Advertisement
Published: December 12th 2007
Edit Blog Post
Voor de kathedraal
Plaatselijk feest, nogal komisch om te zien... Jawel beste lezer, I´m still here.
Na ongeveer twee en halve week in en rond Antigua te hebben verbleven, ben ik maandag dan toch maar op pad gegaan, samen met mijn rugzak(ken) en mijn mini gitaar als trouwe kompanen.
Eigenlijk wilde ik zaterdag al vertrekken naar de Maya-ruines van Copan in Honduras, maar het geval wil dat ik me vrijdagmiddag ineens behoorlijk beroerd voelde. Gelukkig had ik nog geen bus-ticket gekocht en mocht ik ook nog wel even blijven bij de familie waar ik verbleef. Dus eventjes een dagje wat rustiger aan gedaan en vrijdag maar vroeg onder de klamme lappen, wat jammer was, want er was een lokaal feest voor -of waarschijnlijk juist tégen- de duivel en daarna had ik een aantal mede-studenten nog even gedag kunnen zeggen.
Hoe dan ook, zondag de tombe bezocht van Hermano Pedro de Betancourt. Af te leiden aan het aantal wandelstokken, krukken, foto´s en dankbetuigingen aldaar, moet deze beste man wel een weldoener van heb ik jou daar geweest zijn, onder het motto: ¨sta op en loop!¨. En nog steeds waren er mensen vurig aan het bidden en kaarsen aan het aansteken. Ik vond even later de hedendaagse variant van deze heilige,
Motor draait...?
...zegenen maar! terwijl hij (tegen betaling) wat auto´s inzegende van de lokale gelovigen. Bij één auto ging het met name om de motor, die moest dan eerst ook gestart worden met de motorkap open, vóórdat de monnik verder ging. In de kerk zelf waren twee sopranen hemeltergend vals een lied aan het instuderen, dus daar ben ik niet al te lang blijven hangen! En dat speelde zich allemaal af op en rond het kerkplein waar ik dagelijks overheen liep! Toch leuk om te weten (voor mij dan, geen idee of het jullie iets interesseert).
Zaterdags mijn plaatselijke surrogaatmoeder nog even bedankt door haar onder andere een kerstster te schenken uit het tuincentrum. Nou, aan dat tuincentrum kan Ome Joop nog een puntje zuigen! (Deze was voor de insiders ;-) ) Silvia was in alle staten met deze plant en riep weer eens uit: ´Chico! Muy amable´!
Ook kwam ik nog in een processie terecht. Enorm gelachen om de kerel die vooruit liep en op elk kruispunt even Carbin ging schieten. Zelfs de Guatemalteken, die toch we wat gewend zijn qua vuurwerk, spraken over ´Una boma atomico!´ En zondagavond zag ik in de verte een fel licht, bleek het een rock
Meeting point
Een makkelijk meeting point: bij de fontein, aan de kant waar maar één tiet het doet! concert te zijn van de plaatselijke jeugd! Best goed ook nog!
Maandagochtend dus echt met goede moed aan het reizen geslagen. Eerst in een busje naar Guatemala city om daar op de bus naar Cobán te stappen. Op het busstation nog even gebabbeld met de deze-bus-moet-je-hebben-aanwijzer, die ik kon complimenteren met de keuze voor zijn horloge. Hij had hetzelfde vintage Casio model als ik, maar hier schijnt het nog redelijk actueel (zag het al vaker aan een pols zitten).
De bus naar Cobán deed er ongeveer 5 uur over, dat was met name aan de chauffeur te danken, die er een snelheid en bochtentechniek op na hield waar Michael Schumacher nog wat van zou kunnen leren. Ik zat op de eerste rij, dus kon goed bekijken hoe je nou precies zo´n bus met piepende banden de hoeken om jaagt...
Vanuit Cobán gelijk weer zo´n fijne rit gemaakt met ongeveer 21 anderen in een Mitsubishi busje waarin je normaal met 14 mensen al krap zit. Op een gegeven moment besloot de ´conducteur´ maar om aan het laddertje achterop de bus te gaan hangen.
Met deze bus in Lanquin aangeland, vanaf waar ik (samen met een Duits meisje uit de
De processie
Bij elke hoek werden de dragers gewisseld! eerste bus dat mijn reisplan ook wel wat vond) in een Pickup (of zoals ze hier schrijven: Picop) naar Semuc Champey ben gegaan in het pikkedonker. Of althans, naar een plek in de jungle waar men wat houten huisjes had gemaakt.
Soms moet je in bepaalde situaties ineens aan een liedje denken. Dit keer was het ´Tarantula´ (van de Smashing Pumpkins). Inderdaad vanwege de titel, want wat bleek; op de bar stond een klein kooitje. Uiteraard kon ik mijn nieuwsgiereigheid niet bedwingen en lachend werd er verteld dat er een Tarantula in zat die als ontbijt nog een schorpioen(tje) had verorberd, waarvan de resten inderdaad nog zichtbaar in het kooitje lagen... Juist! Dat geeft de reiziger moed!! Vooral ook omdat mijn kamer was gesitueerd in een soort boomhut die geheel was opgetrokken uit hout met kieren breed genoeg om dit soort fijne huisdieren de vrije toegang te geven. Gelukkig waren de ramen wel afgedekt met gaas...
´ Ochtends dacht ik dat ik me inbeeldde dat de hele ´boomhut´ een beetje heen en weer schudde. Ik dacht dat het te wijten was aan de bewegingen van het personeelslid dat boven mij in de nok sliep. Later hoorde ik van
mijn Nachbarin dat ook zij dit, op hetzelfde tijdstip, had gevoeld. En zij sliep in een ander gebouwtje (voor alle duidelijkheid)! Dus wellicht toch een kleine aardbeving. Je maakt wat mee op reis!
Overdag de waterpartij van Semuc Champey bezocht en uiteraard ook de klim naar het uitzichtspunt gemaakt. Hele mooie plek daar, midden in de jungle! Ook nog de spekgladde grotten van Lanquin bezocht. Er hing daar een dikke mist, veroorzaakt door een Maya ritueel, waarbij men allerlei zaken, maar met name wierrook, in brand stak. Daardoor was het in de vochtige lucht ook gelijk de eerste grot waarin het zweet mij uitbrak van de hitte!
´s Avonds van de weersomstuit maar een vrij luxe hotel uitgezocht in Cobán, waar de matrassen letterlijk 20 keer zo dik waren dan de nacht ervoor. Dit keer werd ik ´s ochtends om vijf uur niet van een aardbeving of van het licht wakker, maar van een of andere geestelijke die het nodig vond om een paar meter van mijn oor om 5 (vijf!) uur ´s ochtends een soort klaagzang aan te heffen onder begeleiding van een synthesizer met ingebouwde drumcomputer. Het was een hele happening, die een uur duurde ter gelegenheid
Mijn verblijf
op de eerste verdieping van het feest voor de Virgen van Guadeloupe. Ik heb er een filmpje van gemaakt, alleen voor het geluid, want het was toch ook wel erg komisch! Guatemalteken schijnen een voorkeur te hebben voor een stukkie muziek op dit soort tijdstippen, want aan het meer van Atitlan werd ik ook al om 5 uur gewekt door een (twee, drie?) marimba-speler(s), die naast mijn bed leken te staan (of zoals Edward zei: I thought they were IN my bed!)
Vandaag verder gereisd in zo´n 14-persoons busje, waar we dit keer maar met zijn tweeën in zaten. Heerlijk veel beenruimte dus en ook nog een prettig gesprek met een Australische die ik gisteren ook al was tegen gekomen.
Nu een middagje in Santa Elena, een noodzakelijk kwaad om morgen de lange-afstandsbus richting Mexico te nemen. Dit stadje biedt volgens mij niet veel meer dan iets van 4 hotels, een kruispunt en een internetcafe. Maar goed, je hoort mij niet klagen, want mijn hotel heeft een zwembad en het is hier, in vergelijking tot in de bergen waar ik tot nu toe was, snikheet!
Tot zover het verslag van mijn eerste ´echte´ reisdagen. Later meer!
Hoop dat alles met iedereen
goed gaat, voor zover ik dat niet al via andere wegen heb vernomen! Iedereen de kerstboom al opgezet en de inkopen gedaan??!!
Advertisement
Tot: 0.092s; Tpl: 0.041s; cc: 9; qc: 27; dbt: 0.0312s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.1mb
Kitty Wevers
non-member comment
Greet
Wat heeft Greet met Heet te maken ?? Bedankt voor je uitgebreide verslag, we keken er al naar uit want hadden lang niks gezien. Inderdaad een hele reis van Antigua naar Cancun. En dan te bedenken dat je van plan bent half januari weer terug zuidwaarts te trekken, maar w.s. ga je dan per vliegtuig?! Die aardschok zal niet erg sterk zijn geweest, anders hadden wij hem hier ook wel gevoeld, maar er verder ook niks over gehoord. Heb je Pedro de Betancourt niet gesmeekt van zwaardere aardschokken bespaard te blijven? Die mensen kunnen daar hele dagen op hun knietjes zitten bidden, met hun kaarsjes spelen etc., werkelijk indrukwekkend, echt iets van een andere wereld. 't Ga je goed verder. Vanuit Mexico horen we wel meer neem ik aan. Groetjes van Kitty en André