Advertisement
Published: August 20th 2011
Edit Blog Post
Donderdag 18 augustus: opnieuw naar Cartagena. We hadden voor vandaag een tweede dagje Cartagena gepland.
Anuar zou niet kunnen meegaan, want wilde graag de extra activiteiten van de Cultuurweek op school meemaken. Deze waren niet verplicht maar er waren optredens van zijn vrienden en van andere klassen die hij wel wou zien. Patricia had afgesproken met haar broer Marco dat Anuar na school bij hen zou blijven. Zo kon hij ook met zijn neef spelen, en daar blijven slapen.
Wim kon ook niet meegaan, want die had sinds de vorige dag last van zijn linkerknie en had ’s ochtends vroeg de huisarts geconsulteerd: hij kreeg de raad zijn knie zo weinig mogelijk te belasten en het probleem te laten onderzoeken wanneer hij terug thuis zou zijn. Tot die tijd zou hij neurofen nemen.
We maakten ons rustig klaar, en om 10 uur waren we onderweg. Mark nam nu het stukje oude weg dat via Puerto Colombia gaat, zo zagen we eens wat anders, en kregen we onderweg ook even een zicht op de pier van Puerto Colombia, die zo belangrijk is geweest voor de handel en de economie van Colombia en zeker van Barranquilla. Daarna reden we
weer naar de “grote” weg, de tolweg. We hadden vandaag een aantal controleposten minder dan tijdens het weekend, maar toch nog een zestal tussen Barranquilla en Cartagena. Er was ook minder verkeer tijdens de week.
Ons ma en Det hadden niets anders te doen, dan te genieten van de uitzichten, en commentaar te geven op wat ze zagen. Ze zagen geregeld roofvogels in de lucht cirkelen, veel meer dan bij ons.
De begroeiing is een echte tropische verzameling aan bomen en struiken, af en toe zijn weiden met zuiderse koeien. Daarna volgden lage bosjes en dichter bij Cartagena, wanneer we dichter bij de oceaan kwamen, ook mangroven.
Toen we bijna op onze bestemming waren, werd het bewolkt en kregen we een fikse regenbui te verwerken. Bij ons zouden we dit erg vinden, maar hier zorgt dat voor een aangename afkoeling.
Rond 12 uur parkeerden we de auto weer op de bewaakte parkeerplaats. Nu wisten precies hoe we moesten wandelen naar het Museo del Oro. Toen we daar toekwamen hadden we nog precies genoeg tijd om het museum rustig te bezoeken, eer het sloot voor zijn middagpauze.
Het was een prachtig museum, dat bovendien gratis toegankelijk is voor iedereen. We
konden een gids nemen om ons uitleg te geven in het Spaans, het Engels of het Frans, maar we verkozen om het rustig op ons eigen tempo te bekijken; er waren in ieder geval overal vertalingen van de Spaanse uitleg in het Engels voorzien.
We leerden er over de verschillende groepen van oorspronkelijke bewoners, en over de Zenu in het bijzonder, omdat die leefden o.a. in de streek rond Cartagena. Er werd vooral getoond welke siervoorwerpen ze maakten, in het bijzonder die van goud. We zagen er slechts enkele voorbeelden in koper of aardewerk.
De gouden voorwerpen werden vooral gevonden in graven van stamleiders. Andere overledenen kregen mooi versierde bekers, muziekinstrumenten of persoonlijke sieraden mee in hun graf. De gouden voorwerpen waren sieraden, waaronder veel oorringen, en ook veel afbeeldingen van dieren, al dan niet gebruikt als knop van een staf. De leiders van het Ayapel gebied waren gekend om hun gehamerde borstplaten met de vorm van borsten en gedecoreerd met dierenfiguren. In de tentoonstelling werd uitgelegd hoe deze tot stand komen. Foto’s van deze kunstschatten kunnen jullie vinden in en onder deze tekst.
Pedro de Heredia, stichter van de stad Cartagena in 1533, leidde zelf een expeditie stroomopwaarts van
de Sinu rivier, om er de graven te gaan plunderen van de Zenu leiders, want daarvan kon het bestuur van Cartagena gedurende verschillende jaren gefinancierd worden! De stad Cartagena was zeker niet de enige instantie die het goud van de oorspronkelijke bevolkingsgroepen gebruikte in eigen voordeel.
Zonde dat al deze prachtige voorwerpen gewoon gesmolten werden voor de waarde van de grondstof.
Het Goudmuseum van Cartagena is zeker niet het belangrijkste van Colombia, dat is het museum van Bogota, maar het had wel erg mooie voorbeelden, en achtergrond informatie. Zo werd er ook uitgebreid ingegaan op de technieken die reeds vele honderden jaren geleden gebruikt werden, om de overstromingen die jaarlijks weerkeren, in hun voordeel te kunnen gebruiken: ze groeven afvoerkanaaltjes en verhoogde velden voor landbouw, en sterk verhoogde plateaus om op te wonen. Vooral de oriëntatie en ligging van deze elementen zijn erg inventief. Deze informatie werd ook uitgelegd in een film, die ook in het Engels en het Frans kon bekeken worden. Toen we deze film bijna volledig gezien hadden, werden we erop gewezen dat het Museum nu sloot voor zijn middagpauze. Het was in ieder geval de moeite waard geweest!
Vlakbij het Goudmuseum lag de Kathedraal van
Cartagena. We stapten hier onmiddellijk in, maar ze vroegen wel een stevige inkomprijs voor hier in Colombia maar natuurlijk niet zo veel als we vergelijken met Europese prijzen(13.000 COP of 5,2 EUR). Daar kregen we dan ook een audiogids voor, (Spaans, Engels of Frans) waarop we uitleg kregen over de geschiedenis van de kathedraal en de voornaamste bezienswaardigheden. Heel erg speciaal vonden we ze echter niet, waarschijnlijk ook de reden waarom zo weinig van de bezoekers aan Cartagena ook de kathedraal gaan bezoeken.
Het werd nu hoog tijd om iets te gaan eten en drinken, een restaurantronselaar had dit al snel door en begon Patricia en Mark te overtuigen dat hij wel iets kon bieden dat wij zouden lusten. Uiteindelijk bracht hij ons naar een restaurant dat vis kon bieden, en we volgden hem. We kwamen in een duur toeristenrestaurant terecht, maar we kregen ons menu aan een zacht prijsje zoals beloofd. Lekkere Filete de Robalo, met rijst met kokos, gebakken banaan en een slaatje van kool en tomaat. Echte kost van de kust. Een fris pintje smaakte hier heerlijk bij. Mark hield het eerder bij kip, die ook goed smaakte en in ieder geval ook heel mals was.
Tijdens het eten was het weer beginnen te regenen, en dat koelde de stad heerlijk af. Zo konden we na ons middageten (3 à 4 uur in de namiddag) een wandeling door de stad gaan maken. We konden genieten van de kleine straatjes vol mooie balkonnetjes met tussendoor een kerk of een school. Er waren ook veel pleintjes waar je iets kan drinken en reden paard en koets langs met toeristen. Uiteindelijk kwamen we op de stadswallen terecht.
De panoramafoto aan het begin toont oma en Mark die samen overleggen hoe er best een foto gemaakt kan worden van dit sfeervol straatje.
Die stadswallen zijn wel erg apart voor Colombia. Zij werden gebouwd tegen het einde van de 16de eeuw. Na een aanval door Francis Drake, wilde men de stad beschermen. Het duurde 2 eeuwen eer ze afgewerkt waren, en dit was omwille van zowel stormen als van aanvallen door piraten. Het is een goed ontworpen militair bouwwerk, dat ook uitzonderlijk goed bewaard is gebleven. We wandelden op de stadsmuur en een heel stuk er langs tot we weer bij de auto waren en het tijd was om terug te keren naar Barranquilla. Deze hele namiddag bleef de
temperatuur aangenaam, wat we erg konden appreciëren, anders was deze wandeling een heel stuk vermoeiender geweest.
Tegen 7 uur waren we terug “thuis”. We waren blij dat het al beter ging met de knie van Wim. We aten een hapje en bleven niet al te lang talmen om slapen te gaan (de meesten in ieder geval niet!).
Verslag: Berna, geholpen door Wim
Foto’s: Berna
Advertisement
Tot: 0.104s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 32; dbt: 0.0512s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb