Advertisement
Published: December 22nd 2007
Waarde fans...
Buiten vriest het -5, binnen is het lekker warm, tijd voor een update van dit weblog!
Het vriest hier alles behalve natuurlijk, ik schat de temperatuur op zo'n 30 graden, maar zo dicht bij de evenaar is het rond het middaguur toch ook een aardige bezigheid om binnen in de airco, uit de hete zon even een stukkie te tikken!
Even vanaf de vorige 'entry'; vanaf Santa Elena ben ik met een busje naar Chetumal in Mexico gereisd. Daarbij kwam ik de eerste uren naast een heel vriendelijke Nederlandse Nieuw-Zeelander terecht, die samen met zijn vrouw in zo'n 9 maanden door vrijwel geheel Latijns Amerika reisde. Dat gaf gespreksstof en was dus erg gezellig (zie onder mijn recommodations eventueel hun uitgebreide en goede verslag). Helaas verlieten zij vlak na het passeren van de grens met Belize het busje en kwamen er verschillende andere, minder spraakzame mensen, naast mij terecht. In Belize city kwamen er zelfs een stuk of vier Nederlandse studenten naar binnen die gelijk begonnen te klagen over het ontbreken van voetruimte en waarom ze dit ook alweer gedaan hadden. En dat terwijl de dame in kwestie een kop kleiner was dan ik en dus lang
niet zo opgevouwen zat al ik (gedurende circa 8 uur). Wel nog wat staan kletsen met een Australier bij de Mexicaanse grens waar wij allebei in no time doorheen waren, maar het passeren van een grens blijkt niet voor iedereen even makkelijk (als je even 'vergeten' bent dat je een visum nodig hebt of een bedrag moet betalen om het land te verlaten bijvoorbeeld...). Om een uurtje of 3 in Chetumal aangeland, een aantal gingen nog door naar Cancun, maar ik had geen haast en het plotseling wel erg warme klimaat in dit lager gelegen gebied deed me besluiten om er maar te blijven. 's Avonds nog de lokale Makro bezocht, na in een stuk of vijf winkels navraag te hebben gedaan naar een nieuwe toilettas. Na 5 winkels had ik uiteindelijk het juiste woord hiervoor te pakken en verwees men mij heel vriendelijk ('en betaal niet meer dan 13 pesos voor een taxi!') naar deze Makro, waar ik inderdaad een toilettas vond (vol met afbeeldingen van doodshoofden, dat dan weer wel). Op de terugweg een tourtje Chetumal gehad van een taxichauffeur die mijn hotel niet kende en en-passant zijn Engels wilde oefenen op mij. Ik heb dus tegelijkertijd mijn
Spaans op hem gebotvierd, wat een verrassende conversatie gaf voor de dame die later de taxi betrad (de taxichauffeurs combineren er namelijk zonder te vragen allerlei ritjes met elkaar).
Volgende dag met de bus doorgereisd naar Cancun, waar alle touristen (en ik dus ook) direct en vakkundig worden gescheiden van de arbeiders middels een fijn polsbandje. Nadere bestudering leert dat er ook binnen de polsbandjes een hierarchie bestaat, namelijk tussen diegenen met en zonder vol pension en all-inclusive. Cancun is een paradijselijk oord, met uitsluitend hotels die geheel kunstmatig zijn opgetrokken uit beton. Allemaal beschikken ze over een zwembad en aangezien 99% van de hotelgasten er 'all-inclusive' verblijft, is er op straat geen mensch te bekennen (behalve dan in de shopping malls en vestigingen van Amerikaanse fastfoodketens). Nee, alle polsbandjes liggen (getooid met siliconen en een cocktail) lekker de hele dag zij-aan-zij op het strand tussen de schreeuwerige man van de animatie en de gillende kinderen in het zwembad...
Zaterdag was het niet al te mooi weer (de dag ervoor waaide het rietje ook al uit mijn glas), maar als actieve Hollander dacht ik dat het leuk was om er dan maar een wandelingetje aan te wagen naar
het 'dorp', maar dat is destijds alleen maar neergezet om de arbeiders te huisvesten en biedt dus ook niet veel. Gelukkig wel een wasserij, waar ik in een uurtje mijn was heb gedaan, compleet met drogers die zo heet werden dat de vlammen eruit sloegen! 's Avonds Josje van het vliegtuig geplukt en na een staaltje Oud Hollansch afdingen in een alsnog veel te duur taxibusje naar het hotel gegaan. Daar zijn we nog een dag gebleven, beetje gerelaxt, gezwommen en gewandeld en 's avonds voor veel te duur geld ;-) Italiaans gegeten bij Alfredo.
Maandagochtend vroeg op pad gegaan met de bus richting Chichen Itza, een van de bekendste Maya ruines. We waren er redelijk vroeg, in ieder geval nog voor de hordes toeristen uit Cancun waar al voor gewaarschuwd werd en konden lekker rondkuieren tussen de ruines. Heel indrukwekkend en vooral ook mooi om te zien hoe ze zoveel detail hebben gemaakt op grote gebouwen. Luguber om te denken dat ze vroeger mensenoffers brachten door o.a. mensen als een bal over de trappen naar beneden te gooien. Ook was er een 'ballcourt' met twee lange muren aan weerszijden, waar bovenaan in het midden een dikke stenen ring
was aangebracht, vermoedelijk om een bal (of een mensenhoofd?) doorheen te mikken.
Daarna gelijk doorgereisd naar Valladolid. Leuk plaatsje met vriendelijke mensen waar we verbleven in een heerlijk koloniaal hotel met zwembad aan het centrale plein. 's Middags een cenote bezocht. Dat is in feite een soort groot gat in de grond c.q. een grot, waar grondwater in staat en wat de belangrijkste drinkwaterbron is van de mensen hier. Ook nog wat rondgedwaald, kerk bezocht (waar in de sacristie een pop van een gestorven Jesus lag te wachten op een processie in een soort glazen sarcofaag (nogal vreemd om te zien zo vlak voor de kerst)) en natuurlijk gezwommen. 's Avonds bleek dat het plein geteisterd wordt door een heuse vogelplaag! In elke boom zaten honderden vogels te kwetteren en men had zelfs frisdrank-blikjes aan touwen in de bomen gehangen om ze te laten opvliegen na een ferme ruk aan het touw.
De dag erna verder gereisd naar Merida, wat in de reisgisdsen de 'Witte Stad' wordt genoemd. Waarom is ons nog steeds een raadsel. We kwamen er in een hotel terecht dat nog donkerder was dan de Batcave zelf. Ook hing er een continue wierrook-geur, volgens Josje
Hij komt overal!
Let op de man die de ventilator neerzetom de lucht van kattenpis te verdoezelen, sprak het personeel steevast op fluistervolume, hingen er kroonluchters en klonk er klassieke kerkmuziek.
Verder was het een soort labyrinth was van tuinen, terrasjes, overloopjes, trapjes en kamers. Het geheel zorgde voor een sfeer die je je voorstelt in het Hotel California, wat we dus gelijk uit volle borst hebben ingezet.
Dagje rondgezworven in deze stad, waarbij we een aantal muurschilderingen over de Maya's en de Spanjaarden hebben bekeken. Goeie vrinden waren dat! Konden gelijk goed met elkaar door een deur! Ook zagen we een grote kerstboom, een arreslee en... een kerstman waarmee je op de foto kon!
Donderdag een dagje naar Celestun gegaan. Lekker vroeg weg! Dachten we... want net op het moment dat ik mijn hand uitstak om de voordeur van het hotel te openen werden we verrast door een uit het niets verschijnend lid van de Addams family. Hij vertelde dat de kamer waar wij in zaten voor die dag gereserveerd was en dat we dus moesten wisselen voor 3 uur vanmiddag! Jammer dat ik nog niet zo goed kan vloeken in het Spaans, maar uiteindelijk hebben we als een dolle onze spullen in tassen gepropt en voor
Flamengo´s in Celestun
Deze roze vogels eten zo´n 12 uur per dag en gaan nu net weer op zoek naar een nieuw hapje. hen achtergelaten om te verhuizen naar de andere kamer).
Uiteindelijk na een soort snelwandeling door de stad toch nog op tijd bij het busstation aangekomen voor de 8 uur bus naar Celestun. Daar wachtte ons de tweede verrassing van de dag, want de buschaffeur had zijn bus uitgerust met twee 100 Watt LG speakers en een Sony radio, waarmee hij fijne deuntjes tot de passagiers liet komen. Leuk! Juan Luis Guerra en andere leuke Spaanse hits. Even later wisselde hij echter van CD en werden we om half negen 's ochtends getrakteerd op een keiharde, stuiterende discomix met plaatjes varierend van Born to be Alive van The Village People (oh nee, van Patrick Hernandez ;-) ) tot Madonna en 'Destination Unknown' (van .... (Chris??!!)). Na twee uur in deze discobus kwamen we, geheel wakker nu, aan in Celestun.
Daar heb je een natuurreservaat waar Flamingo's komen om te eten. In een bootje werd je tot vrij dichtbij die vogels gebracht. Op een gegeven moment vlogen ze weg, op zoek naar een ondieper deel om te gaan eten (de lengte van een Flamingonek is immers ook eindig). Dat gaf een fantastisch schouwspel van een soort roze wolk die over het water
heen en weer bewoog en telkens van kleur veranderde, afhankelijk van de richting waarin ze vlogen. Ook maakten ze grappige geluiden en leerden we dat de roze kleur wordt veroorzaakt door de carroteen in het plankton dat ze eten, wat ook zorgt voor een bijna rode wijn achtige kleur van het water. In dat zelfde natuurgebied zijn we door een mangrovebos gevaren en hebben we gezwommen in een zoetwaterbron. Na deze nature-overkill hebben we 's middags een beetje geluierd op het strand om al die indrukken te verwerken ;-).
Op de terugweg bleken we weer in de discobus te zitten (voor navolgers: bus 5812 van Oriente, rechts gaan zitten op de tweede zitrij voor het beste geluid!)!! Naast zijn liefde oor muziek bleek de chauffeur nog meer levensvreugde te putten uit het laten klinken van zijn toeter. Het liefst deed hij dit in het donker, op volle snelheid, juist op het moment van het passeren van een eenzame fietser, hetgeen dan gevolgd werd door een hoge hysterische lach... Naast de bekende Spaanse golden oldies kwamen er nu ook een aantal nieuwe instant hits/meezingers langs zoals:' Roekoekoe, roekoekoe, .... palomas!' en (een echte danskraker) 'Chiles! Chiles! Cuidado con este chiles!'
Al
met al een enerverende dag, die afgesloten werd in een nieuwe hotelkamer in Hotel California. Deze kamer had als feature dat je voor de natte groep eerst twintig treden naar boven moest lopen! (De vorige kamer had als USP een douche zonder licht, wat verkocht werd als 'It's a romantic shower').
De volgende dag bleek gelukkig dat we konden uitchecken en ook nog weggaan en zijn we naar Uxmal gegaan. Bij het uitstappen van de bus moesten we onze backpacks nog uit het ruim halen. Maar mijn tas lag nogal diep in het ruim, zodat de chauffeur mij niet opmerkte en pardoes de luiken wilde sluiten en het gas wilde intrappen! Ik slaake subiet mijn kerstmannen-HOOOO!!!! en gelukkig kon hij de boel weer openen voordat ik op een heel nieuwe manier passagier werd van de bus. Net bekomen van de schrik bedacht ik me dat mijn gitaartje nog in de bus lag, dus wederom een kreet geslaakt en een sprint getrokken en de buschauffeur (inmiddels bedacht op fratsen van die lange Hollander) kon nog net even stoppen!
Genoeg te beleven dus als je reist met de bus!
Later meer!
Groeten uit zonnig Mexi-hi-coo, prettige kerstdagen!!!
P.S. Helaas
kan ik op deze computer geen foto's uploaden, want ik heb best wat leuke plaatjes, die komen dus later!
Advertisement
Tot: 0.09s; Tpl: 0.016s; cc: 14; qc: 57; dbt: 0.0538s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
syllie
non-member comment
Jiro de klier-o
Kattenpisgeur verdoezelen met wierrook? Hmmm, thanks voor de tip :)