Vrijdag 19 augustus: een kalme dag in Barranquilla.

---

Vrijdag 19 augustus: een kalme dag in Barranquilla.



We hadden voorzien om het opnieuw een dagje rustig aan te doen, en op het appartement te blijven. Patricia en Mark stonden echter wel op tijd op: Mark bracht Patricia naar de school van Anuar, waar ze naar de dansvoorstellingen van de Culturele Week zou gaan kijken, die begonnen om 7h30. Anuar zou samen met zijn klasgenoten onder andere een dans opvoeren, die elementen liet zien van de dansen in het Oosten van het land. Patricia zou foto’s nemen om ze ons te laten zien.
Wim zat ook al op tijd achter de computer. Hij was van het bezoek de enige die Patricia zag vertrekken. Wim nam af en toe een rustpauze in de hangmat en hij geraakte er zonder ongelukken in en uit. Ons Ma en Det bleven lekker lang uitslapen.

’s Morgens werd er zoals altijd, gestart met een koffie. Daarvoor hadden we de keuze tussen de ‘samurai’, het koffieapparaat dat met pads werkt van Juan Valdez koffie (zie foto) en tussen Mark z’n Duo-apparaat. Toen iedereen op was en klaar was voor een ontbijt, ging Mark arepa de huevos halen, in het eetkraampje net om de hoek. We aten dit soort ontbijt al eens, toen we een paar dagen geleden onderweg waren naar Cartagena. Men bakt eerst een gepaneerde koek in olie, snijdt hem dan open, laat er een rauw ei invallen, en laat dan opnieuw bakken in de olie. Deze keer waren ze echt gemaakt volgens de regels van de kunst, zoals de Costeno’s (kustbewoners) dat gewoon zijn. Ze waren supervers, en zeer lekker. Het ontbijt smaakte ons zeer goed, en ieder hield zich daarna bezig met zijn eigen bezigheden.

Mark moest nog papieren in orde brengen voor de verhuur van zijn appartement in Brussel, en ons moeder ging samen met hem naar de te Telefoonwinkel, waar de ondertekende papieren konden ingescand worden.
Wim had ’s morgens vroeg al zijn best gedaan achter de computer en kon nu verder lezen in het boek dat hij gisteren begonnen was. Deze tweede dag rust, deed samen met de pillen die hij nam veel goed aan zijn knie, hij kon alweer meer normaal lopen. Det was nu aan de beurt achter de computer, om achterstallige verhalen neer te pennen voor de Travelblog.
Toen Patricia thuiskwam van de school, begon ze onmiddellijk aan haar soepspecialiteit: Mote de Queso, die we in een vorige blog al uitvoerig beschreven hebben. Die maaltijdsoep vonden we zo lekker, dat we gevraagd hadden om ze nog eens klaar te maken.

Het leven gaat hier rustig verder en wordt (behalve op werkdagen) niet gedomineerd door het uurwerk, maar door het ritme van de mensen. In de loop van de namiddag aten we weer lekkere mote de queso waarbij stukjes gebakken banaan werden geserveerd. Verder ging alles rustig zijn gangetje en toch was het veel sneller avond dan we dachten.
Op het appartement van Patricia en Mark zijn zeer veel spullen uit hun vroegere verblijfplaats te zien. Behalve de salon en de vele wandversiering, vallen de vele vliegtuigjes en vrachtwagens van DHL op. Dit gaf Wim het idee voor de panoramafoto van vandaag: de smurfen (hier pitufos geheten) staan op het punt om het vliegtuig te halen (via Londen) naar het land van hun uitvinder Peyo. Enkel de luie smurf gaat niet mee want hij vindt het weer ideaal om hier onder een palmboom niets te doen.

Tijd voor het aperitief. Dit is altijd een zeer gezellig moment waar de tongen loskomen en de herinneringen opgehaald worden. Echt vakantie, zonder zorgen, zonder haast en samen met familie.
We namen nog een klein hapje ’s avonds want hadden redelijk laat ons middagmaal genomen en hadden nu niet veel meer nodig.

’s Avonds waren alle 3 de computers weer actief: Mark moest voor zijn werk absoluut nog een paar honderd mails verwerken, Patricia was actief op Facebook en Det schreef teksten voor de Travelblog. Wim ging al vroeg naar bed, want die zou de volgende ochtend Travelblogs afwerken en publiceren, zodat jullie dit betrekkelijk snel kunnen lezen!


Verslag: Berna en Wim


Foto’s: Berna en Wim

---