Advertisement
Published: January 15th 2011
Tongariro Alpine Crossing
English (Lisa) Saturday we woke up at 6 (- a.m. that is), in order to be at the starting point of the Tongariro Alpine Crossing hike at 7:30. This hike is one of the most popular 1-day hikes of New Zealand. It is 19,4 km long and encompasses 800 m of climbing and 1100 m of walking down. As you can see on the picture, trying to get back down the mountain sometimes isn’t as easy as it sounds.
In the first part of the hike we went through a volcanic area. Only low vegetation was present and the landscape was very rocky. Everywhere, you could see lava – if you spot a black rock on the pictures: it’s lava. The views were stunning. Sadly Mt Doom was partly covered in clouds today. We went this early, because it was forecasted that it would get quite windy in the afternoon. As we approached the highest point at about 10:00, it was already extremely windy. Whilst walking up the steep slope covered with loose rocks, we had a hard time keeping balanced due to the strong wind (or rather: storm).
After some time of descending, we entered
a landscape that was completely different from the one we’d been walking in up till so far. We now saw the fumes of some thermal spring and golden grass fields. The final 1.5 hours we walked through a forest full of chirping birds and which had a stream running through it.
After 7 hours, we arrived at the end of the trail and were picked up by a shuttle bus (Nouschka fell asleep nearly right away).
Nederlands (Anouschka) De meest die-hard dag tot nu toe. Het begon allemaal met de wekker, die ging om 5:50 (!). Toen snel ontbeten en spullen gepakt om de eerste bus te halen naar het begin van de Tongariro Alpine Crossing, naar horen zeggen de mooiste dagtocht in het land (en dat schept hooooge verwachtingen). De naam klinkt heftig, en dat is het ook. Van tevoren wordt je uitgebreid geinformeerd over alles wat je wel en niet moet doen en meenemen. In totaal is het 19,4 kilometer lang, en je klimt ongeveer 800 meter omhoog en daalt 1100 meter. Er was stevige wind voorspelt, en toen we begonnen was de lucht jammer genoeg betrokken. Toen we bij het begin aankwamen vielen onze ogen
bijna uit ons hoofd bij het zien van de enorme hoeveelheid mensen die zich hier om half 8 ’s ochtends in the middle of nowhere verzameld heeft. Niet alleen de mooiste, maar blijkbaar ook de populairste dagtocht dus.
Het eerste stuk is een gemoedelijk wandelpaadje door een weids terrein met heide-achtige kleuren en bezaaid met grillige lavabrokken. De onheilspellende bergen verderop waren helaas nog steeds verscholen in de wolken. Daarna komt een steiler stuk met aardige kuitenbijters, maar je wordt nog geholpen door houten trappetjes waar nodig. Ondertussen begon het steeds harder te waaien, en terwijl we even daarvoor nog liepen te baden in het zweet kwamen de truien nu goed van pas. De wolken joegen in een ziek tempo over de bergen heen, maar lieten steeds meer ruimte open. Na de eerste top van 1590 meter kwam er een woestijn-achtig vlak stuk waarvanaf we even een blik kregen op Mt. Doom naast ons (voor de duidelijkheid: hij heet niet écht zo). Ook kon je zien wat je daarna te wachten stond: een smalle richel waarover je naar het hoogste punt klautert.
Hoe hoger we kwamen, hoe ongelofelijker het uitzicht werd over het hele gebied. Eenmaal op de richel kun
Pathway
100s of people walk here every day.je aan beide kanten uitgestrekte vlaktes, bergen en lavaformaties zien. De wind had inmiddels een stevige storm-kracht bereikt, wat niet zo fijn lopen is naast een diepe afgrond. Het pad werd steeds steiler, en de steentjes steeds losser. Tel daar de hoogte, de kou en de vermoeidheid bij op, en je snapt onze opluchting toen we eindelijk boven waren. Aan de andere kant ging je een soort van zandskiënd naar beneden want het was te steil om normaal te lopen. Een stukje naar beneden liggen de Emerald lakes, prachtig gekleurde meertjes waarnaast we even op adem konden komen.
Vanaf daar is het nog een uurtje of 2,5 lopen naar het eindpunt over mooi alpineterrein met warmwaterbronnen en door een bos. Ongelofelijk, zo veel verschillende terreinen en vergezichten op één wandeling. Uiteindelijk kwamen we na 7 uur lopen uitgeput aan bij de bus. Op de camping hebben ze ook een bad, dus je snapt zelf wel wat we daana zijn gaan doen...
Advertisement
Tot: 0.071s; Tpl: 0.013s; cc: 10; qc: 32; dbt: 0.0298s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
anonymous
non-member comment
Met de foto's is het verhaal nog geweldiger. xx