Advertisement
Published: February 19th 2010
Edit Blog Post
Ankor Wat
Het nationaal symbool van Cambodja Zoals verwacht hebben we ontzettend genoten van ons bezoek aan Ankor Wat. 3 dagen hebben we rondgehangen tussen de tempels en zijn we verdwaald in de vele prachtige ruines die nog overblijven. Voor de echte liefhebbers is zelfs een week te kort om al deze pareltjes van onder tot boven te ontdekken! Na 3 dagen besloten wij om toch verder te trekken en onderweg nog enkele minder bekende en bezochte tempels binnen te vallen.
Voor ons vertrek uit Siem Reap konden we het, na een bezoek aan het landmijnenmuseum, niet laten om ook eens binnen te springen bij het revalidatiecentrum van handicap international. Hier verblijven slachtoffers van landmijnen die hierdoor een arm en/of been verloren hebben. Gedurende 1 tot 4 weken krijgen ze onderdak, eten en wordt er een aangepaste prothese aangemeten. Eenmaal de prothese klaar is krijgen ze nog revalidatie om er correct mee te stappen, hindernissen te nemen en de trap op te gaan. Niet alleen prothesen worden hier aangemeten, er wordt eveneens hulp voorzien voor ouders met een kind met een handicap. De ouders zijn er zich niet altijd van bewust dat hoge koorts een serieus risico kan betekenen voor kleine kinderen en contacteren bijgevolg geen dokter bij
Ankor Wat
De zonsondergang in Ankor Wat het optreden van koorts. Als gevolg daarvan krijgen de kinderen soms hersenverlamming. In het revalidatiecentrum worden er dan ook voorlichtingscampagnes gegeven en krijgen de ouders info over hoe ze best met hun gehandicapte kind kunnen omgaan. We zagen met eigen ogen dat dit centrum goed draait en konden dan ook niet anders dan dit ten volle te steunen!
Vanuit Siem Reap reden we verder naar Beng Mealea, een tempel met hoog indiana jones gehalte. Weinig volk, midden in de jungle en prachtige ruines, meer was er niet nodig om ons weer te verbazen! Vanuit Beng Mealea namen we een kleine weg naar Srayong, een minidorp in de buurt van Koh Ker waar enkel tussen 18h en 22h elektriciteit is en geen stromend water. Hier overnachtten we in een klein basic guesthouse om de volgende ochtend zeer vroeg de tempels van Koh Ker te kunnen bezoeken. Deze waren minder adembenemend dan de vorige, maar omdat we er zo vroeg waren en er alleen ronddoolden, zorde ervoor dat dit toch een magisch plekje leek te zijn. Na Koh Ker volgde een stoffige rit naar Preah Vihear. Hobbelen over grintwegen, voorbijgesneld worden door jeeps die een rode stofwolk achterlaten en de algemene
Ankor Wat
Sommige tempels lijken een beetje op een bouwwerf droogte zorgden ervoor dat we tegen de avond een mooi roestbruin kleurtje op ons lijf hadden! Een koude douche aan het einde van de dag was dan ook echt een must! Vanuit Preah Vihear namen we de stoffige baan verder tot Kompong Thom met onderweg nog een bezoekje aan Prasat Prei Kuk.
Vanuit Kompong Thom volgde een prachtige rit langs de Mekong tot in Kratie. Onderweg passeerden we de mooiste taferelen. We probeerden sommige plaatjes op foto vast te leggen, soms met al meer geluk dan andere keren. We probeerden zoveel mogelijk van deze zalige route in ons geheugen op te bergen! Cambodja blijft ons duidelijk verbazen met al zijn pracht!!In Kratie namen we de tijd om de zeldzame Irrawaddy dolfijnen te spotten. Deze leven nog in het wild in sommige delen van de Mekongrivier. We zaten dan ook een uur stilzwijgend te kijken hoe deze dolfijnen nog rustig in de rivier rondzwemmen. Regelmatig zag je ze even bovenkomen om te ademen om dan met een mooie boog terug onder het wateroppervlak te verdwijnen. Het was weeral ten volle genieten!
Kratie betekende ook het einde van de verharde wegen... We waagden ons immers verder naar het noordoosten van
Ankor Wat
Met de Minsk door het eeuwenoude koninklijk paleis het land, meer bepaald naar Sen Monorom. In deze streek zijn nog maar slechts een aantal wegen verhard, sommige wegen zijn goede grindwegen en sommige zijn gewoon slechte bospaden! Tot Sen Monorom was de weg nog in behoorlijke staat. Het lastige was echter de bouw van verschillende bruggen onderweg en dus veel wegenwerken en het busverkeer dat eveneens over deze baan racede. Dit veroorzaakte telkens weer een enorme stofwolk waardoor we weinig zagen en aan dat fake oranje kleurtje komen! Een bijkomende moeilijkheid was het feit dat Sen Monorom weer wat hoger ligt en we dus grote stukken moesten stijgen, wat een behoorlijke opgave is voor ons 50-jaar oud machientje! Na deze lange rit hebben we dan volop uitgerust in Sen Monorom en genoten van de mooie omgeving. Wat rondwandelen in de buurt, korte ritjes naar watervallen om dan een heerlijk frisse duik te nemen in het koude water. Zalig!! Wat we hier natuurlijk niet konden overslaan was een tochtje op de rug van een olifant. Voor we opstapten verbaasden we ons toch even over de grootte van dit beest... We beklommen haar met een ladder en propten ons met twee in het kleine mandje op zijn rug. Zo hobbelden
Ankor Wat
Sam helpt de reuzen bij het ondersteunen van de achtkoppige slang we 3 uur verder, voor Lieve best ok, voor Sam toch wel afzien aangezien groter zijn hier ook betekent 'nog meer geprangd zitten'. Maar des te zaliger was het om daarna in een stromende waterval te springen, te eten en natuurlijk mister olifant ook nog van een badje te voorzien! Helemaal proper gewassen konden we de terugtocht aanvatten, waarbij dumbo het niet kon laten om ons nog eens goed te laten verschieten! Ineens begon hij immers luid te toeteren en zette hij een spurtje in (jaja, wij hadden ook niet gedacht dat olifanten konden rennen, maar toch is het waar!), dwars door de jungle. De takken zwiepend rond onze oren verstijfden we toch wat van schrik. Wat bleek.... haar vriendje stond wat verder in de jungle te eten en natuurlijk moest ze er zo snel mogelijk naartoe!!
Vanuit Sen Monorom in Mundulkiri Provincie waagden we ons aan een avontuurlijke tocht naar Ban Lung in Ratanakiri Provincie. Deze weg is enkel begaanbaar in het droge seizoen en dan nog alleen door brommers. Zelfs voor jeeps is het parcours te lastig... Om deze bijna 200 km tot een goed einde te brengen namen we een lokale gids in de hand die
Ankor Wat
Een van de talrijke bijzonder goed bewaarde bas-reliefs ons in 2 dagen tot in Ban Lung zou begeleiden. De eerste dag was de weg nog in goede staat en logeerden we bij familie van onze gids. We wasten ons in het meer, aten samen met het gezin op de grond en sliepen onder ons muggennet naast de rest van de familie. Een zeer toffe ervaring! 's Avonds kwam het hele dorp naar de TV kijken aangezien er slechts enkele televisies in het dorp waren en allemaal moesten ze ons toch eens goed bekijken.
De tweede dag zou een zware rit worden over smalle bospaden, door mul zand en door droogstaande rivierbeddingen. Lieve klom voor een dagje achterop bij de gids zodat Sam zich volledig op het biken kon concentreren. Het was een helse rit, maar we hebben het overleefd! Voor Lieve was het een dagje tandenbijten van schrik, terwijl het voor Sam een supercool dirtbike avontuur was! En de brommer: die heeft het super gedaan, maar is wel de enige die er niet zonder kleerscheuren vanaf is gekomen. Eindresultaat: 1 spiegel, 1 pinklicht en 2 voetsteunen afgebroken.... Deze zaken zijn ondertussen met wat laswerk terug in orde gebracht zodat de brommer er ook weer als de oude uitziet!
Beng Mealea
Eens buiten Siem Reap staat het hele noorden van het land vol met aanduidingen van oude mijnvelden aan de tempels, boerderijen, op velden, scholen, ... Deze avontuurlijke rit was echter een overgetelijke ervaring! Mede dankzij onze gids!! De 2e dag maakten we immers onderweg nog een stop bij zijn zus, waar ze volop het chinese Nieuwjaar aan het vieren waren. We konden niet anders dan even mee te zingen, dansen, eten en drinken!!
Na nog enkele dagen rust in Ban Lung, enkele bezoekjes aan natuurpracht in de omgeving, alvast wat lezen en plannen over Laos... zullen we over een paar dagen richting de grens met laos trekken. We zijn benieuwd naar wat laos ons zal brengen, maar zullen eveneens nog zeer lang blijven nagenieten van Cambodja! Cambodja heeft ons immers van begin tot einde in zijn greep gehad met zijn ongelooflijke prachtige natuur en plattelandsbeelden. We kunnen alleen maar hopen dat de aanleg van nieuwe wegen, de vooruitgang en het toerisme al deze pracht niet vernietigen!
Advertisement
Tot: 0.139s; Tpl: 0.025s; cc: 12; qc: 57; dbt: 0.0556s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb