Advertisement
Published: October 20th 2008
Edit Blog Post
Onderstaande tekst is voor een stukje overlappend met de 2 eerste teksten, aangezien ze bedoeld was voor het unifacpostje (bladje unief).
Bonjour à tous!
Laat ik me eerst even introduceren. Ik ben Lola, zit in mijn master theater- & filmwetenschap en studeer nu voor een half jaartje in Parijs als étudiante d’Erasmus!
Bij deze voor jullie een verslagje van mijn eerste bewogen maand in Paris :-). En dit per week, als poging om een beetje overzicht te scheppen in de chaos! Want erasmus is chaos.
Week 1
Half september. Een appartementje aan de rand van Parijs. Ik kom aan en installeer mijn spullen zo goed en kwaad als mogelijk in mijn mini-kamertje, gelegen in een appartementje dat ik deel met een muzikant. Het bevalt me. De muzikant blijkt enorm sympathiek te zijn, en hij kookt soms voor me: een welkome afwisseling tussen de resto-maaltijden en macdonalds.
Op school start mijn taalcursus, waarin ik me al snel ontwikkel tot de dumbo van de klas. Om één of andere duistere reden ben ik bij de hypergevorderen terecht gekomen: dit moet een vergissing zijn. Ik maak er dan maar een sport van bij alle oefeningen zinnen over frietjes te maken
:-). Past wel bij mijn status. Gelukkig lachen ze me niet uit. Verder is vooral het contact met de anderen enorm interessant: ik kom vanalles te weten over Zwitserland, Duitsland, Polen, Schotland, Engeland… via mijn medestudenten. We praten over de banaalste dingen: huurprijzen, het schoolsysteem, de politiek, typische gewoontes… Zo is het in Polen bijvoorbeeld de gewoonte dat de jongen altijd alles betaalt als hij met een meisje uitgaat, ook al zijn ze gewoon al jarenlang vrienden! En zo krijg je als Zweedse erasmusstudent maar liefst 700€ erasmusbeurs per maand!
Ik maak vriendjes (via de facebook-erasmusgroep; leve facebook!) met wie ik het Parijse nachtleven verken. Ik kom terecht op de trappen van Montmartre voor een avondlijke picknick, in een engelse pub, in een bar met live rockmuziek, op een erasmusparty op een boot (met rondvaart, echt. Wauw.) en op de “Technoparade”. Ik wandel langs de Seine met het zicht op een flikkerende eifeltoren: een waardig equivalent voor de Antwerpse kaaien. Ik geniet. Kerels blijken hier directer te zijn dan in België. Of misschien hebben ze in België gewoon sneller door dat ik een lesbo ben…
Week 2
Het leven gaat verder. Mijn taalcursus kabbelt voort, de verkenning van
nachtelijk Parijs eveneens. Ik kom terecht in een cocktailbar, een Indieparty en in de cinema (en ik kon volgen! Ik kon volgen! Nuja, de verhaallijn van “Entre les murs” is nu ook niet zo ingewikkeld. Maar toch. Ik kon volgen!). Ik kom echter ook in aanraking met de minder fijne kantjes van Parijs, met op de eerste plaats: de prijzen. Op erasmus zijn in Parijs is geweldig, maar ik ga hier wel een financiële kater aan overhouden. Ik wist dat Parijs duur was, maar zo duur… Zo kost de metro mij 72€ per maand. Mijn huur is 450€ (wat zéér goedkoop is naar Parijse normen. Zéér goedkoop), een pintje drinken kost al snel 5€. Op een feestje kunnen we zelfs spreken van een ware inflatie: na middernacht plots 6€! Gratis vaten kennen ze hier niet, net zoals het concept cantussen, td’s of de doop zoals wij die kennen. Dat is het tweede mindere kantje: geen studentenleven zoals ik het gewoon ben… Echt, laat u gaan daar in België. Profiteer van het enorme aanbod aan studentikoze activiteiten, want u bent gezegend.
Week 3
Ik heb een week vakantie. Het leven gaat eveneens verder: niet veel speciaal te melden. Achteraf zal blijken dat sommige lessen al begonnen zijn zonder dat ik het wist.
Week 4
Mijn eerste schoolweek gaat van start, en meer dan ooit tevoren word ik geconfronteerd met de franse administratie en organisatie. Wat een ramp. Lessen blijken plots aan de andere kant van Parijs gegeven te worden (niet dat daar nog een afdeling van mijn unief is hoor; gewoon in één of ander artcentrum.) zonder dat iemand de moeite heeft gedaan me dat mee te delen. Een blackboardsysteem? Nooit van gehoord. Valven? Er hangt niets nuttig op. Sommige coördinatoren blijken plots “niet te bestaan”. Proffen komen niet opdagen. Lokalen worden chronisch dubbel geboekt. Serieus, de administratie en organisatie van de UA is in vergelijking gewéldig. (Nuja. Proffen die vergeten dat hun studenten examen hebben buiten beschouwing gelaten ). In tussentijd sukkel ik nog steeds met het openen van mijn bankrekening: hiervoor heb ik immers een kopie nodig van de pas van mijn huisbaas, een kopie van een betaalde rekening van hem, een kopie van het huurcontract… Ik probeer cool te blijven in de chaos. Standvastig. Rustig. Ja, dat probeer ik. ’s Avonds verdrink ik mijn problemen met appelsap in de pub. Of met één pintje.
Week 5
Ik heb eindelijk voor het eerst al mijn lessen gehad. Ik vraag me af hoe ik ooit ga slagen. Aandachtig zijn + alles begrijpen + notities nemen (cursussen hebben ze hier niet) + interactief zijn (dat verwacht men) is me nog net iets te hoog gegrepen. Ik ben niet bepaald een talenwonder… over talen gesproken: Frans leren gaat trager dan verwacht. Misschien ook omdat we in onze vriendenkring Engels praten, dat is wel merde. Maar het gaat al iets vlotter. Iets. :-)
We slaan ons erdoor!
Alors, tot slot: Parijs is geweldig. Erasmus is geweldig. Andere culturen leren kennen is geweldig. Vriendjes uit heel de wereld is geweldig. De ervaring is geweldig. De franse administratie neem ik er wel bij. De moeilijke lessen ook. Ik bedoel maar, ik ben in Parijs. :-)
Salut!
Lola
Advertisement
Tot: 0.056s; Tpl: 0.011s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0348s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Vincent
non-member comment
Zaligste afsluitende zin ooit. Het ga je goed.