Advertisement
Published: November 12th 2008
Vientiane
Verwenrestaurant - omdat het niet alle dagen gebakken rijst kan zijn Vientiane moet de meest stille hoofdstad van de wereld zijn. Zeker van Zuid-Oost Azië. Het hectische verkeer dat zo kenmerkend is voor steden in deze contreien is hier volledig afwezig. De brommer, het transportmiddel nummer 1 in Zuid-Oost Azië, is hier nauwelijks te zien in het straatbeeld. In het centrum zien we alleen maar dikke 4x4’s met blanke bestuurders. Eigenlijk merken we nauwelijks dat we aan de andere kant van de wereld zijn. Het stadje is ook gezegend met een aantal uitstekende restaurantjes. We vergeten dat we in een land zitten van plakrijst en noedelsoepjes en genieten van de lekkere dingen des levens voor slechts een fractie van wat we thuis zouden betalen.
Onze volgende stop is Vang Vieng, het Ibiza van Laos. Hier komen jonge backpackers om te feesten. Voor hen zijn de topattracties hier
tuben (op een binnenband van een tractor de rivier afdrijven en onderweg zoveel mogelijk pintjes drinken) en afleveringen van Friends bekijken tijdens het bekomen van de kater. Zonder schaamte zien we ze rond 18u halfnaakt en brullend van de rivier naar hun hotel strompelen. Even opfrissen en tatoeages opblinken voor een nachtje doorzakken. Een tubing-dag en een rustdag voor de TV. Zo verloopt
Vientiane
De zwangere boeddha?? het ritme hier voor velen. Sommigen blijven hier maanden hangen... Gelukkig ligt het dorp te midden van een prachtig karstgebergte. Het kost niet veel moeite om de feestzone te verlaten en mooie wandelingen of fietstochten te maken in de omgeving. Alleen het weer speelt ons parten. Tijdens de regenuren houden we ons onledig met het bekijken van afleveringen van
Friends. Leuk voor even maar we blijven niet lang plakken in dit oord.
We reizen door naar Luang Prabang. Dit stadje heeft meer stijl met haar gezellige restaurantjes en mooie (maar te dure) kunstgallerijen. Toeristen hebben hier kleren aan en wandelen bijna geruisloos door de straten. Het centrum van Luang Prabang is een fusie van traditionele Laotiaanse architectuur en gebouwen uit de koloniale tijd. Het heeft een plaatsje gekregen op de wereldergoedlijst van de Unesco. Het bezoeken van het grote aantal
wats, zoals ze hier een tempel noemen, houdt ons een paar dagen zoet. We wisselen onze tempelbezoeken af met een bezoek aan het Koninklijk Paleis annex Luang Prabang Museum en een wandeling naar een dorpje in de buurt,
Ban Phanom, met een heel aangename bedrijvigheid. We zien textielwevers en zilversmeden aan de slag. De waren worden aan de toeristen
verkocht op de gezellige avondmarkt in Luang Prabang.
Onze tijd in Laos zit er al op. Op 14-11 vliegen we op een pijnlijk vroeg uur naar Yangon in Myanmar voor onze laatste etappe (snif).
Advertisement
Tot: 0.123s; Tpl: 0.01s; cc: 16; qc: 58; dbt: 0.0636s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Jozef Van de Velde
non-member comment
voor zoveel
Maarten en Eva, Nu jullie bijna aan einde zijn gekomen toch nog in dat mystieke oosten een hartelijk dank voor jullie mooie, aangname en leerrijke verslagen. Hopelijk verloopt Myanmar rustig. Groeten. Jef.