Advertisement
Published: November 23rd 2009
mangoboom
Deze mango boom staat voor mijn raam van mijn kamer!Het is niet te geloven maar ik ben al op de helft van mijn eerste periode hier. In de afgelopen weken en dagen is er weer heel wat gebeurd. Hieronder een korte samenvatting van alle gebeurtenissen.
Laten we beginnen bij vorig weekend. Vorig weekend was een Belgische delegatie in Banda Aceh, en als Belgische “staflid” ben ik het hele weekend met ze mee op pad geweest. De delegatie betond uit 1 man van Unicef België en drie mannen van de VRT die bezig waren met het maken van een documentaire over de getroffen tsunami gebieden 5 jaar na de ramp die vanaf 26 december wordt uitgezonden in het 8 uur journaal op België 1. Maar om alle teleurstelling te voorkomen, nee ik kom niet op tv.
Deze mannen waren denk ik de meest Vlaamse mannen die ik ooit heb gezien. Ik kan het zo moeilijk uitleggen maar soms zie je gewoon aan het doen en laten van mensen waar ze vandaan komen. We hebben een school en een moederhuis van Unicef bezocht. Op zich interessant maar na een paar minuten was me al duidelijk wat voor een soort beelden ze zochten. Mijn respect voor de media slonk per minuut. Maar ach
uitzicht
Dit is het uitzicht vanaf het dakterras van het guesthouse. In de verte de heuvels waar de jungle begint ja, iedereen zijn werk.
Afgelopen maandag ben ik samen met mijn begeleidster Ingrid (ja ze is eindelijk ook in Banda Aceh) naar de tweedaagse jaarlijkse besprekingen op het gouvernement. In deze besprekingen presenteert Unicef hun annual report 2009 waarin ze de behaalde resultaten van het afgelopen jaar uitleggen en daarna is het de bedoeling dat ze samen een begin maken aan het annual work plan 2010 waarin de doelstellingen voor het komende jaar worden bepaald. Ik was benieuwd naar de dynamiek tussen regering en Unicef, maar ik kwam van een koude kermis thuis.
Er is geen dynamiek, Unicef vertelt wat er gebeurd is en wat er ze gaan doen, het kan de regering niks schelen wat er gebeurt. In de pauze vertelt Ingrid bovendien dat de mensen van de regering door Unicef betaald worden om daar te zitten.
Iets later in de groepsdiscussie wordt Ingrid boos op de regering, ze is de enige van de internationale staf van Unicef die ook Indonesisch spreekt en die dus echt iets kan zeggen tegen die ambtenaren. Vol trots werd er gemeld dat er in 2008 nog 100 vrouwen in Aceh overleden op het kraambed, en dat waren er in 2009 nog maar 70.
katje
Een van de vele zwerfkatje die rond het guesthouse zwerven. Ze zijn zo eng dun en klein Ingrid vertelt ze zwaar geïrriteerd dat we het nog steeds hebben over 70 zielen van Allah die onnodig sterven. Zo dat kwam eindelijk aan.
Ik bots vaak tegen de Indonesische manier van werken. Alles gaat hier traag en beloftes dat ze iets zullen doen zijn pas na 5 keer navragen iets waard. Het werkt echt frustrerend soms want mijn tijd die ik hier heb is beperkt en ik wil er graag zoveel mogelijk uit halen.
Maar donderdag was het eindelijk zover, ik ben naar mijn eerste school gegaan en heb mijn eerste twee klasjes getest. Nou ja getest, ik heb samen met mijn begeleidster besloten om tot de Kerst me te concentreren op de selectie van mijn proefpersonen en pas in januari echt met een selecte groep kinderen aan de slag te gaan.
De eerste resultaten zijn echter wel schokkend; 90% van de kinderen scoorde op de vragenlijst boven het cut-off point en zou dus gediagnosticeerd kunnen worden met een Post Traumatische Stress Stoornis. Ik ben benieuwd naar de score van de scholen volgende week. Als deze hoge score blijft dan zal ik op een of andere manier toch aan een controle groep moeten komen, maar dat zijn zorgen voor
uitzicht
Het uitzicht vanaf de andere kant van het dakterras van het guesthouse. later, nu ga ik gewoon door met waar ik mee bezig ben en hoop dat alles zich vanzelf oplost.
Volgende week is het islamitisch offerfeest, ga ik naar 3 andere scholen en komt papa op zondag voor een paar dagen naar Banda Aceh (ach ja hij was in de buurt 😉).
Ik laat snel weer wat van mij horen, en voor nu alvast veel zoenen!
Advertisement
Tot: 0.124s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 55; dbt: 0.0486s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Laura
non-member comment
lekker...!!!!hmm!
Hallo lieverd! Wat erg van dat conflict tussen Unicef en regering...echt slechte regering dus...erg dat mensen met zulke dingen te maken hebben. Inderdaad, de tijd vliegt snel voorbij! Wat goed dat je al naar die scholen bent geweest. Dat wordt lastig dan met je onderzoek...als ze allemaal Post Traumatische Stoornis tekens hebben...Maar, ook goed want dan kan je een goed rapport neerzetten met gegronde argumenten. Trouwens, die mango's...misschien vallen die als bommen op je dak, maar ze zijn wel heerlijk! Geniet er lekker van, want van de prijs hier in de supermarkt wordt je niet blij 1,49...dus eten die lekkere hap! ;) Veel plezier en succes daar met de andere scholen waar je heel gaat! Liefs, Lau