Advertisement
Published: December 16th 2008
Edit Blog Post
Onderstaande tekst is geschreven voor 't uniefboekske. Laatste tekst voor dat boekje, niet persé laatste tekst hier.
Bonjour à tous!
Ik weet het. Ditmaal wordt u niet overspoeld door vreugde, maar door verdriet… want u beseft, net als ik, dat mijn verblijf hier bijna finito is! En dat dit dus ook aldus mijn laatste verslag is.. en u gaat me missen.. wel, ik jullie ook. Echt. Maar ik bedoel, niet overdrijven hé. Een beetje ontroering is okee, maar teveel is teveel zegt mijn oma altijd. Veeg dus die tranen nu maar weg, en zie mijn laatste verslagje als een welkome afwisseling tussen het studeren door. Want jullie zijn nu (net zoals ik! Zoals ik!) al ongetwijfeld hard aan ’t leren!
Alors, on y va pour la dernière fois!
Gay Paris
Ik weet, dat sommigen onder jullie al maanden snakken naar de behandeling van dit onderwerp. Ik weet het. Daarom; voila. Speciaal voor jullie. Anderen kunnen het altijd overslaan :-).
Een lesbocafé. Geblindeerde ramen, waarom? Een buitenwipster van formaat. Maar serieus. Ik zag nog nooit een buitenwipSTER, maar nu kan ik me er een voorstelling van maken. Ze is groot. Heel groot. Dik. Kort vettig haar. Piercing
onder haar lip. Log. Gros. Het liefst zou ik gillend wegrennen, maar mijn gezelschap is dapperder; mijn allerliefste flamingovriendinnetje is namelijk op bezoek! Ze sleept me mee naar binnen.
Het café is nice, echt. Muziek, licht, sfeer. We installeren ons aan een tafeltje en observeren. Hét lesbokapsel blijkt internationaal te overheersen. De typische lesbokledij ook. De typische lesbohouding ook. Maar dan loopt het mis. Mijn allerliefste flamingovriendin krijgt het namelijk in haar hoofd om zich in het midden van een Grote Typische Lesbogroep te begeven en ze uit te vragen. Of het ook zo is in Parijs, dat iedereen iedereen quasi kent in “het wereldje”. Of er ook zoiets is als een gaycommunity, en vaste cafés waar men elkaar steeds weer tegenkomt. Ik staar haar verbijsterd aan. “Waarom niet”, repliceert ze, “ik kom hier toch nooit meer!” Ik wil nog gillen “en ik dan? En ik?” maar het is te laat. Ze heeft zich reeds in de groep geworpen.
Wat later zitten we in het midden van één grote schraalheid. Naast mij ligt een griet zo ongeveer knock out. Een andere streelt haar been en lacht naar mij. Men danst. Men kust. Ohgod. Het begint steeds meer en meer iets
van een orgie weg te hebben. Tijd om te vertrekken. We vragen aan eentje het adres van een club, en gaan dapper op pad. Ver geraken we echter niet, want om één of andere duistere reden -ik beken, ik was misschien een beetje dronken- zitten we plots in één of andere homokelder. Het is er okee: bier voor 3,5€ (spotgoedkoop!), muziek en een knappe dj. Enkele uren later nemen een taxi naar huis. Het was een ervaring!
School
Franse les voor erasmussers. Examen. Jawel, het is serieus te nemen, die franse les! En maar goed ook, of ik leer het jamais. Maar goed. We hebben dus een examen; begrijpend lezen en schrijven. Ik lees de te lezen tekst (echt übersaai, over aardappelen) en beantwoord de vragen. Cava. Maar daarna moesten we een tekst schrijven: een formele brief. “Je bent bezig met een project in Afrika om aardappelen daar te planten en je hebt bepaalde zaden nodig van bepaalde speciale aangepaste aardappelen (ofzoiets) en je vraagt die aan hét onderzoekscentrum. En om die te verkrijgen moet je natuurlijk je project uitleggen”.
Ik begin aan de opdracht met de beste bedoelingen. Maar serieus. Ik neem me voor, de beste
brief ooit te schrijven. Maar toen liep het mis. Mijn fantasie nam de overhand. Voor ik het weet, schrijf ik een schraal verhaal over ik die aardappelscholen wil oprichten in Afrika. En zo de wereld redden. Mijn motto is “le combat avec la patate”! Enzovoort. Plots heb ik 3 bladzijden volgeschreven. Ik kijk vertwijfeld naar het geheel; het heeft niets meer weg van de Serieuze Brief. Nuja. Ik geef het toch maar af; ik heb toch flink geschreven denk ik zo. Om mezelf te belonen, ga ik naar de macdo :-).
Allerlei
Ik probeer zoveel mogelijk van mijn laatste weekendjes hier te genieten, want in de week werk ik flink voor school (echt waar!). Ik bezoek een kunstmarkt. Ik ga naar een feestje op een boot. Ik ga naar Disneyland. En het moet gezegd worden; Disneyland is cool! Frans praten lukt ondertussen al aardig (eindelijk!). Jeej! Ik geef zelfs vlotte franse exposés, wie had dat ooit gedacht? Ook mijn Engels (waar ik ook nooit sterk in was) is erop vooruitgegaan. Of ik nu voor school slaag of niet, dit pakt niemand mij nog af :-).
En tot slot...
De tijd is voorbijgevlogen. Volgende week keer ik terug naar la Belgique; nog niet definitief, maar toch. Na de kerstvakantie kom ik dan wel nog terug naar Parijs, maar dan is het om examens af te leggen… Ik kan het bijna niet geloven. Dubbele gevoelens alom: ik heb Antwerpen en mijn vrienden écht gemist, maar anderzijds.. ik ga Parijs ook missen. Maar kom, ik ben hier nog niet écht weg. Eerst nog examens. Duim voor me, want ik ga het nodig hebben :-). En verder wens ik jullie allemaal ongelooflijk veel succes!
Salut!
Lola
Advertisement
Tot: 0.048s; Tpl: 0.012s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0266s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb