Mendoza

---

Mendoza is prachtig gelegen aan de voet van de Andes met de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika, als indrukwekkend decor. Het is een levendige stad met grote pleinen en vele terrasjes op de straat onder een dik dek van bladeren van de bomen die veelvuldig in de straten staan. Komend vanuit de koudere gebieden was het wel weer even wennen aan de warmte die ook s´avonds blijft hangen.

De eerste dag in een nieuwe plaats is het toch weer even oriënteren waar alles zit en wat er te doen is. Keuze maken welke tours te doen en weer nieuwe mensen ontmoeten in het hostel. Wincas is het hostel waar in nu zit. Tijdens het bespreken van de mogelijkheden stond er ook een Canadees stel Hans en Caroline. Met Hans als voornaam en komend uit Canada moest hij een NL connectie hebben. Dit klopte zijn familie komt uit Limburg. Zijn achternaam, Beurskens, kwam mij bekend voor maar waarom wist ik niet. Al door pratend kwam ik er achter. Zijn vader is de broer van een vriendin van mijn moeder. Echt de wereld is zo klein!!! Maar het blijft verbazingwekkend.

Ook hoorde ik een stel mensen een Paraglider sprong boeken. Hier had ik in Bariloche ook al naar gekeken maar door tijdgebrek er vanaf gezien. Met de film van gistere avond nog in mijn gedachte was het meer een kwestie van "nu of nooit". Dus gelijk geboekt voor dezelfde middag. Om drie uur zou het gebeuren. Met 3 andere van het hostel gingen we richting de bergen buiten Mendoza. Vanaf daar stapte we over in een 4 wheel drive en reden via een erg stijl bergpad verder naar de top. De paragliders werden uitgepakt en ik werd in een harnas gehesen, een veel te kleine helm opgezet en voorgesteld aan de instructeur waarmee ik de tandemsprong ging maken. Gelukkig spraak hij een paar worden engels dus begreep ik redelijk wat er van me verwacht werd. Hardlopen de berg af en vooral niet stoppen!!! Op dat moment had ik toch wel een wat vreemd gevoel in mijn buik. Ach ze zullen het vaker gedaan hebben. De instructeur vroeg of het mijn eerste sprong was. JA!!! O, die van mij ook grapte hij. Vreemd maar ik kon er op dat moment niet echt om lachen. Inhaken, lopen, scherm in de wind en we werden terug gesleurd, nog een keer aanzetten en lopen, lopen, en na enkel stappen gingen we de lucht al in. Wauw wat een geweldig gevoel, wat een uitzicht en wat een fantastische ervaring. Na zo´n 25 minuten in de lucht waarbij we tot ca 2000m klommen waren we in de buurt van de landingzone. Do you like some fun? Uuhhhh Yes!!! Was mijn antwoord en daar schoten we bochten in en maakte allerlij draaiingen dat ik bijna niet meer wist wat onder of boven was. Did you like that? Uuuuuhhhhhhhh ...... yes! Nog even landen en ik stond weer met beide benen op de grond. Toch ook een prettig gevoel.

De volgende dag stond de High mountain tour op het programma. Hans, Caroline en Steve (een leuke Belg) uit het hostel gingen ook. In een busje reden we de bergen in via de oude verbindingsroute naar Chili. Een onverharde weg met eindeloos veel haarspeld bochten, met de meest mooie vergezichten. Op een hoogte van 3100 meter was het hoogste punt van de weg. Even uitstappen om wat foto´s te maken maar ook snel het busje weer in omdat de wind toch wel erg koud was. De lunch was in een klein dorpje. De gids rade de geit aan. Ach je moet alles een keer geprobeerd hebben. Een schaal met stukken geit werd op tafel gezet. Het weinige vlees wat tussen het harde vel en de botten zat was best lekker. Aan een stuk zaten nog wat organen. Na enig onderzoek bleek het de lever en nieren te zijn. Hans had een compleet besteld en verwachte wat friet en een salade er bij. Maar compleet sloeg alleen op de geit dus kreeg hij ook bloedworst, darmen en nog meer ondefinieerbare stukken. Laat ik het omschrijven als een interessante ervaring die niet voor herhaling vatbaar is. Mij idee van een smakelijke lunch is toch net iets anders. S´middags verder in de bus naar de grens met Chille, een oude Inca brug bezocht en de Aconcagua berg van 6960 meter hoog bekeken. Een mooie tocht die uiteraard nabesproken moest worden onder het genot van de wel bekende wijn een een goede maaltijd. Zeker in Mendoza is dat een must.

Zondag is een rustdag en dat heb ik maar zeer lettelijk genomen. Het geplande wildwater varen maar gecanceld en in plaats daarvan lekker uitslapen, rustig ontbeten en in het park de vele Argentijnse families die daar vertoefde een gade geslagen. Met muziek van raggae bandje, enkele straat artiesten en de locale kunstenaars die hun werk verkopen een mooi schouwspel. S´avonds uit eten met Steve en een vent uit de US wiens naam ik al vergeten ben. Uit de enorme keuze aan restaurants in Mendoza moesten wij de slechte uitkiezen. Zo slecht dat het weer grappig werd. Het moet de serveerster haar eerste dag geweest zijn en de manager was compleet gestrest, zeker toen een tafel met 8 engels naast ons wat geld neerlegde wat zij vonden dat het waard was en toen wegliepen. Maar ach de wijn was lekker en na een leuke discussie met de manager die alleen Spaans spreekt wisten we 20%!v(MISSING)an de rekening af te praten en kregen we een gratis ijsje.

Maandag de wijntour. De wijnhuizen in de Mendoza streek nemen maar liefst 70%!v(MISSING)an de totale Argentijnse wijnproductie voor hun rekening. Nog maar een deel van de Argentijnse wijnen is voor de binnenlandse markt, steeds meer buitenlanders hebben de wijnen ontdekt en zijn ze gaan waarderen, waardoor Argentinië, evenals buurland Chili, niet meer onder doet voor de traditionele wijnlanden. Met het bezoek aan de Bodega Weinert wat een van de grotere bodega´s is en de bodega Nicolás Granata welke op zeer kleine schaal produceert werd een beeld gegeven van het productie proces van de wijn. Uiteraard werden ook de wijnen door ons vakkundige beoordeeld op kleur, geur maar vooral smaak. Ook een distelleerderij werd aan een grondige inspectie onderworpen. Het geheel werd afgesloten met een zeer uitgebreide lunch waarna het uitbuiken was in de bus terug naar het hostel.

´s avonds in de bus naar Buenos Aires. Gezien ik min of meer verplicht de 3e klas van Bariloche naar Mendoza had moeten nemen was het nu tijd om dit te vergelijken met de Andesmar First Class. En...ja er is verschil. Met een grote leren stoel die eenvoudig in een bed te veranderen is, een lekkere maaltijd, onbeperkt Malbec wijn en niet te vergeten enkele glaasjes champagne reed ik in stijl met een big smile op mijn gezicht richting Buenos Aires.


Paraglider
Bodega Weinert
Andesmar First Class

---

Comments

[fleur]

you look nice
hoi OOM wat zie je er goed uit met die helm, kus van fleur