Advertisement
Published: March 29th 2009
Edit Blog Post
wat een weekend...
vrijdagavond was het tijd om iets te gaan drinken met de niet-aflatende argentijnse jongeman... normaal zou hij mij om elf uur komen ophalen, maar toen bleek op msn dat we allebei toch maar niets aan het doen waren, stond hij daar al om half elf... hij is mij met de auto komen ophalen omda we dan ni "zo ver" moesten stappen...
we zijn ergens naar een bar gegaan, waar een groot binnenplein aan was, dat vol stond met tafeltjes en stoelen, kaarsen op de tafels als enige verlichting, echt een supergezellig sfeertje...
gelukkig hebben we ni heel de tijd spaans gesproken, maar was het eerder een mengelmoesje van spaans, engels en gebarentaal als we der ni uit kwamen... veel te weten gekomen over geneeskunde studeren hier en gewoon over de manier van leven en waar de jeugd hier zoal mee bezig is enzo...
ik zal ook al maar plaats maken in mijn valies, want volgens hem moet ik een maté, een pot dulce de leche, een film van hier, een boek van hier, een choripan en nog een aantal dingen meenemen... jah...
na het gezellige grote binnenplein zijn we nog naar een andere kleinere bar gegaan, waar
iemand wat gitaar zat te spelen en de rest aant meezingen was, zo een alternatiever dingske... daar nog wa verder zitten kletsen...
5 uur, een fles bier en twee flessen wijn later (oké, de tweede was ni helemaal leeg), was het dan toch stilaan eens tijd om terug naar huis te gaan... en ja, bob zijn, da kennen ze hier dus blijkbaar ni... was ik blij dat het toch maar een goeie vier straten waren en dat het verkeer in cordoba tijdens de nacht nog geen fractie is van wat het overdag is...
hij heeft mij heelhuids hier terug afgezet... en mijn mail indachtig was een zoen op de wang dan ook het enige wat er gebeurd is... 😊
zaterdag eerst een beetje uitslapen, want het uur van thuiskomst en de wijn en het bier indachtig was dat ook wel nodig 😊
om een uur of drie ben ik dan met valeria met de colectivo naar carlos paz vertrokken... er was nog een vriend van haar mee (juan), iemand die ze al kende van in de middelbare school en die eigelijk zo een beetje kind aan huis was vroeger bij hun... een aangenaam gezelschapje dus...
even langs valeria haar
thuis gegaan, waar al alfojoresjes van maizena op ons stonden te wachten en turon de quackers (een laag crackers, een laag dulce de leche, een laag crackers, een laag dulce de leche, ...) die de mama vers gemaakt had in de voormiddag... zoetigheden om u tegen te zeggen...
en dan op weg naar het meer van carlos paz... eerst een stukje met de auto samen met de mama en de papa en dan uitstappen en op het gemakje te voet nog een beetje verder wandelen... door het stadje, een beetje gaan snuisteren in de winkeltjes en terug door naar valeria thuis...
een picada als avondeten, weer eens iets anders... picada zouden wij omschrijven als "hapjes"... vanalles, blokjes kaas, blokjes hesp, olijfjes, rauwe groentjes, beschuitjes, ...
echt keigezellig zitten babbelen met die ouders heel de tijd, de gewoontes van de argentijnen door de ogen van een buitenlands meisje eens overlopen, een beetje praten over onze belgische gewoontes en over de verschillen tussen beide landen... ongelooflijk toffe ouders... supergeintresseerd en met zelf evenveel leuke dingen om naar te luisteren...
ik had even het gevoel alsof ik een weekendje surrogaat/adoptie-ouders hier had... het leek of ik na een weekje in cordoba in het
weekend naar huis ging...
na de babbeltjes en de picada zijn valeria en ik nog terug naar het centrum gegaan en hebben we een stapje in het uitgaansleven gezet... ir a bailar zoals ze het hier zeggen (gaan dansen)... argentijnse muziek afgewisseld met lekkere oude engelstalige platen, waar onmogelijk op te dansen valt, maar een sfeertje dat je ook eens moet meegemaakt hebben...
om half4 zijn we dan toch maar teruggekeerd, moe maar gelukkig...
ik mocht in valeria haar vroegere kamer slapen en zij heeft bij haar broertje geslapen (de coole fernando van 16 jaar)... een mooie kamer met een groot bed, waar de mama speciaal voor mijn komst nieuwe lakens had opgelegd...
vandaag dan toch maar niet te laat opgestaan, want valeria wou mij nog het één en ander laten zien van carlos paz... niet het deel aan het meer dat iedereen kent, maar het deel in de sierras, weg van de drukte, weg van het meer, stroomopwaarts langs de rivier... enorm mooie landschappen, die doorkruist worden door een heldere rivier, woeste heuvels, zandweggetjes en dat allemaal op een brommertje met ons twee... ongelooflijk... we hebben heel de voormiddag zitten rondrijden op dat brommertje en hebben echt superleuke
plekjes gezien... een deel van carlos paz dat niet toeristisch is en eigelijk duizend keer mooier dan het meer en het stadje op zich...
na onze uitstap zijn we nog langs het andere huisje gegaan dat die ouders hebben, maar dat ze verhuren in de zomer... echt een mooi huisje met een zwembad aan en een mooi terras enzo... eigelijk mooier dan hun eigen huis, maar zoals valeria zei, ze houden meer van het kleine gezellige huisje waar ze allemaal zijn opgegroeid, dan van een groot huis, dat hun een beetje vreemd aanvoelt...
daarna was het tijd voor asado... op zondag gebeurt dat over de middag... weer enorme stukken vlees, chorizo, maar ook veel groentjes... aangezien de mama mij had gevraagd hoe de belgische keuken was en ik verteld had dat we veel meer groentjes aten, had ze ne speciale effort gedaan en allemaal rauwe groentjes klaargemaakt... echt superlekkere asado, lekkere groentjes en ne grote tiramisu als dessert... tiramisu die in de diepvries had gestaan, zodat het een beetje op een ijstaart leek...
na de asado werd het stilletjes tijd om door te gaan en terug naar cordoba te komen... maar voor het vertrek zei die mama ineens van kom,
ge moet proeven van mijne confituur, dan kunde een potje meenemen... dus als we vertrokken, was ik gepakt en gezakt met nog drie alfajoresen, nog turon de quackers en een potje confituur van damascos (ik weet nog altijd niet wat het zijn) om mee naar hier te brengen en de confituur zelfs voor in belgië 😊
nu zit ik hier terug op mijn kamertje, na een ongelooflijk weekend, zowel vrijdag, als gisteren en vandaag, nog na te genieten en al mijn ervaringen neer te typen...
ik kan het weer maar half zo leuk laten klinken, als dat het eigelijk wel was...
die mensen hier zijn zo ongelooflijk vriendelijk en zijn zoooo gastvrij... ik voelde mij helemaal thuis en ben superblij dat ik gegaan ben...
zoals ze altijd zeggen, save the best for last... dit weekend was meer dan the best, ik heb er echt van genoten...
dikke dikke zoenen xxxxx...
PS: binnen 14 dagen deze tijd, staan mijn voetjes terug op belgische bodem !!!
Advertisement
Tot: 0.095s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 49; dbt: 0.063s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Zus
non-member comment
ah Duif :), kzal u vanaf nu zo noemen :p kheb uw tekstjes weer eens gelezen en ben eens gaan opzoeken wat damascos zijn, en als ge dat zo bij afbeeldingen in google ingeeft ziet ge daar foto's van abricozen/perzikken, alle zoiets in diene aard, dusja kvermoed dan dat zoiets is eh...zal wel goe smaken zeker, maar wel mss zoet zoals die alfajores dak al geproefd eb (die mama en papa meegebracht hadden) kvind het net iets te zoet, ma 1'tje kan er net in :) nog minder dan 2 weken en ge zijt hier terug, dus geniet er daar nog maar goed van he! x van de zus