tweede bezoekpartner logeert gelukkig niet bij mij, dus ik blijf van gelijkaardige taferelen bespaard. Lynn (vriendje unief) komt immers voor een weekendje naar Parijs met andere vriendjes. We meeten. En ik had het kunnen weten. Voor ik het goed en wel besef, hebben ze me meegetroond naar de seksbuurt van Parijs. “Alléé Lola, ként gij deze buurt nu niet? Komààn!”. Juist ja. Typisch Lynn. Voor ik het weet, sta ik in een seksshop waar ze me een dildo probeert aan te smeren. Hoe kan dat nu toch? Nee, serieus. Trek ik nu zo’n rare vriendjes aan ofwat?

3. Jana in Paris

Mijn derde bezoekpartner is dan nog de normaalste van allemaal :-). Nuja, in sommige opzichten. Verder ook geen commentaar want dan slaat ze me vast. Maar dus. Met Jana bezoek ik oa het louvre (het is vrijdag!), montmartre, les champs-elysées, nog maar eens la Tour Eiffel, een allesmarkt en een kunstmarkt. En oja, één of ander bekend tennisveld waar ze nogal opgewonden over deed en spontaan van begon te huppelen. Iets met Roland Garros ofzoiets. Ik ben niet zo thuis in het tennismilieu. Nuja. Het is donker. Avond. Nacht. We arriveren. Ofwel ziet de wachter ons niet, ofwel negeert hij ons. We passeren zijn wachterskotje. Tot Jana’s grote teleurstelling ziet de boel er zeer gesloten uit: enkel de bijbehorende tenniswinkel lijkt open te zijn… maar wacht. Het hek dat toegang biedt tot het domein blijkt makkelijk ouvrable. We glippen binnen. Stilte. Geen kat. Nooit leek het eenvoudiger. We bestijgen trappen en hebben plots uitzicht op hét tennisveld. Nuja, ik weet niet juist welk tennisveld -dat moet je Jana vragen-, maar aan de uitdrukking op haar gezicht te zien en de gesmoorde gilletjes is het precies hét veld. We zetten ons op de tribune en genieten enkele ogenblikken van het uitzicht op hét veld, alvorens de spanning&angst op betrapping ons terugdrijft. Voor we hét domein echter verlaten, checken we nog snel even de persingang uit en komen we terecht bij een opslagplaats voor wat ongetwijfeld dé tennisnetten zijn. En dé borstels waarmee dé tennisvelden schoongemaakt worden. We sluiten af met enkele schrale foto’s bij de standbeelden van tennissers.

Een geheel nieuwe ervaring.

Tot mijn grote vreugde is ze daarna nog zo onder de indruk dat ze instemt met eten in Macdo. Jeej!


Gay Paris

Hoe schraal het ook zijn moge: dit mocht echt niet ontbreken tijdens mijn verblijf hierzo. Echt niet. Het is belangrijk Parijs te ontdekken in al zijn aspecten. Alle kanten. Het begon allemaal met de posters…

De universiteit was volgeplakt met de schraalse posters ooit. De antwerpse Flamingo’s zijn er niets tegen. Wat zeg ik? De Flamingo’s zijn superserieus! Bekwaam! Normaal! Hoe dan ook, overal hangt reclame voor de “pot d’accueil” van de “gay etudions”. Be there, of anders… En voze getekende vent in vrouwenkleren lonkt. Of naakte zittende vent. Of een stoere vent met een pistool. Ik weet niet wie deze posters getekend heeft, maar ik veronderstel een überhomo. Ondanks de schraalheid van de posters google ik dat ding toch maar eens. Hm. Op internet ziet het er al beter uit. Filmpje lijkt oke. Info ook. Ze organiseren filmavonden enzo. En Aids-toestanden, infodingen. Niet dat ik aids heb of daar grote risico’s op loop, maar toch. Aangezien ik toch niets beters te doen heb op de duistere donderdagavond van de pot d’accueil, ga ik erheen. Ik bedoel, ik kan nog altijd gillend wegrennen.

Maar het valt goed mee. Ze blijken een eigen lokaal te hebben op school en er is free bier! Dat laatste alleen al kan al gelden als reden tot komst! Meer mannen dan vrouwen, zoals altijd. Overgrote deel vrouwen lelijk. Een van de homo’s zwaait naar mij, en vraagt “cava?” Vanwààr ken ik die kerel? Ik accept de mij aangeboden drank (duhu!) en babbel met wat kerels. Eentje begint -nadat ik zei dat ik belg ben- te gillen dat ik hem moet adopteren want hij houdt toch zo van België! Ojee. Waar ben ik nuweer in terecht gekomen. Ik neem de metro naar huis met een lesbo.

Ik check ook de ‘marais’ uit; dé gaybuurt van Parijs. Samen met twee lesbo’s -met één van hen metro’de ik huiswaarts na de pot d’accueil- , lynn&haar vrienden (die zijn er dus dat bewuste weekend) en twee franse vriendjes ga ik voor de eerste keer naar een lesbocafé. Positieve ervaring. Het is een leuke bar. Een gezellige buurt, waar ik nog zal terugkomen :-).


Oké, er zijn nog massa’s dingen waar ik over kan uitweiden. Over de ongelooflijke pech die ik had met mijn gecrashte computer bijvoorbeeld, en de helse organisatie om hem gerepareerd te krijgen. En de ellende die daarmee gepaard ging. Over de yoga, pingpong en badminton die ik hier deed/doe. Over mijn hysterische leerkracht van de franse les, die begint te gillen als je te laat bent. Over het ongelooflijk verslavende uno-spel gekoppeld aan macdo-maaltijden. Over mijn eerste ruzie in het engels. Enzovoort. Maar het is laat en ik ben moe. En morgen ga ik vroeg opstaan om nog eens wat voor school te doen; want het lijkt nu misschien zo dat ik hier geen lap uitvoer, maar dat is echt niet zo. Maar ik bedoel maar, daarover schrijven is niet echt interessant, nee? Neem het dus maar aan :-). Ik laat jullie dus en zoek de slaap op. Amusez-vous bien en Belgique, bonne journée/soirée/nuit, et à bientôt!

Bises!

---

Photos

Jana op de stoeltjes bij tennisveld
..wat was ze blij :-)

Comments

[Els]

Een titel voor de commentaar? Seg.
Gij kunt een vak 'Badminton' nemen? Awesome! :D Zucht, Lola toch, nog steeds hetzelfde, he. :p Amuseer u nog en antwoord eens op de mailtjes van Hannelore en co want ze vinden het niet leuk dat ge hen negeert ze! ;p x

[Lolaaa]

wat? ik heb toch geantwoord op hannelores mail? :-( op wie of wat moet ik dan nog antwoorden? vraag dat maar eens hoor..

[Els]

Ah, geen idee. De maandag was ze op m'n kot en toen zei ze dat ge niet antwoordde op haar mailtjes. Misschien hebt ge dat daarna wel gedaan, kan zijn, ma soit... Meer weet ik er ook niet van ze. :)

[Nathalie]

Lola, ik kwam uiteraard voor de gratis overnachting, wa dacht ge nu? En oke, da ik u ineens terugzag -na lange tijd zonder- was mooi meegenomen hé! ;-) En euh, mensen die deze tekst lezen: met ne DIKKE korrel zout nemen zene! Er zit een kleine kern van waarheid in (ik wou inderdaad het erotisch museum zien, uiteraard!), maar het lag NIET aan de andere kant van parijs. En correctie: ik "kweel" niet, ik zing. Dat is zowat het belangrijkste :-) Maar Lola: het was echt super hoor!! Ik wou dat ik terug kon komen! Veel plezier met het koor als vak, haha! xxxxx

[Lolaaa]

Schatteke, ik weet dat het er niet toe doet, maar eigenlijk hé, lag het wél aan de andere kant van parijs :-) 'k ben er nog toevallig langs gewandeld met Lynn! Ha!