Advertisement
Published: March 14th 2010
Bula & Kia Ora!!! (EN below & more pictures on page 2)
Het is fijn weer te reizen. Merk dat het me al gemakkelijker af gaat, maak tegenwoordig niet eens meer boekingen vooruit omdat ik echt niet weet wat er volgende week, morgen of zelfs over een paar uur gaat gebeuren. Je wordt er dus erg flexibel van en dat bevalt me wel. Waarom alles compleet plannen zodat de leuke spontane dingen niet meer kunnen gebeuren?!
Fiji dus... Wat een zaligheid! De taxichauf zei meteen 'no worry no hurry' tegen me en ik was op slag verliefd op Fiji. Het is grappig te merken dat ik altijd op zoek ga naar herkenning, vergelijkingen maakt, zodat je jezelf gerust stelt. Fiji lijkt een beetje op Bali en gezien ik het daar zo naar mn zin had gehad beloofde dat veel goeds. Het grote verschil met Bali is alleen dat er geen irritante verkopers rondlopen die iedere dollar uit je proberen te persen, ik zeg 'paradijs'!
Fiji bestaat uit een hoop eilandjes rondom het hoofdeiland Vitu Levu. Ik had mn zinnen gezet op een klein eilandje dat Mana heet in de hoop wat mensen te ontmoeten omdat alle backpackers zo'n beetje
hetzelfde doen op Fiji en dat is massaal richting de Yasawa en Mamanuca eilandengroepen vertrekken. Maar ik weigerde om een toer te boeken om de 'party-backpackers' te ontlopen en om als een kudde schapen langs de eilandjes verscheept te worden. Bij aankomst op Mana werd het Bula-welkomslied gezongen, kon direct aanschuiven voor de lunch en ik voelde me direct thuis. De meeste eilandjes hebben een package-deal; boot overtocht, slaapplek en 3 maaltijden per dag voor nog geen 20 euro per dag! Tijdens de lunch kwam een Zweedse (Ingrid) bij me zitten en ze vertelde me dat ze al een week vrijwilligerswerk deed op de plaatselijke school. Ik vroeg of ik mee mocht de volgende dag om te kijken en ze zei 'kom maar naar de kerkdienst morgenochtend'. Nooit gedacht dat IK mn alarm zou moeten zetten om naar de kerk te gaan... De kinderen beginnen de dag met zang en bidden waarna ze hun lessen vervolgen. Ik werd aan de hoofdmeester voorgesteld en belandde in een situatie waarin hij me vroeg of ik klas 7/8 wilde begeleiden omdat hij een paar dagen weg moest. Voordat ik het wist kreeg ik een krijtje in mn hand geduwd en stond ik een
groep van 6 meiden Engels, Wiskunde en Sociale Gezondheidskunde te geven. Ze worden gelukkig allemaal 2-talig opgevoed, dus ik kwam een heel eind met mn Engels. Ik heb de hele week daar voor de klas gestaan en vond het een geweldige ervaring. Helemaal omdat de kinderen smiddags meegingen met mij en Ingrid als we gingen snorkelen of een potje softbal met ze gingen spelen na schooltijd.
Na een week was het tijd om afscheid te nemen omdat ik meer van Fiji wilde zien en ging op weg naar Suva, de hoofdstad omdat ik naar de Lomaiviti eilandengroep wilde. Het is 'off the beaten track' met nauwelijks backpackers, leek me wel lekker rustig na een week op Mana. Snachts om 3uur in Suva werd ik wakker van een sms waarin stond 'A tsunami warning: it will arrive at 9.30am today'. Doei slaap. Ik ben meteen verwilderd naar beneden gerend in de hoop iemand te spreken, maar vond alleen maar een verdwaasde beveiligingsmeneer die me meteen begon uit te lachen. Ik moest me niet druk maken want er kwam heus geen tsunami op Fiji, het rif houdt het wel tegen... Ik dacht dat ik gek werd, had die man dan nooit
Posing for the camera
The kids from school love the camera!de beelden van Thailand en Indonesie gezien? Blijkbaar niet. Ondertussen werd ik platgebeld door mn ouders, broertje en twee vriendinnen en het leek er even op alsof ik hun moest kalmeren in plaats van andersom. Om half7 was ik klaar om te vertrekken en liep ik tegen een man op die ook niet zijn lot in Suva wilde afwachten. Hij had familie in de heuvels wonen en ik mocht mee. Dus heb ik 4 uur lang bij een Fijiaanse familie thuis gezeten, CNN kijken en waar ik tot de uiteindelijke conclusie kwam (helaas en toch gelukkig) dat ik die beveiligingsman toch gelijk moest geven.
Vroeger tekende ik wel eens een onbewoond eiland, zo'n halve gele maan van zand met een blauwe zee en allemaal palmbomen erop; ik had blijkbaar toen een visioen, en die visioen heette Caqalai Eiland (spr: Thangalai). Wat een zaligheid! Goud strand, koraal voor de deur, hutjes die in de schaduw staan van metershoge palmbomen, afgezien van een handjevol toeristen onbewoond, een douche in de open lucht en je kunt er in 20 minuten omheen lopen! Wat wil een mens nog meer!? Als ik meer boeken had meegenomen had ik hier zo een paar weken kunnen
Now me, now me!
I have about 30 pictures of these, very cool! vertoeven. Maar mijn tijd zat er bijna op en ik moest terug naar Nadi om mijn vlucht naar Nieuw Zeeland te halen.
Wat het reizen zo leuk maakt zijn de mooie dingen die je ziet, de leuke spontane momenten die je beleefd of de geweldige inspirerende mensen die je ontmoet. Zo lag ik op mijn laatste dag in Nadi te dobberen in het zwembad, al kletsend met mijn nieuw-gevonden Zwitserse backpacker-vriend, toen ik aangesproken werd door een landgenoot. Ik vroeg naar zijn verhaal en toen ik hoorde dat hij in 5 jaar tijd ALLE hoofdsteden van de wereld fotografeert en daar een boek over gaat publiceren, viel mijn mond tot op de bodem van het zwembad en schoten er allerlei gemengde gevoelens door me heen; jaloezie tot op het bot maar ook oprechte interesse en de opwinding van de grenzeloosheid van het project! Hoe gaaf! Blijkbaar had hij al heel wat publiciteit in Nederland gehad, maar aangezien ik al een tijdje weg ben heb ik dat natuurlijk niet meegekregen. Dus bij deze nog een beetje meer: www.streetsoftheworld.nl
Met zn 3en hebben we tot diep in de nacht lekker bij het zwembad gezeten, een fles Fiji Bounty rum (58%) soldaat
gemaakt en vreselijke lol gehad, wat een geweldige avond! A night to remember.
Deze week zit ik in Nieuw Zeeland, en het is fijn hier weer te zijn na 9 jaar. Destijds was er een ding wat ik niet heb kunnen doen vanwege het slechte weer en dat was de Tongariro Crossing. De mooiste 1-daagse wandeling van Nieuw Zeeland van 20 km over de top van nog active vulkaan (2000m), langs 'Mount Doom' uit Lord of the Rings en met prachtige groene zwavel meertjes. Het was een behoorlijke pittige klim maar ik ben zo blij dat ik het eindelijk heb gedaan. Ik heb er 7 uur over gedaan en het is iedere zere spier en zweetdruppel waard!
Komende maandag vlieg ik dan toch naar Chili, ondanks de aardbeving gaan de vluchten gewoon weer en ik heb een vlucht naar Paaseiland die vanuit Santiago vertrekt! Het eind van mijn reis is helaas al in zicht, de komende 9 weken zal ik in Zuid Amerika zijn en dan weer terug naar huis komen... maar daar wil ik nu nog even niet aan denken! :-)
Liefs!
----------------------------------------------------
I'm happy to be traveling again and I'm getting more and more comfortable with it.
I don't even plan my days anymore because I don't know what's going to happen even within the next couple of hours. Makes you very flexible and that's a great feeling, because the things that happen spontaniously are the best!
So I took off to discover Fiji. Was lovin it from the moment I set foot on land because the taxi driver explained the Fijian way of life; 'no hurry no worry'... :-) I recognized a bit of Bali in Fiji, except for the annoying sales people that want to squeeze every single dollar out of your pocket where the people where sincerely friendly, so yes, I was loving it!
I started off at a small island named Mana where on arrival the Bula-song was performed for us and directly after that lunch was served. Most islands have a package deal for transport, 3 set meals and a dorm bed for less than 20 euros a day. At lunch a girl joined my table and she told me she was doing some voluntering work at the local school in the past week. I asked her if I could join her the next day to have a look and she
Caqalai Island
The center of the island, arrival station, restaurant and tourist office. told me to come to church because the children start their day with prayers. Never expected myself to set an alarm clock to go to church in my life, but sometimes you've got to do something against your 'religion'...
The next morning I got introduced to the headmaster and before I knew I got myself in a situation where he asked me to volunteer for the week because he had to leave and he needed someone to look after class 7/8... Before I could answer I was already in the class and was teaching Math, English and Social Health, bizar! The kids are bilangual and are eager to learn better English, which made my life a lot easier. It was a great experience because after school we also went snorkling or playing softball so you really get to know them.
After a week it was time to say goodbye because I wanted to see more of Fiji and went to the east side of the main island Vitu Levu, towards the Lomaiviti Islands. I had to make a stopover in Suva and woke up at 3 am to the sound of a text on my phone. It said:
'This is a Tsunami warning, it will arrive at 9.30am today'. Bye bye sleep. In blind panic I ran downstairs to find the hotel guard laughing at me because 'a tsunami will never hit Fiji, it will break on the reef'.... What was this man smoking?! Completely frustrated and in fear I tried to calm myself down but I had to first calm my mum and brother down who already heard the news in the Netherlands and called me. In the morning I went looking for somone with more information and a bit more sanity than the guard and found an Australian man who had family living in the hills outside of Suva. So I joined him and stayed 4 hours at a Fijian family high and dry on a hill watching CNN. Of course in the end we all now know the guard wasn't completely insane, but still.... better safe than sorry.
When I was little girl I used to draw a picture of a deserted island, looking like a yellow flat sandy beach with blue water around it and palmtrees on top. Turns out I had a vision back then, and this vision is called Caqalai (sp:
Thangalai) island. Golden beach, coral just off shore, open air showers and little huts in the shade of enormous palmtrees. Takes you 20 minutes to walk around the entire island, except for 8 tourists and a couple of caretakers (for example the chef to prepare our meals) no other people on the island, so I've done nothing else than snorkling the stunningly beautiful reef and read my book. Paradise!!
The coolest thing about traveling is that you sometimes meet great people with minds alike. On my last day in Nadi I was relaxing by the pool, chatting away to my newly found Swiss friend when a Dutch guy started talking to me, eager to speak Dutch again. I asked him about his travel story and turns out he's a photographer who came up with the most amazing project: Take pictures of every capital in the world!!! In 5 years time he will be traveling all the countries in the world and publish a book about it! Instantly I was so envious and was utterly intregued by his project. We ended up having the best night with the three of us, drinking a bottle of overproof Fijian rum (58% alcohol),
The open air showers
I have to admit, I felt like in a shampoo commercial, coconut trees and blue sky when I looked up, and the shower itself was decorated with giant clams and hibiscus flowers... :-) definitly a night to remember (of what I can...) A bit of publicity for him: www.streetsoftheworld.nl
I moved on to New Zealand and it was good to be back after 9 years, I still think it's the most beautiful country in the world. Back then, there was one thing I hadn't done, due to bad weather, and that's the Tongariro Crossing. The best 1-day-hike of NZ, 20km from sealevel to 2000m over the top of active vulcano and passing 'Mount Doom' of Lord of the Rings and passing 3 emerald green lakes. I was absolutely sore in every muscle of my leg but it was worth it!
Coming monday I will fly to Chile, despite the earthquake because flights are going and I've got an extra flight booked to go to Easter Island! Very excited! I will spend the next 9 weeks in South America and will be heading home afterwards, but that's something I don't want to think about yet... :-)
Take care!
Advertisement
Tot: 0.1s; Tpl: 0.016s; cc: 13; qc: 58; dbt: 0.0609s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.2mb
karel
non-member comment
een woord!
Een woord.. WOW! meer kan ik niet zeggen. Ik heb het al eerder gezegd, maar wat doe je stoere dingen...