Advertisement
De bus
In het echt ziet hij er nog slechter uit...28-5
Donderdag hadden we een ‘reisdag’. Wat inhield dat we van Gisenyi, aan de top van het Kivu lake, naar Cyengugu, aan de onderkant van het Kivu lake, zouden gaan.
Het eerste stuk was van Gisenyi naar Kibuye. Woensdag avond hadden we al geïnformeerd naar de bustijden, er stond een hele grote bus. We mochten gelijk wel instappen, konden we gelijk mee. Zo’n bus, gesponsord door Japan, is in elk land al 10 jaar afgeschreven. Hij ziet eruit alsof hij topzwaar is en wiebelt lekker met elke hobbel mee.
De volgende ochtend zou de bus om half 7 vertrekken. Wij dus (geheel tegen de afrikaanse cultuur in) op tijd daar heen, gelukkig hoefde we alleen de straat maar over te steken. Om kwart over 6 konden we wel al instappen, in een kleiner busje dan die van gisteren. Deze busjes zien er heel wat betrouwbaarder uit (al was dit ook een oud exemplaar) en lijken zeker comfortabeler.
Om kwart voor 7 vertrokken we. We zaten best ruim en ook onze tassen konden we gewoon kwijt (en dat zonder extra te betalen). Bij elk dorpje stopte de bus, gingen er mensen in en uit. Op een gegeven moment (we waren al
De volle bus
Wij hebben inmiddels een plekje om te zitten! zo’n 2 uur onderweg) kwamen er zoveel mensen bij dat het wel heel gezellig werd op de bank, met z’n 5en op een rijtje, lekker krap en warm.
Hierdoor is het bijna onmogelijk om niet met je buurman te praten. Naast mij zat David, een verpleegkundige die naar zijn moeder ging (die overigens erg mooi is). Omdat we in mijn boekje nog wat ‘wist je datjes’ aan het verzamelen waren werd er vrolijk meegelezen. Af en toe zitten daar wat woorden in het Kinyarwanda tussendoor dus lieten wij even weten wat we allemaal konden. Maar nu was het ook wel een uitdaging om hen wat woorden Nederlands te leren. We zijn begonnen met het tellen, erg grappig.
Daarna kwam Fenna met de vraag of ‘Vader Jakob’ ook in het Kinyarwanda bestaat en of we dat niet konden leren. Met hulp van de halve bus werd de tekst opgeschreven en hebben wij het liedje geleerd. Met zeker 10 mensen zaten we daar dan te zingen. Goed, nu dus tijd om het ook in het Nederlands te leren. Tekst opgeschreven en even later zaten we met weer de halve bus Vader Jakob te zingen, nu in het nederlands.
In een
Magnificant views
Een prachtige weg is het wel. plaatsje voor Kibuye stopte de bus, we moesten overstappen. David zou ons helpen, maar tegen de tijd dat wij de bus uit waren was hij spoorloos verdwenen… Gelukkig kunnen wij het dan ook heel goed zelf dus op zoek gegaan naar een bus die ons verder zou brengen. Gevonden, zitten we net in de bus komt David eraan; ‘we zouden toch samen gaan’. Ehh, je was kwijt…
Om een uurtje of 12 kwamen we in Kibuye aan en gingen we op zoek naar een bus die ons weer verder kon brengen. Even zoeken en een paar keer vragen, maar de bus zou daar bij dat huis in aanbouw stoppen. Geen teken van een halte oid maar het zou wel goed zijn. De laatste bus naar Cyengugu zou om 1 uur vertrekken, maar dat was wel vrij onzeker. We hadden de keus om te wachten op de bus, of om eerst wat te gaan eten en dan wel te zien.
De tweede optie won, dus wij wat eten. Geen zin in friet (dat is al wat je bij elke maaltijd krijgt, invloed van de belgen?) dus wij willen wel pasta met groenten. Komt die man later terug, mag er echt
Wandelen
Fenna en Dan, de gids. geen friet en banaan bij? Anders kan het echt niet hoor… Ok prima, beetje vreemd, maar maak er maar wat van, wij eten wel.
Om je onze ervaringen nog iets beter voor te kunnen stellen: Deze man had naar eigen zeggen een erg modern toilet: een huisje, even verderop. Dit huisje had wel een deur, maar deze kon niet op slot, eigenlijk ook niet helemaal dicht. Het huisje was leeg, op een hypermodern gat in de grond na. Helaas had een van mijn voorgangers niet helemaal correct boven het gat gehangen, waardoor je je iets kunt voorstellen van het beeld en de geur die dat met zich meebrengt. Maargoed, zelf een gat in de grond kan een aardige opluchting zijn na 5 uur hobbelen in een bus…
Tijdens het eten hebben we een alternatief plan bedacht voor het geval er geen bus zou komen. Maar we lopen uit het restaurantje weg, komt de eigenaar naar ons toe: De bus is er! Even verderop staat zo’n grote bus, vol met mensen. Deze bus heeft wel staanplaatsen… Ik zeg tegen Fenna: “ik ga niet staan in die bus hoor!” 5 minuten later staan ook wij in de bus, hangend aan
Waterval
Waterval no 1, ze hebben geen namen, alleen nummers. de buis aan het plafond. Erg oncomfortabel, goed voor de armspieren gingen we op weg. Ik denk dat we een klein uur in de bus gestaan hebben toen er voldoende mensen uitgingen om een zitplaatsje te bemachtigen, voorin, Fenna voor de helft op een bankje en ik op onze tassen.
De rit was erg mooi, langs Lake Kivu over smalle bergweggetjes. We hielden ons maar voor dat DEZE chauffeur zich nog nooit in de afgrond gestort had, hij had de route vast vaker gereden… Soms was het best spannend.
Het was de bedoeling dat we om een uurtje of 5 aan zouden komen, maar met een gemiddelde snelheid van zo’n 25 km per uur en veel onduidelijke pauzes werd onze aankomsttijd in Cyangugu 8 uur ‘s avonds. Na mate het donkerder werd begon de chauffeur wel steeds harder te rijden, je ziet de hobbels in de weg dan toch niet…
Het vrouwtje dat in de bus zorgt dat iedereen betaald ed, wilde ons heel graag helpen een hotel te vinden. Zij kende wel iemand bij het Ten to Ten hotel (duur) en kon wel wat voor ons regelen. Wij met haar mee en ze hadden inderdaad wel een
Nyungwe
Vlinders goedkope kamer. Het was echt waar voor ons geld (we verblijven hier 2 nachten waar we in Kigali 1 nacht voor slapen) en stelt dus echt niets voor. Later komen we erachter dat het de slaapvertrekken van het personeel zijn!
Fenna en ik zijn er achter dat we toch wel een beetje raar zijn 😊 We geven dik veel geld uit aan de gorilla’s en een vluchtje naar de Kilimanjaro (gaan we maandag heen!!) maar een bed mag niets kosten… Tja, gelukkig denken we er allebei zo over.
Vrijdag zijn we naar Nyungwe national park geweest. We hebben een supermooie wandeling gemaakt door het regenwoud, langs een waterval, glibberige heuvel op en af. Ik ben maar 1x gevallen en Fenna werd besprongen door mieren. We wilden graag apen zien, maar de kans daarop was niet heel groot. Aan het eind van de tocht waren ze er dan toch, hoog in de bomen, Blue monkeys, springend van tak naar tak. Jammer dat ze zo ver weg waren, maar wel tof om te zien.
Terug hebben we even moeten wachten op een busje, dit zijn we helemaal niet gewend. Normaal als wij weg willen, is er altijd binnen een
Nyungwe
A blue monkey! kwartier een bus waar we meekunnen. Na ongeveer een uur was er dan een busje, vol, maar 2 Muzungu’s kunnen er altijd nog wel bij. Met z’n 22en in zo’n minibusje, past best!
’s Avonds zijn we ‘luxe’ uit eten met uitzicht op lake Kivu en Congo.
Vandaag (30-5) is het Muganda, de laatste zaterdag van de maand, tijd voor grote schoonmaak van het land. Hier kwamen we achter doordat er helemaal geen bussen gaan, zit je daar bepakt en bezakt bij de bus…
Nu zitten we dus maar wat te drinken in een hotel, als het goed is gaan er vanmiddag weer bussen. We zien wel, we komen vast vandaag nog wel in Huye (Butare) aan, en anders niet. Heerlijk vakantie vieren!
Inmiddels is het 31-5 en zijn we in Kigali. Gisteren zijn we dus in Butare aangekomen. Vanochtend het nationale museum bezocht.
Morgenvroeg vliegen we naar de Kilimanjaro. Woensdag terug. Volgende week om deze tijd zijn we al weer terug in Nederland, dat is bijna niet voor te stellen...
Advertisement
Tot: 0.078s; Tpl: 0.012s; cc: 11; qc: 49; dbt: 0.0473s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Luuk
non-member comment
Hi
Je schrijft erg onderhoudend. Het is alsof ik er zelf bij ben. Ook niet altijd prettig, bedenk ik me nu, (outhouse) maar wel grappig. We gaan heel avontuurlijk naar het strand morgen. Niet met een oude bus, maar wel met mijn autootje die vandaag weer stond te koken van de hitte. (Snif, waar komt die brandlucht vandaan?) Het verbaast me dat je wel weer een Internet cafe hebt gevonden.