Advertisement
Published: February 4th 2009
Vandaag maar één echt doel; toch een berijdbare fiets vinden. Via een motorbike-man terecht gekomen bij een fietswinkel die ons uiteindelijk een buurt aanwijst waar ze scooters verkopen en verhuren. En plotseling valt het lodderig oog van guy op een fietswinkel met als inhoud veel oud staal en ook twee mountainbikes van redelijk formaat. De eerste fiets was vrij snel haalbaar. de tweede vroeg een nieuw wiel, nieuwe zadelpen en nieuwe ketting. met nieuw denken we aan het afschuren van de roest van een oude zadelpen, het verwringen van een ketting tot er weer beweging in komt en het wiel viel plotseling uit de stapel oud staal. Met wat hulp van buurman (scooter en fiets) kochten we uiteindelijk twee fietsen met optioneel bagagerek voor 75 dollars. Uit eerlijke schaamte (het proces had inmiddels al twee uur gevergd van vader, zoon en dochter) en gewoon omdat we fietsen wilden hebben hebben we niet te moeilijk gedaan over de kostprijs ;-).
Ongelooflijk hoeveel een fiets aan comfort biedt in deze stad: verplaatsingen gaan even snel als met de hummer h2 (ja echt!!), tuk tuks-chauffeurs (ja, ik leer bij) roepen niet meer op elk kruispunt (scheelt in het aantal glimlachen en no, thank
you antwoorden), waypoints op de gps lijken plotseling zeer dichtbij,...
Om de fietsen te testen hebben we voor de fun de mekong eens overgestoken middenin de spits. Schitterende ervaring, slecht voor de longen en het bloed (we maken vandaag geen kindjes), maar uiteindelijk met een duidelijk systeem: niemand botst tegen iemand. We hebben op drie dagen tijd nog maar één lichte aanrijding gezien. Een lage snelheid en wat gezond verstand doen de rest. Of je nu links of rechts rijdt, tegen de richting in draait of blindelings oversteekt... geen probleem, we wijken uit.
We belanden uiteindelijk in een kleinere buurt (of achterbuurt) en stoppen met de wielen vier meter boven de mekong met zicht op de stad aan de overkant. Aardeweg, schoolbus = vrachtwagen, trouwfeest is chique en luidruchtig, cola staat niet koud maar green thee wel, matchke volleybal een tiental meter terug.
visum laos is trouwens ok
Het valt niet mee, dat museum van de genocide. Een oude school, omgebouwd tot gevangenkamp, nu een museum met een aantal pakkende momenten. verhaal van moeder die twee zonen verliest, verhaal van iemand die meegewerkt heeft en zich verontschuldigt, marteltuigen, drie zalen vol slachtoffers, schilderijen van folteringen,...
Het
treffenste, vond ik, was de fotoreeks van een Zweedse man, nu zon 54 jaar oud, die in +-'77 een rondleiding kreeg van de rode khmer doorheen Cambodja. Zijn fotoreeks en getuigenis diende in die tijd als propaganda voor het regime. hij zelf was iemand met communistische inslag en hij geloofde in de toekomst van het regime. Zijn fotoreeks werd onderschreven met gedachten toen en gedachten nu. Blijkt dat hij vrij snel na de val van het regime zijn lidmaatschap bij de communisten opzegt en blijkt dat hij zich nu verontschuldigt voor zijn foute inschatting. Nen mens kan zich nogal eens vergissen hé ..
Ook vandaag merken we weer de commerciële ontwikkelling van phnom penh. Er staat een gigantisch nieuwbouwproject in de stijgers aan de samanvloeing van de ton le sap en de mekong. Hier zijn we al te laat... of mss niet.
Wat blijkt, bij aankomst aan het hotel, zijn er zo'n 120 belgische burgies (eindejaar) neergestreken in ons hotel, van een schoolreisje gesproken.
Morgen vertrekken we rond zes dertig naar Takev. We gooien het reisplan om dus eerst takev dan kep en dan Kompon som en dan terug omhoog naar phnom phen. ALS DE FIETSEN HET
WILLEN.
Normaal zijn we binnen een paar dagen zeker online, JULLIE OOK???
Advertisement
Tot: 0.042s; Tpl: 0.01s; cc: 10; qc: 25; dbt: 0.0227s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
Ina en Manuel
non-member comment
Super!
Dus dan toch fietsen gevonden he! Ik kan me al inbeelden hoe jullie daar met zijn tweetjes op de fiets tussen al het verkeer je weg vinden. Blijkbaar draait het allemaal om het oogcontact. Als je oogcontact maakt ben je mee verantwoordelijk, als je geen oogcontact maakt kun je vlot door het verkeer... dat hebben ze ons toch wijsgemaakt. En dan de drukte uit, de velden in...zalige ervaringen. Geniet ervan! Bedankt voor de fotos en de verhalen. Zo reizen we voor een stukje met je mee. Ina en Manuel