Advertisement
Published: August 10th 2007
Uitzicht vanaf Churup
Helemaal niet erg om Spaanselessen te krijgen op het terras van het hostal ChurupNa een tijdje ziek te zijn geweest ben ik eindelijk weer een beetje op de been. Ik kan weer gewoon eten en ik kan de berg weer op- en aflopen als een berggeit haha. Inmiddels is Will terug. Zij heeft haar dochter Esther en diens vriend Almer meegenomen. Nu zijn er wat meer mensen in het vrijwilligershuis. Ik heb leren koehandelen en polistieken dus ik ben twee spelletjes rijker haha...
Er is hier al een week een feest aan de gang. Een feest bij de kerk van La Soledad. Ik hoorde van Ethel, mijn spaanselerares, dat de feesten hier meestal (ongeveer :P) een week duren. En als er een feestje wordt gevierd laten ze dat maar al te graag weten! ’s Middags komt er een kleine parade langs met vrolijke muziek en laten ze een soort stok, gevuld met kruid de lucht in gaan wat een hevig knal geeft. Een soort vuurwerk. En één avond lopen ze met het beeld Maria een stuk door de wijk en maken ze muziek.
Een paar dagen geleden kwamen we, Ethel en ik, een groep duitsers tegen die ons vertelde dat ze Huascaran, 6,768 m (de hoogste berg van Peru), wilde gaan beklimmen.
Sportief, gelijk hebben ze, als je er toch bent 😉
Vandaag kwamen we ze weer tegen en ze vertelde ons dat het fantastisch was. En wat zou een man niet zijn als hij zijn pijnlijke, maar toch heldhaftige lichaamsdelen niet zou laten zien...Met andere woorden, met trots liet de jongste van de groep zijn teen zien, helemaal opgezet en paars. Ik dacht gelijk aan de wollen sokken die ik op de markt had zien liggen, lekker warm! Maar dat zal wel net te koud zijn voor boven op de berg...?
Wel dapper hoor, maar ik hou het voor nu nog even op wandeltochten beneden de 6000 m. Dus daar ga ik me nog uitgebreid in verdiepen.
Ik weet nu een beetje mijn weg in Huaraz , en ik vind het altijd gezellig om door het centrum een stukje rond te lopen. Op de markte is het een grote drukte. Er wordt groenten, fruit, hapjes, kleding, (illegale) cd’s/film’s, specerijen en vlees verkocht. Levende kleine caviaatjes of andere dieren in zakjes die elk moment met een appeltje in de mond op het bordje worden geserveerd.
Kleine winkeltjes waar ze producten zoals nutella en pindakaas verkopen!
En natuurlijk de fleurig en leuke
toeristenwinkeltjes!
Het leven in Huaraz lijkt soms heel eenvoudig maar het heeft wel iets. Onze ow zo mooie gele vuilniswagen en technischesnufjes, dat doen ze hier met de hand. En ze laten met een vrolijk belletje weten dat ze in de buurt zijn.
Nu zag ik dat mijn blogjes weg waren, of liever gezegd ik zag eerst de mailtjes van iedereen, waarin stond dat ze weg waren hahaha. Maar als het goed is staan ze er nu weer op, bedankt voor het terug brengen van mijn blogjes!!!!!
Advertisement
Tot: 0.149s; Tpl: 0.039s; cc: 5; qc: 45; dbt: 0.0869s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Laura
non-member comment
Groetjes from Holland
Hey Sofia! Hoe gaat het met je? Lees dat je ziek was geweest, maar mooi dat dat nu wat beter gaat. En alles is dus ook met jouw site goedgekomen zie ik! En je hebt er zelfs foto's op gezet!! Leuk zeg! Kan ik eindelijk zien hoe het er daar zo'n beetje uit ziet!! Mooi hoor maar wel heeeel anders! Dus je bent daar een beetje bezig met kralenarmbandjes he ;-) Succes met alles, en het leren van Spaans! Veel liefs, Laura