Iets dat lijkt op een bevroren tsunami

---

Een epische tocht van 36 uren door de leegte die Patagonië heet brengt ons in El Calafate. We rijden door een heel erg ontoegankelijke en monotone streek. Uren verstrijken zonder dat het landschap verandert. Indommelen, terug wakker worden en geen idee hebben hoe lang je weg geweest bent. Buiten is er niets veranderd. Nog steeds dezelfde vegetatie: wat stug gras en doornige struikjes. Geen bomen in deze contrei. De planten hier zijn echte overlevers.

We zijn in El Calafate om de gletsjer Perito Moreno te zien. Deze rivier van ijs en sneeuw die langzaam naar beneden stroomt is gigantisch. Wat cijfers: de gletsjer is 30km lang, aan het einde is hij 4km breed, steekt hij gemiddeld 60m boven het water uit en de hoogte van het ijs is daar 170m. De gletsjer beweegt aan 2m/dag en verliest massa aan ongeveer dezelfde snelheid, waardoor het einde van de gletsjer ongeveer op dezelfde plaats blijft. Soms breken er stukken ijs af zo groot als een kloeke villa. Dit is wat elke bezoeker wil meemaken. Iedereen staat dan ook uren naar het ijs te kijken met het fototoestel in aanslag. Wij moeten tevreden zijn met stukken ter grootte van een tuinhuis. Ook heel spectaculair.
We zetten wat foto’s op onze blog maar om de Perito Moreno gletsjer echt te waarderen moet je hem horen. Het kraken wijst er op dat deze reusachtige massa in beweging is, het afscheuren van een klomp wordt gevolgd door een grote plons. Héééél indrukwekkend!

---

Photos

PM2
We zijn er niet alleen. Iedereen wacht in spanning op een vallende ijsklomp.

PM5
Een stuk is afgebroken. De fotograaf is net te laat...

Comments

[griet]

amai! Zo indrukwekkend! Ben jaloers!! Een punt van gelijkenis: wij zitten ook in de sneeuw... kan je het je voorstellen: eind maart! Groetjes en tot binnenkort!

[Nina]

Fantastisch!!!
Dit moet echt fantastisch zijn om te zien...het is jullie van harte gegund ;-)) Binnenkort weer eventjes in ons klein landje... Groetjes en dikke kus