Advertisement
Published: February 9th 2017
Edit Blog Post
Op het vliegveld van Praia (Santiago eiland), waaiden we zowat uit ons hemd. De wintermaanden zijn ook de windmaanden, maar het waaide harder dan anders vertelde iedereen ons (so what else is new!).
Alle toeristen die nieuw waren in Kaapverdië en nog geen visum hadden, moesten er op het vliegveld een halen. Dat gebeurt bij de paspoortcontrole, in een aparte rij. We stonden al zo ongeveer een kwartiertje (het ging allemaal niet snel en er was maar een visumloket) toen een van het douanepersoneel ons uit de rij kwam pikken en naar voren leidde om snel aan de beurt te zijn. Waarom? vroegen wij (zonder te protesteren overigens). De leeftijd? Jaja, knikte ze. Het heeft wel eens voordelen om een grijze kop te hebben 😉
Toen was het snel gepiept. Wat ze doen is een scan maken van de pagina waar al je gegevens op staan en daar maken ze dan weer een spciale afdruk van met een visumnummer en vervolgens plaatsen ze een datumstempel. Kosten 25€.
We werden opgehaald door een busje van het hotel, VIP Praia, dat aan de rand van Praia ligt naast een gloednieuw winkelcentrum.
Er zijn stranden in Praia, maar niet zo
stairway to heaven
De trappen naar het Plateau mooi als die op Boa Vista, en niet erg aantrekkelijk. Maar er is veel in ontwikkeling. Een Chinees bedrijf is een heel resort aan het realiseren, tussen waar ons hotel en de oude stad, die op een heuvel ligt aan zee, Plateau genaamd. Daar zijn we naar toe gelopen. Het was ietsje verder dan we dachten (zeker 4 km) en we waren aardig doorgestoofd en uitgewaaid toen we daar aankwamen.
Op een gegeven moment waren we op zoek naar een plek om te eten. Een Kaapverdiaan die ons zag rondkijken, bood aan ons naar de markt te brengen, waar je ook eten gekookt werd.
De markt is een Caribisch aandoende plek, met in het midden een paar kraampjes waar hevig gekookt én gegeten werd. Er was nog een plekje voor ons en Paul ging het eten bekijken en bestelde voor mij een gegrilde kippepoot en voor hemzelf een gegrilde visfilet. Als je zegt dat je niet zoveel wilt, dan trekken ze zich daar niets van aan. Iedereen krijgt een bord volgeschept met groenten en rijst. Een hele smakelijke hap, maar veel te veel. Het kostte 500 escudo’s (ong. 4.50€) en ik vroeg of ze ook euro’s accepteerde, maar
dat zag ze niet zitten. Er zat niets anders op, ik moest erop uit om een bank met geldautomaat te zoeken. Ik had geen idee welke kant ik op moest, dus schoot ik een soldaat aan en die pakte mijn hand en leidde me naar de dichtstbijzijnde bank, toch nog 5 min. lopen. Hij hield gelukkig niet al die tijd mijn hand vast…
Terug in het hotel wilde ik gaan zwemmen en ik pakte mijn rugzak voor mijn badpak. Alle kleren in de rugzak drijfnat, inclusief de rugzak zelf. Nu hadden we al gezien dat er voor de kamerdeur een handdoek lag, die aardig doorweekt was, maar we dachten dat er daar een emmer omgevallen was of zo.
Naar de receptie. Wat is er gebeurd? Ja, een ongeluk, maar de manager wilde met ons praten erover. Oké. Terug in de kamer een kwartiertje gewacht, de receptioniste kwam langs om de rugzak te halen en te zorgen dat alles gewassen en gedroogd werd voor we de volgende ochtend vertrokken. Maar de manager liet zich niet zien. Gebeld met de receptie en gezegd dat Paul een tukkie ging doen en ik ging zwemmen, dus graag na vijven komen.
Uiteindelijk
zijn we rond een uur of zes een drankje gaan drinken en in de bar, en daar kwam eindelijk Sr. Babacar, operations manager, om ons tekst en uitleg te geven, en excuses aan te bieden. Volgens zijn verhaal was de afvoerpijp onder de wastafel gebarsten en had de hele kamer blank gestaan. Behalve mijn rugzak, stond er ook een koffer op de grond, maar die staan op wielen en pootjes, dus geen probleem.
Maar waarom die rugzak zo laten staan, en waarom ons niet even inseinen toen we terugkwamen en langs de receptie liepen? Tja, dat hadden ze een beetje moeilijk gevonden, want die rugzak was natuurlijk privebezit, daar kon je niet zomaar wat mee doen.
We zetten een beetje druk op de ketel door te zeggen dat we nu wat twijfelden aan ons volgende bezoek, dat we gepland hadden voor eind februari, na ons verblijf in Boa Vista. (Ik had trouwens net ‘s morgens geannuleerd en opnieuw geboekt, want de prijs was ineens een stuk verlaagd.)
Kort en goed, hij bood ons een aantrekkelijk pakketje aan als excuus voor de geleden schade, die uiteindelijk alleen immaterieel was. Onze spullen werden natuurlijk gewassen en gedroogd (daar waren
ze al mee bezig). Bij ons volgende verblijf kregen we een suite, met een badkamer met bad, volgens hem het toppunt van luxe. Is er dan ook een douche bij, vroegen we, want wij houden niet van een bad. O jee, geen douche. Nou, dan een kamer met vol zeezicht en douche. Prima voor ons.
Verder bood hij ons een maaltijd aan in hun restaurant, geen slechte zaak want we hadden er de dag tevoren ontzettend lekker gegeten, en een massage voor ieder. Tot slot gratis vervoer naar het vliegveld de volgende dag.
Nou, je begrijpt, we zijn als vrienden uit elkaar gegaan.
Het gratis vervoer gaf nog wat toestanden, want hij had kennelijk vergeten dit door te geven aan zijn personeel, dus stonden we de volgende dag op het vliegveld nog te bakkeleien met de taxichauffeur, die geen briefje van de receptie had gekregen. Gebeld met de hotelreceptie, die weer gebeld met mr. Babacar, en, hèhè, eindelijk mochten we doorlopen van de taxichauffeur en waren we op het vliegveld, klaar om naar Boa Vista te gaan, een vliegtochtje van een half uur.
Maar het vliegveld van Praia laat hun reizigers niet zo maar los. De
volgende hindernis was het inchecken van de koffers die het ruim ingaan. Omdat ze (nog) geen scanners hebben voor de ruimbagage, moet dat scannen handmatig gebeuren. Een vriendelijke beambte liet ons de koffers plaatsen op een klein tafeltje en daar begon hij alles te doorzoeken. We hadden geluk dat er niemand voor ons was, want toen we daarna gingen inchecken, stond er inmiddels een flinke rij te wachten bij die ene man met zijn tafeltje.
Ze zijn bezig met renovatie en uitbreiding, dus binnenkort zal het wel anders gaan, maar of wij dat straks nog meemaken....
Volgende keer over Boa Vista!
Advertisement
Tot: 0.037s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 18; dbt: 0.0168s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb