De trekking dag 3: Van Chamche naar Tal (totaal 34 km, 1600 m hoogte)

---

We komen nu langzamerhand hoger in de bergen en dat leidt tot mooie tafereeltjes. Er is een heel ingenieus systeem dat de bevolking hier van water voorziet. Smeltwater wordt opgevangen en via een stelsel van zwart kunststof slangen naar beneden geleid om het land te irrigeren en om de bevolking van water te voorzien. Is er water nodig, dan halen de mensen hier slangen even uit elkaar, nemen ze het water dat ze nodig hebben en worden de slangen weer in elkaar gezet. Op enkele plekken is er een kraantje op de slang aangesloten die permanent open staat. Onder de kraan zit dan een putje waarin het water weer verder kan. Dat functioneert goed, als je tenminste geen zeep gebruikt bij het wassen of je er het vieze bipsje van je kind wast, want dan gaat dat afvalwater dus doodleuk de buis weer in om bij het dorpje eronder als drinkwater uit de leiding te komen.

Voor de lunch stopten we vlak voor Tal en Bastiaan liet duidelijk merken dat hij het even genoeg vond. Hij had erg last van zijn maag. Saligram regelde dat hij even kon gaan liggen, maar dat was van korte duur. Na enkele minuten kwamen militairen langs die vertelden dat we weg moesten en door moesten lopen, omdat men vlakbij een stuk rots zouden laten ontploffen om er een weg neer te kunnen leggen. Tegen heug en meug de boel opgepakt en ons naar Tal gesleept, na eerst driehonderd meter steil naar boven een heuvel op geklommen te zijn. Zowaar geen leuke opdracht als je kotsmisselijk bent. Eenmaal in Tal aangekomen besloten we die dag niet verder te gaan, maar Bastiaans maag de mogelijkheid te geven om weer tot rust te komen. Morgen is er weer een dag!

---