Advertisement
Published: July 17th 2011
Edit Blog Post
Heavens yes!
Honduras is geliefd bij ons, ik zal je vertellen waarom..
Een vlotte grensovergang laat ons achter in de hoofdstad van Honduras "
Tegucigalpa" (wie herinnert zich dat niet meer van middelbare school) een stad waar je niet wil zijn langer dan 48 uur. Omdat we veel moesten reizen met bussen die voor de verandering niet elke tien minuten stopte voor voedsel kwamen we uitgehongerd aan, geen ontbijt, geen lunch en geen pizza's als avondeten. Middels een direct taxi naar ons hotel vielen we vlug in slaap om vroeg wakker te worden voor ontbijt wat misschien wel het meest onaantrekkelijke ontbijt was wat ik ooit heb mogen aanschouwen. Twee uitgedroogde boterhammen een omelet van 2cm dik en zwart spek. Helaas, langer uitstellen van eten zou bijna gevaarlijk worden dus we moesten wel. Een bus bracht ons naar
Lago de Yojoa, lago betekend meer (water), en hiervan hebben we niets gezien. Het dorpje zelf was knus, kinderen renden in onderbroeken achter elkaar aan en wanneer men zich verveelt hier steken ze een boom in de fik of slachten een varken. Zoiets als Bergeijk maar dan tropisch.
Het plaatsje kwam nauwelijks voor in een reisgids en dit is misschien wel het
beste zo. Onze eerste fans tijdens een potje Costa Rican Frisbee waren twee kinderen die lyrisch waren geworden van Frisbee'en, iets waar ik me volledig bij aansluit. Daarom gaf ik de Frisbee aan de kinderen zodat zij er even mee konden spelen. De frisbee had ik daarna uit spelende kinderhandjes moeten trekken om deze terug te krijgen, dit was bijna hartverscheurend. In ruil daarvoor had ik een uur lang gefrisbee'ed met de lokale kinderen, het begon met twee meisjes en tien minuten later was het halve dorp uitgenodigd.
Ik heb gezocht in winkels naar een nieuwe frisbee voor de kinderen maar deze heb ik niet kunnen vinden, overigens was de frisbee niet van mij maar van Michael.
Ik bedenk me nu dat er wereldwijd waarschijnlijk geen reisblogs bestaan waarin zoveel keer het woord Frisbee wordt gebruikt. In Australië (een jaar geleden) werd er ook Frisbee gespeeld door Jan en mij. Een aantal maanden na Australië heb ik de betreffende Frisbee naar huis gestuurd omdat ik er maar geen afstand van kon nemen.
In de buurt van ons verblijf lagen watervallen, de grootste watervallen van Honduras en voor een klein bedrag kun je deze watervallen op je hoofd
laten kletteren onder leiding van een gids. Het is namelijk levensgevaarlijk om zelf op de bodem van een waterval te klimmen. Deze ervaring was voor ons weliswaar de meest avontuurlijke ooit. We hadden ons zelden zo wild gevoeld. Het is nogal lastig te beschrijven was het gevoel en geluid is van een waterval van 45 meter op je kanis. Maar zoals eerder gezegd het was wild.
Aan alle vriendschappen op reis komt een einde, en deze vriendschap met Michael en Meredith was misschien wel de meest intense over een langere periode (bijna 6 weken) maar een goed afscheid neemt een verdrietig gevoel weg en geeft plaats voor een "we zien elkander snel weer" gevoel. En zo geschiedde dit afscheid op een busstation vanwaar Michael en Meredith zich voortzetten richting Belize en Mexico en Anka en ik de zon opzochten op de
Bay Islands aan de Caribische kust van Honduras.
We hadden twee keuzes; Roatan eiland of Utila eiland, het laatste zou goedkoper zijn dan Roatan en daarom meer backpackertjes aantrekken. Vandaar dat wij naar Roatan gingen met zeer positieve resultaten als gevold. Raotan is een groot eiland met prachtige stranden. Uiteindelijk kregen we het voor elkaar om voor
25 dollar per nacht te slapen in een kamer met een gedeelde badkamer en keuken, maar omdat er niemand was hadden we ditmaal het rijk voor ons alleen. Duiken en snorkelen is nummer 1 in de Bay Eilanden en dat is inderdaad zo. Vlak voor de kust ligt een prachtige koraaltuin met kleurrijke vis. Anka heeft 14 maanden te laat alsnog een duikmasker aangeschaft maar alleen omdat deze van National Geograpic was en een kek kleurtje had.
Na 5 dagen Caribische temperaturen en genot verplaatste we ons verder richting de grens van Guatemala waar de
Copan Ruinas liggen een argeologische plek, een Unesco plek.
Tikal in Guatemala is de grootste Maya stad maar Copan is mooier afgewerkt, zeg maar dat Patty Brard Tikal is en Marijke Helwegen is dan Copan, net wat verfijnder, wat meer "joie de vivre".
Copan was tussen de 5e eeuw en het jaar 1000 een van de belangrijkste Maya steden in Midden-Amerika met in hoogtijdagen naar schatting 20.000 inwoners.
Bij de tempels van Copan bevinden zich prachtige papagaaien die rond vliegen tussen de tempels door.
We laten een historische les over de Maya's en haar tempels achterwegen, Maya bevolking bestaat overigens nog
steeds, net zoals haar taal.
In de buurt van de tempels ligt een geweldig vogelpark met vogels die voorkomen in Honduras en daarbuiten. Veel vogels zijn in het verleden als huisdieren gehouden en verwaarloost, het park ligt in een tropische tuin en is echt geweldig.
En zo dicht bij de grens brengt ons natuurlijk naar het volgende verhaal in Guatemala.
Advertisement
Tot: 0.062s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 23; dbt: 0.0299s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
jolanda
non-member comment
super!
ha beiden! Wat een afsluiter zo tegen het einde van jullie reis! Jullie hebben het weer voor elkaar gekregen om nog ene geweldig mooie plek te vinden op deze aardbol! Enjoy, enjoy! Enne, over nog minder dan een maand sta je gewoon zelf een eitje te bakken thuis! Hoe vreemd is dat???? .... of toch wel lekker?? Iig nog een heeeeeeele fijne tijd samen! groeten van de jongens en jolanda