Advertisement
Published: January 12th 2009
Edit Blog Post
Eind december was ik al anderhalve maand de ijverige student in Wuhan. Hoog tijd dus om mijn afwezigheidscijfer de hoogte in te jagen en opnieuw een stukje van China te verkennen. De 23ste vertrok ik zuidwaarts, richting Guilin. Het merendeel van de buitenlandse studenten bleef in Wuhan om Kerstmis te vieren en ik vertrok op mijn eentje. Geen nood, op reis in China leer je zo makkelijk mensen kennen dat een eenzame kerst me wel onwaarschijnlijk leek.
Op weg naar het station belanddde ik een Wuhanese monsterfile. Vijf kilometer in het dichtgeslibte verkeer koste me een uur en ei zo na minste ik mijn trein. Ik installeerde me in mijn slaapcouchet en haalde de Belgische kranten die mijn mama me had opgezonden.
Na twee uur van BHV, niet benoemde burgermeesters en Fortisschandalen legde ik de kranten opzij en ging ik slapen.
Tien uur later bevond ik me om half zeven 's ochtends in Guilin. Na een Chinees ontbijt (noedels met kip) ging ik op
zoek naar een hotel. Vlakbij het station was er een jeugdherberg en ik nam mijn intrek in een vierpersoonskamer. Mijn plan
was om maar één dag in Guilin te blijven, ik wilde zo snel mogelijk de
bus nemen naar het prachtige Yangshuo.
Ik deelde de kamer met een Australiër die ook alleen op reis was en samen verkenden we Guilin. 's Avonds bleef ik
in de bar van de jeugdherberg en geraakte ik aan de praat met een Duitser, een Amerikaan en nog iemand van Hong Kong.
De vrouw uit Hong Kong ging de volgende dag ook naar Yangshuo en we spraken af samen te reizen.Toen ik de volgende ochtend
aan de receptie van de jeugdherberg inlichtingen aan het vragen was over de bus naar Yangshuo, was er een française
die het gesprek opving. Zij ging ook naar Yangshuo, maar ze was van plan om een stuk van traject per boot te doen. Ze stelde voor
om een bamboevlotje te delen en dus was ik met twee vrouwen op stap. Er zijn ergere dingen in het leven.
De boottrip zelf was fantastisch. Op een minibamboevlotje vaarden we stroomafwaarts op de Li-rivier omringd door de prachtige karstbergen. Tegen de avond kwamen we aan in het idyllische Yangshuo. Op internet had ik een Engelse school gevonden die vrijwilligers zocht. Ik moest twee uur per dag deelnemen aan de English Corner en in ruil daarvoor kreeg ik een
kamer in de home van de school. Nadat ik goed en wel geïnstalleerd was in mijn kamer, ging ik met mijn reisgenoten op zoek naar een westers kerstdiner.
Yangshuo staat gekend als een backpacker community, een gemeenschap van rugzaktoeristen dus. Er zijn veel westerse toeristen
die terwijl ze op reis waren in China, verliefd geworden zijn op Yangshuo en met een bar, restaurant of hotel begonnen zijn.
In Xijie ( western street) had ik een heerlijk kerstdiner van steak, frietjes en lasagne. Na het diner scheidden onze wegen: de française
ging terug naar Guilin en de vrouw van Hong Kong ging naar Shanghai.
De volgende dagen verkende ik Yangshuo en omgeving. In de school was er ook nog een Canadese vrijwilligster die al drie weken
in de school verbleef. Samen met haar Chinese vrienden gingen we elke dag wat bergen beklimmen in de omgeving van Yanhshuo.
Dan werd een mengeling gesproken van Mandarijn Chinees, Cantonees en gebroken Engels. Tijdens de voorlaatse avond
in Yangshuo geraakte ik in de Belgische bar aan de praat met wat Chinezen. Op het eind van het avondje tooghangen
inviteerden ze Stephanie( de Canadese dame) en mij om de volgende dag met hen mee te
gaan naar hun geboortestreek.
We accepteerden de uitnodiging en de volgende dag vlogen we aan 180km per uur over de desolate autosnelweg.
Een leuk fait divers: onze chauffeur bevestigde twee cd's met de reflecterende kant naar buiten gericht op zijn nummerplaten.
Als hij geflitst werd, werd het licht van de flits dus gewoon teruggekaatst en was zijn nummerplaat onleesbaar. Ingenieus.
Na een rit van twee uur bevonden we ons in Hezhou. Toen ze ons het stadscentrum lieten zien, stopten we voor de plaatselijke
Kentucky Fried Chicken. Vol trots wezen ze naar de multinational en zeiden ze: "Kijk, KFC, wij zijn een ontwikkelde stad!Hopelijk komt er
binnenkort een Mac Donalds" Toen ik zei dat we in België geen Burger Kings of Kentucky Fried Chickens hadden, staarden
ze me vol met ongeloof aan. Ik vrees dat België in de ogen van die Chinezen altijd een achtergesteld ontwikkelingsland zal zijn.
Vervolgens stopten we voor een chique hotel en Stephanie en ik kregen elk een suite. Van het moment dat we Yangshuo
verlaten hadden, waren we hun gasten en wilden ze ons compleet in de watten leggen.Tegenpruttelen had geen zin en we ondergingen de Chinese gastvrijheid. s'Avonds gingen we uit naar een club
waar we een box in de VIP ruimte betrokken, compleet met bodyguards en al. Hoogst irritant , zo een man die je overal volgt en deuren voor je openhoudt. We sloten de avond af
met een maaltijd van Chinese snacks: eendenbekken, slakken, kippenpoten,...Veel genot van mijn luxekamer had ik niet want om zeven uur stonden mijn Chinese vrienden al opnieuw aan de deur.
We gingen ontbijten en daarna naar een natuurpark, een soort Grotten van Hannes. Om drie uur namen we de bus terug naar Yanshuo. Diezelfde avond wilde ik immers nog de nachtbus nemen naar Hog Kong. Op de slaapbus leerde ik een Duitser kennen en we spraken af samen een kamer te delen in het dure Hong Kong.Hong Kong zelf is zeer indrukwekkend. De ferry tussen de verschillende eilanden en
de klim naar Victoria peak waarna je een prachtig zicht krijgt over gans de metropool waren echte hoogtepunten. Ook de overgang van oud naar nieuw was memorabel. Toch was ik na drie dagen ronddwalen blij om terug de grens over te steken naar Shenzhen. Eenmaal in het station aangekomen, kon ik geen tickets meer bemachtigen voor Wuhan. Voor het eerste vrije zitje op de trein moest ik
vier dagen wachten! Ook per bus terugkeren was geen optie. Drie dagen later had ik examens dus ik moest zeker op tijd terug zijn. Daar zat ik dan, met de handen in de haren. Tot plots, eureka, er zijn ook nog vliegtuigen in China!Ik kocht een vliegtuigticket en vertrok dezelfde dag nog naar Wuhan. Op nieuwjaarsdag was ik er weer thuis in China. Hoog tijd om opnieuw achter de boeken te kruipen en de examens van maandag voor te bereiden.
Ondertussen zit de korste examenoperiode ooit( drie dagen studeren en twee dagen examens afleggen) er al op en ik ben geslaagd voor al mijn examens. Nu kijk ik vooral uit naar een maand reizen in China. Overmorgen komt de mama me drie weken vergezellen in de Volksrepubliek en daarna reis ik verder met medestudenten, destination unknown...
Advertisement
Tot: 0.108s; Tpl: 0.013s; cc: 6; qc: 43; dbt: 0.0435s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb