Advertisement
Published: September 24th 2010
Edit Blog Post
In Rio wilden we graag op een leuke lokatie zitten. Op aanraden van vrienden die de stad imiddels goed kennen hadden we daarom een hostel in de wijk Ipanema. Ipanema is één van de sjiekere buurten van Rio. Het is veilig. Er zijn brede lommerrijke straten met werkelijk de meest prachtige grote oude bomen verspreid over de Lissabons aandoende trottoirs. Horeca is alom aanwezig. En niet te vergeten; Ipanema heeft net als bijvoorbeeld het aangrenzende Copacabana een enorm strand. Een strand waar we met ons hostel welgeteld één straat vandaan zaten. We hadden dan ook niet beter kunnen zitten en hebben een geweldige week met fantastisch weer gehad.
Ook voor Rio zijn we gedurende onze reis regelmatig gewaarschuwd. Waar het min of meer op neer kwam was dat we eigenlijk het beste heel de dag in het hotel met de kamerdeur op slot onder de dekens konden blijven liggen. En als we dan toch het risico zouden nemen om het hotel uit te gaan, dan mochten we eigenlijk alleen nog net onze onderbroek aanhouden. Van al het andere zouden we toch beroofd worden.
Zoals meestal het geval, bleek het allemaal weer enorm mee te vallen. Nu werden we in het
hostel weliswaar gewaarschuwd om niet in het weekend het centrum in te gaan. Aangezien daar namelijk vooral kantoorpanden staan, wil het er in het weekend, los van de daklozen, dan ook nogal verlaten zijn. Maar toen we door de weeks door het centrum struinden bleek er weinig aan de hand en was het veel te druk om je onveilig te voelen.
Ook tijdens een georganiseerde tour door Rocinha hebben we ons op geen enkel moment onveilig gevoeld. Rocinha is de grootste van alle 968 zogenaamde favela's van Rio. Schattingen lopen uiteen van 150.000 tot 250.000 inwoners. In totaal wonen grofweg 1,2 miljoen mensen, oftewel 20 procent van alle inwoners van Rio, in favela's. Gek genoeg en resulterend in een optimaal contrast, begint Rocinha niet meer dan 50 meter na het passeren van de duurste priveschool van Rio welke weer is gelegen in één van de duurste buurten.
Onderweg naar deze sloppenwijk had onze gids ons op het hart gedrukt om zonder haar expliciete toestemming geen foto's te maken. De situatie was de laatste twee maanden namelijk enigszins gespannen. Eén van de manieren waarop dit zich uitte was het uiterlijk vertoon van wapens. Volgens onze gids zouden de jongens
met wapens het niet accepteren als er foto's van hen werden genomen. Maar zolang we naar haar adviezen zouden luisteren, zou er niets aan de hand zijn.
Meerdere malen hebben we inderdaad jongens op motoren met flinke machinegeweren rond zien rijden. Eén keer reed er zelfs een jongen met een meter grote bazooka op zijn rug. Doordat we braaf het advies van onze gids hebben opgevolgd en weinig foto's hebben gemaakt, werd het tijdens ons bezoek dan ook niet heel veel spannender dan dat.
Rocinha was voor ons met name gewoon een arme buurt. Met smalle straten, vuilnis op straat, druk, verpauperd, en met af en toe iemand met een geweer maar zonder politieuniform. Dat laatste is omdat Rocinha nog niet 'gepacifeerd' is zoals onze gids het noemde. Oftewel, de drugsdealers spelen er nog de baas zolang de politie er nog geen vaste voet aan de grond heeft. Dit betekent overigens niet dat de politie niet in de wijk komt. Dat gebeurt wel degelijk. Maar dan alleen met een enigszins controversiele speciale eenheid, minimaal 300 man groot. Controversieel vanwege het grove geweld dat deze eenheid gebruikt.
Het enige wat wij hier gelukkig van hebben meegekregen is het bekijken van de
Gouden Beer-winnaar 'Tropa de Elite' in ons hotel de avond voorafgaand aan ons bezoek.
Naast het kijken van een filmpje in ons hotel, hebben we tijdens ons verblijf in Rio natuurlijk ook vooral genoten van het strand, wandelen door de stad, de enorme botanische tuin en het geweldige uitzicht over de stad vanaf de Corcovado berg. Bovenop deze centraal in de stad gelegen berg, waar ook het bekende Christusbeeld staat, valt eens te meer op hoe mooi gelegen en groen de stad is. Zowel in de nabije omgeving als her en der verspreid door de stad bevinden zich karakteristiek gevormde bergen waaronder de beroemde Suikerbroodberg. Tussen de bergen aan de kust bevinden zich uitgestrekte stranden. En pal achter de stranden van de wijken Ipanema en Leblon bevindt zich een groot meer waar je de Cariocas, zoals de inwoners van Rio worden genoemd, in al hun verschijningsvormen ziet flaneren. Net als op de stranden natuurlijk. Ook opvallend is de hoeveelheid hoge gebouwen. De meeste daarvan ogen enigszins als blokkendozen van naar schatting een jaar of veertig oud. En hoewel niet zozeer mooi, alles vormt bij elkaar toch een goed ogen en kloppend geheel.
Kortom, een prachtig gelegen groene metropool pal
aan het strand.
Aangezien een vriend van ons, Robert, in dezelfde periode voor werk in Sao Paulo zou zijn, hebben we na zeven dagen afscheid genomen van Rio om Robert na lange tijd weer gezellig te zien. Na een busrit van zes uur arriveerden we aan het begin van de avond in Sao Paulo; de grootste stad en tevens het economische hart van Brazilie. Na te hebben ingecheckt in het hotel en een Franse douche, zijn we per taxi doorgereden naar het restaurant waar we met Robert hadden afgesproken. Robert had ons op het hart gedrukt dat het restaurant, genaamd Fogo de Chao, een begrip was in Brazilie en dat we ons moesten voorbereiden op heerlijk eten. Niets bleek minder waar. Zo bood het buffet voor de niet vlees etenden onder ons voldoende keus uit goed vegetarisch eten. Maar voor de wel vlees etenden was het pas echt een feest. Zo had iedereen een soort fiche naast het bord liggen dat aan de ene kant rood en aan de andere kant groen was. Zodra je de groene kant naar boven liet wijzen, kwam de ene na de andere ober langs. Ieder van hen met een verschillend stuk vlees. Al
deze stukken correspondeerden met een bijbehorend lichaamsdeel van het rund zodat je al naar gelang je voorkeur kon kiezen welk vlees je wilde.
Het werd een geweldige avond. Super gezellig om elkaar na lange tijd weer te zien en met fantastisch eten en drinken. Uitgehongerd als we waren hebben we vrijwel tot het einde zitten eten en zijn we als laatste klanten de deur uit gegaan.
De volgende dag hebben we de hele dag door de stad gewandeld om toch nog met eigen ogen iets van deze enorme stenen jungle te kunnen aanschouwen. Hoewel we voorafgaand aan onze komst vrijwel niemand een positief woord hadden horen spreken over Sao Paulo, viel het ons toch niet tegen en hebben we ons goed vermaakt. Omdat we niet in ons hostel konden blijven en merkwaardig genoeg nergens anders een kamer konden vinden, zijn we dezelfde avond maar doorgereisd naar de watervallen van Iguazu.
In tegenstelling tot Sao Paulo hadden we over deze watervallen op de grens van Brazilie, Argentinie en Paraguay louter enthousiaste verhalen gehoord. We hadden dit dan ook bewust ingepland aan het einde van onze reis als het spreekwoordelijk toetje. En dat was het. Omdat de watervallen tevens de
grens vormen, hebben we één dag gebruikt om de Braziliaanse kant te bezoeken en één dag voor de Argentijnse kant. Al lopend over de aangelegde wandelpaden heb je een prachtig uitzicht over de verschillende watervallen die zich uitstrekken over een afstand van bijna drie kilometer. Afhankelijk van de regenval loopt het aantal watervallen op tot 275 waarbij zo'n 6 miljoen liter water per seconde met een enorm kabaal gemiddeld ruim 60 meter naar beneden valt. Dit kabaal is het hevigst bij de zogenaamde ´keel van de duivel´; een 150 meter brede U-vormige waterval waarbij het water over een lengte van 700 meter ruim 80 meter naar beneden valt en waar je via de wandelpaden pal naast kunt staan.
Na drie dagen Iguazu zijn we middels een 19 uur lange busrit doorgereisd naar Buenos Aires. Hier begonnen we zes maanden geleden en hier sluiten we onze reis ook weer af. Inmiddels is het al weer onze zevende dag in Buenos Aires waar we verblijven in de wijk Palermo. Aan het begin van de reis beviel het ons hier al goed, maar met het heerlijke lenteweer is dat eigenlijk alleen nog maar meer geworden. We hebben de afgelopen week dan ook
niet veel meer gedaan dan genieten van onze laatste dagen.
De tassen zijn inmiddels ingepakt en ontdaan van alle versleten kleren. Over een kwartier vertrekken we richting het vliegveld om terug te vliegen naar Nederland, waarna het gewone leven weer gaat beginnen. Terugkijkend op een geweldige reis verheugen we ons er enorm op om iedereen weer te zien en weer lekker thuis te zijn.
Tot slot willen we iedereen nog bedanken voor de vele reacties op onze blog. Het was erg leuk om tijdens onze reis zoveel mailtjes te ontvangen en een mooie manier om op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen thuis.
Hopelijk tot snel!
Soumaya & Leander
Advertisement
Tot: 0.074s; Tpl: 0.012s; cc: 7; qc: 51; dbt: 0.0406s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb