Advertisement
Published: March 25th 2007
Edit Blog Post
Puerto Madryn
Het strand en de pier van Puerto Madryn. Cola is het Spaanse woord voor rij. En hier in Argentinië zijn ze heel goed in het vormen van rijen. Op zich heel nobel natuurlijk, maar wat mij opvalt is dat het op veel plekken nodig is een rij te maken. Dat betekent over het algemeen lang wachten. En ik heb de tijd, dus dat is niet zo erg, maar toch is het opvallend. Als je hier over straat loopt en je ziet een lange rij, dan is de kans groot dat er zich daar in de buurt een pinautomaat bevindt. Zeker in de wat kleinere plaatsen is een half uur wachten geen uitzondering. Ook in supermarkten is dit verschijnsel heel gewoon. In Buenos Aires was me bij het kopen van mijn vliegticket naar Ushuaia ook al opgevallen: “er zijn 70 wachtenden voor u”. Er waren wel verscheidene balies, maar trek er toch maar een uur voor uit. En dan heb ik het nog niet over de verhalen die ik hier heb gehoord over immigracción (visa enz.), want dat schijnt helemaal dramatisch te zijn. In Argentinië geldt namelijk niet: “de klant is koning”, maar: “de klant moet maar netjes op zijn beurt wachten”. Niemand klaagt erover en accepteert het gewoon...
Pinguïn
Pinguïn op Peninsula Valdes. Dat zou in Nederland wel even wat anders zijn denk ik.
Vorige week ben ik vanuit El Calafate naar het noorden gaan reizen en onderweg kwam ik weer eens wat minder toeristen (in Patagonië stikte het ervan) en meer Argentijnen tegen. En dan blijkt dat het verrekte handig (en leuk) is om wat Spaans te spreken. De mensen zijn namelijk heel nieuwsgierig, willen vanalles van je weten. Waar je vandaan komt, over je familie en vooral ook wat je van het land en de mensen vindt. Ook leer je wat meer over de locals en hun eigenaardigheden. Argentijnen zijn echte levensgenieters en eten en drinken is erg belangrijk, net als het praten hierover. Dus steeds als je ergens komt wordt je weer met klem aangeraden bepaalde lokale specialiteiten toch zeker wel uit te proberen. Nu zijn Argentijnen echte vleeseters en ik moet zeggen dat ik de afgelopen weken wat dat betreft niks tekort ben gekomen.
Momenteel ben ik in Mendoza, toch wel een flink stuk naar het noorden ten opzichte van El Calafate. Ik heb dan ook twee lange busreizen achter de rug van respectievelijk 21 en 24 uur. De bussen hier zijn erg comfortabel dus die reizen
Pampa
De eindeloze Argentijnse pampa met op de achtergrond de Andes. zijn vrij goed door te komen. Zeker als je omringd wordt door nieuwgierige Argentijnen en er ook nog eens met de hele bus bingo (!!) gespeeld wordt. Onderweg waren de landschappen vooral erg leeg. Grote delen van Argentinië zijn heel erg droog, ook in het zuiden. Hier groeien dan alleen struiken, met om de 100 kilometer ofzo een dorpje. Soms zie je een enkele Gaucho (te paard, aan een ander “voertuig” heb je tussen de struiken niks) met zijn koeien, maar dan houdt het ook op. Soms kom je in een vallei waar meer mensen wonen en ook het een en ander wordt verbouwd. Al bij al ben ik wel erg onder de indruk van de uitgestrektheid van dit land.....
Na de eerste reis heb ik een aantal dagen doorgebracht in het stadje Puerto Madryn, vlakbij Peninsula Valdes aan de Atlantische kust. Dit schiereiland is een paradijs qua fauna, er zijn namelijk (afhankelijk van het seizoen) flinke populatie´s pinguïns, zeeleeuwen, zeeolifanten, walvissen, orca´s, dolfijnen en heel veel vogels te zien. Op dit moment is het niet bepaald hoogseizoen. Dat betekent geen walvissen en over het algemeen niet echt veel dieren, al zijn er wel orca´s. Helaas niet het geluk
Puente del Inca
Natuurlijke brug met heetwaterbron. gehad om orca´s te zien die de zeeleeuwen van het strand af komen pikken. De dag ervoor waren ze er wel en de foto´s waren erg indrukwekkend. Ik was onderweg nog aan de praat geraakt met een lokale (inktvis-) visser, die me vertelde over de walvissen, wat erg gaaf moet zijn omdat je er heel dichtbij kunt komen. Dus, de volgende keer misschien.....
Vanuit Puerto Madryn ben ik weer richting de Andes gereisd en wel naar Mendoza. Hier was ik de vorige keer ook al geweest, maar dit is zo´n aangename stad dat ik daar nog wel een keer naar toe wilde. Van hieruit een dagje de Andes in geweest (via de oude route naar Santiago, met Puente del Inca, Cerro Aconcagua en Christo Redentor op de grens met Chili). Verder nog een paar daagjes rustig aan gedaan om vervolgens goed uitgerust aan mijn reis richting Bolivia te kunnen beginnen.
Advertisement
Tot: 0.075s; Tpl: 0.011s; cc: 11; qc: 56; dbt: 0.0511s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb