En toen was er alweer een jaar voorbij...

---

Tsja…. En dan is het zover dat je er een jaar zit, en daar sta je dan toch wel even bij stil hoor! We beseffen echt niet dat het al zo lang is, maar het is toch echt zo... vrijdag 23 September 2005 staat er in het paspoort, de dag voor de AFL Grand Final... kwamen we aan op Melbourne Airport. Ik zie ons nog de aankomsthal inkomen, naar de Vodafone shop lopen om een telefoonkaart te kopen en een taxi aan te houden om ons naar ons eerste tijdelijke apartementje te brengen. Om over de eerste week maar op te houden... de stress en de moeite die we hadden (ik vooral... 😊....) om een apartement te vinden (de een nog walgelijker, kleiner en afgeragder dan de andere doordat de gemiddelde doorlooptijd van huurwoningen rond een jaar ligt en men zich dus totaal niet bekommert om het huis)... het wennen aan de bureaucratische cultuur (je borg betalen bij de bank maar enkel met een cheque...) en sowieso het opbouwen van een nieuw leven in ons “nieuwe land”. Maar goed, we zijn nu een jaar verder, en in dat ene jaar is er enorm veel gebeurd. Alle mensen, als ik er aan terugdenk wat we allemaal meegemaakt hebben, en wat we wel niet geleerd hebben... ongelooflijk gewoon allemaal! Als ik er zo op terugkijk springen er toch wel een paar hoogtepuntjes uit:
• de enorme hoeveelheid tijd die Jacq en ik samen doorbrengen
• het feit dat ondanks grotere afstanden goede vriendschappen alleen maar sterker zijn geworden
• de enorme pieken en dalen mbt Balou.... :-(
• ontdekking van de wijn!
• Het vele uit eten gaan
• Heerlijke weer
• Jezelf leren kennen in tijden dat heel je leven ondersteboven (Down Under) wordt gegooid
• En ja, mag toch vooral de schitterende natuur niet vergeten... zal onze eerste koala en kangoeroe nooit vergeten!!
• En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan natuurlijk...

Kan nog steeds niet beseffen dat er alweer een jaar voorbij is, bizar gewoon hoe snel de tijd gaat. Vooral als je je dan gaat bedenken wat er in dat jaar allemaal is gebeurd, dan ga je denken dat dat allemaal nooit in een jaar gebeurd KAN zijn... maar het is toch echt zo. En de grootste verandering is nog wel het feit dat je gaat nadenken hoe we (vooral ik dan.... Jacq het ijskonijn had er minder moeite mee!!) er een jaar geleden aan toe waren... huiltoestanden bij d’r ouders thuis (god, mijn hart breekt weer als ik er aan denk hoe ik kleine Romy minutenlang in mijn armen had terwijl ze d’r ogen uit d’r hoofd aan het huilen was....), huiltoestanden op Schiphol (ik dan dit keer!), een helder moment waardoor Ray en ik ons opeens extra beseften waarom we al 28 jaar lang beste vrienden waren, een vlucht naar Singapore van 13 uur die in mijn gedachten als een wasa aan me voorbijgegaan is en ook in 20 minuten had kunnen plaatsvinden...dan aankomen in een vreemde stad, bepakt en bezakt, en een taxi pakken en te kijken waar je terecht gaat komen. En als je dan ziet hoe het nu een jaar later is... een leuk apartementje met uitzicht over zee, een redelijke inboedel bij elkaar gescharreld op eBay, redelijk bekend met de wijk St Kilda en dat nu je tijdelijke ‘thuis’ kunnen noemen... ja, het is echt waar wat mensen zeggen: je hebt een jaar nodig om je leven weer een beetje op orde te krijgen, en het gevoel te krijgen dat jij je leven weer onder controle hebt ipv andersom. We voelen ons zelfs alweer zo op ons gemak dat we ernaar uitkijken om volgend jaar weer ff naar NL te komen, terwijl we hadden gedacht het daar voorlopig wel gezien te hebben! Tsja, je gedachten gaan toch weer redelijk met je op de loop in zo’n periode!!

Maar goed, genoeg melancholisch in het verleden blijven hangen... wat is er verder gebeurd afgelopen week. Allereerst moet ik toch echt ff vermelden dat de ellendige winter eindelijk voorbij is!! We hebben hier genoeg over lopen klagen afgelopen maanden, en nogmaals: het is veel minder koud dan in NL, maar door de slechte isolatie is het voor je gevoel veel kouder, met name in huis. Maar goed, van de week heb ik eindelijk weer een korte broek aan kunnen doen op de fiets op weg naar kantoor! En op dinsdag was zelfs dat eigenlijk te warm.... we hadden de eerste echte Northerly weer te pakken (wind uit het noorden, en aangezien het noorden hier bestaat uit een immens grote woestijn tot aan de kust in het noorden een paar duizend kilometer verder) en dat was weer een lekker warm windje... het warmde gelijk op tot 29 graden, de warmste septemberdag ooit! Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig gewoon... dus ja, qua weer was het heerlijk. Qua werk was het ook een lekker weekje, omdat we onze deadline hadden gehaald vorige week, en (raar maar waar.......) er werden opeens minder software-problemen ingediend door Coles Myer.... tsja... hetlijkt wel alsof met het verstrjken van de deadline alle punten opeens zijn opgelost..... en aangezien de ontwikkelafdeling in India keihard had gewerkt, hadden we eigenlijk nog amper werk liggen, heerlijk dus! Al blijf ik het wel heel typisch vinden dat de hoeveelheid werk vanuit de klant opeens is gezakt... je zou bijna zeggen dat ze het bewust hebben gedaan om ons een beetje de zwarte piet toe te kunnen spelen (zo zijn ze wel moet ik zeggen, het project is een enorm wespennest waarbij meer politiek wordt bedreven dan dat er over software wordt gesproken). Dat gebeurt eigenlijk continu al, de steken onder water zijn niet op de vingers van een hand te tellen... heb dat eigenlijk nog nooit eerder meegemaakt in een ander project, dus ik zie het maar als een enorm goede leerervaring.

Maar goed, ik had dus een rustig weekje. Bij Jacq was dat wel ff anders.... die had maandag een vervolg-gesprek met haar baas en groentje, haar “leiding-gevende”. Tsja, en dat liep niet lekker zeg maar... groentje was een groot aantal beloften aan hun baas niet nagekomen mb de werk-relatie tussen Jacq en haar, en ook qua communicatie had ze nog niets gedaan. Dus de HR-manager was niet echt tevreden met de situatie, en zei dus ook dat er snel iets zou moeten veranderen omdat er anders andere maatregelen genomen moeten worden. Nu had ze al eerder tegen Jacq gezegd dat zij niet voor haar baan hoefde te vrezen, maar je weet maar nooit... maar goed, dat was nog niet het ergste. Ze voelde zich zondag al niet al te best, en dat werd maandag alleen maar erger. Zelfs zo erg dat ze maandag na het gesprekje naar huis ging, en eigenlijk een beetje instortte. Ze is 2 dagen thuisgebleven, en gelijk weer naar de dokter gegaan voor een nieuwe bloedtest. Ze voelde zich eigenlijk weer net zo ellendig als toen met dat ijzer-tekort, dus dat is niet goed net na het volgen van een ijzerkuurtje. Dus ja, aan het einde van de week was ze wel weer een beetje opgeknapt, maar ze blijft zich niet helemaal puik voelen. Komende week krijgt ze de uitslag van de bleodtest, dus laten we maar hopen dat er wat uitkomt...

Om onszelf maar weer eens te verwennen en we gewoon te lui waren om te koken zijn we vrijdagavond lekker wezen eten bij de Indier. Flesje wijn gehaald, dus voor weinig geld weer lekker gegeten! Zaterdag hebben we de hele dag weinig gedaan eigenlijk, beetje bappies gedaan, beetje thuis gehangen, en ’s middags nog ff een kroegje ingeweest voor een gezellig drankje met wat olijfjes erbij. ’s Avonds DVD’tje gehuurd, en op tijd naar bed. Zondag alweer op tijd wakker, en ben ik wezen voetballen. Competitie is afgelopn maar omdat we de halve finale van de beker moeten spelen over een paar weken blijven ze wel tot die trainen en op zondag spelen ze een wedstrijd 11 tegen 11 met spelers van de club. Zijn we dus toch nog lekker bezig. Daarna gaan we wellicht nog naar het stadion in Albert Park voor een wedstrijd in de Victorian State League (een niveau onder de A-League (de nieuwe landelijke professionele voetbalcompetitie die ze hebben opgezet hier) dus vergelijkbaar met de eerste divisie). Maar moet ff kijken of ik daar zin in heb, en of het weer ook een beetje meespeelt, het waait al een paar dagen enorm hard (wat trouwens heel irritant is omdat we op de 3e verdieping zitten en door de slechte isolatie de wind door het hele apartement heen waait) dus we zien wel.

Nou, dat was dus duidelijk... was geen weer om wat buiten te gaan doen... sjezus, voelde me weer in NL zeg, ongelooflijk, koud, regen, zelfs een partij HAGEL tussendoor.... en dat hele feest vond dus plaats tijdens windkracht 95..... word je niet vrolijk van als je lekker een partijtje aan het voetballen bent... zelfs niet als dat in Albert Park tussen de kaketoes is kan ik je wel vertellen (trouwens, die kaketoes waren veel slimmer, die heb k geeneens gezien... die zaten natuurlijk wel lekker beschut... tot maandagochtend toen ik ze wel weer zag op mijn fietsje op weg naar mijn park, schreeuwend in de toppen van de bomen met een lekker zonnetje op hun kop... eigenwijze rotbeesten, haha!!). maar goed, na de wedstrijd kon ik maar aan 1 ding denken (2 eigenlijk, maar de ene komt eigenlijk standaard na het voetbal.... een biertje) en dat was een warme douche! Tsja, voelde me echt als een wedstrijd in NL in december, vreselijk gewoon... en dan te bedenken dat ik eerder in dit verhaal een beetje stoer had lopen doen over die warme dag van 29 graden... hhmmm..... hoogmoed....

Maar goed, thuis aangekomen wilden we eerst nog naar de St Kilda Sea Baths gaan om even lekker te gaan zwemmen in dat heerlijek zeewater van 30 graden.... maar Jacq voelde zich nog steeds niet lekker, en daarnaast hadden we nou ook niet echt behoefte om de deur uit te gaan... dus maar thuisgebleven, en beetje saai zitten doen. Dat werden we om een uurtje of 5 wel zat, dus toch maar naar buiten gegaan (geen regen meer gelukkig!) en even wat kleine boodschapjes gedaan. Daarna zijn we lekker gaan eten bij een goed visrestaurant in de buurt (waar we met Sja, Mars en die kleine ook waren geweest) waar we ons weer eens tegoed hebben gedaan aan een flinke schotel schelpdieren en krabben, en daarna gebakken tongetjes en een gebakken flounder (geen idee wat dat in het NLs is, maar is ook een soort platvis). Uiteraard met een lekker flesje witte wijn die we ff in de supermarkt hadden gehaald.. .wat blijft dat toch een uitvinding die restaurants met de BYO cultuur! Als toetje hebben we onszelf nog even lekker getracteerd op een baclava bij een van de Joodse bakkertjes in Acland street, lekke rin de oven gegooid thuis met een kopje koffie erbij, verwarming aan, TV aan en CSI kijken. Nog ff geprobeerd Sja en Mars te bellen maar die waren weer de hort op, dus op tijd naar bed!

En god, wat was dat ook weer een drama... het was KOUD vannacht... niet te weinig... we werde allebei midden in de nacht wakker van de kou (en dat onder een dubbel NLs winterdekbed.... stelletje watjes....) en hebben dus niet al te best geslapen. Maar goed, toen we er eenmaal uitgingen waren de wolken weggewaaid, en was er een heerlijke strakblauwe lucht, met een schitterend zonnetje tevoorschijn gekomen. Helaas moest ik wel mijn thermische hardloopbroek, muts en handschoenen weer uit de kast halen, want het was echt te koud om zonder op de fiets te stappen... maar goed, was wel lekker zo met het zonnetje! Nou, nu is de koek echt op. Komende weekends genoeg te doen (komende zaterdag Grand Final van het Ozzie Rules voetbal dat we gaan kijken bij Jules en Simon, zondag neem ik een Indiase collega opsleeptouw en gaan we een dagje de toerist uithangen, dan weekendje rust, dan mijn verjaardag, 40e verjaardag van Ange, gevolgd door een concert-bezoek van Live hier in St Kilda, dan een lang weekend naar Eden om walvissen te gaan zien... kortom, jullie hoeven je niet te vervelen met de verhalen uit Ozzieland komende tijd!

Tot snel weer
Groetjes
Jackie en Robin

---

Comments

[daltoni]

oh. oh wat hebben jullie 't slecht ;-))
he, wat zit je nu te klagen over dat weer daar aan de andere kant van de wereld? het wordt zomer, en met die plannen van jullie valt het allemaal best wel mee. zal ik voor jullie volgende winter alvast bontmutsen aanschaffe en opsturen?, kunnen jullie lekker met een kop warme chocola-rum-slagroom en die muts op voor de buis gaan hangen!! jullie weten, wij denken niet alleen aan jullie, maar denken ook mee met jullie. dikke kussen van de enige echte daltoni XXX