Advertisement
Op onze tweede en laatste dag op de zoutvlakte zijn we op zoek gegaan naar het Zouthotel. Zoals de naam al zegt een hotel gemaakt van zout. Hoewel we een idee hadden waar het hotel zich ongeveer bevond, was het nog een hele klus om het te vinden. We zijn meerdere keren mbv het kompas in een zo recht mogelijke lijn in een bepaalde richting gereden. Maar elke keer zonder succes. Na ruim een uur zoeken, kwamen we eindelijk een andere auto tegen. De gids in die auto heeft ons toen de juiste kant opgestuurd waarna we het hotel eindelijk hebben kunnen vinden. Helaas bleek het hotel niet heel spannend.
Vervolgens hebben we in het eerst volgende plaatsje, Uyuni, afscheid genomen van Bas en Jura en hebben we nog dezelfde avond voor 5 euro pp een bus genomen naar Sucre. Na een ware joyride waarbij de chauffeur duidelijk geen last van angst had en de bus een paar keer voor ons gevoel bijna op twee wielen door de bocht ging over onverharde wegen, zijn we 13 uur later levend in Sucre aangekomen.
Sucre is de officiele hoofdstad van Bolivia. Officieel omdat de regering zetelt in La Paz en La Paz
samen met Santa Cruz de voornaamste steden van economische betekenis zijn in Bolivia. In Sucre bevindt zich alleen nog de hoogste rechterlijke macht. Maar hoewel Sucre waarschijnlijk niet meer echt een belangrijke stad is in Bolivia, is het wel een hele leuke, ontspannen en bijzondere stad. Onder meer vanwege haar historische centrum met wit geverfde gebouwen (waardoor Sucre ook op de Werelderfgoedlijst staat en ook wel de Witte Stad wordt genoemd). En doordat de stad, gelegen op 2800m hoogte, vrijwel altijd zonnig is.
We hadden een heel leuk hotelletje met gezellige patio gevonden midden in het centrum. Vervolgens hebben we de eerste dagen in Sucre voornamelijk rustig aan gedaan en lekker gegeten en gedronken. Dit om het hoge tempo waarmee we daarvoor door Argentinie en Chili hebben gereisd enigszins te compenseren. En dat beviel prima. Toen Bas en Jura na een paar dagen ook langs kwamen, hebben we dat met z'n vieren voortgezet. allebei nog zes dagen Spaanse les genomen. Achteraf was vier uur per dag privéles met daarnaast nog zeker één uur, en als je het goed wilde doen twee uur, huiswerk toch iets te veel van het goede. Maar het komt wel van pas aangezien de meeste
mensen in Zuid-Amerika nauwelijks Engels spreken.
Na zes dagen zwoegen met de Spaanse taal was het natuurlijk tijd om weer te relaxen. We hebben dan ook weer een bus genomen om nog verder naar het oosten van Bolivia te reizen. Ditmaal naar Samaipata. Een klein plaatsje omringd door prachtige natuur. In Samaipata hebben we vier dagen op een soort ecologische boerderij doorgebracht. Deze 'finca' is 30 jaar geleden gestart door twee Nederlanders die verliefd waren geworden op Bolivia. We hebben daar heerlijke dingen gegeten gemaakt van producten uit hun eigen moestuin, lekker gelezen in de tuin, paard gereden en een excursie gemaakt naar een ceremoniele plaats uit de pre-Incatijd. Helaas begon het na vier dagen te regenen waarbij het de voorspelling was dat het weer nog zeker drie dagen zo zou blijven. Erg jammer, want we wilden nog naar een natuurpark en naar het dichtbij gelegen plaatsje La Higuera, waar Che Guevara in 1967 gevangen is genomen en is geexecuteerd.
In plaats daarvan hebben we toen maar voor 15 euro de taxi genomen naar Santa Cruz.
Na wederom een hobbelige maar fantastische rit van drie uur door de meest mooie natuur kwamen we toen aan in de Santa
Cruz. Zoals al gezegd samen met La Paz de belangrijkste economische stad van Bolivia. Schijnbaar is de stad gemeten in geld rijk. Bezien in alle andere opzichten vonden wij de stad in ieder geval arm. 50 jaar geleden was Santa Cruz een afgelegen en enigszins vergeten plaats in het door laaglanders bewoonde deel van Bolivia. Na in de jaren 70 veel geld te hebben verdiend in de cocainehandel is dit geld voor Santa Cruz een belangrijke katalysator geweest voor de bouw van fysieke infrastructuur en de ontwikkeling van legale bedrijfstakken zoals landbouw, olie en gas. Met haar nieuwe rijkdom en macht strijd Santa Cruz inmiddels voor meer autonomie van het door hooglanders bewoonde La Paz. Deze 'strijd' tussen hooglanders en laaglanders schijnt al lang gaande te zijn in Bolivia. Over en weer hebben ze hun vooroordelen over elkaar. Wij zijn hier tot nu toe helaas te kort om hier iets zinnigs van te kunnen zeggen. Vanzelfsprekend is het kort door de bocht, maar Bolivia is tot nu toe zeker het leukste land waar we zijn geweest in Zuid-Amerika. Net als in Argentinie en Chili zijn de mensen echt ongelooflijk aardig, gastvrij en lijken er niet op uit om geld aan
je te verdienen. Dat is een interessant verschil met Azie waar de mensen redelijk irritant en opdringerig kunnen zijn. Daarnaast is het ook gewoon een prachtig land. Niet zozeer in termen van cultuur, maar vooral wat betreft de natuur. Hoewel bijvoorbeeld Patagonie erg mooi is, vonden wij het vanuit Europees perspectief minder speciaal dan de natuur in Bolivia. De bergen in Frankrijk, Zwitserland of Italie doen qua schoonheid zeker niet onder voor Patagonie. En daarnaast is Patagonie ook vooral heel veel vierkante kilometers 'niets'. De natuur in Bolivia daarentegen lijkt in veel meer opzichten te verschillen van de natuur in Europa en voelt daardoor bijzonderder. Wat het reizen in Bolivia tot slot nog bijzonder leuk maakt, is het feit dat alles relatief goedkoop is. Voor 10 tot 20 euro per nacht heb je een leuk hotel. Voor 40 cent koop je op straat de meest verse fruitshake met daarin alle soorten fruit die je maar wenst. Dit kost grofweg een euro in een cafe. Ook het eten is relatief goedkoop en vrijwel altijd van goede kwaliteit. Met z'n tweeen eet je gemakkelijk voor 10 euro en dan eet je nog echt in een restaurantje met sfeer. En als je het
geen probleem vindt om op plastic tuinstoelen te eten onder tl-lampen ben je al voor één euro per persoon klaar. En dan heb je prima gegeten.
Inmiddels hebben we drie weken Lariam geslikt tegen malaria (en hoewel mogelijk volgens de bijsluiter zijn we nog niet depressief) en is het tijd om de jungle te betreden. Hoewel minder bekend, heeft Bolivia één van de meest bio-diverse jungles ter wereld. Daarover binnenkort meer!
Advertisement
Tot: 0.131s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 51; dbt: 0.0952s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb