laid-back Laos

---

Laos..... 3 weken vertoeven we hier ondertussen al en toch krijgen we er nog steeds geen beeld van. Hoe dat komt... geen idee. Het was de eerste keer dat we niet duidelijk merkten dat we een ander land waren binnengetreden, eens de grens over. Bij andere grensovergangen zagen en merkten we direct grote verschillen op in natuur, cultuur, mensen... Maar hier leek Cambodja gewoon over te gaan in Laos zonder grote noemenswaardige verschillen. De mensen zien er voor ons nog hetzelfde uit. De 'echte Laotiaan' hebben we nog niet kunnen herkennen, ook al omdat er hier vele nationaliteiten door elkaar rondlopen. Overal zijn immers Vietnamezen, Chinezen en Thai aanwezig. Laos ligt duidelijk ingesloten tussen al deze landen! Qua cultuur merken we geen grote verschillen op en de huizen (paalwoningen eigenlijk) zijn nog dezelfde als in Cambodja. Ook de natuur bestaat vooral uit rijstvelden, die nu jammergenoeg steeds grijzer en dorder worden owv de droogte. In het regenseizoen is het hier ongetwijfeld een oase van groen!
Tot nu toe is dit waarschijnlijk het land met de grootste contrasten en de grootste armoede. Laos heeft een zeer lage bevolkingsgraad en dat is merkbaar! Grote steden lijken in onze ogen slechts grote dorpen en kleine dorpjes worden herleid tot een groepje van 10 huisjes. Slechts enkele wegen zijn aangelegd en deze worden dan ook gemonopoliseerd door dikke lexus jeeps die de andere weggebruikers in een hoekje van de baan duwen. In schril contrast hiermee staan de overige wegen, nu al amper berijdbaar in het droge seizoen (zie verder, ons ritje richting Attapeu). De dorpen die enkel toegankelijk zijn via deze wegen zijn in het regenseizoen dan ook gewoonweg onbereikbaar!
De markten zijn wel properder dan in Cambodja, de aangeboden producten tarten echter onze verbeelding... Slangen, hagedissen, marters, krekels, rupsen, vogels, kikkers, rode miereneieren.... Allemaal te koop aangeboden door de lokale kinderen, die ze in de ochtend of namiddag zijn gaan zoeken in de bossen. Als je hier dan ook door de 'jungle' wandelt, moet je al 2 km ver gaan om nog vogels te horen.... Voor ons verschrikkelijk om te merken dat de bossen helemaal leeg worden gehaald, voor de mensen van hier waarschijnlijk hun enige bron van inkomen of proteine....
De rivieren worden hier ook weer voor alles gebruikt en een tochtje op het water geeft een prachtig beeld van het 'leven in en rond de rivier'. De kinderen spelen en zwemmen in hun blootje, jongetjes zijn uitgerust met duikbril en speer om vissen te vangen, meisjes doen de was aan de oevers. Vrouwen staan zich in sarongs te wassen in het midden van de rivier en mannen zijn in de weer met visnetten. Ondertussen luieren de buffels eveneens in het water en lopen de varkentjes in de modder langs de kant. Beeldige taferelen!!
Er is 1 ding van Laos dat wel vast staat... Laos is laid-back! We hadden het al in de boeken gelezen, maar ondervinden het ook dagelijks. Alles gaat hier rustig, het land heeft geen echte must-sees, niks moet, alles mag.... Alles en iedereen is hier laid-back! En dat is dan nog zachtjes uitgedrukt. Wij hebben het idee dat men hier ook eerder behoorlijk lui is....
Maar zoals eerder al gezegd, het is een land waar we moeilijk vat op krijgen en we weten ook niet of al onze indrukken dan ook correct zijn. We vragen ons enkel af hoe het komt dat een land, toch heel hard gesteund door tal van overheden en NGO's, op vlak van primaire behoeften (water, electriciteit, aangelegde wegen, hygiene en gezondheidszorg) toch nog steeds zo laag scoort....

Ondanks het laid-back sfeertje hier hebben we toch al weer heel wat gezien en meegemaakt. We zijn vanuit Cambodja probleemloos de grens overgereden en zijn dan direct doorgereden naar Champasak. Sinds lange tijd hebben we hier nog eens een voormiddagje regen gehad. Dan maar de bekende Wat Phu bezoeken in de miezer! Een mooie tempel, maar eigenlijk maar peanuts vergeleken met grote broer ankor wat in Cambodja.... Na het tempelbezoek zijn we dan naar de grootste stad in Zuid-Laos gereden, Pakse. De belangrijkste reden om hier te stoppen was om weer eens een groot pak naar huis op te sturen aangezien onze brommer de laatste tijd wat overladen geraakte met de aankoop van verschillende souvenirs! In de buurt van Pakse brachten we nog een bezoekje aan Ban Saphai en het eiland Don Kho, beiden bekend als weversdorpen. We waren dan ook getuige van het traditionele weven op prachtige bamboe-weefgetouwen. Natuurlijk konden we het niet laten om ons ter plekke wat geweven stoffen aan te schaffen. Op onze wandeltocht werden we nog even binnengeroepen in het lokale schooltje. Alle kinderen moesten natuurlijk hun beste engelse zinnetjes even uitproberen!

Vanuit Pakse ging onze rit naar Ban Phapho, een klein dorpje in het zuiden. We hadden even getwijfeld of we deze omweg wel zouden maken maar zijn blij dat we het gedaan hebben! Dit kleine dorp heeft namelijk nog een 10-tal olifanten in gebruik om te werken op de rijstvelden. Regelmatig worden deze beesten ook gebruikt om een ritje te maken met toeristen naar het vulkanische landschap in de buurt. We verbleven in een klein guesthouse, bij zeer vriendelijke mensen, met heerlijk eten! 's Ochtends werd ons ontbijt geserveerd terwijl de olifant naast onze tafel genoot van de bananenbladeren. Wij genoten van het uitzicht!! Na een stevig ontbijt beklommen we onze dikhuid: Lieve mocht in het mandje, Sam moest genoegen nemen met een plekje achter de oren van de olifant. Op de terugweg werd er natuurlijk van plaats gewisseld. Hobbeldebobbel maakten we een tochtje en we kunnen garanderen dat het lekker warm is achter zo'n beest zijn oren, en dat het toch wel heel wat spierwerk vergt om recht te blijven zitten in een olifant zijn nek! Maar wel een fantastische ervaring!

Vanuit Ban Phapho beslisten we door te rijden naar Attapeu, de eerste keer deze reis dat we toch wel een inschattingsfoutje gemaakt hebben! We hadden nochtans op voorhand geinformeerd in het dorp hoe de weg erbij lag en men had ons verteld dat het goed te doen was. Ahum….. Vol goede moed vertrokken we over een bultenweg, die inderdaad in behoorlijke staat verkeerde. Na een uur rijden kwamen we echter aan een rivier. Daar verzekerden ze ons dat we erdoor konden, het water kwam immers net niet tot aan onze knieen en onze brommer was hoog genoeg. Lets do it! Eerste rivier dus succesvol doorkruist! Hadden we geweten wat volgde… Na een slijkerig modderparcours, het doorkruisen van 4 andere rivieren en 2u ploeteren over amper 15 km kwamen we aan een te groot obstakel. Deze 6e rivier was minstens een meter diep, ons brommertje zou zeker verzuipen… Ondanks het aanbod van de locale kinderen om ons machien over de rivier te heffen, beslisten we toch maar om deze nog 80 km lange tocht stop te zetten en terug te keren… Het was een prachtig tochtje, maar we waren er jammergenoeg niet op voorbereid…. Er zat niks anders op dan rechtsomkeer te maken en terug richting grote baan te rijden….. De rest van ons tripje door het zuiden hebben we dan ook maar beslist om op de aangelegde wegen te blijven! Gedurende 4 dagen maakten we een tourtje naar Paksong, Sekong, Salavan en Savannakhet met onderweg bezoekjes aan watervallen, koffieplantages en lokale markten.

Na Savannakhet belandden we in Thakaek. Van hieruit maakten we een mooi uitstapje naar grotten in de buurt. Het werd een zalig ritje door een prachtig karstlandschap. Van hieruit reden we verder naar Ban Na Hin, weeral een klein dorpje. Onderweg namen we nog een kijkje in de grot Pafa, waar men een heel deel bronzen boeddhabeelden heeft gevonden. In Ban Na Hin gingen we dan voor 2 dagen op tocht met een locale gids: eerst bezochten we 'de trekpleister van centraal-Laos', namelijk Konglo Cave. Dit is een grot van 7 km lang en het was een adembenemende ervaring om hier in het donker door te snellen met een klein bootje, uitgerust met amper 2 zaklampen! Aan de andere kant van de grot bleven we slapen bij een lokaal gezin. We werden voorzien van matrassen, kussens en muggennet en kregen 's avonds een lekker maaltje voorgeschoteld, bestaande uit sticky rice (kleverige rijst om in een bolletje te rollen en op te eten) met groentjes. De volgende ochtend hadden onze gastheren voor ons een speciaal feestmaal klaargemaakt: sticky rice, gekookte pompoen, een schriel kiekske (de vorige avond gevangen en gepluimd) en gewokte krekels! Voor de mensen van daar allemaal lekkernijen die enkel met speciale gelegenheden worden bovengehaald. Voor ons toch even slikken om dat 's morgens vroeg al verteerd te krijgen! Na dit stevige maal werd er nog een kokosnoot van de boom geslagen, die we met veel smaak opdronken en opaten. Daarna volgde, na een kort ritje op de tractor, de terugtocht door de grot.

Voila, en zo zijn we nu aanbeland in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het doet ons deugd om nog eens terug in een echte stad te zitten, ook al is het een hoofdstad die vlot te voet te doorkruisen is en dus geen echte 'stad' allures heeft. Onze aankomst in Vientiane betekent meteen ook het einde van ons brommeravontuur... Met veel spijt in het hard hebben we hem verkocht... Wegens sterk verminderde spiermassa en een sterk toegenomen luiheid en aangezien we stilaan koers zullen zetten richting Thailand, waar we even stoppen met rondtrekken en slechts op 2 plaatsen zullen verblijven, zijn de te overbruggen afstanden iets te groot. We zullen hem hard missen! Maar anderzijds kijken we ernaar uit om weer iets totaal anders te gaan doen!

---

Photos

Champasak
Wat Phu

Champasak
Chiva op de driekoppige olifant

Ban Saphai
een vriendelijk vrouwtje aan het weefgetouw

Ban Saphai
"Hello what is your name?"
"My name is Lieve, what is your name?"
"My name is ..."

Pakse - Ban Phapho
on the road

Ban Phapho
Een laotiaans tankstation

Ban Phapho
Een mooie zonsondergang tussen de rijstvelden

Ban Phapho
Een rijstveld met toevallig dezelfde afmetingen als een voetbalveld

Ban Phapho - Attapeu
een eerste rivier waar we nog door konden terwijl de kinderen er in zwemmen

Ban Phapho - Attapeu
De modderstrook tussen Ban Phapho en Attapeu, in het droog seizoen voor ons onmogelijk, in het regenseizoen voor iedereen.

Sekong
Een verzameling van UXO's die niet door de schroothandelaars is weggehaald

Sekong
Spelende kinderen

Sekong
Rode miereneieren, een plaatselijke delicatesse: een beetje aan de zure kant.

That Fan
Een hoge waterval die uit het dichte bos opduikt en meer dan 100m naar beneden stort

That Fan
Op de top van die waterval: een beetje angstaanjagend

That Lo
Een olifant bovenaan de waterval

Waterval met vergeten naam
Een regenboog

Ban Phapho - Attapeu
een smerige Lieve

Ban Pha fa
Met een bijna zinkende roeiboot door een grot

Comments

[lou]

tuben
maak toch nog een ommetje langst vang vien om u beerloa count nog wat op te krikken en u nek te breken. niets met laos te maken maar wel zeer de moeite!