Van Wanaka naar Queenstown met een omweg

---

Woensdag 19 Februari 2014:



De wekker gaat vroeg dus vlug naar de keuken voor het te druk wordt. Er is toch al wat volk maar om 9u30 zijn we buiten. Eerst nog naar de winkel voor wat eten want op de eindbestemming van vandaag zal niet meer zijn dan een dorpswinkeltje. Net buiten het dorp begint mijn weg die me flink omhoog zal brengen. Ik kom nog wat wielrenners tegen die zeggen dat het steil wordt terwijl een meisje in de jeugdherberg zei dat het goed meeviel. Wel ze zouden beiden gelijk hebben. Een andere wielrenner verklaart me nog zot. Het terrein is droog en dor. De heuvels zijn geel. Buiten wat struiken is er weinig vegetatie. Het eerste deel wint langzaam hoogte, zeer gestaag dus goed te doen. Als ik een boom zie met wat schaduw laat ik de kans niet voorbij gaan om koel te lunchen. Hierna ben ik nog even gerust maar dan gaat de boel steiler omhoog. Ik heb het al best warm van de felle zon. Soms komt er een wolk voor verkoeling zorgen maar dit duurt niet lang. Ik drenk men T-Shirt in een riviertje. Dit is zeer verkoeld maar ook even heel koud. Het helpt wel want het houdt me een tijdje op temperatuur. Dan klimt het steil! En ik verfris men t-shirt nog eens voor de laatste 300m steil omhoog te klimmen. Het is zweten geblazen maar het trappen op zich gaat vlot. Men hartslag gaat wel ferm omhoog en ik erger me aan men eigen geklop. Er komt nog een auto toetert voorbij en moedigt me aan. Als ik op de top van 1080m ben moet ik eerst wat puffen tegen een steen. Daarna is er tijd om het uitzicht te gewonderen. De heuvels of moet ik bergen zeggen en de weg die ertussen vloeit. In de verte is er ook nog een meer. Op de top wilt er weer iemand een foto van me, deze keer een Braziliaan. Hopelijk mailt hij hem door. Ik vraag ook nog of hij men kan fotograferen terwijl ik de afdaling maak. Als ik vertrek, ben ik blijkbaar wat overmoedig en ik ga snel en ik verlies de controle over de fiets. Ik ga redelijk snel en men remmen, remmen me niet genoeg af. Het lukt uiteindelijk toch om tot stilstand te komen in de berm. Dit scheelde niet veel. Ik wuif nog is naar de Braziliaan op de top en rijd naar het volgende uitzichtpunt. Dan verder naar beneden en zelfs een stukje met echte haarspeldbochten. Uiteindelijk kom ik op de hoofdbaan naar Queenstown maar sla wa verder af richting Arrowtown. Op die hoofdbaan was er al meer verkeer en ook veel stof op een stuk. Het baantje naar Arrowtown is terug kalmer. Op de camping is er geen stroom maar dit is tegen de avond gelukkig in orde. Ik ontmoet nog een Schots koppel dat hier regelmatig komt fietsen. Ondanks hun leeftijd hebben ze dezelfde berg over gereden als ik, wow! Ik ga dan naar het dorp, dit is een oud mijnstadje. En in het dorp zijn er nog verschillende huisjes/winkeltjes al la Far West stijl. Net buiten het dorp ligt een Chinese nederzetting van in de jaren 1800. Toen waren er hier heel wat Chinese immigranten die hier mee naar goud kwamen zoeken. De douche is zalig na de plakrit van vandaag en 's avonds in de keuken kan ik men kip mee op de barbecue leggen. Deze werkt op muntjes en gaat spijtig genoeg niet lang genoeg en ik moet verder bakken in de pan. Het is buiten nog warm en in de keuken nog warmer. Er steekt een briesje op en dit lijkt op een nakend onweer. Afwachten maar.



Donderdag 20 Februari 2014:



Het weer is stabiel gebleven en ondanks men tentje nog in de schaduw staat, straalt de zon al mooi op de bergtoppen. In de keuken is er iemand die de Schotten ziet wegfietsen en zegt dat hij het zelf niet zou willen doen. Ik fiets ook zeg ik snel. De Schotse vrouw had ik nog gezegd dat ik teveel bagage had en snel wat naar huis moest sturen. De eerste 20km naar Queenstown gaan redelijk vlot en het is mooi vertoeven tussen de bergflanken. In het centrum ga ik eerst winkelen voor de komende 3 dagen. Er is geen enkele bekende supermarkt aanwezig maar gelukkig heeft Fresh Choice alles wat ik nodig heb. In het centrum even de toeristische dienst binnen om te horen dat de weg naar Glenorchy toch wel heuvelachtig is, er is een camping en beperkt gsm-ontvangst. Ik picknick vlak bij het Wakatipu-meer. Op het water komt er een bootje voorbij met een paraglider aan. Tijdens de lunch besef ik dat ik men salami en chocolade in de ijskast van de vorige camping ben vergeten. Ik wil nog even terug naar het centrum om nieuwe te kopen maar besluit het op de eindbestemming te doen, in de hoop dat ik dat daar vind. Het is nog 45km en dat over één van de mooiste routes ter wereld. Aan men linkerzijde heb ik het meer en bergflanken erlangs. De zon laat het water glinsteren. De zon brandt zonder genade en het is warm. Ik ben blij dat het een stukje door het bos gaat. De weg is inderdaad heuvelachtig maar de energie ontbreekt me compleet. Ik heb echt moeite met de heuvels die toch niet zo hoog gaan. Het is wel een continue van dalen en klimmen. Ik neem regelmatig een fotopauze om zelf ook terug op adem te komen. De laatste 15km vlakken wat uit waar ik niet treurig om ben want ik ben echt uitgeput. Ik ben blij dat ik de camping van Glenorchy zie. Er is dus GEEN gsm-ontvangst en ik stuur men SPOT-Signaal uit in de hoop dat dit ontvangen wordt. In de keuken tref ik een oude bekende, Elodie uit Parijs. We hebben elkaar voor de eerste keer ontmoet in het Waipoua Bos op het Noord Eiland in het begin van men reis. Ze stelt het wel en trekt na NZ naar Niew Caledonië. Ik ontmoet nog een andere Fransman die op een meerdaagse wandeltocht trekt. In de keuken is het druk maar tegen de late avond keert de rust weer. Oh en toen was er wel ineens GSM-ontvangst.



Vrijdag 21 Februari 2014:



Ik slaap vast en diep. Ik denk dat het hoog tijd is voor wat echte luilakkerij maar niet vandaag dus. Het weer is nog redelijk en ik zie Elodie nog even in de keuken. Vastbesloten om elkaar nog eens ergens te treffen, zeggen we vaarwel. Ik pak men spullen bijeen en ga even bij het dorpswinkeltje aka infocenter langs en zoek een wandeling. Ik ga voor de Invincible Mine, een eindje uit het dorp. Ik begin te trappen en na 7km is er een afslag die ik denk te moeten nemen. Even de kaart bestuderen en ik sla af om offroad te gaan. Langs men linkerzijde heb ik de Dart Rivier en in de verte heb ik de bergen, sommige met sneeuw bedekt. Het terrein is niet te zwaar maar gaat wel op en neer. Als ik zwetend op een heuvel aankom, ben ik het even beu omdat ik totaal geen idee heb van waar de wandeling begint. De enige beschrijving die ik heb is 2O minuten met de auto maar dat zegt me niets. Ik bestudeer de kaart en vergelijk met de gps en ik leek een herkenningspunt gevonden te hebben, nog 2km. Net voor ik er bijna ben, kruist een rivier de weg. Geen grote maar ook geen kleintje. Als een onnozelaar gaap ik de rivier aan, hoe geraak ik hier nu over. Ik vind nergens een ondiep gedeeltje en men schoenen wil ik echt niet nat maken. Dus even later waad ik op blote voeten door het water, zeer voorzichtig. Ik fiets even zo verder en tot het begin van de wandeling. Er komen net mensen het wandelpad af. Veel volk is er niet want er staan maar 2 wagens. Terwijl ik men schoenen aandoe, word ik toch wel belaagd door sandflies zeker! Het is even geleden maar hier zitten dus terug wat venijnigaards. Ik begin snel te stappen. Het gaat door het bos en het is klimmen. De weg is hier en daar gehinderd door omgevallen bomen dus er komen wat manoevres bij te pas. Net voor de top kom ik nog mensen tegen. Op de top heb je een prachtig zicht op de vallei en de bergen. Het nu grijze weer, zorgt voor een dramatisch karakter. In dit gebied zijn er veel opmaes gebeurd voor Lord of the Rings. Op het einde van de track staan er wat infopanelen over de oude mijnwerkzaamheden die hier plaats vonden. Nadat ik een oude mijningang gezien heb, schuil ik onder een rots voor men lunch. Op een paar druppels na regent het niet echt door. Terug beneden na de track, komen er net nieuwe wandelaars aan. Terug door de rivier en tijderwijl sandflies afslaan. De terugrit gaat veel vlotter en voor ik het weet zit ik terug op het asfalt. Onderweg kan ik nu het landschap van de andere richting bewonderen. In het dorp ga ik nog even langs de waterkant en zie wat kerels opscheppen met hun speedboot. Dit is ook een van de opties die je hier hebt. Voor de dag erna wil ik eigenlijk een excursie doen met de jeep diep in het binnenland. Ik bel 2 maatschappijen op maar tevergeefs. De excursies vertrekken vanuit Queenstown, ik kan wel opstappen in Glenorchy maar ik betaal dan dezelfde prijs. Als ze een zitje voor me moeten vrijhouden tot Glenorchy, kan die niet naar een klant die héél de rit doet dus geen korting voor mij. Geldklopperij dus geen rit voor mij. Ik maak morgen dan nog wel een wandeling hier. Naast mijn tent hebben zich andere fietsers geïnstalleerd. Een koppel uit de VS die ook op pad zijn met een working-holiday Visum.



Zaterdag 22 Februari 2013:



Ik heb weer diep en lang geslapen ondanks de winderige nacht. Ik heb op men linkervoet een grote blein op men grote teen van men wandelingetje van gisteren. Ik maa me klaar voor nog meer voetleed vandaag. 2,5km buiten het dorp begint een wandeling naar Mount Judith. Een kort fietstochje in vergelijking met gisteren. De weg stijgt voor een dik uur voor bij een splitsing te komen. Hier kan je de Judith berg op of nog een andere maar die wandeling is nog langer. Ik stijg verder omhoog en kom voorbij een hut. Ik besluit nog even verder te gaan vooraleers te stoppen. Ik kruis en riviertje en klim nog een beetje hoger. Ik kom dan bij men pauzehut maar je kan er eigenlijk niet binnen zitten. Het is een soort historisch monument. Het interieur is nog zoals orgigineel maar afgezet met tralies. Ik eet ik de deuropening want de wind blaast sterk. Het vervolgd van het pad is me echter onduidelijk. Ik loop duidelijk verloren. Door het gras is er nergens meer een wandelweg te zijn. Voor ik het weet sta ik tussen het drassige land tussen de schapen. Vie de GPS kom ik terug in de richting van het pad. En wat later sta ik op het hoogste punt. Je hebt een mega zicht over de vallei en de bergen. Ik voel me oppermachtig! Ik ga snel terug naar beneden voor de wind dat doet. Afdalen gaat al veel vlotter maar het is gevoelig in de knie. De omgeving blijft overdonderd terwijl ik afdaal. Ik moet oppassen dat ik niet in één van de vele schapenuitwerpselen trap. Net voor ik terug op de hoofdweg kom, is er nog een hut, ook een geklasseerde. Na een foto'tje ga ik terug dezelfde weg naar het begin van de route. Ik voel het duidelijk aan men voeten en ik ben blij dat ik men fiets zie. Het waait nog stevig maar gelukkig is het enkel afdalen tot de camping. Ik probeer nog een excurise te versieren bij een andere maatschappij om morgen verder het binnenland in te trekken maar spijtig genoeg ben ik de enige deelnemer wat de prijs torenhoog maakt. Helaas dus morgen terug richting Queenstown. Tegen de avond wakkert de wind weer aan en komen er ook grijze wolken opzetten. Ik span snel de scheerlijnen van men tent aan.



Zondag 23 Februari 2014:



Bij het openritsen van de tent is het buitengewoon koud. Op de bergtoppen ligt ze zelfs verse sneeuw! Goed aankleden maar de voetjes verkleumen in de teva's. De Amerikaanse fietsers trekken vandaag ook terug richting Queenstown maar stoppen onderweg nog bij een Doc-camping. De eerste 15km terug zijn goed te doen. Het is altijd interessant om een weg die je al eens gereden hebt van een andere kant te zien. De wolkenschakeringen zorgen voor een speciaal sfeertje, zeker de reflectie op het meer. En dan begint het klimwerk. Ondanks het koud is, is de jas snel te warm maar als ik dan terug afdaal is het ijzig koud. Het is dus een gejongleer met laagjes. Het lijkt steiler dan de andere richting soms. Iik zal het geweten hebben, vooral omdat ik een beetje stijf ben van de wandeling van gisteren. Aan de Doc-camping wil ik lunchen maar het is eigenlijk een ferme afdaling naar de pic-nickplaats en aangezien er al genoeg klimwerk bij is, zet ik me een beetje van de weg. Nog een laatste klimmetje en ik ben in Queenstown. Ik zie nog een bordje van een oude waterturbine waar ik even ga kijken. Dan ga ik naar Deco Backpackers waarvan ik weet dat ze ook tenten aanvaarden. Ik mag een venijnige heuvel op voor aan te komen. Alle tentplekken zijn vol maar er is nog wel een bed. Dan neem ik dat maar. Het is een klein kamertje voor 4 en er hangt een dof geurtje. Als ik later bekijk waar de tenten staan, mis ik niet veel aan gezelligheid daar. Ik ga eerst winkelen en dan geef ik de fiets zijn wekelijks onderhoud. Ik ontdek dat er op men achterwiel een slag zit. Ondanks men avondschool, waag ik me niet zelf aan het probleem. Vroegere ervaringen zeggen, da ik het gewoon erger zal maken. En het is niet dat ik geen voorzieningen hier heb dus. Ik ga bij 2 fietsenmakers langs en het prijsverschil is het dubbel. Morgen kan ik het wiel binnenbrengen en dan heb ik het wat later terug. Met men kookkunsten gaan het 's avonds wat mis, het vuur gaat te hard en wat later heb ik zwarte worstjes. Ondanks het zwarte stukje dat ik eraf snijdt, zijn ze nog overheerlijk! Het koelt 's avonds weer flink af.



Maandag 24 Februari 2014:





Het was een slapeloze nacht. Kamergenoten die om 2u binnenstoemelen. Mensen die in het midden van de nacht een praatje maken vlakbij je raam. Gelukkig moet ik vandaag niet fietsen. Ik ontbijt laat en haal dan de Santos boven om men achterwiel eruit te halen. Dan merk ik dat de slag in men wiel een reden heeft. Ik ontdek gewoonweg een gesproken spaak! Ik ben stom verbaasd. Ik probeer de spaak te vervangen maar de cassette zit in de weg. Ik ga met heel men boeltje dan naar de fietsenmaker die er direct aan begint. De cassette komt ook er ook af alsmede ook de body. Die kuis ik wat op terwijl de technieker de spaak vervangt en het wiel richt. Snelle service en dit voor 10€. Terug in de hostel monteer ik alles terug zodat ik terug gerust ben. Dan start ik een wasmachine dat ik samen met men Duitse kamergenoot deel. Ondertussen surf ik wat op het web. Als de was klaar is, hang ik deze her en der op in de kamer. Daarna loop ik wat rond in het centrum. Een keertje kijken aan het meer, wat kwijlen op outdoormateriaal. Ik ga het winkelcentrum eens binnen, eet wat fastfood. Ik informeer me voor een hut waar ik eventueel kan slapen op het vervolg van men tocht. Dan ga ik nog wat inkopen doen en op de terugweg zie ik de gondel boven het dorp uitreiken. Het is veel te druk in de keuken dus ik ga eerst douchen. Het blijft echter druk en het is wringen om een plaatsje. Het vuur gaat traag en toen was plots alle electriciteit weg. Het lukt toch nog op men potje te koken en ik zit nog even samen met men Duitse kamergenoot voor de avond erop zit.

---